Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 649
วันรุ่งขึ้น
หลินเยวียนกลับมายังห้องซ้อมเต้นอีกครั้ง
ครูสอนเต้นซึ่งบริษัทส่งมาออกตัวเอ่ยว่า “จากผลงานของคุณเมื่อวานนี้ ฉันได้ปรับแผนการเรียนให้คุณแล้ว เรามาเริ่มต้นจากการเคลื่อนไหวพื้นฐานกันดีกว่าค่ะ”
หลินเยวียนเอ่ย “ขอโทษครับ”
“อ๋า?”
ครูสอนเต้นนึงไม่ถึงว่าหลินเยวียนจะเกรงใจเช่นนี้ จึงรีบเอ่ยว่า
“อาจารย์เซี่ยนอวี๋ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกค่ะ เพิ่งเรียนเต้นช่วงแรกก็ยากจริงๆ …”
“ไม่ใช่ครับ”
หลินเยวียนบอก “เมื่อวานล้อเล่นน่ะครับ ที่จริงแล้วผมเต้นได้”
เอาเถอะ
จู่ๆ ระบบผลิตการเต้นให้หลินเยวียน เรื่องแบบนี้ไม่มีทางอธิบายได้ หลินเยวียนทำได้เพียงปะติดปะต่อเรื่องในอดีต
“คุณเต้นได้”
ครูสอนเต้นมีสีหน้าราวกับไม่เชื่อ ทั้งยังคิดว่าหลินเยวียนกำลังล้อตนเล่น
หลินเยวียนจึงเต้นตามท่าซึ่งครูสอนเต้นสอนเมื่อวาน ทุกการเคลื่อนไหวล้วนถูกต้องแม่นยำ
“นี่คือ…”
ครูสอนเต้นตกตะลึง
เมื่อวานเซี่ยนอวี๋เต้นแกล้งเต้นไม่ดีงั้นหรือ?
เขาล้อเล่นกับตนจริงๆ หรือ?
พ่อเพลงตัวน้อยผู้ยิ่งใหญ่ องค์รัชทายาทแห่งสตาร์ไลท์ ใช้เวลาหลายชั่วโมงเมื่อวานเพื่อแกล้งครูสอนเต้นอย่างตนเนี่ยนะ?
“ขอโทษด้วยครับ”
ท่าทางยอมรับผิดของหลินเยวียนนั้นจริงใจมาก
เรื่องนี้ต้องโทษเขาเอง
ถึงแม้เมื่อวานเขาจะเต้นไม่ได้จริงๆ แต่เขาก็ทำให้ครูสอนเต้นเสียเวลา
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร”
ครูสอนเต้นร้องไห้ไม่ได้ หัวเราะไม่ออก “ตอนแรกฉันยังคิดว่าจะสอนคุณจนเต้นได้ แล้วค่อยขอลายเซ็นให้ลูก ตอนนี้ฉันขอลายเซ็นได้ไหมคะ…”
“ไม่มีปัญหาครับ”
หลินเยวียนตอบอย่างร่าเริง
ครูสอนเต้นมีสีหน้ากระอักกระอ่วน “ไม่ใช่ลายเซ็นของคุณค่ะ”
หลินเยวียนชะงัก “อ๋า?”
ครูสอนเต้นยิ่งกระอักกระอ่วนยิ่งกว่าเดิม “แน่นอนว่าถ้าคุณจะช่วยเซ็นให้ฉันก็ไม่เป็นไร ฉันเป็นแฟนเพลงของคุณค่ะ”
หลินเยวียนเข้าใจ “แต่ว่า?”
ครูสอนเต้นกระแอม “แต่ลูกสาวของฉันเป็นแฟนคลับฉู่ขวง ชอบผลงานของอาจารย์ฉู่ขวงมาก น่าเสียดายที่หนังสือพร้อมลายเซ็นของอาจารย์ฉู่ขวงหายากมาก ฉันคิดว่าคุณกับอาจารย์ฉู่ขวงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน บางทีอาจช่วยฉันขอลายเซ็นอาจารย์ฉู่ขวงได้ค่ะ”
หลินเยวียน “…”
ครูสอนเต้นเสียงเบาลงเรื่อยๆ “ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ”
“สะดวกครับ”
หลินเยวียนเอ่ย “พรุ่งนี้ผมจะให้กู้ตงส่งให้คุณ เซ็นหนังสือเล่มไหนดีครับ”
“ถ้าเป็นอลิซในแดนมหัศจรรย์จะดีมากเลยค่ะ!”
“ได้ครับ”
ครูสอนเต้นท่าทางปลาบปลื้ม “งั้นขอลายเซ็นของอิ่งจือด้วยได้ไหมคะ ลูกชายฉันเป็นแฟนคลับอิ่งจือ!”
หลินเยวียน “???”
เขารู้สึกซับซ้อนในใจ ชั่วขณะหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรดีใจหรืองุนงง ถึงอย่างไรสุดท้ายแล้วเขาก็ตกปากรับคำกับคำขอทั้งสอง
ครูสอนเต้นชอบเซี่ยนอวี๋ ลูกสาวครูสอนเต้นชอบฉู่ขวง ลูกชายครูสอนเต้นชอบอิ่งจือ
สรุปแล้วครอบครัวของอีกฝ่ายเป็นแฟนคลับของเขา
จะให้อิจฉาตัวเองก็คงไม่ได้สินะ?
เมื่อกลับไปยังห้องทำงาน
หลินเยวียนเริ่มเซ็นชื่อ
เซี่ยนอวี๋ เขียนตัวอักษรข่ายซู[1]
อิ่งจือ เขียนตัวอักษรสิงซู[2]
ฉู่ขวง เขียนตัวอักษรเฉ่าซู[3]
สไตล์การเขียนสามารถแยกแยะตัวตนทั้งสามได้
จะว่าไปนี่ก็เป็นการแจกลายเซ็นครั้งแรกของอิ่งจือ ใช้สิงซูเขียนนั้นเหมาะสมมากทีเดียว เพราะว่าสไตล์ของตัวอักษรสิงซูนั้นอยู่กึ่งกลางระหว่างเฉ่าซูและข่ายซู
ไม่เรียบร้อยเกินไป
และไม่ห้าวหาญจนเกินไป
หลินเยวียนมีความสามารถในการเขียนตัวอักษรระดับมืออาชีพจากกล่องสมบัติจากระบบ
การเขียนทั้งสามสไตล์ทำให้เขาเขียนลายมือได้สามประเภท
ส่วนทำไมต้องแยกลายเซ็นให้ชัดเจน เหตุผลสำคัญคือหลินเยวียนไม่อยากถูกเปิดเผยตัวตนเพราะลายมือ
ระวังไว้ก่อนเป็นดี
ใช้ตัวอักษรรูปแบบเดียวกันเซ็นชื่อ ต่อให้จงใจใช้ลายมือที่แตกต่างกัน ก็ย่อมมีความเสี่ยงที่ความลับจะถูกเปิดเผย
……
หลังจากให้กู้ตงส่งลายเซ็นให้ครูสอนเต้น หลินเยวียนจึงใช้เวลาไปกับการเตรียมคอนเสิร์ต
เขาต้องกำหนดเพลงและลำดับการขับร้องในการแสดง
ตอนนี้ยืนยันเพลงได้แล้ว และสามารถซ้อมได้ในเดือนเมษายน
เมื่อเดือนมีนาคมผ่านพ้นไป เดือนเมษายนมาเยือน ในที่สุดบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศได้รับตารางออกอากาศ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน