Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 583

“เพลง​นี้​”

สีหน้า​ของ​เจิ้งจิงค่อยๆ​ เคร่งขรึม​ขึ้น​เรื่อยๆ​

แววตา​ของ​หยาง​จงหมิง​เป็นประกาย​ จ้องมอง​ซุน​เย่าหั่วบน​เวที​

นักประพันธ์​เพลง​หลาย​คน​มองหน้า​กัน​ ก่อนที่​สายตา​ของ​ทุกคน​ต่าง​จับจ้อง​ไป​ยัง​กลาง​เวที​

บน​เวที​

สีหน้า​เยาะเย้ย​ตนเอง​ของ​ของ​ซุน​เย่าหั่ว​ ค่อยๆ​ จาก​หาย​ไป​ และ​ถูก​แทนที่​ด้วย​ความมุ่งมั่น​

“คน​โชคดี​คือ​ฉัน​ ไม่เคย​หันหลัง​ไป​

สุดท้าย​ได้​พบ​ ธาร​น้ำ​นั้น​มีอยู่​จริง​

ทุก​หยาดเหงื่อ​เสีย​ไป​ ชีวิต​แข็งแกร่ง​ขึ้น​ได้​

ข้าม​ผ่าน​ความปวดร้าว​จึงได้​เห็น​

โลก​ใบ​ใหม่​

…”

เขา​เคย​รู้สึก​หดหู่ใจ​

ถึงขั้น​อยาก​ยอมแพ้​

ทว่า​เพียง​ครั้ง​เดียว​ที่​เขา​คิด​จะยอมแพ้​ มีคน​ดึง​เขา​กลับมา​

หลังจากนั้น​ เขา​จึงพยายาม​มาโดยตลอด​

ไม่หันหลัง​กลับ​ไป​

เพลง​ดัง​คน​ไม่ดัง​?

ไม่เป็นที่รู้จัก​?

ประสบความสำเร็จ​โดยที่​ไม่ต้อง​พยายาม​?

เป็น​นักร้อง​แถวหน้า​ได้​เพราะ​โชค​?

ตอนที่​ผม​เข้ารอบ​สิบสอง​คน​สุดท้าย​ใน​รายการ​ราชา​หน้ากาก​นักร้อง​ได้​ด้วย​ความสามารถ​ของ​ตัวเอง​ พวกคุณ​ลืม​ไป​แล้ว​หรือ​?

ตอนที่​ผม​ร้องเพลง​ใน​ห้อง​อัด​จน​เสียง​หาย​ พวกคุณ​เคย​เห็น​ไหม​?

ไม่เป็นไร​หรอก​

ผม​จะร้องเพลง​ต่อไป​

ร้อง​จนกว่า​พวกคุณ​มองเห็น​ผม​

ผู้จัดการ​บอ​กว่า​บางที​นี่​อาจ​เป็น​โชคชะตา​

วงการ​บันเทิง​ช่างลี้ลับ​ บางคน​โด่งดัง​ขึ้น​มาอย่าง​ง่ายดาย​ ขณะที่​บางคน​กลับ​พยายาม​มากกว่า​หลายเท่า​ แต่​ไม่อาจ​ดึงดูด​ความสนใจ​ของ​ผู้คน​ได้​

แต่​ผม​เชื่อ​ว่า​ นี่​ไม่ใช่โชคชะตา​!

ซุน​เย่า​หัว​ปลด​ไมโครโฟน​ออกจาก​ขาตั้ง​ เงยหน้า​ขึ้น​เล็กน้อย​ และ​ทันใดนั้น​เสียง​ของ​เขา​ก็​แหลม​สูง ราวกับว่า​เขา​กำลังจะ​ลุกขึ้น​และ​ต่อต้าน​บางอย่าง​

“ฟ้าสูงทะเล​กว้าง​

เมื่อ​ยืนหยัด​หาญกล้า​

ไม่ท้อถอย​ฟันฝ่า​

ทำลาย​ตรวน​แห่ง​โชคชะตา​!!!”

ราวกับว่า​เขา​กำลัง​ทำลาย​ของ​บางอย่าง​จริงๆ​ !

จู่ๆ อู่​หลง​ก็​แสดง​อาการท้องผูก​ ราวกับว่า​เก้าอี้​ร้อน​จน​ลวก​บั้นท้าย​ของ​เขา​

ส่วน​เจิ้งจิงขยุ้ม​ผม​ของ​ตนเอง​!

สีหน้า​ของ​หยาง​จงหมิง​เคร่งขรึม​กว่า​ครั้ง​ใด​ แววตา​ที่​มอง​ซุน​เย่าหั่ว​คล้าย​กับ​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​

ความ​ตกตะลึง​

ปรากฏ​บน​ใบหน้า​ของ​นักประพันธ์​เพลง​ทั้ง​กลุ่ม​พร้อมกัน​!

พวกเขา​มอง​ซุน​เย่าหั่ว​

ซุน​เย่าหั่ว​เงยหน้า​ขึ้น​ เผย​ให้​เห็น​สีหน้า​ซึ่งเปี่ยม​ไป​ด้วย​ความภาคภูมิใจ​และ​เชื่อมั่น​ใน​ตนเอง​ และ​แลดู​ไม่เจอ​ปน​ด้วย​ความโกรธเคือง​และ​อารมณ์​อัน​ซับซ้อน​เป็นครั้งแรก​

“พวก​คนใจร้าย​

ขอบคุณ​ที่​คอย​ดูถูก​ฉัน​เสมอมา​!!!

ฉัน​ไม่ยอม​ก้มหน้า​

ใช้ชีวิต​ให้​ดี​ยิ่งกว่า​”

เนื้อเพลง​ท่อน​นี้​ และ​เสียงร้อง​นี้​ ประหนึ่ง​ไต่​ระดับ​ขึ้น​บน​หน้าผา​สูง และ​ระเบิด​พลัง​ทันทีที่​ถึงที่หมาย​!

และ​หลังจากนั้น​

เป็น​เสียง​ซึ่งลาก​ยาว​

มีคน​กัด​ริมฝีปาก​แน่น​

มีคน​กำหมัด​แน่น​

และ​มีผู้ชม​อีก​เป็น​จำนวนมาก​ที่​ใบหน้า​แดงก่ำ​!

ราวกับว่า​ช่วงเวลา​หนึ่ง​เข้ามา​ใน​จิตใจ​อย่าง​กะทันหัน​ อารมณ์​นับไม่ถ้วน​ล้วน​เชื่อมโยง​กัน​

มีใคร​ไม่เคย​โดน​ดูถูก​บ้าง​?

มีใคร​ไม่เคย​มีช่วงเวลา​ที่​ไม่ได้รับ​การ​ยอมรับ​บ้าง​?

ไม่มีอะไร​มาก​ไป​กว่า​การ​กัดฟันทน​ และ​เพียรพยายาม​อย่าง​หนัก​เพื่อ​พิสูจน์​ตนเอง​

ไม่มีอะไร​มาก​ไป​กว่า​การทุ่มเท​อย่าง​เต็มที่​ เพื่อให้​คน​ที่​เคย​ดูถูก​ตน​ได้​เข้าใจ​ว่า​ ฉัน​ไม่ได้​กระจอก​อย่าง​ที่​พวกคุณ​คิด​!

มองข้าม​

หัวเราะเยาะ​

นี่​คือ​อุปสรรค​ที่​คน​ทั่วไป​ล้วน​พบ​เจอ​

และ​บทเพลง​นี้​ ได้​ถ่ายทอด​ความรู้สึก​ของ​ผู้คน​มากมาย​!

“หน้าต่าง​ก่อน​รุ่งสาง​ ทั้งคืน​ไม่อาจ​ข่มตา​

มองดู​รุ่งอรุณ​ ส่งยิ้ม​ผ่าน​หมู่​เมฆา

มืดมิด​ยาม​ตะวัน​ลับตา​ เติบโต​ยาม​ตะวัน​ส่อง​ฟ้า

ตราบที่​มีแสงสว่าง​

เรา​ยังคง​

ทอ​ประกาย​เจิดจ้า​

…”

วันนี้​ให้​ผม​ได้​เป็น​แสงสว่าง​นั้น​เถิด​

ซุน​เย่าหั่ว​ราวกับ​ได้​ปล่อยวาง​ความ​หนักใจ​ลง​บ้าง​

ทว่า​เสียง​ของ​เขา​กลับ​ดัง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ใน​ความ​ปล่อยวาง​นี้​

“ฟ้าสูงทะเล​กว้าง​ เมื่อ​ยืนหยัด​หาญกล้า​ ไม่ท้อถอย​ฟันฝ่า​ ทำลาย​ตรวน​แห่ง​โชคชะตา​”