Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 742

ตอนที่ 742 เป็นบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือ?

“เขาพูดอะไรน่ะ!”

นี่เป็นประโย คที่ไร้ประโยชน์ เพราะอิ่งจือพูดอะไร บนบล็อกเขียนไว้อย่างชัดเจน ทว่าผู้คนดูเหมือนว่าจะเอ่ยประโยคไไร้ประโยชน์ที่คล้ายคลึงกันออกมาหลังจากได้ฟังคำพูดชวนตะลึงเช่นนี้

ผลงานใหม่!?

นักเรียนประถมแห่งความตาย นินจาจอมคาถา ราชาโจรสลัด รวมไปถึงคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาซึ่งกลับคืนมา อิ่งจือเปิดมาสี่เรื่องแล้วไม่ใช่หรือ?

ต่อให้ไม่จำเป็นต้องวาดเอง เขาก็ยังจำเป็นต้องคิดโครงเรื่องเองอยู่ไม่ใช่หรือ แต่เขากลับผลิตการ์ตูนสี่เรื่องพร้อมกัน ทั้งยังมีพลังไปเขียนการ์ตูนเรื่องใหม่ในเวลาเดียวกันอีก นี่คือจังหวะของการเปิดห้าเรื่องควบแล้วจริงๆ !

บาสเกตบอล!?

ถึงแม้จะยังมีประเด็นถกเถียงเกี่ยวกับสมญานามบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬา แต่ประเด็นที่ว่าอิ่งจือก็ยังเชี่ยวชาญด้านการ์ตูนกีฬาจริงๆ นั้น แม้แต่แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็ยังยอมรับ แต่ทำไมผลงานใหม่ของอิ่งจือต้องเลือกบาสเกตบอลด้วยล่ะ

เห็นชัดๆ ว่าบาสเกตบอลคือสาขากีฬาที่เหอต้าจวิ้นสันทัดที่สุด!

การ์ตูนเรื่องใหม่ของอิ่งจือควรใช้ธีมเทนนิสที่เขาคุ้นเคยมากที่สุดไม่ใช่หรือ?

‘เขาเป็นบ้าอีกแล้ว?’

‘ครั้งก่อนคนที่บอกว่าอิ่งจือบ้า ตอนนี้ยังเก็บเศษหน้าไม่หมดเลยนะ แต่ครั้งนี้ฉันอยากจะพูดพร้อมกับเศษหน้าที่ยังร่วงกราวอยู่นี่แหละ ครั้งนี้เขาบ้าไปแล้วจริงๆ ? เปิดสี่เรื่องยังไม่เหนื่อยเจียนตาย เขายังคิดจะเปิดห้าเรื่อง นี่คืออิ่งจือที่ขี้เกียจจะเป็นจะตายก็ไม่ยอมลุกที่ฉันรู้จักหรือเปล่านะ?’

ขยันอะไรปานนี้!

แฟนคลับคนนี้ถึงขั้นสงสัยว่าอิ่งจือถูกลักพาตัวไปขังไว้ในห้องมืดและแคบ ถูกปืนจี้และขู่บังคับให้วาดการ์ตูน ถ้าไม่วาดจะไม่ให้กินข้าวหรือเปล่า

‘ประเด็นสำคัญอยู่ที่ธีมหลัก!’

‘ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ช่วงนี้เขาเปิดสี่หรือห้าเรื่อง ถึงยังไงเขาก็ไม่ได้วาดเอง ประเด็นสำคัญของเรื่องนี้อยู่ที่เขาไปเอาความมั่นใจในการวาดการ์ตูนบาสเกตบอลมาจากไหน แทนที่จะวาดการ์ตูนเทนนิสที่เขาคุ้นเคย บาสเกตบอลเป็นการ์ตูนกีฬาที่เหอต้าจวิ้นถนัดที่สุด ไม่อย่างนั้นเหอต้าจวิ้นคงไม่กล้าพูดต่อหน้านักข่าวซะเต็มปากเต็มคำว่าบนโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีกว่าเขาแล้วหรอก!’

‘อิ่งจือล่ะ เขาเข้าใจบาสเกตบอลหรือ?’

‘ครั้งก่อนอิ่งจือใช้การ์ตูนประเภทที่เทียนเหมินกับเยี่ยเซินเฉินถนัดที่สุดมาทุบพวกเขาสองคน ครั้งนี้เขาจะมาจุดประเด็นกับบาสเกตบอลที่เหอต้าจวิ้นถนัดที่สุดอีก เขาเสพติดการเหยียบหน้าคนอื่นในเขตแดนของคนอื่นแล้วหรือ?’

‘แบบหน้าก็สู้กันซึ่งหน้าไปเลย!’

‘ฝีมือการเขียนการ์ตูนของอิ่งจือเป็นอันดับหนึ่งในบลูสตาร์ก็จริง แต่ปัญหาคือของอย่างบาสเกตบอลมันไม่เหมือนกันสักหน่อย มีประโยคที่กล่าวว่า ต่อให้เป็นภรรยาที่เก่งที่สุด ถ้าไม่มีข้าวสารก็หุงข้าวออกมาไม่ได้ ต่อให้เป็นนักเขียนการ์ตูนที่เก่งที่สุด ถ้าไม่เข้าใจกฎกติกาและเสน่ห์ของบาสเกตบอลมากพอ จะวาดการ์ตูนบาสเกตบอลออกมาให้ทุกคนทึ่งได้ยังไงกัน จะมาทำอะไรตอนจวนตัวแบบนี้ไม่ไหวหรอก เขาต้องทำความเข้าใจกับกฎกติกาให้ดีซะก่อน ต้องเข้าใจว่าช่วงวัยรุ่นเหอต้าจวิ้นเกือบได้เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลมืออาชีพแล้วนะ!’

……

แฟนคลับเหอต้าจวิ้นอึ้ง!

แฟนคลับของอิ่งจือก็อึ้งเช่นกัน!

คนที่ผ่านไปผ่านมายิ่งตะลึงจนตาค้างไปตามๆ กัน!

ไม่มีใครคาดเดาสารบบความคิดของอิ่งจือได้ เขาต้องการใช้การ์ตูนบาสเกตบอลโจมตีเหอต้าจวิ้น เพื่อพิสูจน์ว่าใครกันแน่ที่เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนกีฬา?

ใช้แล้ว

ใครก็ตามที่มีสมองย่อมรู้ว่าอิ่งจือกำลังประกาศสงคราม!

เขาไม่เพียงประกาศบนบล็อกว่าผลงานเรื่องต่อไปของตนเป็นธีมบาสเกตบอล นอกจากนั้นยังเรียนรู้วิธีของปู้ลั่วการ์ตูน และเผยแพร่ผลงานในรูปแบบการ์ตูนและแอนิเมชันพร้อมกัน!

ถ้านี่ไม่ใช่สัญญาณประกาศสงคราม จะต้องรอให้อิ่งจือชี้หน้าเหอต้าจวิ้นแล้วพูดว่า ‘คอยดูเถอะว่าผมจะเอาชนะคุณในสนามที่คุณเก่งที่สุดได้ยังไง’ อย่างนั้นหรือ?

‘เล่นใหญ่เอาใจมวลชน!’

‘สอนจระเข้ว่ายน้ำ!’

‘นี่ล้อเล่นสินะ!’

‘แข่งด้านการ์ตูนบาสเกตบอลกับเหอต้าจวิ้น รนหาที่ตายชัดๆ !’

‘ถ้าเขาใช้การ์ตูนธีมเทนนิสอีก ผมก็พอเข้าใจได้ มีแค่บาสเกตบอลที่เหอต้าจวิ้นเป็นเทพตลอดกาล!’

‘ไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีไปกว่าต้าจวิ้นอีกแล้ว!’

‘…’

หลังจากเผชิญกับความตกตะลึงไปหนึ่งระลอก

แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็ตื่นตัว!

พวกเขารู้สึกว่าการยั่วยุในครั้งนี้ของอิ่งจือเสมือนไม่เห็นเหอต้าจวิ้นอยู่ในสายตา!

บุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนคิดว่าตนเองวาดการ์ตูนได้ทุกประเภทอย่างนั้นรึ?

นอกจากนั้นคุณก็เขียนการ์ตูนอยู่แล้วสี่เรื่อง!

ยังจะเพิ่มมาอีกหนึ่งเรื่อง?

เรื่องนี้ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาอยากถล่มเหอต้าจวิ้นด้วยการ์ตูนบาสเกตบอล!

อืม

เทียนเหมินและเยี่ยเซินเฉินก็เคยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วยเหตุเช่นนี้มาก่อน

พวกเขารู้สึกว่าตนเองถูกดูหมิ่น

เพราะนี่ไม่ใช่การเผชิญหน้าแบบหนึ่งต่อหนึ่งน่ะสิ อีกฝ่ายเพียงแค่ใช้พละกำลังส่วนหนึ่งมาสู้กับพวกเขา!

ตอนนี้ก็เช่นกัน

อิ่งจือเปิดเรื่องที่ห้าแล้ว!

เท่ากับเขาใช้พลังหนึ่งในห้าต่อสู้กับเหอต้าจวิ้น อีกทั้งยังเป็นสนามประลองด้านบาสเกตบอลซึ่งเหอต้าจวิ้นเป็นคนเลือกเอง!

คิดจะดูถูกใครกัน!

บุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนเก่งกาจ เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือ?

……

ปู้ลั่วการ์ตูน

เหอต้าจวิ้นมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา

แน่นอนว่าเขารู้สึกว่าตนถูกดูหมิ่น แถมยังถูกดูหมิ่นในการ์ตูนแขนงที่ตนภาคภูมิใจที่สุด สำหรับเขา นี่คือการดูหมิ่นครั้งใหญ่ เขาจึงเดือดดาลเป็นอย่างมาก

‘เขาคิดว่าการ์ตูนบาสง่ายขนาดนั้นเชียว?’

‘เขาเคยวาดการ์ตูนเกี่ยวกับเทนนิสมาก่อน เขาน่าจะรู้ว่าถ้าจะใช้กีฬาเป็นธีมในการ์ตูน จะต้องหาข้อมูลและทำความเข้าใจอย่างต่อเนื่องจนกว่าตัวเองจะซาบซึ้งในกีฬาประเภทนั้นๆ อย่างแท้จริง!’

‘ตอนนี้ในมือของเขามีการ์ตูนสี่เรื่องที่กำลังลง!’

‘เขาไปเอาแรงจากไหนมาทำเรื่องพวกนี้ แล้วก็มาประลองบนสังเวียนเดียวกับฉันเนี่ยนะ!’

‘เพียงเพราะว่าเขาเป็นอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูน เขาเลยคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าที่ทำได้ทุกอย่างในวงการการ์ตูนงั้นหรือ?’

เหอต้าจวิ้นเกิดคำถามขึ้นในใจอย่างต่อเนื่อง

หลิงคงขมวดคิ้ว