Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 627

สรุปบท ตอนที่ 627 ตัวตนใหม่: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

ตอน ตอนที่ 627 ตัวตนใหม่ จาก Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 627 ตัวตนใหม่ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเงิน Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ความโด่งดังของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศบนโลก ด้านหนึ่งเกิดจากอิทธิพลทางประวัติศาสตร์ซึ่งตกทอดจากรุ่นสู่รุ่นมาหลายร้อยปี อีกด้านหนึ่งเป็นผลมาจากมุมมองและการตีความของคนรุ่นใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มคนร่วมสมัย

เหตุที่พวกเขาชื่นชอบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมากเช่นนี้ อาจกล่าวได้ว่าการตีความในรูปแบบต่างๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศนั้นมีส่วนช่วยมากที่สุด

ถ้าหากไม่ใช่เพราะการตีความรูปแบบต่างๆ บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศอาจไม่ได้มีสถานะทางศิลปะซึ่งครองใจผู้คนทั้งประเทศจนถึงศตวรรษที่ 21

ทุกคนเต็มใจที่จะเชื่อว่า บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศในฐานะสี่ยอดวรรณกรรมจีนนั้นไม่ธรรมดา

แต่หากเอ่ยถึงการตีความใน บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศซึ่งสร้างภาพจำอันลึกซึ้งต่อผู้คนมากที่สุด นอกจากภาพยนตร์ชุดมหากาพย์การเดินทางสู่ประจิมทิศของโจวซิงฉือแล้ว หลายคนย่อมนึกถึงนิยายเรื่องนี้

‘ตำนานหงอคง’ โดยจินเหอไจ้!

หนังสือเรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวการต่อสู้กับโชคชะตาของวีรบุรุษผู้รันทดซุนหงอคง ภิกษุถัง และคนอื่นๆ

ผู้เขียนตีความบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศอีกครั้งจากมุมมองของคนสมัยใหม่ เรื่องราวจึงเปี่ยมไปด้วยแนวคิดต่างๆ

กล่าวได้ว่ามีนัยอันลึกซึ้ง

ในแง่หนึ่ง นิยายเรื่องนี้นับได้ว่าเป็นโดจินชิ[1] ของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ

ผู้เขียนสร้างสรรค์ผลงานเพิ่มเติมจากพื้นฐานของของผลงานต้นฉบับ

ยกตัวอย่างเช่น ในต้นฉบับไม่มีเส้นเรื่องความรักของตัวละคร ทว่ากลับเปิดเผยอย่างเต็มที่ในตำนานหงอคง

มหากาพย์การเดินทางสู่ประจิมทิศ และพงศาวดารปราบปีศาจ[1]ของ​โจวซิงฉือ ก็ล้วนนำแนวคิดนี้มาใช้

การตีความเหล่านี้ช่วยหล่อเลี้ยงความนิยมของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ

ตอนนี้หลินเยวียนจึงอยากยืมใช้กระแสการตีความงานต้นฉบับของตำนานหงอคง มาเพิ่มกระแสให้กับภาพยนตร์

อย่างไรก็ตาม…

มีจุดหนึ่งที่ประดักประเดิด

ถึงแม้ตำนานหงอคงจะเป็นผลงานคลาสสสิก แต่ถึงอย่างไรก็เป็นเพียงโดจินชิของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ

ถ้าหลินเยวียนต้องการใช้ตัวตนฉู่ขวงเขียนบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ[2] นั่นจะเทียบเท่ากับการตีความอย่างเป็นทางการ

การเคลื่อนไหวในครั้งนี้ ได้กำจัดความเป็นไปได้ของผลงานซึ่งถือกำเนิดตามมาไป 90 เปอร์เซ็นต์

มองจากในระยะสั้น ผลลัพธ์ไม่น่าจะแย่ ทว่าเมื่อพิจารณาในระยะยาวกลับมีผลเสียมากกว่าผลดี

ให้เซี่ยนอวี๋เขียน?

ไม่น่าจะเหมาะสักเท่าไหร่

ความสัมพันธ์ของเซี่ยนอวี๋และฉู่ขวงนั้นพิเศษมาก

ถ้าเซี่ยนอวี๋เขียนตำนานหงอคง เป็นไปมากว่าโลกภายนอกจะคิดว่า

การตีความของเซี่ยนอวี๋มีฉู่ขวงคอยบอก

เช่นนี้จะไม่ต่างอะไรจากการตีความของฉู่ขวงเอง

อิ่งจือก็เช่นเดียวกัน

ก่อนหน้านี้หลินเยวียนใช้ตัวตนของเซี่ยนอวี๋เขียนเพลงแดนนิทาน เนื้อเพลงมีความเกี่ยวโยงไปถึงขอบเขตความมืดมนของนิทาน

ด้วยเหตุนี้จึงมีคนคิดว่าหนังสือแดนนิทานของฉู่ขวงมีความมืดมนโดยธรรมชาติ

นี่ไม่ใช่เจตนาดั้งเดิมของหลินเยวียน

ดังนั้นในเวลานี้หลินเยวียนจึงรู้สึกหนักใจอยู่บ้าง

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงเรื่องวุ่นวายเล็กๆ น้อยๆ ถ้าหากคิดให้ยืดหยุ่นกว่านี้อีกสักนิด ย่อมสามารถคิดหาวิธีแก้ปัญหาได้

ยกตัวอย่างเช่นเปิดใช้งานตัวตนใหม่!

เดิมทีหลินเยวียนคิดว่าจะเปิดเพียงแค่สามตัวตน ทว่าหลายครั้งหลายหนที่แผนการมักจะตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลง

ถ้าเขาจะเขียนตำนานหงอคง จำเป็นต้องใช้ตัวตนใหม่

จริงสิ!

จู่ๆ หลินเยวียนก็ฉุกคิดขึ้นได้

ตัวตนใหม่ไม่เพียงนำมาใช้เขียนตำนานหงอคงได้ ตัวตนนี้ยังสามารถใช้ตีความผลงานของเซี่ยนอวี๋ ฉู่ขวง และอิ่งจือโดยเฉพาะได้เช่นกัน!

ชทุกครั้งที่เห็นชาวเน็ตตีความเพลง นิยาย หรือการ์ตูนของตน หลินเยวียนมักรู้สึกคันไม้คันมืออยู่เสมอ

ชาวเน็ตบลูสตาร์มีจินตนาการล้ำเลิศ พวกเขามักจะนำผลงานที่เขาเผยแพร่มาตีความได้อย่างน่าทึ่ง

อย่างไรก็ตาม หลินเยวียนได้เห็นการตีความอันน่าอัศจรรย์บนโลกมามากมาย รวมถึงประเด็นการตีความที่คนบลูสตาร์ไม่ได้ค้นพบ แต่เนื่องจากสถานะของเขา จึงไม่สะดวกในการเขียนออกมาโดยตรง

อันที่จริงการตีความทางการนั้นไม่เอื้อต่อการพัฒนาผลงานในระยะยาว

และถ้าหากเป็นตัวตนใหม่ จะไม่จำเป็นต้องกังวลในด้านนี้

ตราบใดที่ตัวตนใหม่นี้ไม่เกี่ยวข้องกับเซี่ยนอวี๋ ฉู่ขวง และอิ่งจือก็เพียงพอแล้ว

แค่ตีความ!

ไม่มีปฏิสัมพันธ์!

เมื่อคิดเช่นนี้ การเปิดตัวตนใหม่คล้ายว่าจะกลายเป็นเรื่องที่จำเป็นมาก?

ด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถกกำหนดจังหวะผลงานของตนเองได้อย่างเปิดเผย!

อย่างเช่นในตอนนี้หลินเยวียนสามารถเขียนตำนานหงอคงได้

ในอนาคตเขาสามารถใช้ตัวตนนี้เขียนโดจินชิเกี่ยวกับหยางเจี่ยนอย่างเรื่องความทุกข์ตรมแห่งชีวิตรินไหลสู่แดนบูรพาได้เช่นกัน

อื้ม

หยางเจี่ยนในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ ไม่ใช่ในตำนานสถาปนาเทพยดา

……

เมื่อตัดสินใจในแนวความคิดแล้ว หลินเยวียนจึงรีบขอเบอร์โทรศัพท์ใหม่ จากนั้นจึงลงทะเบียนบัญชีปู้ลั่ว

แพลตฟอร์มออนไลน์ที่ดีที่สุดบนบลูสตาร์คือปู้ลั่ว

แม้ว่าหลายแพลตฟอร์มในทวีปอื่น เช่น บล็อก จะทำงานได้ดี แต่อิทธิพลและจำนวนผู้ใช้ยังคงเป็นรองปู้ลั่ว

ว่าแต่ตัวตนใหม่จะชื่อว่าอะไรดี?

ตราบใดที่ไม่ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ดั้งเดิมของผลงานต้นฉบับ ผู้เขียนต้นฉบับนับว่าใจกว้างมากทีเดียว

ถึงอย่างไรผู้ที่เขียนโดจินชิก็ล้วนเป็นแฟนคลับ

นอกจากนั้น โดยมากแล้วโดจิชิมักมีส่วนช่วยในผลงานต้นฉบับ

ขอยกกรณีตัวอย่าง บางคนเกิดความสนใจในอนิเมชันเจ้าชายลูกสักหลาดเพราะได้อ่านโดจินชิชายรักชายของเรื่องนี้ จนไปตามซื้อนิยายต้นฉบับมาอ่าน

เรื่องเหล่านี้หลินเยวียนเข้าใจดี

ถึงอย่างไรเขาเองก็กลายเป็นตัวเอกในโดจินชิเช่นกัน

ในขณะนี้หลินเยวียนกำลังค้นหาโดจินชิของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเป็นหลัก

เขาค้นหาอยู่รอบหนึ่ง และได้เจอโดจินชิที่น่าสนใจมาก

ตัวอย่างเช่นมีโดจินชิเรื่องหนึ่งเขียนเรื่องราวโดยมีภิกษุถังเป็นตัวเอก ในโดจินชิเรื่องนี้ ภิกษุถังได้รับสูตรโกงที่ร้ายกาจมาก เขานำซุนหงอคงและลูกศิษย์คนอื่นๆ เดินทางไปยังสวรรค์ทางประจิมทิศ และสร้างความปั่นป่วนในแดนสุขาวดี…

ทันทีที่ได้อ่านก็รู้ว่าผู้เขียนไม่พอใจที่พระยูไลกดขี่ซุนหงอคง

เพราะฉะนั้น ในโดจินชิเรื่องนี้ ภิกษุถังใช้สูตรโกงปิดบังความลับสวรรค์ จากนั้นจึงบริภาษว่าพระตถาคตไร้ความเมตตา ส่วนตนคอยให้กำลังใจวานรให้เข้มแข็งต่อไป อย่าได้ขลาดกลัว เมื่อไปถึงสวรรค์ในประจิมทิศ ให้แปะพระไตรปิฎกไว้บนพระพักตร์ของพระยูไล เพื่อแก้แค้นสำหรับการกักขังใต้หุบเขาห้านิ้วเป็นเวลาห้าร้อยปี!

นี่คือโดจินชิบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศซึ่งเป็นที่นิยมที่สุดในขณะนี้

ผู้เขียนไม่ได้สร้างรายได้จากนิยาย ทว่าตัวผู้เขียนเองก็โด่งดังขึ้นมา

เขาสร้างบัญชีบนปู้ลั่ว กลายเป็นนักเขียนนักเขียนชื่อดังบนโลกออนไลน์ รับงานจำพวกโฆษณาทุกวัน และสามารถสร้างรายได้เช่นกัน

อย่างไรก็ดี นิยายเรื่องนี้มีอรรถรสของวรรณกรรมออนไลน์ที่เข้มข้น พล็อตเรื่องไม่จำเป็นต้องใช้การขบคิดมากนัก จุดประสงค์หลักคือเพื่อความบันเทิง ไม่ได้เน้นตรรกะหรือความหมายแฝงใดๆ เป็นเพียงการระบายอารมณ์ของผู้เขียนซึ่งไม่พอใจผลงานต้นฉบับ นับว่าเป็นโดจินที่ดี แต่ไม่อาจนับได้ว่าเป็นผลงานคลาสสิก

ขณะเดียวกันหลินเยวียนก็สังเกตเห็นว่า

ในเว็บไซต์โดจินชิเดียวกันนี้ ก็มีผลงานโดจินชิของบรรพกาลนับไม่ถ้วนจนกลบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศได้อย่างสมบูรณ์!

ช่วยไม่ได้

บรรพกาลถือกำเนิดขึ้นบนโลกมาหลายร้อยปี ย่อมมีรากฐานอันลึกซึ้ง

นับตั้งแต่ในยุคแรกๆ ของการพัฒนาอินเทอร์เน็ต ก็มีคนเริ่มเขียนโดจินชิเกี่ยวกับบรรพกาลแล้ว และหลายเรื่องในนั้นก็น่าทึ่งมาก

เมื่อเปรียบเทียบกัน บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเพิ่งเผยแพร่มาได้ไม่นาน กระแสโดจินชิซึ่งมีอยู่ในปัจจุบันนี้นับว่าน่าประหลาดใจมากแล้ว

ในแง่มุมของโดจินชินี้เอง แรงกดทับซึ่งบรรพกาลมีต่อบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศนั้นน่าสะพรึงกลัว

บางทีเรื่องนี้อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้แฟนบรรพกาลคิดว่าซีรีส์บรรพกาลต้องได้รับความนิยมอย่างล้นหลามอย่างแน่นอน

เห็นทีตนจำเป็นต้องสร้างผลงานชิ้นเอกในวงการโดจินชิบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศขึ้นมาเดี๋ยวนี้

สายตาของหลินเยวียนเบนไปทันใด เขาลงทะเบียนบัญชีนักเขียนบนเว็บไซต์โดจินชิที่ใหญ่ที่สุดในฉินฉีฉู่เยี่ยนหานในปัจจุบัน พร้อมทั้งเชียนชื่อหนังสือเรื่อง ‘ตำนานหงอคง’

อี้อันถือกำเนิดขึ้น ตำนานหงอคงลงมาจุติ!

[1] พงศาวดารปราบปีศาจ ชื่อในเวอร์ชันภาษาไทยคือ ‘ไซอิ๋ว คนเล็กอิทธิฤทธิ์ใหญ่ (Journey to the West: The Demons Strike Back)’

[2] กระจ่างว่าห้องแคบนำความสงบ ต้นฉบับภาษาจีนออกเสียงว่า ‘เสิ่นหรงซีจืออี้อัน’ และ ‘อี้อัน’ ในที่นี้หมายถึงความสงบหรือ ความสบายใจ

[3] หลี่ชิงจ้าว ยอดกวีหญิงสมัยราชวงศ์ซ่ง นำคำว่า ‘อี้อัน’ จากบทกวีของเถาเยวียนหมิงมาตั้งชื่อตนเองว่า ‘อี้อันจวีซื่อ’

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน