Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 699

ตอนที่ 699 ระงับรอบด้าน

บรรยากาศหนาวจับใจ

อุณหภูมิของห้องโถงในสตูดิโอราวกับต่ำลงจนถึงจุดเยือกแข็ง

ไม่รู้ว่านานแค่ไหน

ทันใดนั้นก็มีเสียงคร่ำครวญดังขึ้นในห้องโถง

“ผมยอมรับคำขอโทษนะครับ หัวหน้าระดับสูงของปู้ลั่วอุตส่าห์ยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาขอโทษผู้จัดการตัวเล็กๆ อย่างผม ทำไมผมจะรับคำขอโทษไม่ได้ล่ะครับ!”

อึก!

บรรยากาศอันตึงเครียดพังทลายลงในทันใด หลัวเวยหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

หลินเยวียนเอ่ย “ไม่ได้หมายถึงปฏิเสธไปเหรอครับ?”

ขณะที่พูด หลินเยวียนทำท่าทางเลียนแบบจินมู่

“ฮ่าๆๆๆๆ …”

ผู้ช่วยคนอื่นกลั้นหัวเราะไม่ไหวจนหัวเราะออกมา

ความเข้าใจระดับองค์กรแบบไหนของอาจารย์อิ่งจือเขาเนี่ย?

จินมู่กระโดดโหยง “เห็นชัดๆ ว่าผมบอกคุณว่าอย่าแตกหักกับเขา…ผมเข้าใจแล้ว คุณแกล้งใช่ไหมล่ะครับ! ลูกไม้นี้ใช้กับผมไม่ได้แล้ว ผมจะไม่ถูกคุณหลอกอีกแล้ว!”

จินมู่กระจ่างขึ้นมาในทันใด!

หลินเยวียน “…”

เห็นทีการแสดงในครั้งนี้ยังทำไม่ถึงขั้น

หลินเยวียนชำเลือง

มองผ่านจินมู่ไปยังคนอื่นๆ “งั้นพวกคุณยอมรับคำขอโทษไหม?”

“ไม่ยอมรับ”

หลัวเวยเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

ผู้ช่วยต่างมองไปยังจินมู่ ก่อนจะเหลือบมองหลินเยวียน แม้จะว้าวุ่นใจ แต่น้ำเสียงกลับสูงขึ้นพร้อมกัน

“ไม่ยอมรับ!”

จินมู่ขอบตาแดงก่ำ “ผมต้องขอบคุณมาก ดูสิ่งที่พวกคุณแต่ละคนทำลงไปสิ เดี๋ยวผมจะดูว่าพวกคุณจะร้องไห้หนักขนาดไหนตอนไม่มีเงินซื้อข้าวกิน ถ้าไม่ร่วมงานกับปู้ลั่ว หลังจากนี้พวกเราจะไปลงการ์ตูนที่ไหน!”

“ไม่ต้องสนใจเขา”

สายตามองผ่านจินมู่

หลินเยวียนมองไปยังบรรดาผู้ช่วย “ถ้าไม่มีเงินซื้อข้าวกิน เดี๋ยวผมเลี้ยงพวกคุณเอง”

“อาจารย์อิ่งจือทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปี!”

ทุกคนร่าเริงขึ้นมาแล้ว

แรกเริ่มเดิมที ทุกคนตื่นตระหนกจริงๆ เมื่อเห็นอิ่งจือแตกหักกับปู้ลั่ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขารับรู้ถึงความร้ายแรงของปัญหานี้

ทว่าไม่นาน ทุกคนก็ตั้งสติได้!

เรื่องเล็ก!

สถานการณ์เล็กน้อย!

มีอะไรต้องกลัวกัน

อาจารย์อิ่งจือคือเซี่ยนอวี๋!

นี่คือความลับที่มีเพียงคนในสตูดิโอเท่านั้นที่รู้!

เซี่ยนอวี๋และอิ่งจือคือคนคนเดียวกัน ถ้าติดตามยอดฝีมือระดับขายวิญญาณให้ปีศาจเช่นนี้แล้ว ยังต้องกลัวไม่มีข้าวกินด้วยหรือ?

อย่ามาเล่นมุกไร้สาระพรรค์นี้หน่อยเลย

ยิ่งไปกว่านั้นผู้ช่วยที่นั่งอยู่ตรงนี้เคยร่ำเรียนวิชาจากหลินเยวียนมา

ในใจของพวกเขาไม่นับว่าตนเองเป็นเพียงผู้ช่วยวาดการ์ตูนอีกต่อไป

หากเทียบกันแล้ว พวกเขารู้สึกว่าตนเองเหมือนลูกศิษย์ของอาจารย์อิ่งจือมากกว่า!

เหมือนกับหลัวเวยนั่นละ!

อิ่งจือสอนพวกเขาวาดภาพ ทำให้ความสามารถด้านจิตรกรรมพวกเขาแตะถึงระดับที่ชั่วชีวิตนี้ไม่มีวันแตะถึง!

ไม่ว่าจะด้วยความรู้สึกหรือเหตุผล

อิ่งจือล้วนเป็นอาจารย์ของพวกเขา!

ความสัมพันธ์ฉันศิษย์อาจารย์มีความสำคัญอย่างยิ่งบนบลูสตาร์!

ในฐานะลูกศิษย์ ไม่ว่าอาจารย์จะไปที่ใด พวกเขาจะติดตามไปเสมอ!

แน่นอน

นี่ยังเป็นเพราะทุกคนใจกล้ามากขึ้นเมื่อฝีมือแกร่งกล้าขึ้น ผู้ช่วยตัวน้อยเหล่านี้ได้เรียนรู้ทักษะมากมายจากหลินเยวียน เวลานี้พวกเขาจึงกระหยิ่มใจเต็มที่

สวรรค์คือพี่ใหญ่

ปฐพีคือพี่รอง

พวกเราคือน้องสาม

สวรรค์คืออิ่งจือ ปฐพีคือหลัวเวย อย่างน้อยนี่เป็นการเรียงลำดับที่ถูกต้องในความคิดของผู้ช่วยวาดการ์ตูน

เรื่องมาถึงจุดที่ทุกคนปลอบใจจินมู่ ขณะเดียวกันก็ยังรู้สึกขุ่นเคือง