Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 619
ในขณะเดียวกัน
ชาวฉินฉีฉู่เยี่ยนหลายคนก็กำลังฟังเพลง
“ความคิดถึงที่ฉันส่งหา
เหมือนสายป่านว่าวขาดไม่หวนคืนมา
เข้าใกล้โลกของเธอไม่ไหว
ไม่ทำให้เธออุ่นใจเมื่ออยู่ในสายตา
…”
และหานโจวในเวลานี้
มีหลายคนกำลังฟังเพลงจูบลาเช่นกัน
รวมไปถึงพ่อเพลงชาวหานโจวซึ่งไม่ได้ออกโรงเหล่านั้น
พ่อเพลงในหานโจวมีกลุ่มแช็ต
ในกลุ่มนั้นเงียบงันไม่ต่างจากห้องของแจ็ค
ผ่านไปนาน
จู่ๆ ในกลุ่มก็มีคนจับภาพหน้าจอเนื้อเพลงท่อนหนึ่งในเพลงจูบลา
‘ฉันได้เห็นแล้วว่าโศกนาฏกรรมกำลังดำเนินมา ตอนจบไม่ได้สุขสันต์ ฉันยังคงหลบซ่อนอยู่ในห้วงความฝัน…’
ช่างเข้ากับบรรยากาศในขณะนี้
ในที่สุดพ่อเพลงชาวหานโจวก็ผลัดกันปรากฏตัว
‘สมแล้วที่เป็นพ่อเพลงตัวน้อยจากฉินโจวซึ่งเสมอกับหยางจงหมิง เพลงรักเรียบง่าย แต่กลับสามารถร้องให้เข้าถึงก้นบึ้งในหัวใจของผู้คนได้’
‘แจ็คแพ้แน่’
‘ไม่ใช่คิดมานานแล้วหรือ?’
‘ฉะนั้นพวกเราจึงไม่ได้ลงมือ’
‘บอกว่ากลัวก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพื้นที่ แต่ที่จริงแล้วกลัวว่าจะเอาชนะเซี่ยนอวี๋ไม่ไหว’
‘ทั่วทั้งหานโจว มี่พ่อเพลงสักกี่คนที่กล้าบอกว่าตนเอาชนะเซี่ยนอวี๋ได้อย่างแน่นอน’
‘เหมือนกับสถานการณ์ที่ผมเข้าใจ เซี่ยนอวี๋คนนี้ล้างบางทั้งชาร์ตได้ถึงแม้จะมาพร้อมกับนักร้องแถวหน้าก็ตาม’
‘ต่อให้นักร้องจะไม่ดัง เพลงของเขาก็จะดังได้อย่างแน่นอน’
‘…’
ชาวเน็ตหานโจวนับไม่ถ้วนเลือดขึ้นหน้า ตะโกนว่าจะเชือดเซี่ยนอวี๋ พ่อเพลงชาวหานโจวแต่ละคนกลับเงียบกริบ
ทำไมน่ะหรือ?
เพราะพ่อเพลงชาวหานโจวล้วนเป็นคนดนตรีระดับหัวกะทิ
คนดนตรีระกับหัวกะทิของบลูสตาร์ ต่อให้ต่างคนจะอยู่ต่างที่ แต่พวกเขาจะไม่สนใจสถานการณ์ดนตรีของทวีปอื่นได้อย่างไร?
และฉินโจวเป็นมาตุภูมิแห่งดนตรีซึ่งมีชื่อเสียง บรรดาพ่อเพลงในแต่ละทวีปย่อมสนใจเป็นพิเศษ
ด้วยความสนใจนี้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครสนใจเซี่ยนอวี๋!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้ในมหาสงครามเทพเซียนครั้งนั้น ถึงแม้เซี่ยนอวี๋จะพ่ายแพ้ต่อหยางจงหมิง ทว่าพ่อเพลงทั่วทั้งบลูสตาร์ต่างรู้ว่า
หากไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของทางการ ผลแพ้ชนะของการประลองในครั้งนี้จะไม่มีทางคาดเดาได้!
ดังนั้นเมื่อสื่อกล่าวว่าเซี่ยนอวี๋จะโจมตีหานโจว พ่อเพลงชาวหานโจวจึงพากันเลือกที่จะเงียบ
ลองเปลี่ยนเป็นคนอื่นสิ?
ใครจะยังมาสนใจข้อพิพาทระหว่างพื้นที่อะไรพรรค์นั้นด้วยล่ะ
ถ้าหากรับประกันได้ว่าคว้าชัยชนะได้ พ่อเพลงชาวหานโจวย่อมคิดบวกมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว!
ใช่แล้ว
พ่อเพลงชาวหานโจวไม่คิดจะปล่อยเพลงในเดือนกุมภาพันธ์จริงๆ และกังวลกับความขัดแย้งระหว่างพื้นที่จริงๆ
แต่ถ้าหากมีคนมีคนยั่วยุเช่นนี้ ย่อมต้องมีพ่อเพลงชาวหานโจวลุกขึ้นมาบ้าง
นอกเสียจากจะรู้อยู่แก่ใจว่าไม่อาจทำได้…
เซี่ยนอวี๋ ก็คือสิ่งที่พวกเขา ‘ไม่อาจทำได้’ นี่แหละ
ส่วนฤดูกาลเพลงในเดือนกุมภาพันธ์ เหล่าพ่อเพลงชาวหานโจวเคยถกเถียงกันมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
ผลลัพธ์ที่เห็นนี้ จึงอยู่ในความคาดหมายของผู้ชม
‘รออีกสักหน่อยแล้วกัน’
มีพ่อเพลงในกลุ่มเอ่ยขึ้นอย่างจนใจ ‘รอให้ระดับการยอมรับในสไตล์ดนตรีหานโจวจากแต่ละทวีปเพิ่มขึ้น ทั้งสองคนจากหานโจวเราน่าจะเอาชนะเซี่ยนอวี๋ได้’
พ่อเพลงชาวหานโจวหนักใจขึ้นมา
‘เอาชนะเซี่ยนอวี๋แล้วยังไง ฉินโจวยังมีหยางจงหมิงอีก’
‘โอ้ ยังมีคนที่โหดกว่าหยางจงหมิงอีก’
‘ใคร?’
‘พ่อเพลงท่านนั้นอยู่ที่จงโจว’
‘ต่อให้พ่อเพลงท่านนั้นไม่ออกโรง หยางจงหมิงก็กวาดหานโจวจนราบเป็นหน้ากลองได้อยู่ดี’
‘ฉินโจวนะ มาตุภูมิแห่งดนตรี คนดนตรีระดับหอเกียรติยศมาจากที่นั่น’
‘เอาชนะเซี่ยนอวี๋ได้ ก็น่าจะเป็นขีดจำกัดที่หานโจวทำได้แล้ว’
‘…’
ถ้าชาวหานได้ล่วงรู้ถึงความคิดของพ่อเพลงจากบ้านเกิด พวกเขาต้องกระอักเลือดอย่างแน่นอน
ที่แท้คนเหล่านี้ก็ถูกเซี่ยนอวี๋ตุ๋นจนเปื่อยมาตั้งแต่แรก!
ทว่าในความเป็นจริง พ่อเพลงชาวหานก็รู้สึกจนใจ
พวกเขาเองก็เป็นทุกข์ไม่ต่างกัน!
หรือว่าควรประกาศให้ชาวหานได้รับรู้ว่าพวกเราเอาชนะเซี่ยนอวี๋ไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน