Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 730

ตอนที่ 730 โบยบินขึ้นสูงเคียงข้างดวงตะวัน

หลินเยวียนและราชวงศ์ปลาง่วนอยู่ในสตูดิโอบันทึกเสียงอยู่นาน

สองชั่วโมงผ่านไป

เพลงเพลงหนึ่งถูกส่งไปยังสำนักงานการกีฬาฉีโจว

ทางฉีโจวจะจัดการเรื่องราวต่อจากนี้อย่างแน่นอน ส่วนตัวเขาแนะนำทางนั้นว่าให้ทำมิวสิกวิดีโอประกอบ

เป็นดังคาด

เมื่อวันรุ่งขึ้นมาถึง

ณ สนามกีฬาหมายเลขหนึ่งของฉีโจว!

ที่นี่คือสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในฉีโจว

นักกีฬามืออาชีพจากกีฬาประเภทต่างๆ ในฉีโจวได้ทำการฝึกซ้อมที่นี่ในระยะนี้

สนามกีฬาแห่งนี้มีขนาดใหญ่ การฝึกซ้อมกีฬาแต่ละประเภทจะแยกออกจากกัน

ทว่าโรงอาหารกลับไม่ได้แยกกัน

นักกีฬาจากกีฬาประเภทต่างๆ โดยทั่วไปแล้วจะรับประทานอาหารในโรงอาหารขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกัน

ขณะนี้คือเวลาอาหารเช้าของทุกคน

ทุกๆ วัน โทรทัศน์จอใหญ่บนผนังจะเปิดเพลงจังหวะหนักแน่นเพื่อให้ปลุกใจทุกคน

ในโรงอาหารจึงมักเสียงดังอื้ออึงอยู่เสมอ

นักกีฬาซึ่งสนิทสนมกันต่างกินบุฟเฟต์อาหารเช้าด้วยกัน จับกลุ่มพูดคุยกัน โอดครวญถึงความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจซึ่งมหกรรมกีฬาบลูเกมส์นำมาสู่พวกเขา

มีเพียงไม่กี่คนที่ตั้งใจฟังว่ากำลังเปิดเพลงอะไรอยู่

จนกระ ทั่งเพลงเชื่อในตัวเองดังขึ้น ในที่สุดทุกคนจึงมองไปยังหน้าจอขนาดใหญ่ในที่สุด

“ฉันเคยฟังเพลงนี้เมื่อวานบนอินเทอร์เน็ต”

“เหมือนว่าจะเป็นเพลงที่เซี่ยนวี๋เขียนขึ้นเพื่อให้กำลังใจนักกีฬาฉินโจวโดยเฉพาะ”

“เพลงนี้ดีจริงๆ น่าเสียดายที่ไม่ได้เขียนให้พวกเรานักกีฬาฉีโจว”

“ถ้าเซี่ยนอวี๋เขียนเพลงให้พวกเราบ้างก็ดีน่ะสิ ผมเป็นแฟนคลับเขา”

“ไม่ต้องฝันเลย เซี่ยนอวี๋เป็นคนฉินโจว”

“ผู้นำใจใหญ่มาก มีเพลงรบให้กับนักกีฬาฉินโจวด้วย”

“อาจจะตรงกันข้าม เพื่อกระตุ้นให้พวกเราพยายามเอาชนะฉินโจวก็ได้”

“…”

ทุกคนไม่เพียงไม่ได้ถูกกระตุ้น ซ้ำร้ายยังรู้สึกอิจฉา ท่ามกลางการสัพยอกและหยอกล้อระหว่างกันและกัน ในที่สุดเพลงเชื่อในตัวเองก็จบลง

ในขณะนั้นเอง

จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นจากลำโพงในสนามกีฬา

“พวกเรารู้ว่าช่วงนี้ฝึกซ้อมอย่างมุ่งมั่นและหนักหน่วง เพื่อบรรลุผลการแข่งขันของฉีโจวในบลูเกมส์ เราจึงเตรียมเพลงให้กำลังใจ เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้กับทุกคน หวังว่าทุกคนจะอดทนกัดฟันสู้ต่อไปในเดือนสุดท้ายนี้ สิ่งที่ฉินโจวมี พวกเราก็มีเหมือนกัน!”

เสียงของชายคนนั้นฟังดูตื่นเต้นขึ้นมาทันใด!

นักกีฬาต่างงงงัน

สร้างขวัญและกำลังใจ?

เบื้องบนคิดจะ มอบเพลงให้กำลังใจนักกีฬาฉีโจวเลียนแบบฉินโจวงั้นหรือ?

ใครเขียนเพลงนี้ล่ะ

พ่อเพลงท่านไหนในฉีโจว

ทันใดนั้นเอง

จู่ๆ ก็มีคนตะโกนลั่น “เซี่ยนอวี๋”!

ขวับๆๆ!

สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังหน้าจอโทรทัศน์ตามสัญชาตญาณ จากนั้นสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป!

ตึงๆๆ!

กลองชุดทำนองเร่งเร็วดังขึ้น และข้อมูลของเพลงก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ!

ชื่อเพลง: ฉันเชื่อมั่น[1]

คำร้อง :เซี่ยนอวี๋

ทำนอง :เซี่ยนอวี๋

ขับร้อง: ราชวงศ์ปลา

เพลงให้กำลังใจนักกีฬาฉีโจวนี้ แท้จริงแล้วมาจากปลายปากกาของเซี่ยนอวี๋ เขาเขียนเพลงให้ฉินโจว และเขียนเพลงให้กับฉีโจวอีกหนึ่งเพลง!

เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังขึ้นเรื่อยๆ !

ผู้คนยังไม่ทันได้เริ่มพูดคุยกัน จู่ๆ ภาพบนหน้าจอก็ปรากฏขึ้น!

นี่คือ…

เมื่อเห็นเนื้อหาของวิดีโอนี้ นักกีฬาทีมฟุตบอลฉีโจวก็เม้มปากและกัดฟันแน่นในทันที!

นี่คือภาพการแข่งขันฟุตบอลในมหกรรมกีฬาบลูเกมส์ครั้งที่ 33!

ภาพค่อนข้างมืด

เผยให้เห็นความรู้สึกจนใจและเจ็บปวด

นักกีฬาคนใดที่มีความทรงจำเกี่ยวกับบลูเกมส์ครั้งนั้นย่อมรู้ดีว่าบลูเกมส์ครั้งที่ 33 นับเป็นความพ่ายแพ้ที่เลวร้ายครั้งหนึ่งของทีมฟุตบอลฉีโจว!

นี่คือบาดแผล!

เป็นดังคาด ฉากต่อมาคือนักฟุตบอลก้มหน้าร้องไห้หลังจากแพ้การแข่งขัน

ราวกับความโศกเศร้ากำลังแผ่ขยาย

จู่ๆ นักกีฬาฟุตบอลก็กินข้าวไม่ลงอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม

หลังจากนั้น

ทีมฟุตบอลฉีโจวยกยิ้มมุมปาก

ในบลูเกมส์ครั้งที่ 38 ทีมฟุตบอลฉีโจวเอาชนะจงโจว ขจัดความอับอายทั้งหมด และคว้าแชมป์ครั้งประวัติศาสตร์!

ท่ามกลางรอยยิ้มของความปลาบปลื้ม จู่ๆ เสียงเพลงหนักหน่วงดังขึ้น!

เสียงดัง!

แหลมสูง!