ตอนที่ 731 นี่มันเกิดอะไรขึ้น
อันที่จริง แม้จะประสบกับการโจมตีกะทันหันจากเพลงเชื่อในตัวเอง ก็คงมีเพียงไม่กี่คนที่คาดเดาได้ว่าเซี่ยนอวี๋จะปล่อยเพลงบลูเกมส์ออกมาอีกเพลง
ทำไมน่ะหรือ?
ก็เพราะเพลงเชื่อในตัวเองคือเพลงที่เซี่ยนอวี๋เขียนเพื่อให้กำลังใจนักกีฬาฉินโจว เขาเป็นคนฉินโจว เป็นเรื่องปกติที่จะเขียนเพลงให้สำนักงานการกีฬาของฉินโจวไม่ใช่หรือ?
เพราะฉะนั้น
เมื่อชาวเน็ตตื่นแต่เช้าและเห็นเพลง ‘ฉันเชื่อมั่น’ พวกเขาต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน
เมื่อตั้งสติได้
ทุกคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ!
มาอีกเพลงแล้วรึ!?
ในเดือนกรกฎาคมเขาปล่อยออกมาสามเพลงแล้ว?
ในครั้งนี้เขาเขียนผลงานขึ้นมาเพื่อนักกีฬาชาวฉินโจว
เชื่อในตัวเอง?
ฉันเชื่อมั่น?
ชื่อเพลงทั้งสองเพลงคล้ายกัน!
เมื่อนำชื่อเพลงของสองเพลงมาต่อกัน ทำไมถึงรู้สึกว่านี่คือบทสนทนาของคนสองคน?
ทุกคนกดฟังเพลงท่ามกลางความตกตะลึง
เมื่อเสียงเพลงดังขึ้น เนื้อเพลงแต่ละประโยคราวกับกระสุนซึ่งพุ่งชนหัวใจของทุกคน ทุกคนล้วนตื่นเต้น !
‘สะใจมาก!’
‘เพราะมาก!’
‘เพลงนี้ติดหูจริงๆ !’
‘ราชวงศ์ปลาร้องเพลงด้วยกันอีกครั้ง ฟังแล้วเลือดผมเดือดปุดๆ !’
‘เนื้อเพลงประโยคแรกก็เจ๋งแล้ว อยากโบยบินขึ้นสูงเคียงข้างดวงตะวัน สุดยอดไปเลย!’
‘ขนลุกเลย เป็นเพลงที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึก!’
‘ในฐานะคนฉีโจวผมขอคุกเข่าคารวะ ขอบคุณอาจารย์เซี่ยนอวี๋ที่เขียนเพลงที่ดีขนาดนี้ให้พวกเราชาวฉีโจว นี่สิถึงเป็นเพลงที่ควรฟังระหว่างบลูเกมส์!’
‘ฉันว่าเพราะกว่าเพลงเชื่อในตัวเองอีก!’
‘ทั้งสองเพลงต่างมีสไตล์ของตัวเอง ฉินโจวเป็นเพลงร็อกและฉีโจวเป็นเพลงพ็อป บอกได้คำเดียวว่าเพลงพ็อปมีฐานผู้ฟังมากกว่า!’
ชาวเน็ตตื่นเต้นขึ้นมา!
ชาวฉีโจวกู่ร้องอย่างบ้าคลั่ง!
เพลงนี้ไม่เพียงช่วยผลักดันนักกีฬาชาวฉีโจวมากขึ้น แต่ยังทำให้ชาวฉีโจวพลังพลุ่งพล่านจนแทบอยากลงไปแข่งในสนามของมหกรรมกีฬาบลูเกมส์ด้วยตัวเอง!
ไม่จำเป็นต้องไต่ชาร์ตอย่างเชื่องช้า!
แรงสนับสนุนจากบลูเกมส์นั้นน่าทึ่งมาก!
แม้ว่าจะปล่อยออกมาในวันที่ 2 กรกฎาคม ก็ไม่ได้ทำให้ฝีเท้าของเพลงฉันเชื่อมั่นชะลอลงในการบุกฤดูกาลเพลง ด้วยการคลิกของผู้คนมากมาย ทางการฉีโจวเริ่มพยายามโปรโมต เพลงนี้จึงทะยานขึ้นสู่อันดับที่สามบนการจัดอันดับอย่างรวดเร็ว ถึงขั้นที่มีแนวโน้วจะแซงหน้าอันดับที่สองด้วยซ้ำไป!
ขณะเดียวกัน
ส่วนเพลงคบเพลิงของหวงตงเจิ้งกลับหล่นลงไปหนึ่งอันดับ และอยู่ในอันดับที่สี่ในขณะนี้!
เมื่อสังเกตเห็นถึงจุดนี้
บรรดาชาวเน็ตหัวเราะลั่นอีกครั้ง!
‘หวงตงเจิ้งก็น่าสงสารเกินไป!’
‘ถูกเขี่ยลงไปอยู่อันดับสี่ซะงั้น!’
‘แบบนี้ไม่เหลือแม้แต่กระดูกด้วยซ้ำไป’
‘ใครบอกว่าหวงตงเจิ้งได้แทะกระดูก เซี่ยนอวี๋กินกระดูกเองจนหมดเกลี้ยง!’
‘ตอนนี้ยังมีอะไรเหลือให้หวงตงเจิ้งบ้าง’
‘กระดูกอยู่ในปากของพ่อเพลงอวี๋ หวงตงเจิ้งได้แต่เลียก้นหม้อแล้วล่ะมั้ง’
‘ทำได้แค่เลียก้นหม้อแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็เคยเป็นลูกรักของบลูเกมส์มาก่อน ต้องให้หวงตงเจิ้งได้ลิ้มลองรสชาติของบลูเกมส์ในครั้งนี้บ้าง’
‘…’
และหวงตงเจิ้งในขณะนี้เพิ่งตื่นนอน
เมื่อคืนเขานอนไม่หลับ ในสมองเต็มไปด้วยเรื่องที่ตนเองได้อันดับที่สาม และรู้สึกเศร้ากับเรื่องนี้ตลอดทั้งคืน
เมื่อตื่นเช้าขึ้นมา หวงตงเจิ้งยังคงไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าเขาจบที่อันดับสามบนชาร์ตเพลงระหว่างบลูเกมส์
ชาวเน็ตพูดไว้ไม่ผิด!
อันดับสามเหมือนกับแทะกระดูก!
ใครชอบบ้างล่ะ!
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดชาร์ตเพลงตามสัญชาตญาณ
ทันใดนั้น!
หวงตงเจิ้งสะดุ้งขึ้นจากเตียง มองดูชาร์ตเพลงด้วยสีหน้าตกตะลึง!
อันดับสามของฉันล่ะ
เมื่อคืนก่อนนอนยังอยู่เลยนี่นา!
เมื่อภรรยาซึ่งทำกับข้าวอยู่ด้านนอกได้ยินเสียง จึงเข้ามาในห้องนอนเพื่ออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สุขุมที่สุด “วันนี้เซี่ยนอวี๋ปล่อยเพลงใหม่ตั้งแต่เช้า เพราะเป็นเพลงที่เขียนให้ฉีโจว ทางนั้นเลยช่วยโปรโมต จนเบียดเพลงของคุณลงไปอยู่ที่สี่แล้ว สรุปแล้วคุณไม่ต้องตกใจไป อาหารเช้าจะกินอะไรเดี๋ยวฉันทำให้”
“กระดูก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน