Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 729

ตอนที่ 729 สักเพลงที่คล้ายกัน

เสมือนลมกรรโชกแรง!

รวดเร็วและอันตรายถึงชีวิต!

แรงผลักดันจากทั่วทั้งวงการกีฬาฉินโจวนำพาให้เพลงเชื่อในตัวเองทะยานขึ้นสู่อันดับที่สองในทันที!

เพลงนี้โด่งดังขึ้นมาฉับพลัน!

ผู้คนมากมายเริ่มเปิดฟัง!

โดนเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแฟนกีฬาบาสเก็ตบอลบางส่วนได้ฟังเพลงนี้ ไฟในใจของพวกเขาพลันลุกโชนขึ้นมา

‘เพลงนี้ปลุกใจสุดๆ !’

‘เพราะมาก!’

‘ถูกจริตฉันมาก!’

‘ศึกใหญ่กำลังจะมา ต้องฟังเพลงประเภทนี้!’

‘สูดพลัง!’

‘ทีมบาสฉินโจวสู้เขานะ!’

‘เดิมทีไม่ได้รู้สึกว่าปัง แต่พอพวกคุณพูดก็เริ่มรู้สึกว่าปังขึ้นมา!’

‘…’

ชาวฉินโจวมีปฏิกิริยาตอบสนองรุนแรง ความเจ็บปวดจากบลูเกมส์เมื่อครั้งก่อนกลายเป็นอดีต พวกเราจะพยายามต่อสู้ในสนามอีกครั้ง ในครั้งนี้ฉินโจวต้องชนะ!

ฉินโจวจะชนะหรือไม่นั้นไม่มีใครรู้

แต่ไม่ว่าอย่างไร!

ตอนนี้สมองของเขามึนงง

เขากลายเป็นที่สามไปเสียแล้ว!

ทรัพยากรจากการโปรโมตโดยทางการครั้งหนึ่งเคยเป็นไพ่ตายของเขา

ในบลูเกมส์ทุกครั้งเขาจะได้กินอย่างอิ่มหมีพีมัน จนพ่อเพลงทั้งหลายต่างต้องอิจฉา ทว่าการโปรโมตของทางการในปีนี้กลับกลายเป็นของแสลงของเขาไปซะแล้ว!

“อันดับสองของฉัน…”

เมื่อเห็นเพลงคบเพลิงถูกเพลงใหม่ของเซี่ยนอวี๋บดขยี้ต่อหน้าต่อตา สายตาของหวงตงเจิ้งราวกับนิ่งค้างไปทันที!

เซี่ยนอวี๋ผู้ยิ่งใหญ่!

ผมไม่ได้กินเนื้อ กินน้ำแกงก็ยังพอไหว คุณเหลือให้ผมสักคำก็ได้นะ!

อันดับสามบ้าบออะไร!

ผมไม่อยากได้อันดับสาม!

ผมอยากได้แค่อันดับสอง!

สามอันดับแรกในฤดูกาลเพลงแบ่งเป็นผู้ชนะ อันดับสอง และอันดับสาม โดยทั่วไปทุกคนจะจดจำเพียงผู้ชนะ แต่มีบางครั้งที่ผู้คนจดจำอันดับสอง ถ้าหากอันดับสองนั้นพิเศษมากพอ…

มีเพียงอันดับสาม!

ไม่มีใครจดจำอันดับสามได้!

ก่อนหน้านี้ หวงตงเจิ้งยังฝืนใจยอมรับ ‘อันดับสอง’

ทว่าในตอนนี้ เขากลับอยากอยู่ในอันดับสองจริงๆ !

ปรารถนาอย่างแรงกล้าก็ว่าได้!

อย่างไรก็ตาม เขาได้สูญเสียอันดับที่สองไปตลอดกาลแล้ว

ในสนามเหย้าของบลูเกมส์ พลังการโปรโมตอย่างเป็นหมู่คณะโดยวงการกีฬาเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจต้านทานได้

และในเวลานั้น

ชาวเน็ตซึ่งตั้งสติได้เป็นต้องตกตะลึง!

ชั่วขณะต่อมา

ชาวเน็ตต่างหัวเราะร่วน

‘ก่อนหน้านี้ใครบอกว่าหวงตงเจิ้งทำได้แค่กินน้ำแกงต่อจากพ่อเพลงอวี๋?’

‘ตอนนี้หวงตงเจิ้งไม่ได้กินแม้แต่น้ำแกง!’

‘ครั้งนี้ทางการโหดเกินไปล่ะมั้ง!’

‘แม่เจ้าโว้ย นักกีฬาดังโพสต์แนะนำเพลงเชื่อในตัวเอง เวลากระชั้นขนาดนี้ เพลงร้องว่าอะไรพวกคุณได้ฟังไหม? เวลานี้ไม่ไปซ้อมเหรอ ทำไมมาเล่นเน็ต?’

‘นักกีฬาท่านหนึ่ง: นี่คือภารกิจของข้าก็เท่านั้นเอง’

‘พ่อเพลงอวี๋: อันดับสองมีความหมายพิเศษสำหรับผม ปกติแล้วผมไม่ค่อยอยากยกให้คนอื่น’

‘ฮู้ว ไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องนี้จะโยงไปถึงราชาเพลงเฟ่ยได้’

‘กระดูกไงกระดูก ยังมีกระดูกเหลืออยู่!’

‘นั่นสิ ไม่เป็นไรนะอาจารย์หวงตงเจิ้ง น้ำแกงไม่มีแล้ว แต่ยังมีกระดูกอยู่ เซี่ยนอวี๋คงไม่กินหมดแม้แต่กระดูกหรอกนะ!’

‘ไม่ว่ายังไงก็เป็นอันดับสามในฤดูกาลเพลง แทะกระดูกก็พอจะเข้าใจได้’

‘เหลือแค่กระดูกไว้ให้เนี่ยนะ!’

‘มองดูอาจไม่รู้ว่ากินยังไง แต่ในกระดูกมีไขกระดูกที่เป็นส่วนที่หอมอร่อยที่สุดเลยนะ!’

‘…’

ชาวเน็ตเริ่มเอ่ยปลอบหวงตงเจิ้ง ก่อนหน้านี้บอกว่ามีน้ำแกง ตอนนี้กลับบอกว่ามีกระดูกอะไรอีก

ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพียงมุกตลกที่โผล่ขึ้นมาเท่าทั้น

ก่อนหน้านี้ทุกคนคิดว่าคนที่น่าสงสารที่สุดในบลูเกมส์คือเซี่ยนอวี๋ ในเวลานี้กลับตรงกันข้าม หวงตงเจิ้งซึ่งเผชิญหน้ากับปีศาจอย่างเซี่ยนอวี๋ต่างหากที่น่าสงสารที่สุด!

……

หลินเยวียนไม่ได้รู้สึกประหลาดใจที่เพลงเชื่อในตัวเองคว้าอันดับสอง

ถึงแม้หลินเยวียนจะรู้ว่าคงเป็นเรื่องยากที่เพลงนี้จะติดหนึ่งในห้าอันดับแรกในช่วงเวลาปกติ แต่ใครให้ตอนนี้เป็นช่วงเวลาของบลูเกมส์ซึ่งสี่ปีมีครั้งเดียวกันล่ะ?

การโปรโมตของทางการ กอปรกับการรวมพลังของราชวงศ์ปลา ลูกเล่นจัดหนักจัดเต็ม!

หลินเยวียนส่ายหน้าอย่างขึงขัง

แคบไป

ยังมองภาพรวมไม่กว้างพอ

หลินเยวียนเอ่ยอย่างจริงจัง

“บลูสตาร์เป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องแบ่งแยกถึงขนาดนั้น บลูเกมส์เป็นงานของทั่วทั้งบลูสตาร์ ผมเป็นคนฉินโจวก็จริง แต่ผมไม่สามารถละทิ้งโอกาสในการทำประโยชน์ให้กับบลูเกมส์ในครั้งนี้เพียงเพราะผมเป็นคนฉินโจว เป้าหมายของพวกเราคือการทำให้บลูเกมส์ในครั้งนี้เป็นที่สนใจมากขึ้น ถ้านักกีฬาจากทวีปไหนต้องการ ผมก็จะไม่ปฏิเสธ!”

หลินเยวียนพูดออกมายาวเหยียดในรวดเดียวอย่างที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยครั้งนัก

“แต่ว่า…”

“งั้นผมลองถามก่อน…”

เพื่อความมั่นใจในการตัดสินใจ หลินเยวียนต่อสายหาตี๋ฟ่าน โดยใช้หมายเลขโทรศัพท์ซึ่งก่อนหน้านี้ตี๋ฟ่านได้มอบไว้ไห้หลินเยวียน

เมื่อหลินเยวียนอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ตี๋ฟ่านซึ่งอยู่ปลายสายก็ปลาบปลื้มใจขึ้นมา

“เขียนให้พวกเขาแล้วอย่างไรครับ ตราบใดที่ทำให้บลูเกมส์ในครั้งนี้น่าตื่นเต้นขึ้นมาได้ เป้าหมายของพวกเราคือทำให้บลูเกมส์ที่ฉินโจวเป็นเจ้าภาพดึงดูดความสนใจของผู้คนจากทั่วทั้งบลูสตาร์ เพลงไม่ได้เป็นตัวตัดสินผลแพ้ชนะของการแข่งขัน เพลงของคุณยิ่งมีอิทธิพลมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี จะดังกว่าเพลงเชื่อในตัวเองก็ได้!”

“ครับ”

หลินเยวียนรู้สึก ว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกลเช่นเดียวกับตน

เมื่อเป็นเช่นนี้

หลินเยวียนจึงตอบตกลงคำขอของฉีโจว

เขาเรียกซุนเย่าหั่วและคนอื่นๆ มาทันที “เตรียมอัดเพลง”

“ตอนนี้เลย?”

“เวลากระชั้นมากครับ”

ครั้งนี้หลินเยวียนเตรียมอัดเพิ่มหลายเพลง

หลังจากฉินโจว ก็มีฉีโจวตามมา สถานการณ์คึกคักเช่นนี้ แน่ใจหรือว่าทวีปอื่นจะไม่อยากเข้าร่วม?

“ได้”

ซุนเย่าหั่วและคนอื่นๆ ต่างกระตือรือร้นขึ้นมา เรื่องแบบนี้ยิ่งมากยิ่งสนุก!

“งั้นเย็นนี้อัดเพลงไหนก่อนดีครับ?”

วันนี้หลินเยวียนหยิบออกมาหลายเพลง ทุกคนต่างฝึกซ้อมในโรงแรม โดยมากแล้วไม่ได้ยากเย็นอะไร และส่วนมากล้วนเป็นเพลงซึ่งเตรียมไว้สำหรับบลูเกมส์!

อัดเพลงนี้ก่อนดี?

หลินเยวียนหวนนึกถึงคำขอของฉีโจว เหมือนพวกเขาบอกว่าต้องการเพลงที่คล้ายคลึงกับเพลงเชื่อในตนเอง

งั้นก็เพลงนี้!

หลินเยวียนเอ่ยขึ้นสามพยางค์

“ฉันเชื่อมั่น”

น่าจะคล้ายกันมากทีเดียว!