Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 707
สรุปบท ตอนที่ 707 เขากำลังตื่นตระหนก: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 707 เขากำลังตื่นตระหนก – Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บท ตอนที่ 707 เขากำลังตื่นตระหนก ของ Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ในหมวดนิยายการเงิน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 707 เขากำลังตื่นตระหนก
ด้วยแววตาอันวิตกกังวลนับไม่ถ้วน
หลายคนได้รับการแจ้งข่าวในทันที
ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับเนื้อหาของผลงานใหม่ของอิ่งจือยังคงไม่สิ้นสุด และการสนทนาก็ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น
‘ปล่อยวันนี้?’
‘เป็นแนวสืบสวนสอบสวนจริงๆ ?!’
‘ก่อนหน้านี้ฉันยังคิดว่าอาจเป็นเรื่องตลกหรือเปล่า เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคนมายังเว็บไซต์ใหม่ เพราะฉะนั้นเลยทำการตลาดแบบเกินจริง ตอนนี้เห็นทีผลงานใหม่ของอิ่งจือหนีไม่พ้นแนวสืบสวนสอบสวนแน่!’
‘ถึงกับลงให้อ่านล่วงหน้าในบล็อก’
‘นี่คือการดึงดูดความสนใจของคนอ่าน’
‘ปัญหาคือฉันไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนเลยจริงๆ คินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาฉันก็อ่านแล้ว แถมยังพยายามอ่านไปสิบกว่าตอน ไม่ตรงจริตของฉันจริงๆ ผลงานแนวนี้เฉพาะกลุ่มเกินไป!’
‘ยอดนักสืบฉู่อวี๋’
‘ฉู่ขวงบวกกับเซี่ยนอวี๋?’
‘ชื่อการ์ตูนเรื่องนี้ดื้ออยู่นะ ฉู่อวี๋น่าจะเป็นชื่อของตัวเอก ถ้าบอกว่าชื่อนี้ไม่เกี่ยวกับเซี่ยนอวี๋และฉู่ขวง ผมไม่มีทางเชื่อแน่นอน อิ่งจือเกาะกระแสอย่างเปิดเผยเลย แต่ผมก็ไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนอยู่ดี ทำไมอิ่งจือหัวแข็งขนาดนี้กันนะ!’
‘…’
นักเขียนการ์ตูนในวงการก็พอจะคาดเดาจุดประสงค์ของอิ่งจือได้เช่นกัน
อยากจะถือโอกาสอุ่นเครื่องให้ผลงานใหม่บนบล็อกก่อนที่เว็บไซต์จะเปิดตัว
อย่างไรก็ตาม การโจมตีอย่างกะทันหันนี้มีข้อดีเช่นเดียวกัน
ข้อดีที่ใหญ่ที่สุดคือ ความสนใจของทุกคนถูกข่าวเกี่ยวกับการเผยแพร่การ์ตูนล่วงหน้าดึงดูดจริงๆ ใช้โอกาสที่ในช่วงนี้มีการถกเถียงกันเป็นวงกว้าง การเปิดตัวการ์ตูนในวันนี้จะทำให้คนจำนวนมากคลิกเข้ามาด้วยความสงสัยอย่างแน่นอน ถึงแม้จะเป็นกลุ่มผู้อ่านที่ตะโกนปาวๆ ว่าไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนก็ตาม!
ทว่าปัญหาที่แท้จริงอยู่ที่
ผู้อ่านไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนจริงๆ !
น่าจะมีเพียงแฟนคลับคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาที่ซื้อ?
การบังคับให้ทุกคนคลิกอ่านรังแต่จะให้ส่งผลตรงกันข้าม และยิ่งทำให้ทุกคนไม่พอใจ!
ลักไก่ไม่สำเร็จ แถมเสียข้าวไปหนึ่งกำ
ในฐานะคู่ต่อสู้ของบล็อก คนจากทางปู้ลั่วการ์ตูนย่อมรู้เกี่ยวกับการเปิดตัวการ์ตูนเรื่องใหม่ล่วงหน้าของอิ่งจือในเวลาสองทุ่มคืนนี้
สักพักหนึ่ง
ทั้งแผนกต่างประหลาดใจ
ในห้องทำงานหัวหน้าแผนก
หลิงคงมีสีหน้าเฉยเมย
นอกเหนือจากหลิงคง ในห้องทำงานยังมีชายหน้าตาไม่น่ามองอีกคนหนึ่ง
ชายหน้าตาไม่หน้ามองคนนี้หัวเราะเบาๆ กล่าวว่า “การปล่อยการ์ตูนล่วงหน้าแสดงให้เห็นเพียงว่าเขากำลังตื่นตระหนก เพราะเขาเองก็รู้ว่าการปล่อยให้ความคิดเห็นของสาธารณชนหมักบ่มไปเรื่อยๆ ไม่เป็นผลดีกับเขา แต่ถ้าคุณภาพของการ์ตูนไม่ดีพอ เขาเล่นแบบนี้มีแต่จะทำให้คนอ่านผิดหวังมากยิ่งขึ้น ถึงขั้นที่ส่งผลกระทบต่อกระแสของเว็บไซต์ใหม่ของพวกเขาในวันแรกอีกด้วย…”
“ตอนนี้หนึ่งทุ่มสี่สิบแล้ว”
หลิงคงนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ มือสองข้างประสานกัน “คุณเป็นบรรณาธิการที่อาวุโสที่สุดในวงการการ์ตูน เดี๋ยวผมอยากดูรายงานการวิเคราะห์โดยละเอียดเกี่ยวกับผลงานใหม่ของเขา ไม่ต้องออกไป ดูอยู่ที่นี่ก็ได้”
“ได้”
ชายคนนี้เอ่ยตอบ
เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหลิงคงขึงขังกว่าปกติ ชายคนนี้จึงเอ่ยปลอบใจอย่างอดไม่ได้ “คุณไม่ต้องกังวลไป เพราะเส้นทางของอิ่งจือผิดตั้งแต่พื้นฐานแล้ว ที่จริงการ์ตูนสืบสวนสอบสวนของเขาไม่ใช่วาดได้ไม่ดี แต่ปัญหาอยู่ที่แนวสืบสวนสอบสวนเอง เขาคิดว่าถ้าเขาวาดได้ดีกว่าเดิมจะมีคนซื้อ ผมก็เชื่อว่าบางทีเขาอาจวาดให้ดีขึ้น แต่ข้อเสียของงานแนวนี้เราก็รู้กันอยู่ ผมเป็นบรรณาธิการมาหลายปี การ์ตูนแนวสืบสวนสอบสวนที่ดังที่สุดที่เคยเห็นก็คือคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา แต่คุณก็รู้ดีว่าการ์ตูนเรื่องนี้อยู่ในสถานการณ์แบบไหนเมื่อเทียบกับการ์ตูนเรื่องอื่น!”
หลิงคงไม่พูดจา
เขาเชื่อในการประเมินของบรรณาธิการอาวุโสข้างกาย แต่เขาเชื่อถือข้อมูลจริงมากกว่า!
เขาจะไม่ยอมปล่อยปล่อยจนกว่าจะได้เห็นการ์ตูนเรื่องใหม่ของอิ่งจือ
ไม่ว่าอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นคนที่ทำให้เขาเสียหายครั้งใหญ่เป็นครั้งแรกตลอดหลายปี
ถึงแม้ต้นเหตุที่แท้จริงในความเสียหายของตนไม่ได้อยู่ที่อิ่งจือ แต่อยู่ที่ขุมพลังเบื้องหลังอิ่งจือ…
อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าอิ่งจือสามารถใช้ขุมพลังอันยิ่งใหญ่เบื้องหลังได้เช่นนี้ก็เพียงพอที่จะบ่งชี้อย่างชัดเจนว่าอิ่งจือนั้นไม่ธรรมดา
ตนไม่สามารถสบประมาทคู่แข่งเช่นนี้ได้
……
บล็อก
หน่วยงานภายในกำลังถกเถียงกัน
“การ์ตูนเรื่องใหม่ของอิ่งจือจะเผยแพร่ล่วงหน้าบนบล็อกเรา”
“ได้ยินว่าการ์ตูนสืบสวนสอบสวนเรื่องก่อนหน้านี้ของอาจารย์อิ่งจือเละเทะไม่เป็นท่า ครั้งนี้จะไหวเหรอ”
“ผมจะไปดูหน่อย!”
หนึ่งในนั้นเกิดความสนใจ
โดยรอบมีเสียงพูดหยอกล้อ “คุณไม่ชอบอ่านการ์ตูนไม่ใช่เหรอ?”
“ถึงยังไงคู่แข่งของอิ่งจือก็คือปู้ลั่ว ถ้าการ์ตูนของอิ่งจือสนุก ก็เท่ากับตกหน้าปู้ลั่วไม่ใช่หรือไง ปู้ลั่วไม่สนุก แต่ผมมีสนุก!”
คนคนนี้พูดจาน่าเชื่อถือ
ผู้คนต่างพยักหน้า “มีเหตุผล!”
บางทีอาจด้วยความรู้สึกเดียวกัน พวกเขาต่างคนต่างกดเข้าไปยังการ์ตูนเรื่องยอดนักสืบฉู่อวี๋
เอ๊ะ!
อัปโหลดมาเยอะมาก!
นี่คือเนื้อหา 20 ตอนซึ่งเผยแพร่ในรวดเดียว!
เตรียมตัวมาดีใช้ได้!
ขณะเดียวกัน
ผู้ที่ติดตามการ์ตูนเรื่องนี้ของอิ่งจือจากที่อื่นๆ ต่างคลิกไปยังยอดนักสืบฉู่อวี๋
แน่นอนว่ารวมไปถึงทางปู้ลั่วด้วย
“ผมจะอ่านให้จบอย่างรวดเร็ว”
ชายซึ่งรูปลักษณ์ไม่น่ามองไปยังหลิงคงผู้หล่อเหลา พลางเริ่มลงมือทำงาน
หลิงคงโบกมือ “ไม่ต้องรีบ อ่านให้ชัด อ่านให้ละเอียด ผมต้องการคำวิจารณ์ที่ตรงไปตรงมาที่สุดจากคุณ…”
“เข้าใจแล้วครับ!”
ชายซึ่งรูปลักษณ์ไม่น่ามองหัวเราะเหอะๆ และเริ่มอ่านตอนที่หนึ่ง
ไม่รู้ว่าผ่านมานานแค่ไหน
จู่ๆ ชายซึ่งรูปลักษณ์ไม่น่ามองก็ขยับบันท้ายอย่างอึดอัด สีหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย
หืม?
หลิงคงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะของอีกฝ่าย มุมปากกระตุกเล็กน้อย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...