Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 722

ตอนที่ 722 บลูเกมส์

วันรุ่งขึ้น

วันอาทิตย์

เมื่อหลินเยวียนตื่น ก็พบกับหลินเหยาซึ่งกลับมาจากข้างนอก ในมือถือสายจูงของหนานจี๋ซึ่งกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลา

เหยาเหยาบ่น “ช่วงนี้พี่นอนเก่งจัง สองวันมานี้หนานจี๋ออกไปเดินกับหนูตลอดเลย”

หลินเยวียน “…”

หรือว่าเป็นผลสืบเนื่องจากการระเบิดพลังวาดการ์ตูนติดต่อกันเจ็ดวันที่ยังหลงเหลือเอยู่

ช่วงนี้เขางีบหลับมากกว่าปกติ เพื่อชดเชยการนอนที่ขาดหายไป

นั่นส่งผลให้เขาไม่มีเวลาพาหนานจี๋ไปเดินเล่น ทำได้เพียงให้คนในครอบครัวช่วย

“กินข้าวเข้า”

หลินเซวียนผู้เป็นพี่สาวเอ่ยเรียก

เธอหยุดวันอาทิตย์ จึงทำอาหารแทนแม่

แม่ใช้เวลาพักผ่อนซึ่งหาได้ยากนั่งดูข่าวบนโซฟา

ดูเหมือนว่าคนมีอายุเหล่านี้ชอบเปิดโทรทัศน์เสียงดัง

น้ำเสียงมีจังหวะจะโคนของผู้ประกาศข่าว “ทีมบาสชายของฉินโจวเริ่มทำการฝึกซ้อมแบบปิดเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อสี่ปีก่อนในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศในบลูเกมส์ ฉินโจวของเราพ่ายให้กับจงโจวไปอย่างน่าเศร้าเนื่องจากการจ่ายบอลที่ผิดพลาดของนักกีฬาแซ่โจว ในครั้งนี้เราจะแข่งขันกันในสนามเหย้า…”

“ช่วงนี้มีแต่ข่าวบลูเกมส์”

แม่ลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะอาหาร ปากพลางบ่นงึมงำ

พี่สาวตักอาหารเข้าปาก เอ่ยอย่างคลุมเครือ “ถึงยังไงนี่ก็เป็นการแข่งขันที่ใหญ่ที่สุดในวงการกีฬา สี่ปีถึงจะจัดสักครั้ง บริษัทเราอยากใช้โอกาสนี้โปรโมตนิยายแนวกีฬา”

หลินเยวียนไม่ได้เข้าร่วมวงสนทนา

เมื่อกินโจ๊กหมดไปหนึ่งชาม จึงกินไข่ดาวเพิ่มอีกหนึ่งฟอง ก่อนจะลูบหัวหนานจี๋อย่างคล่องแคล่ว เช็ดคราบไขมันจางๆ จนละสาด

“ผมไปทำงานก่อน”

“อื้ม”

สมาชิกในครอบครัวสนทนากันต่อ

หนานจี๋เริ่มกิจกรรมเลียขนซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวัน

ไม่นานขนของมันก็เป็นเงางาม

……

หลินเยวียนนั่งบนรถซึ่งประธานกรรมการมอบให้ ตรงไปยังสตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์

ตอนนีคนขับรถไม่ใช่กู้ตง แต่เป็นคนขับรถซึ่งบริษัทจัดหามาให้เขา

คนขับรถจะรับส่งหลินเยวียนไปกลับที่ทำงานทุกวัน เว้นแต่จะมีสถานการณ์พิเศษ

ข่าวเช้ารายงานผ่านลำโพงในรถ

“บลูเกมส์จะจัดขึ้นในวันที่ 1 สิงหาคมปีนี้ที่สนามรังนกซึ่งเป็นสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในฉินโจว ได้เริ่มนับถอยหลังอย่างเป็นทางการ นักกีฬาจากแต่ละทวีปกำลังเตรียมชิงชัยกันอย่างเต็มที่…”

หลินเยวียนมุมปากยกยิ้ม

บลูเกมส์ซึ่งจัดขึ้นขึ้นสี่ปีต่อครั้ง

นี่คือโอลิมปิกเกมส์บนโลกไม่ใช่หรือ?

ถึงแม้จะอยู่ในคนละมิติ แต่บลูสตาร์และโลกมีความคล้ายคลึงกันหลายประการ จุดนี้ทำให้หลินเยวียนรู้สึกคุ้นเคยอยู่เสมอ

……

15 นาทีผ่านไป

ในห้องทำงานของบริษัท

เรื่องอิ่งจือทำให้เวลาล่าช้าไปมาก

เขาจำเป็นต้องบันทึกเสียงเพลงนี้อย่างรวดเร็ว

โชคดีที่เตรียมผลงานไว้มากมาย ผลงานเหล่านี้ล้วนเป็นผลงานที่เลือกสรรมาจากคลังเพลงของระบบ และรู้สึกว่าเขามีโอกาสติดชาร์ตค่อนข้างสูงทีเดียว

ในขณะนั้น

ทันใดนั้นหลินเยวียนก็เห็นอู๋หย่งรองหัวหน้าแผนกประพันธ์เพลงรีบวิ่งเข้ามาอย่างกระวนกระวาย

“เกิดอะไรขึ้นครับ”

หลินเยวียนเงยหน้ามองอีกฝ่าย

อู๋หย่งหอบพลางพูดว่า “เพิ่งได้รับข่าวมาครับ ทางคณะกรรมการบลูเกมส์สากลกำลังของเพลงโปรโมตบลูเกมส์ในครั้งนี้จากวงการเพลง!”

“เพลงโปรโมตบลูเกมส์”

หลินเยวียนเอ่ย “บริษัทอยากให้ผมเขียนเพลง…”

“ไม่ใช่บริษัทอยากให้คุณเขียน แต่คุณต้องเขียน แถมยังต้องได้รับเลือกจากเบื้องบนด้วย ไม่อย่างนั้นเส้นทางแชมป์สิบสองสมัยของคุณอาจสิ้นสุดลง!”

เสียงของอู๋หย่งร้อนรนมาก

หลินเยวียนงุนงง “ทำไมล่ะครับ”

“โปรโมตอย่างเป็นทางการน่ะสิครับ!”

อู๋หย่งยิ้มขมขื่น “เพลงโปรโมตบลูเกมส์จะได้รับการโปรโมตจากทางการอย่างแน่นอน บวกกับอิทธิพลของของบลูเกมส์ในช่วงนี้ เพลงนี้จะขึ้นไปครองบัลลังก์อย่างแน่นอน ขึ้นครองบัลลังก์อย่างไม่มีเหตุผลเลยละครับ เป็นเรื่องยากที่เพลงไหนสักเพลงหนึ่งจะชนะเพลงที่ทางการโปรโมตได้เลย!”

“อ้อ!”

หลินเยวียนกระจ่างในทันที

การโปรโมตจากทางการ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอกับมัน