Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 689

ตอนที่ 689 ความมุ่งมั่นของแฟนคลับโฮล์มส์

เป็นไปไม่ได้ที่หลินเยวียนจะไม่รับรู้ความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นบนโลกออนไลน์

ถึงแม้เขาจะไม่ได้เบื่อถึงขั้นที่ต้องค้นหาเกี่ยวกับตนเอง แต่เมื่อหลินเยวียนท่องโลกออนไลน์ ข่าวที่เกี่ยวข้องกับเขามากมายก็ปรากฏขึ้นตอกหน้า

‘สี่พ่อเพลงปิดล้อมเซี่ยนอวี๋!’

‘แชมป์หกเซี่ยนอวี๋จะสิ้นสุดลง’

‘เฉินเฮ่อเซวียนก่อตั้งพลพรรคนักล้างแค้น!’

‘เซี่ยนอวี๋จะเปลี่ยนเพลงภายใต้ความกดดันหรือไม่’

‘ยากแค่ไหนที่เพลงสั่งผลิตจะติดชาร์ต’

‘จะเขียนนิยายโฮล์มส์ออกมาเป็นเพลงได้อย่างไร’

เมื่อเห็นคำว่า ‘พลพรรคนักล้างแค้น’ หลินเยวียนตกตะลึงอยู่หลายวินาที ยังคิดว่าโลกนี้มีปัญหาบางอย่าง เมื่ออ่านข่าวจบจึงได้พบว่าพลพรรคนักล้างแค้นเหล่านี้ไม่ใช่พลพรรคนักล้างแค้น

ความเข้าใจผิดครั้งใหญ่

ในเวลานี้มีเสียงเคาะประตูสั้นๆ

หลินเยวียนเงยหน้ามอง และพบว่าเป็นหลี่ซ่งหวาประธานกรรมการซึ่งส่งมอบใบชาให้กับเขา

“ประธานกรรมการ?”

“เปลี่ยนเพลงไหม?”

หลี่ซ่งหวายิ้มพลางเอ่ยถาม

หลินเยวียนส่ายหน้า

หลี่ซ่งหวาแลดูไม่แปลกใจ หยิบกล่องใบหนึ่งออกมา กล่าวด้วยสีหน้าระคนความจนใจ “นี่เป็นโทรศัพท์มือถือรุ่นที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูง คุณเอาไปใช้เถอะ ไม่ต้องใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องอื่น ล็อกอินผิดบัญชีง่าย”

หลินเยวียนรับโทรศัพท์มาเงียบๆ ไม่ได้บอกว่าที่จริงแล้วเขามีโทรศัพท์สองเครื่อง เห็นได้ชัดว่าประธานกรรมการคาดเดาเรื่องเข้าใจผิดของเซี่ยนอวี๋และฉู่ขวงได้ทั้งหมด

“ขอบคุณครับ”

“สู้ๆ ”

หลี่ซ่งหวาหันหลังไป ก่อนที่ฝีเท้าจะหยุดชะงักลงชั่วขณะ “นักประพันธ์เพลงทั้งที่คนนี้เป็นเพื่อนของหยางจงหมิงกับเจิ้งจิง”

หลินเยวียนตะลึง

หลี่ซ่งหวาเดินออกจากประตู “พวกเขาลงมือในเดือนมิถุนา คนอื่นจึงไม่สะดวกลงมือ ถ้าคุณแพ้พวกเขา หมายความว่าคุณไม่ได้ถูกลิขิตมาให้คว้าแชมป์สิบสองสมัย”

หลินเยวียนเงียบ

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง

มิน่าล่ะตอนที่พ่อเพลงทั้งสี่คนนี้ออกมาป่าวประกาศว่าจะแก้แค้น หลินเยวียนจึงรู้สึกแปลกๆ ทุกคนเหมือนว่าจะไม่มีความแค้นฝังลึกถึงขนาดนั้นสักหน่อย

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว

หยางจงหมิงและเจิ้งจิงกำลังแอบช่วยเหลือตน สี่คนนี้ออกโรง ย่อมดีกว่าปล่อยให้พ่อเพลงที่เก่งกว่านี้ลงมือ

ใช่แล้ว

หลินเยวียนผลงานของพ่อเพลงทั้งสี่คนนี้ หากบอกว่ามีการแบ่งระดับความแข็งแกร่งระหว่างพ่อเพลงในแต่ละทวีป พ่อเพลงเหล่านี้คงจะอยู่ในกลุ่มที่ค่อนข้างอ่อน เมื่อพวกเขาลงมือ ถ้าพ่อเพลงคนอื่นๆ ลงมืออีก ความรุนแรงของการโจมตีก็ออกจะรุนแรงเกินไปสักหน่อย

สี่ต่อหนึ่งเชียวนะ

เกินไปพอสมควร

เมื่อขบคิดถึงจุดนี้ หลินเยวียนตัดสินใจไปอัดเพลง อันที่จริงเพลงรัตติกาลบทที่เจ็ดนั้นไม่ได้ร้องง่ายๆ ในราชวงศ์ปลาไม่ว่าจะเป็นเฉินจื้ออวี่หรือซุนเย่าหั่วล้วนมีสไตล์ที่ไม่เหมาะสมกับเพลงนี้ ส่วนนักร้องคนอื่นล้วนเป็นผู้หญิง ดังนั้นครั้งนี้หลินเยวียนจึงคิดว่าจะออกโรงเอง เขามั่นใจในการรับมือกับทำนองของเพลงนี้ อย่างไรก็ตาม ในเพลงนี้มีท่อนหนึ่งซึ่งใช้เสียงโซปราโน หลินเยวียนต้องการความช่วยเหลือ

เรียกใครดีล่ะ

หลังจากลังเลอยู่เล็กน้อย หลินเยวียนจึงโทรศัพท์หาเจียงขุย เจียงขุยคือนักร้องหญิงที่มีศักยภาพสูงสุดในราชวงศ์ปลา หลังจากนี้จะต้องก้าวขึ้นเป็นราชินีเพลง ดังนั้นหลินเยวียนจึงอยากช่วยอีกฝ่ายมากสักหน่อย

ยี่สิบนาทีต่อมา

ในห้องทำงานของหลินเยวียน เสียงกังวานใสของเจียงขุยดังขึ้น “อาจารย์เซี่ยนอวี๋เรียกฉันเหรอคะ?”

“ครับ”

หลินเยวียนมองเซี่ยนอวี๋ “มาอัดเพลงกับผมหน่อยครับ คุณร้องท่อนคอรัส”

นี่ไม่ใช่เพลงคู่ชายหญิง

ส่วนที่เจียงขุยรับผิดชอบนั้นกินพื้นที่น้อยมากในเพลง คล้ายกับการปรากฏตัวของแขกรับเชิญ

“ได้ค่ะ!”

ไม่ใช่ทุกคนที่มีโอกาสร่วมงานกับหลินเยวียน!

เจียงขุยพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น ศีรษะเล็กๆ ของเธอผงกขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนผมเปียเล็กของเธอสะบัดไปมา “เพลงที่เกี่ยวกับโฮล์มส์เหรอคะ?”

“อื้ม”

“เพลงนี้ครับ…”

เจียงขุยมองไปยังหลินเยวียน คล้ายกับลังเลที่จะพูด

ระยะหลังมานี้ทักษะในการสังเกตคำพูดและสีหน้าของหลินเยวียนพัฒนาขึ้น “คุณก็รู้สึกว่าไม่ปลอดภัยที่จะใช้เพลงนี้ไต่ชาร์ต?”

เจียงขุยลังเลอยู่สักพัก ก่อยจะเอ่ยอย่างร้อนรน

“นิดหน่อยค่ะ”