Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 650
(ตอนนี้เหมาะกับการอ่านควบคู่ไปกับการฟังเพลงสดับเสียงวังเมฆา)
วันที่ 31 มีนาคม
19:10 น.
ร้านปิ้งย่างแห่งหนึ่งในฉินโจว แจ็คกำลังกัดไตหมูย่างเต็มคำจนน้ำมันไหลเยิ้มจากปาก
“ปิ้งย่างที่นี่อร่อยกว่าที่หานโจวอีก ปิ้งย่างที่หานโจวเรามีแต่เนื้อวัวกับเนื้อไก่ เครื่องปรุงมีแต่เกลือและพริกไทยดำ…”
“คุณมีลิ้นฉินโจว”
ผู้จัดการไม่ได้สนใจปิ้งย่างที่มันเยิ้มเช่นนี้มากนัก
ทุกทวีปมีอาหารเป็นของตนเอง ไก่งวงและสเต็กเนื้อวัวซึ่งเป็นที่นิยมในหานโจว คล้ายว่าจะขายไม่ดีเท่าปิ้งย่างเสียบไม้ที่นี่
แจ็คคือราชาเพลงสองรางวัลจากหานโจว
นับตั้งแต่ถูกเซี่ยนอวี๋ทุบตีอย่างรุนแรงด้วยเพลงจูบลาเวอร์ชันภาษากลางและภาษาอังกฤษในเดือนกุมภาพันธ์ แจ็คก็ไม่เคยละทิ้งความคิดที่จะเปิดตลาดในฉินฉีฉู่เยี่ยน
ระยะนี้เขาเข้าร่วมกิจกรรมดนตรีในฉินโจว เพื่อให้ผู้ฟังชาวฉินโจวคุ้นเคยกับตน อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ที่ได้ในปัจจุบันนี้น้อยนิดเหลือเกิน ไม่เช่นนั้นแจ็คไม่มีทางนั่งเพลิดเพลินกับมื้ออาหารพร้อมกับผู้จัดการในร้านปิ้งย่างได้เช่นนี้ ทั้งยังไม่มีแฟนคลับห้อมล้อมเช่นนี้หรอก
“ที่นี่ไม่มีใครรู้จักผมเลย”
แจ็คมองไปรอบๆ และกัดไตย่างต่อ ปากพลางพูดงึมงำ
“รอให้ผมได้แชมป์ฤดูกาลเพลงเดือนนี้ก่อน น่าจะมีคนคุ้นเคยกับผม พอถึงตอนนั้นพวกเราจะมานั่งกินปิ้งย่างเงียบๆ ไม่ได้อีก”
“เดือนเมษามีหวังมาก”
เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการสนอกสนใจเมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้
“ที่สำคัญที่สุดคือชาร์ตเพลงเดือนเมษาไม่มีเซี่ยนอวี๋ ที่จริงถ้าไม่ใช่เพราะการขัดขวางของเซี่ยนอวี๋ เดือนกุมภาคุณคว้าแชมป์ไปแล้ว”
“สู้ไม่ได้ก็หลีกเลี่ยง”
แจ็คพูดอย่างไม่อนาทรร้อนใจ
เขาและบริษัทเฝ้าดูอยู่นาน หลังจากมั่นใจแล้วว่าเซี่ยนอวี๋จะไม่ปล่อยเพลงในเดือนเมษายน จึงกล้าปล่อยเพลงใหม่ เพื่อให้ครองตำแหน่งแชมป์บนชาร์ตเพลงเดือนเมษายนได้อย่างมั่นคง
ระหว่างพูดคุยกัน
โทรทัศน์จอใหญ่ในร้านปิ้งย่างเปิดอยู่
ท่ามกลางสภาพแวดล้อมซึ่งมีเสียงดัง โฆษณาหนึ่งปรากฏในโทรทัศน์
“บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศกำลังจะออกอากาศในอีกห้านาที อย่าไปไหน ความสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น”
“เถ้าแก่เปลี่ยนช่อง!”
ลูกค้าโต๊ะหมายเลขสองตะโกนอย่างไม่สบอารมณ์ “ดูบรรพกาล วันนี้บรรพกาลก็ออนแอร์!”
ดูก็รู้ว่าลูกค้าคนนี้เป็นแฟนบรรพกาล
เถ้าแก่ลังเลชั่วขณะ “ช่องไหนฉายบรรพกาล?”
ขณะที่ลูกค้าโต๊ะหมายเลขสองกำลังจะตอบ ลูกค้าโต๊ะหมายเลขสามก็ไม่พอใจ
“เปลี่ยนช่องอะไร จะดูบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ!”
เอาละ
ลูกค้าคนนี้คือแฟนคลับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
ลูกค้าโต๊ะหมายเลขสองถลึงตาใส่ “มีแค่คุณคนเดียวน่ะสิที่อยากดูบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ…”
“ผมก็อยากดู”
ลูกค้าโต๊ะหมายเลขหนึ่งเอ่ยขึ้น
เสียงของลูกค้าโต๊ะหมายเลขหกดังมา “ฉันก็อยากดูบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ ฉันชอบเซี่ยนอวี๋!”
ครั้งนี้เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง
โต๊ะหมายเลขสี่จึงพูดขึ้น “ดูบรรพกาลดีกว่า บรรพกาลสนุก”
โต๊ะหมายเลขสาม “ต้องดูการเดินทางสู่ประจิมทิศ”
โต๊ะหมายเลขห้า “บรรพกาลไม่น่าดูหรือไง”
ราวกับปฏิกิริยาลูกโซ่
ทั้งร้านปิ้งย่างเริ่มคึกคักขึ้นมา
บ้างก็ตะโกนว่าจะดูบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ บ้างก็จะโกนว่าจะดูบรรพกาล ดูเหมือนว่าลูกค้าที่นั่งอยู่ที่นี่หลายคนเป็นแฟนคลับบรรพกาลและบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
การปะทะฝีปากของทั้งสองฝั่ง นั้นแผ่ขยายจากบนอินเทอร์เน็ตไปสู่โลกความจริง
แน่นอน
คนส่วนใหญ่เพียงแค่ตะโกนโหวกเหวกและเข้าร่วมสนุก
ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบดูซีรีส์ และไม่ใช่ทุกคนที่ชื่นชอบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศหรือบรรพกาล
เรื่องนี้ยังเป็นผลมาจากหลายคนในร้านปิ้งย่างดื่มสุรา
คนเราทันทีที่เหล้าเข้าปาก โดยมากมักรู้สึกคึกคักขึ้นมาบ้าง
ต่อให้ปกติแล้วเป็นคนเงียบขรึม ในเวลาเช่นนี้ก็กลายเป็นคนเฮฮาร่าเริงได้อย่างง่ายดาย
“…”
เถ้าแก่จนปัญญา “ก็แค่โทรทัศน์เครื่องเดียว”
แจ็ครู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะเป็นซีรีส์ของเซี่ยนอวี๋”
ผู้จัดการพยักหน้า “ก่อนหน้านี้ผมเคยอ่านนิยาย ไม่เลวเลย”
“งั้นผมดูบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ!”
แจ็คตะโกนจนสุดเสียง
ผู้จัดการ “…”
คุณอยากร่วมสนุกด้วยอีกคน?
แจ็คหัวเราะ “เซี่ยนอวี๋ไม่ปล่อยเพลงในเดือนเมษา ต้องขอบคุณเขานะ”
ผู้จัดการคิดว่าสมเหตุสมผล
“อืม เดือนกุมภาเขาก็ออมมือให้เรา ถ้าปล่อยเพลงพระเจ้าคือผู้หญิงเดือนกุมภา คนหานเราล้มระเนระนาดแน่”
ร้านปิ้งย่างยังคนเสียงดังอื้ออึง
ทั้งผู้ที่ตะโกนว่าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ และผู้ที่จะโกนว่าบรรพกาลต่างไม่มีใครยอมใคร
และท่ามกลางภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน