Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 723
สรุปบท ตอนที่ 723 ฉินโจวต้อนรับคุณ: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน ตอนที่ 723 ฉินโจวต้อนรับคุณ จาก Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 723 ฉินโจวต้อนรับคุณ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเงิน Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 723 ฉินโจวต้อนรับคุณ
หลายวันผ่านไป!
เป้ยจิง ฉินโจว!
คณะกรรมการบลูเกมส์!
หัวหน้าทั้ง 21 คนในคณะกรรมการบลูเกมส์มารวมตัวกันในห้อง เพื่อพูดคุยกันอย่างจริงจังเกี่ยวกับรายละเอียดหลายประการของพิธีเปิดบลูเกมส์
หลังจากทยอยกำหนดกฎระเบียบสำคัญแล้ว ทันใดนั้นโจวเจี้ยนฉีประธานคณะกรรมการบลูเกมส์เอ่ยขึ้น
“การรวบรวมเพลงโปรโมตเป็นอย่างไรบ้าง”
“หลังจากที่เราออกประกาศรวมรวมเพลงบลูเกมส์ เสียงตอบรับจากในวงการก็คึกคักมาก คนดนตรีชั้นนำมากมายในวงการดนตรีออกโรง รวมไปถึงหวงตงเจิ้งที่พวกเราให้ความสำคัญ แล้วก็พ่อเพลงชื่อดังอีกจำนวนหนึ่ง ปัจจุบันนี้เราเลือกมายี่สิบเพลงแล้ว ยี่สิบเพลงนี้ฟังดูยอดเยี่ยมมาก วันนี้พวกเราจำเป็นต้องโหวตตัดสินเป็นครั้งสุดท้ายในวันนี้”
มีคนตอบ
ชายวัยกลางคนซึ่งสวมแว่นตาหัวเราะขึ้นทันใด
“ยังมีอะไรให้โหวตอีก ปีนี้ยังต้องเลือกเพลงที่หวงตงเจิ้งแต่งเหมือนเดิมอย่างแน่นอน พ่อเพลงเหล่านี้ฝีมือดีมาก แต่ถ้าพูดถึงเพลงประเภทนี้ หวงตงเจิ้งเชี่ยวชาญที่สุด!”
“จะว่าไปก็จริง”
ด้านข้างมีคนเอ่ยขึ้นตาม “เพลงนั้นของหวงตงเจิ้งผมได้ฟังแล้วก่อนเริ่มประชุม ชื่อเพลงว่าคบเพลิง ตรงกับความต้องการของเราทุกด้าน สมแล้วที่เป็นฝีมือของผู้แต่งเพลงโปรโมตบลูเกมส์สามครั้งติดต่อกัน”
ทุกคนต่างหัวเราะร่วน
เนื่องจากบลูเกมส์จัดขึ้นทุกๆ สี่ปี และหวงตงเจิ้งได้แต่งเพลงโปรโมตบลูเกมส์ติดต่อกันถึงสามครั้ง ซึ่งรวมเป็นระยะเวลานานหลายปีเลยทีเดียว!
โลกภายนอกถึงขั้นมีคนบอกว่า
หวงตงเจิ้งคือผู้ที่สวรรค์คัดเลือกมาเพื่อเขียนเพลงโปรโมตบลูเกมส์ บลูเกมส์ทุกๆ ครั้งล้วนเป็นช่วงเวลาที่หวงตงเจิ้งจะสำแดงพลังและเอาคว้าชัยเหนือพ่อเพลง
แน่นอน
คำพูดที่ว่าต้องเลือกเพลงของหวงตงเจิ้งอย่างแน่นอนนั้นเป็นเพียงการหยอกล้อ ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาย่อมปฏิบัติตามกระบวนการ ไม่มีทางที่คณะกรรมการบลูเกมส์จะมองว่านี่เป็นเรื่องเล่นๆ
โจวเจี้ยนฉีกล่าว
“เปิดประชุมมาตั้งนาน ควรให้ทุกคนได้ซาบซึ้งกับบทเพลงอันไพเราะได้แล้วละครับ”
“ทุกคนพยักหน้า”
เจ้าหน้าที่เอ่ยแนะนำข้อมูลของเพลงก่อนกดเล่นเพลง
“เพลงแรกมีชื่อว่า ‘สู้เขานะ นักกีฬาบลูเกมส์’ ผู้ประพันธ์ผลงานคือพ่อเพลงอาจารย์ซินซิน”
ไม่มีใครพูดอะไร
เสียงเพลงดังขึ้น
หลังฟังเพลงแรก ทุกคนก็พยักหน้า และแลกเปลี่ยนความคิดกันเบาๆ โดยทั่วไปรู้สึกพึงพอใจ
มีฝีมือระดับของพ่อเพลงเป็นประกัน
บทเพลงยังคงไพเราะมาก
แต่รู้สึกว่ายังขาดบางอย่างไปสักอย่าง
การพูดคุยจบลง
โจวเจี้ยนฉีส่งสัญญาณให้เล่นเพลงพ่อไป
เจ้าหน้าที่พยักหน้า แนะนำข้อมูลก่อนเปิดเพลง “เพลงที่สองชื่อว่า ‘เสน่ห์ฉินโจว’ ผู้ประพันธ์คือพ่อเพลงท่านเดียวกัน…”
เป็นเช่นนี้
ทุกคนฟังเพลง 12 เพลงติดต่อกัน
เพลงเหล่านี้ล้วนเป็นเพลงที่ดี และโดดเด่นจากผลงานทั่วไป รับประกันคุณภาพได้อย่างแน่นอน ทว่าจนถึงตอนนี้ยังไม่มีเพลงใดทีสามารถทำให้ทุกคนประทับใจได้อย่างสมบูรณ์
จนกระทั่งเพลงที่ 13!
ขณะที่เอ่ยแนะนำเพลงนี้ เสียงของเจ้าหน้าที่ดูเหมือนจะแตกต่างออกไปเล็กน้อย
“เพลงนี้มีชื่อว่า ‘คบเพลิง’ ประพันธ์โดยอาจารย์หวงตงเจิ้ง…”
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ไม่กี่นาทีผ่านไป
รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของทุกคน!
“ดี!”
“เพลงนี้ดี!”
“ยังเป็นหวงตงเจิ้งเหมือนเดิมจริงด้วย!”
“ถ้าไม่มีอะไรเหนือความคาดหมาย เพลงโปรโมตในครั้งนี้คือคบเพลิงแล้วละ”
“อื้ม”
“หวงตงเติ้งยังเก่งเหมือนเดิม”
“เห็นทีเขาจะได้เขียนเพลงให้บลูเกมส์เป็นครั้งที่สี่ติดต่อกันแล้ว รวมๆ แล้วเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้วนะ ไม่ง่ายเลย”
“ไม่ได้ด้อยไปกว่าเพลงเมื่อครั้งที่แล้วเลย”
“ที่จริงฉันคิดว่าสู้ครั้งที่แล้วไม่ได้ แต่ก็จริงที่เพลงนี้เพราะกว่าเพลงอื่นๆ ของเขา”
“ที่สำคัญคือภาพรวมให้ความรู้สึกเหมาะสมสินะ”
“เขาคือคนดนตรีที่เข้าใจจิตวิญญาณบลูเกมส์ของพวกเรา”
“ถ้าเนื้อเพลงคบเพลิงสามารถเน้นย้ำเกี่ยวกับเมืองในฉินโจวได้คงดีกว่านี้”
“…”
บลูเกมส์มีธรรมเนียมการจุดคบเพลง หวงตงเจิ้งเลือกคอนเส็ปต์เพลงได้ดีจริงๆ
“ฟังต่อไป”
โจวเจี้ยนฉีเอ่ยขึ้นเสียงเบา
ต่อให้ในขณะนี้ทุกคนชื่นชอบเพลงของหวงตงเจิ้งที่สุด พวกเขายังคงต้องฟังเพลงที่เหลือจนจบ จึงไม่มีใครมีข้อโต้แย้ง
เพลงที่ 14…
เพลงที่ 15…
เพลงที่ 16…
หลังจากนั้นยังไม่มีเพลงใดที่ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าดีกว่าเพลงคบเพลิง ถ้าไม่ใช้ตรงนั้นแย่ไปนิด ตรงนี้ก็ด้อยไปหน่อย
โจวเจี้ยนฉีขมวดคิ้ว
โดยพื้นฐานแล้วเขาค่อนข้างพอใจกับเพลงคบเพลิง แต่ความพึงพอใจโดยพื้นฐานกับความพึงพอใจโดยสมบูรณ์นั้นเป็นคนละเรื่องกัน
เขารู้สึกว่า…
เพลงของหวงตงเจิ้งในปีนี้ยังเป็นรองผลงานของเขาในบลูเกมส์สามครั้งก่อนหน้านี้
ข้าสู่อ้อมอกจึงสัมผัสได้ คุณจะหลงรักที่นี่
ไม่ว่าจะมาจากใกล้หรือไกล โปรดอย่าได้เกรงใจ
ดังที่นัดหมายกันไว้ พวกเราต้อนรับคุณ
……” …”
ในห้องประชุมอันเงียบสงัด มีเพียงเสียงเพลงซึ่งดังอย่างต่อเนื่อง
ขณะฟังเพลงนี้ ผู้นำในคณะกรรมการบลูเกมส์ซึ่งก่อนหน้านี้พูดคุยกันต่างตกตะลึง
ต่อจากนั้น!
ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย สบตากันอย่างรวดเร็ว ราวกับค้นพบสมบัติอันล้ำค่า!
ขณะเดียวกัน!
ลมหายใจของโจวเจี้ยนฉีกระชั้นขึ้น ราวกับถูกบางอย่างกระแทก เขารู้สึกผ่อนคลายลงในชั่วพริบตา
ใช่!
เกิดขึ้นแล้ว!
ความรู้สึกนี้แหละ!
สิ่งที่ตนต้องการคือความรู้สึกนี้แหละ!
นี่คือข้อความที่เพลงโปรโมตบลูเกมส์ซึ่งฉินโจวเป็นเจ้าภาพพึงมี!
นี่คือสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เกิดขึ้นเมื่อสมองของทุกคนปรับตรงกับเพลงเป้ยจิงต้อนรับคุณ!
ว้าว!
ในห้องประชุมครึกครื้นขึ้นมา!
“เพราะจริงๆ !”
“เพลงนี้ฟังสบายมาก!”
“เหมือนจะดีกว่าเพลงคบเพลิงอีก!”
“ลบคำว่าเหมือนจะออกไป ถึงฉันจะชอบหวงตงเจิ้ง แต่ต้องยอมรับว่าเพลงนี้ดีกว่าเพลงคบเพลิงอีก!”
“แบบนี้ยังต้องโหวตอีกหรือ?”
“ต้องเพลงนี้แหละ!”
“ทำนองก็ดี ความหมายก็ดี ดูเนื้อเพลงสิ เหมือนเขียนความในใจฉันออกมา เพลงนี้เขียนขึ้นเพื่อเป้ยจิงของฉินโจวเลยไม่ใช่หรือไง!”
“เป้ยจิงต้อนรับคุณ!”
“ฉินโจวต้อนรับพวกคุณ!”
“พวกเราสามารถหานักร้องดาราในฉินโจวมาร้องประสานเสียงได้ ใช้ชื่อเสียงของนักร้องดาราเหล่านี้ช่วยเซี่ยนอวี๋ปั่นอะไรนั่น…”
“ปั่นชาร์ต!”
ถูกต้อง ปั่นชาร์ต!
ปั่นชาร์ตให้ตายไปข้างหนึ่งเลย!
[1] เป้ยจิงต้อนรับคุณ มาจากเพลง เป่ยจิงต้อนรับคุณ (Beijing Welcomes You) เป็นเพลงซึ่งแต่งขึ้นในวาระที่กรุงปักกิ่ง (เป่ยจิง) เป็นเจ้าภาพมหกรรมกีฬาโอลิมปิกในปี 2008
ทำนองและเรียบเรียงเพลงโดยเสี่ยวเคอ คำร้องโดยหลินซี และมีนักร้องเข้าร่วมขับร้องทั้งหมด 78 คน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...