Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 722

สรุปบท ตอนที่ 722 บลูเกมส์: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

สรุปตอน ตอนที่ 722 บลูเกมส์ – จากเรื่อง Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet

ตอน ตอนที่ 722 บลูเกมส์ ของนิยายการเงินเรื่องดัง Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 722 บลูเกมส์

วันรุ่งขึ้น

วันอาทิตย์

เมื่อหลินเยวียนตื่น ก็พบกับหลินเหยาซึ่งกลับมาจากข้างนอก ในมือถือสายจูงของหนานจี๋ซึ่งกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลา

เหยาเหยาบ่น “ช่วงนี้พี่นอนเก่งจัง สองวันมานี้หนานจี๋ออกไปเดินกับหนูตลอดเลย”

หลินเยวียน “…”

หรือว่าเป็นผลสืบเนื่องจากการระเบิดพลังวาดการ์ตูนติดต่อกันเจ็ดวันที่ยังหลงเหลือเอยู่

ช่วงนี้เขางีบหลับมากกว่าปกติ เพื่อชดเชยการนอนที่ขาดหายไป

นั่นส่งผลให้เขาไม่มีเวลาพาหนานจี๋ไปเดินเล่น ทำได้เพียงให้คนในครอบครัวช่วย

“กินข้าวเข้า”

หลินเซวียนผู้เป็นพี่สาวเอ่ยเรียก

เธอหยุดวันอาทิตย์ จึงทำอาหารแทนแม่

แม่ใช้เวลาพักผ่อนซึ่งหาได้ยากนั่งดูข่าวบนโซฟา

ดูเหมือนว่าคนมีอายุเหล่านี้ชอบเปิดโทรทัศน์เสียงดัง

น้ำเสียงมีจังหวะจะโคนของผู้ประกาศข่าว “ทีมบาสชายของฉินโจวเริ่มทำการฝึกซ้อมแบบปิดเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อสี่ปีก่อนในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศในบลูเกมส์ ฉินโจวของเราพ่ายให้กับจงโจวไปอย่างน่าเศร้าเนื่องจากการจ่ายบอลที่ผิดพลาดของนักกีฬาแซ่โจว ในครั้งนี้เราจะแข่งขันกันในสนามเหย้า…”

“ช่วงนี้มีแต่ข่าวบลูเกมส์”

แม่ลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะอาหาร ปากพลางบ่นงึมงำ

พี่สาวตักอาหารเข้าปาก เอ่ยอย่างคลุมเครือ “ถึงยังไงนี่ก็เป็นการแข่งขันที่ใหญ่ที่สุดในวงการกีฬา สี่ปีถึงจะจัดสักครั้ง บริษัทเราอยากใช้โอกาสนี้โปรโมตนิยายแนวกีฬา”

หลินเยวียนไม่ได้เข้าร่วมวงสนทนา

เมื่อกินโจ๊กหมดไปหนึ่งชาม จึงกินไข่ดาวเพิ่มอีกหนึ่งฟอง ก่อนจะลูบหัวหนานจี๋อย่างคล่องแคล่ว เช็ดคราบไขมันจางๆ จนละสาด

“ผมไปทำงานก่อน”

“อื้ม”

สมาชิกในครอบครัวสนทนากันต่อ

หนานจี๋เริ่มกิจกรรมเลียขนซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวัน

ไม่นานขนของมันก็เป็นเงางาม

……

หลินเยวียนนั่งบนรถซึ่งประธานกรรมการมอบให้ ตรงไปยังสตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์

ตอนนีคนขับรถไม่ใช่กู้ตง แต่เป็นคนขับรถซึ่งบริษัทจัดหามาให้เขา

คนขับรถจะรับส่งหลินเยวียนไปกลับที่ทำงานทุกวัน เว้นแต่จะมีสถานการณ์พิเศษ

ข่าวเช้ารายงานผ่านลำโพงในรถ

“บลูเกมส์จะจัดขึ้นในวันที่ 1 สิงหาคมปีนี้ที่สนามรังนกซึ่งเป็นสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในฉินโจว ได้เริ่มนับถอยหลังอย่างเป็นทางการ นักกีฬาจากแต่ละทวีปกำลังเตรียมชิงชัยกันอย่างเต็มที่…”

หลินเยวียนมุมปากยกยิ้ม

บลูเกมส์ซึ่งจัดขึ้นขึ้นสี่ปีต่อครั้ง

นี่คือโอลิมปิกเกมส์บนโลกไม่ใช่หรือ?

ถึงแม้จะอยู่ในคนละมิติ แต่บลูสตาร์และโลกมีความคล้ายคลึงกันหลายประการ จุดนี้ทำให้หลินเยวียนรู้สึกคุ้นเคยอยู่เสมอ

……

15 นาทีผ่านไป

ในห้องทำงานของบริษัท

เรื่องอิ่งจือทำให้เวลาล่าช้าไปมาก

เขาจำเป็นต้องบันทึกเสียงเพลงนี้อย่างรวดเร็ว

โชคดีที่เตรียมผลงานไว้มากมาย ผลงานเหล่านี้ล้วนเป็นผลงานที่เลือกสรรมาจากคลังเพลงของระบบ และรู้สึกว่าเขามีโอกาสติดชาร์ตค่อนข้างสูงทีเดียว

ในขณะนั้น

ทันใดนั้นหลินเยวียนก็เห็นอู๋หย่งรองหัวหน้าแผนกประพันธ์เพลงรีบวิ่งเข้ามาอย่างกระวนกระวาย

“เกิดอะไรขึ้นครับ”

หลินเยวียนเงยหน้ามองอีกฝ่าย

อู๋หย่งหอบพลางพูดว่า “เพิ่งได้รับข่าวมาครับ ทางคณะกรรมการบลูเกมส์สากลกำลังของเพลงโปรโมตบลูเกมส์ในครั้งนี้จากวงการเพลง!”

“เพลงโปรโมตบลูเกมส์”

หลินเยวียนเอ่ย “บริษัทอยากให้ผมเขียนเพลง…”

“ไม่ใช่บริษัทอยากให้คุณเขียน แต่คุณต้องเขียน แถมยังต้องได้รับเลือกจากเบื้องบนด้วย ไม่อย่างนั้นเส้นทางแชมป์สิบสองสมัยของคุณอาจสิ้นสุดลง!”

เสียงของอู๋หย่งร้อนรนมาก

หลินเยวียนงุนงง “ทำไมล่ะครับ”

“โปรโมตอย่างเป็นทางการน่ะสิครับ!”

อู๋หย่งยิ้มขมขื่น “เพลงโปรโมตบลูเกมส์จะได้รับการโปรโมตจากทางการอย่างแน่นอน บวกกับอิทธิพลของของบลูเกมส์ในช่วงนี้ เพลงนี้จะขึ้นไปครองบัลลังก์อย่างแน่นอน ขึ้นครองบัลลังก์อย่างไม่มีเหตุผลเลยละครับ เป็นเรื่องยากที่เพลงไหนสักเพลงหนึ่งจะชนะเพลงที่ทางการโปรโมตได้เลย!”

“อ้อ!”

หลินเยวียนกระจ่างในทันที

การโปรโมตจากทางการ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอกับมัน

อู๋หย่งส่ายหน้า “หวงตงเจิ้งยังแตะไม่ถึงระดับพ่อเพลงเหมือนกับคุณ แต่เขาน่าจะมีพรสวรรค์ เพลงของเขามักจะได้รับเลือกจากทางการเสมอ แม้แต่พ่อเพลงยังสู้เขาไม่ได้ ถึงยังไงเพลงประเภทนี้ก็พิเศษมาก ไม่ได้แข่งกันที่เพลงของใครเพราะกว่า หรือเพลงของใครถ่ายทอดความหมายดีกว่า แต่แข่งกันที่ความนิยมและความเป็นสากลของเพลงนั้น เพลงที่ได้รับการโปรโมตจากทางการ ส่วนมากมักมีทำนองเรียบง่าย พวกกับเนื้อเพลงภาษาพูด”

หลินเยวียนพยักหน้า

บทเพลงซึ่งได้รับการโปรโมตจากทางการล้วนเป็นเช่นนี้

มาตรฐานด้านทำนองและเนื้อเพลงที่พวกเขาต้องการไม่ใช่เทคนิคท่ีสูง แต่เป็นความเหมาะสมในการแสดงออก

ตัวอย่างเช่นเพลงโชคดีมาแล้ว

หากจะบอกว่าเพลงนี้ใช้เทคนิคที่สูงคงไม่ใช่ เหตุผลสำคัญคือบรรยากาศเหมาะสม นี่คือจุดที่ทำให้เพลงนี้ประสบความสำเร็จ

ความรื่นเริงที่เรียบง่าย

ผู้คนเข้าถึงได้ง่าย

ขอยกอีกสักหนึ่งตัวอย่าง

ถ้าคุณให้ผู้พัฒนาเกมชั้นนำสร้างเกมที่มีการควบคุมที่ซับซ้อนและมีโลกทัศน์ที่กว้างใหญ่ พวกเขาสามารถทำได้

ถึงอย่างไรพวกเขาก็มีเทคนิคอยู่แล้ว

แต่หากคุณให้กลุ่มผู้พัฒนาเกมชั้นนำเหล่านี้แข่งขันกับผู้พัฒนาเกมเล็กๆ ว่าเกมเล็กๆ ของใครจะได้รับความนิยมมากกว่า

ผลสุดท้าย ใครจะชนะไม่มีใครรู้ได้!

ถึงอย่างไรผู้ผลิตเกมยอดนิยมซึ่งเป็นผู้ผลิตรายเล็กจำนวนมากมักไม่ได้เป็นที่รู้จัก

นี่คือสาขาที่พวกเขาสันทัดมากที่สุด

อย่างไรก็ตาม

ใครจะกล้าบอกว่าหลิน(ระ)เยวียน(บบ)ไม่สันทัดด้านนี้กัน

อู๋หย่งไม่รู้ความคิดของหลินเยวียน

ตอนนี้ในสมองของเขามีเพียงคำว่า ‘ล้มเหลวโดยที่ไม่ได้ได้ทำอะไรผิดพลาด’ ราวกับคาดการณ์ไว้แล้วว่าเพลงโปรโมตในปีนี้จะตกอยู่ที่หวงตงเจิ้งอีกครั้ง

นี่ไม่ใช้เพราะฝีมือของหลินเยวียนไม่ถึงขั้น

หากจะโทษคงโทษได้แต่ช่วงเวลาที่ไม่ประจวบเหมาะ ทำให้พ่อเพลงตัวน้อยซึ่งกำลังลุยคว้าแชมป์สิบสองสมัยต้องมาตามงานจากบลูเกมส์ และหวงตงเจิ้งคนนั้นก็เชี่ยวชาญบทเพลงด้านนี้ จนแทบกลายเป็นโฆษกของเพลงโปรโมตจากทางการไปแล้ว

“คุณไม่ต้องกดดันไป…”

อู๋หย่งพยายามเอ่ยปลอบใจหลินเยวียน ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไปด้วยสีหน้าว้าวุ่นใจ

หลินเยวียนถือโอกาสนี้ค้นหารายละเอียดเกี่ยวกับบลูเกมส์สักหน่อย บนโลกออนไลน์มีข่าวที่เกี่ยวข้องอยู่เต็มไปหมด บลูเกมส์จะต้องเป็นประเด็นร้อนในเวลานี้อย่างแน่นอน

สุดท้ายแล้ว

สายตาของหลินเยวียนไปหยุดที่สองสามคำสุดท้ายในข้อมูลแนะนำบลูเกมส์ในครั้งนี้จากทางการ

‘สถานที่จัด: เป้ยจิง ฉินโจว’

ทันใดนั้นหลินเยวียนก็รู้ในทันทีว่าเขาจะหยิบเพลงอะไรออกมา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน