Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 737

ตอนที่ 737 ฉันอยากมีชีวิตที่ผลิบาน

หัวใจอันแข็งแกร่ง

ผู้นำจากหานโจวท่านนี้เกือบคิดว่าเป็นชื่อเพลงของเซี่ยนอวี๋

จนกระทั่งกดเข้าไปยังอีเมลซึ่งมีชื่อว่า [หัวใจอันกล้าหาญ] เขาจึงตระหนักได้ว่าในนั้นมีความพิเศษซ่อนอยู่

พรึ่บ!

เพลงเพลงหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าผู้นำคนนี้ พร้อมกับไฟล์เสียงต้นฉบับ

ชื่อเพลง ‘ชีวิตที่ผลิบาน’

จู่ๆ ในใจก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา เขาคลิกไปยังเพลงนั้นทันที

และในฉินโจวในเวลานั้น

หวงตงเจิ้งกำลังนั่งเหม่อไปยังนอกหน้าต่าง

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ล้มเหลวในการขัดหม้อ

ภรรยาของเขาบ่นว่าเขาเชื่องช้าเกินไป จึงไปขัดหม้อในครัวเสียเอง

อย่างไรก็ตาม หวงตงเจิ้งไม่สนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ในชีวิตอีกต่อไป เมื่อเพลงของเขาหล่นลงไปอยู่ในอันดับที่หก จิตใจของเขาก็จมดิ่งลงสู่จุดต่ำที่สุดโดยสมบูรณ์

อันดับที่หก?

อีกประเดี๋ยวคงอยู่ในอันดับที่เจ็ดแล้วล่ะมั้ง

เขาไม่บล็อกข่าวเกี่ยวกับบลูเกมส์อีกต่อไป เขารู้เรื่องที่เซี่ยนอวี๋เขียนเพลงให้กับหานโจวแล้ว

ทันทีที่เพลงนี้เปิดตัว!

ทันทีที่ทางการหานโจวโปรโมต!

ตนจะหล่นลงไปอีกหนึ่งอันดับอย่างแน่นอน

หลังจากสูญเสียความหมกมุ่นอยู่กับการจัดอันดับฤดูกาลเพลง ถึงแม้หวงตงเจิ้งจะไม่เต็มใจ แต่เขากลับตั้งตารอบทเพลงใหม่ซึ่งเซี่ยนอวี๋สร้างสรรค์ขึ้นเพื่อหานโจว

เพราะหวงตงเจิ้งก็เป็นชาวหาน!

เหตุผลที่เขามาอาศัยอยู่ในฉินโจวมานานหลายปี เพียงเพราะต้องการพัฒนาฝีมือด้านการประพันธ์เพลงในมาตุภูมิแห่งดนตรีที่โด่งดังของบลูสตาร์ และเพื่อภรรยาซึ่งเป็นชาวฉินโจวเท่านั้นเอง

เพราะฉะนั้น หวงตงเจิ้งจึงมีเหตุผลเพียงพอที่จะตั้งตารอบทเพลงที่เซี่ยนอวี๋เขียนขึ้นให้กับนักกีฬาชาวหานโจว!

หวงตงเจิ้งกระจ่างในสถานการณ์ของบ้านเกิดดี

บลูเกมส์หลายครั้งที่ผ่านมา ถึงแม้หวงตงเจิ้งจะอิ่มหมีพีมันจากเพลงโปรโมตบลูสตาร์ของตน ทว่าอารมณ์ดีของเขาจะหายวับไปเมื่อบลูเกมส์เริ่มต้นขึ้น

ผลงานของหานโจวนั้นแย่มาก!

ไม่มีชาวหานโจวคนใดที่ไม่อนาทรร้อนใจเมื่อเผชิญกับเรื่องนี้!

บลูเกมส์ในครั้งนี้ อารมณ์ไม่ดีของเขามาถึงก่อนก็เพราะเซี่ยนอวี๋เท่านั้นเอง

ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นเช่นนั้น

ภรรยาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เธอเอ่ยเสียงเบา “ยังไม่พอใจอยู่หรือ?”

“ดีขึ้นมากแล้วละ”

หวงตงเจิ้งยิ้มอย่างขมขื่น “ผมเพียงแต่รู้สึกว่าแนวคิดและเค้าโครงของเพลงฉินโจวต้อนรับคุณยังไม่ยิ่งใหญ่พอ เขาเขียนเพลงโดยยืนอยู่ในมุมมองของฉินโจว ผมกลับผลิตผลงานจากมุมมองของบลูเกมส์ แต่นี่นับว่าเป็นการตีความของแต่ละคน ใครจะกล้าบอกล่ะว่าตัวเองเข้าใจถูก ก็เหมือนกับการโต้แย้งกันในศาลสมัยโบราณ ด้วยแนวคิดที่แตกต่างกัน ขุนนางที่ภักดีสองคนไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนกัน ผมทำได้แค่บอกว่าฝีมือด้านการประพันธ์เพลงของเขาสูงพอจริงๆ ”

“ทำไมถึงไปโยงกับการเมืองได้”

ภรรยาคลี่ยิ้ม “เพลงที่เซี่ยนอวี๋เขียนให้หานโจวปล่อยออกมาหรือยัง?”

“ใกล้แล้ว”

“คุณตั้งตารอใช่ไหม”

ภรรยาถอนหายใจ

บลูเกมส์ทุกครั้ง ผลการแข่งขันของหานโจวมักทำให้หวงตงเจิ้งแทบอยากทุบโทรทัศน์ทิ้ง เธอเข้าใจความคาดหวังที่ขัดแย้งกันของสามี

ภรรยาหยิบโทรศัพท์ออกมา

จู่ๆ ภรรยาก็ยิ้ม “เพลงของหานโจวปล่อยแล้ว!”

“ลองฟังดู!”

หวงตงเจิ้งตื่นตัว จากนั้นจึงนึกได้ว่านี่คือเพลงของเซี่ยนอวี๋ ทันใดนั้นแววตาพลันซับซ้อนขึ้นมา

“อื้ม!”

ภรรยากดเปิดเพลง หวงตงเจิ้งชำเลืองมองชื่อเพลง

‘ชีวิตที่ผลิบาน[1]?’

ห้าพยางค์ปรากฏขึ้นในใจ จากนั้นเสียงกีตาร์ไฟฟ้าก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ

ทันใดนั้นเอง

เสียงร้องซึ่งค่อนข้างต่ำก็ดัง

“เคยล้มมาแล้วกี่ครั้งระหว่างทาง

เคยปีกหักสักกี่คราวใครรู้บ้าง

จนวันนี้ฉันไม่ลังเลและหลงทาง

ฉันอยากก้าวข้ามชีวิตที่ธรรมดา

…”

เสี้ยวความรู้สึกแปลกประหลาดเกิดขึ้นในใจ

หวงตงเจิ้งสีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไป

ภรรยาจิตใจค่อนข้างปั่นป่วนอยู่บ้าง ค่อยๆ ดำดิ่งลงสู่บทเพลง

ไคลแม็กซ์ของบทเพลงมาถึงทันใด!

เสียงร้องแหบห้าวนำมาซึ่งอารมณ์ที่รุนแรง จังหวะกลองหนักแน่นราวกับลมพายุที่ดุดัน

ฉันอยากมีชีวิตที่ผลิบาน

ให้เหมือนกับโผบินบนผืนฟ้ากว้าง

ให้เหมือนย่างก้าวไปบนถิ่นกันดาร

ข้ามผ่านเรื่องทุกอย่างด้วยพลัง…

ทันใดนั้นหวงตงเจิ้งจึงลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ราวกับว่าสองความหดหู่และไม่ยอมจำนนในสองวันที่ผ่านมาแปรเปลี่ยนเป็นเลือดซึ่งกำลังเดือดพล่าน จนร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย!

“ผิดไปแล้ว ผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว!”

เสียงของหวงตงเจิ้งแฝงไปด้วยความตื่นเต้นที่ภรรยาไม่เข้าใจ มีที่ไหนกันตื่นเต้นถึงขั้นบอกว่าตัวเองผิดไปแล้ว

“ผิดตรงไหนหรือ”

“ผมผิดที่คิดอย่างใจแคบว่าเซี่ยนอวี๋สร้างสรรค์ผลงานจากมุมมองของฉินโจวเท่านั้น เขาเขียนเพลงไปหกเพลง ทั้งยังเขียนเพลงเชียร์ของแต่ละทวีปอย่างเสมอภาคกัน วิสัยทัศน์ที่กว้างไกลแบบนี้สะท้อนถึงมุมมองของบลูเกมส์ในตัวของมันเอง!”

ในฐานะชาวฉิน เขากำลังผลัดกันเขียนเพลงให้แต่ละทวีป!

คุณภาพของเพลงเหล่านี้ ปราศจากความเห็นแก่ตัว ปราศจากความลำเอียง!

ตนเป็นใครถึงมาพูดว่าคนเขาเขียนเพลงโดยยืนอยู่ในมุมมองของฉินโจว

“และเพลงนี้ของเขาก็พิสูจน์จุดนี้แล้ว แนวคิดของเพลงไม่ได้จำกัดอยู่ในสนามแข่งขันเท่านั้น เนื้อเพลงไม่ได้พูดถึงตัวการแข่งขันด้วยซ้ำไป เพราะสิ่งที่นักกีฬาหานโจวเราต้องการค้นหาไม่ใช่ทิศทางของการแข่งขันกีฬาบลูเกมส์ แต่คือทิศทางในชีวิตของตัวเอง นี่คือเพลงที่นักกีฬาหานโจวอยากฟังมากที่สุด!”

นี่คือเพลงที่เหมาะกับหานโจวที่สุด!

เพลงนี้ไม่นับว่าสอดคล้องกับฉินฉีฉู่เยี่ยนอย่างสมบูรณ์

เพราะเพลงนี้ฟังดูไม่ได้เกี่ยวข้องกับการแข่งขันมากนัก

แต่สิ่งที่เหลืออยู่กลับเป็นตัวเลือกที่เหมาะกับหานโจวมากที่สุด!

นั่นเป็นเพราะฟอร์มและผลงานในปีที่ผ่านๆ มาของนักกีฬาชาวหานโจว!

พวกเขากำลังสับสน!

ถ้าคุณบอกนักกีฬากลุ่มหนึ่งที่กำลังตกอยู่ในความสับสนของชีวิต ว่าให้เชื่อมั่นในตัวเอง ให้บินสูงยิ่งกว่านี้ในการแข่งขันอะไรพรรค์นั้น พวกเขาฟังไม่เข้าหูอย่างแน่นอน!

โบยบินไปด้วยกัน?

แถมยังบินสูงยิ่งกว่า?

ทวีปอื่นพูดเช่นนี้ได้!

ทว่าหานโจวไม่เคยได้โบยบินด้วยซ้ำไป!

ในจุดนี้ หวงตงเจิ้งนึกไม่ถึงว่าถ้าให้เขาเขียนเพลงนี้ละก็ เขาต้องยกการแข่งขันขึ้นมาพูดถึงอย่างแน่นอน!

ซี่ยนอวี๋ไม่ได้ทำเช่นนั้น!

และเป็นเพราะหวงตงเจิ้งนึกไม่ถึง เพราะฉะนั้นหลังจากตระหนักได้ เขาจึงคิดได้มากขึ้น!

จนกระทั่งตอนนี้!