Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 596
ถึงแม้การออกโรงของทางการจะส่งผลให้ลมบูรพาร้าวรานพ่ายแพ้ต่อหยางจงหมิง แต่เห็นได้ชัดว่าผลลัพธ์เช่นนี้ไม่ได้เป็นที่พึงพอใจของทุกคน
ขณะที่ชาวเน็ตเล่นมุกตลก ในใจของพวกเขาตระหนักได้ว่า…
เกรงว่าเซี่ยนอวี๋และหยางจงหมิงคงต้องแข่งขันกันอีกครั้งจึงจะตัดสินผลแพ้ชนะได้
สำหรับในครั้งนี้ ในใจของทุกคนต่างเห็นพ้องต้องต้องกันว่าทั้งสองเพลงนี้เสมอกัน
เช่นเดียวกับการแข่งขันภายใต้กฎแปลกๆ ของรายการราชาหน้ากากนักร้อง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความตื่นเต้นและความสงสัยในมหาสงครามเทพเซียนนั้นได้สูญเสียไปล่วงหน้า เพราะฉะนั้นไม่นานทุกคนจึงหยุดมุ่งความสนใจไปยังเรื่องนี้
ทุกคนต่างมีชีวิตของตนเอง ปีเก่ากำลังจะผ่านไป ปีใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
วันหยุดของหลายคนเริ่มต้นขึ้น
เทศกาลฤดูใบไม้ผลิกำลังจะมาถึง!
หลินเยวียนมีเรื่องที่ต้องสะสางเช่นกัน
ต้องเตรียมตัวสำหรับเพลงใหม่ในเดือนมกราคม!
ตั้งแต่เดือนมกราคมจนถึงธันวาคมในปีหน้า หลินเยวียนวางแผนจะกวาดแชมป์สิบสองสมัยรวด!
สิ่งที่เรียกว่าแชมป์สิบสองสมัยก็คือ
ในสิบสองฤดูกาลเพลง เขาจะแพ้ไม่ได้เลยแม้แต่ฤดูกาลเดียว!
เมื่อใดก็ตามที่แพ้แม้แต่ฤดูกาลเดียว นั่นเท่ากับว่าความพยายามก่อนหน้าล้วนสูญเปล่า!
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่หลินเยวียนยังตกอยู่ภายใต้ความกดดันที่สูงยิ่งยวด
ถึงอย่างไรมหาสงครามเทพเซียนในปีนี้ เขาก็ไม่มีหวังพลิกกระดานกลับมาแล้ว…
แม้จะบอกว่ามีปัจจัยภายนอกมากระทบ แต่ต่อให้ทางการไม่แทรกแซง โอกาสในการนั่งบัลลังก์แชมป์ครั้งนี้ก็เบาบางมาก
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาจะบุกต่อไปคือชัยชนะสิบสองครั้งติดต่อกัน!
“ฤดูกาลที่ยากที่สุด คงจะเป็นมหาสงครามเทพเซียนในปีหน้า แต่สิบเอ็ดเดือนก่อนหน้า ถึงแม้จะไม่ดุเดือดเท่ามหาสงครามเทพเซียน แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่าพ่อเพลงจะไม่ลงมือ”
“ดังนั้นเพลงที่ฉันหยิบออกมา จะต้องมีพลังมากพอ ประสบการณ์ในครั้งนี้ทำให้เห็นได้ชัดว่ายิ่งสงครามยืดเยื้อเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายเเท่านั้น ทางที่ดีที่สุดคือเอาชนะให้ราบคาบภายในไม่กี่วันแรก”
“เพลงแบบนี้มีไม่มาก แต่ก็ไม่นับว่าน้อย”
“…”
หลินเยวียนขบคิดอย่างเงียบๆ
มีโลกทั้งใบเป็นคลังทรัพยากรให้หลินเยวียนค่อยๆ เลือกสรร
ขณะนั้น
บนโลกออนไลน์
หลายคนต่างคิดว่าเซี่ยนอวี๋กำลังสะเทือนใจหลังจากพ่ายแพ้ในมหาสงครามเทพเซียน
ในพื้นที่แสดงความคิดเห็นบนปู้ลั่ว
แฟนคลับหลายคนพากันเข้ามาปลอบใจเซี่ยนอวี๋
อันที่จริงหลินเยวียนไม่ได้สะเทือนใจ บอกได้เพียงว่ารู้สึกเสียดายที่ไม่ได้แชมป์สามสมัยในมหาสงครามเทพเซียน
ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นตำแหน่งแชมป์สามสมัยเชียวนะ!
ฟังดูยิ่งใหญ่มากเลยใช่ไหมล่ะ!
ทว่าในเวลานี้หมดหวังกับแชมป์สามสมัยแล้ว แต่หลินเยวียนก็ปรับสภาพจิตใจของตนเองได้อย่างรวดเร็ว
“พ่อเพลงบนบลูสตาร์แข็งแกร่งมาก”
“ก่อนหน้านี้ฉันชนะพ่อเพลงบางคนได้ เลยเผลอประเมินพ่อเพลงต่ำเกินไป”
“ในความจริงแล้วไม่ได้มีแค่อาจารย์หยางจงหมิง”
“ต่อให้เป็นคนที่เคยแพ้ฉันมาหลายรอบอย่างอาจารย์เยี่ยจือชิวกับอาจารย์อิ่นตง ถ้าคิดจะหยิบเพลงดีๆ ออกมา ถ้าฉันรับมือไม่ดี ก็มีโอกาสแพ้ได้”
“…”
การพ่ายแพ้ต่อหยางจงหมิงนั้นเป็นสัญญาณเตือนแก่หลินเยวียน
เขามีความเข้าใจที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้นเกี่ยวกับนักประพันธ์เพลงระดับพ่อเพลง
ในแง่หนึ่ง ที่จริงแล้วหลินเยวียนนับรู้สึกขอบคุณความพ่ายแพ้ในครั้งนี้
ไม่มีอะไรมากไปกว่าลุกขึ้นสู้อีกครั้งในปีหน้า
คิดเสียว่าเริ่มต้นใหม่!
ถ้าหากทุกอย่างราบรื่น บางทีในปีหน้า ตนอาจได้เป็นพ่อเพลง และขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเหล่านี้!
หืม
เริ่มต้นใหม่?
จู่ๆ หลินเยวียนก็ผุดยิ้ม
ศึกครั้งแรกในการชิงแชมป์สิบสองสมัยรวด ในที่สุดหลินเยวียนก็รู้แล้วว่าจะใช้เพลงอะไร
“เพลงนี้ฉันร้องเองก็แล้วกัน”
ในปีหน้า หลินเยวียนต้องปล่อยอย่างน้อยสิบสองเพลง
เขาวางแผนว่าจะส่งมอบเพลงส่วนใหญ่ให้ราชวงศ์ปลา หรือไม่ก็นักร้องที่เหมาะสมมาขับร้อง
แต่ในช่วงต้นฤดูกาล หลินเยวียนจะขับร้องเพลงนี้เอง
ถึงอย่างไรเพลงนี้ก็บรรยายถึงความรู้สึกของเขาเอง ไม่ใช่ความรู้สึกของใครอื่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน