Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 770
ตอนที่ 770 ยังมีเวอร์ชันที่สาม
……….
บนหน้าจอขนาดยักษ์
ตอนจบ
ดวงตาของพายจ้องมองไปยังนักเขียน
“ผมเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอุบัติเหตุในทะเลทั้งสองเวอร์ชัน คุณชอบเวอร์ชันไหนมากกว่ากัน”
นักเขียนไม่ได้ตอบในทันที
หลังจากเงียบไปหลายวินาที
ผู้เขียนเอ่ยว่า “เวอร์ชันที่มีเสือ เวอร์ชันนั้นสนุกกว่า”
“ขอบคุณ”
พายดูโล่งใจขึ้นมา
อันที่จริง
คำถามของพายคล้ายกับกำลังถามผู้ชม มากกว่าถามนักเขียน
เรื่องราวทั้งสองเวอร์ชันนี้ คุณชอบเวอร์ชันไหนมากกว่า
ในโรงฉาย
ผู้ชมซึ่งกำลังตื่นตระหนกเงียบลงหลายวินาที ราวกับว่าพวกเขากำลังสำรวจหัวใจของตนเองอยู่
ทั้งสองเรื่องนี้ ตนเองชอบเรื่องใดมากกว่ากัน?
“ผมชอบเรื่องที่มีเสือมากกว่าเหมือนกับนักเขียน คนกับเสือกลายเป็นคู่หูคนละขั้นในทะเล เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีกว่าสองร้อยวัน ผมทำใจทำลายความยืนหยัดและมุ่งมั่นที่สวยงามแบบนี้ไม่ไหวหรอก”
“ฉันชอบเวอร์ชันที่ไม่มีเสือ”
“ถึงในหนังจะไม่ได้บอกไว้ชัดเจน แต่ปฏิกิริยาของพายบอกกับทุกคนว่าเรื่องที่สองเป็นเรื่องจริง แม้ว่าเรื่องจริงจะโหดร้าย แต่โลกความเป็นจริงก็โหดร้ายด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว ฉันคิดว่าการเลือกเสือคือการหลีกหนีจากความจริงอย่างหนึ่ง”
“หนังทั้งเรื่อง คือการหลอกลวง การหักมุมของพ่อเพลงอวี๋สุดยอดมาก!”
“ถ้าไม่มีคำอธิบายของจุดหักมุมในตอนท้าย ตอนที่ฉันเดินออกจากโรงหนัง ฉันอาจยังคิดว่าตัวเองดูหนังเกี่ยวกับการเดินทางในจินตนาการของพายจริงๆ ก็ได้…”
“ทั้งที่มีคำใบ้ให้เห็นตั้งแต่แรกเยอะขนาดนี้ แต่ฉันกลับนึกไม่ออกเลย!”
“สิ่งสำคัญที่สุดคือฉันพบว่าตัวเองไม่ได้โกรธหลังจากถูกหลอก แต่กลับตกหลุมพรางด้วยความเต็มใจ เพราะมีลางคำใบ้หลายอย่างคนเขากลบไว้เป็นอย่างดี ถ้าลองคิดดีๆ ขณะที่ดู จะสังเกตได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ”
“…”
บางทีอาจเป็นเรื่องยากที่คำตอบจะเหมือนกัน
เจี่ยงจู๋ซึ่งเป็นนักเขียนบทก็มีคำตอบของเธอเอง
ในขณะนั้น จู่ๆ อันซวี่ก็หันหน้ามามองเจี่ยงจู๋ซึ่งกำลังจมอยู่ในห้วงความคิด
“ซื้อตั๋ว”
“อะไร”
“อยากดูรอบสอง”
มีหลายอย่างที่อันซวี่อยากยืนยันอีกครั้ง เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจอย่างถ่องแท้เมื่อดูเพียงแค่รอบเดียว
ภาพยนตร์เรื่องนี้คล้ายกับเป็นแนวสืบสวนสอบสวนรูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เช่ือถือไม่ได้
เรื่องราวทั้งหมดเต็มไปด้วยการหลอกลวงจากผู้เขียนบท ฉากต่างๆ ผู้กำกับทำหน้าที่ปกปิดจนกระทั่งเกิดจุดพลิกผันที่ชวนตกตะลึงในช่วงสุดท้าย!
กล่าวได้ว่า
หากปราศจากจุดพลิกผันที่ทำให้ผู้ชมต้องอ้าปากค้าง ภาพยนตร์เรื่องนี้นับได้ว่าเป็นเพียงภาพยนตร์การเอาชีวิตรอดในท้องทะเลที่ยอดเยี่ยมเรื่องหนึ่งเท่านั้น
แต่ด้วยจุดพลิกผันนี้ ทุกสิ่งกลับแต่แตกต่างออกไป!
แทบทำให้ผู้ชมรู้สึกเหมือนได้รับชมภาพยนตร์สองเรื่องพร้อมกัน!
สิ่งที่แน่นอนก็คือ คำวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้จะสูงถึงอีกหลายระดับหลังจากการพลิกผันในช่วงท้าย ทำให้ผู้ชมเชื่อว่ากลายเป็นภาพยนตร์คลาสสิก หลังจากดูเรื่องราวในตอนสุดท้ายจบแล้ว จึงจะเป็นเป็นเสน่ห์ที่ลงตัวที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้!
“ได้!”
เจี่ยงจู๋พยักหน้า
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ขณะที่กำลังจะซื้อตั๋ว ก็พบว่ากลุ่มแช็ตของนักเขียนบทในเวลานี้คึกคักอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
คนมากมายต่างกำลังถกเถียงกันเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้
เจี่ยงจู๋ไม่ได้กดเปิดกลุ่มแช็ต
เจี่ยงจู๋เริ่มซื้อตั๋วรอบที่สอง
เธอต้องการย้อนโครงเรื่อง ความแตกต่างคือตอนนี้เธอมีความคิดมุ่งเน้นไปที่การเรียนรู้ นี่คือบทภาพยนตร์ที่ควรค่าแก่การศึกษาโดยละเอียด!
แน่นอน
เจี่ยงจู๋และอันซวี่มีความเข้าใจตรงกันและไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับรางวัลดรากอนอวอร์ดในปีหน้า แม้ว่าหลังจากรับชมภาพยนตร์เรื่องนี้จบแล้ว ทั้งสองจะรับรู้ได้ถึงผลกระทบที่ภาพยนตร์เรื่องนี้จะมีต่อดรากอนอวอร์ดก็ตาม
……
กลุ่มนักเขียนบทบลูสตาร์
ดังที่เจี่ยงจู๋สังเกตเห็น ทั้งกลุ่มกำลังเดือดพล่าน!
นักเขียนบททุกคนซึ่งได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ล้วนตกตะลึงกับตอนจบ!
‘บ้าชะมัด!’
‘พล็อตทวิสต์ตอนจบทำฉันกลัวแทบตาย!’
‘เหงื่อแตกพลั่ก หนังทั้งเรื่องเป็นการฉากลวง!’
‘นักปรับเสียงเปียโนในตอนนั้นหักมุมแล้วหักมุมอีก แต่การหักมุมของหนังเรื่องนั้นค่อนข้างสร้างสรรค์ การหักมุมของหนังเรื่องนี้กลับราบรื่นเป็นธรรมชาติ!’
‘หนังเรื่องนี้ต้องดังระเบิดแน่ๆ !’
‘การหักมุมในตอนท้ายเรียกได้ว่าน่าทึ่งมาก เซี่ยนอวี๋คือราชาแห่งการหักมุม!’
‘ก่อนดูนึกว่าเป็นหนังเชิงพาณิชย์ ดูไปสักพักถึงรู้ว่าเป็นหนังเชิงศิลปะ ดูไปครึ่งเรื่องคิดว่าเป็นหนังสร้างแรงบันดาลใจ ดูจบถึงรู้ว่านี่มันหนังสยองขวัญชัดๆ !’
‘พลิกผันแค่จุดเดียวเปลี่ยนทั้งเรื่องเลย บ้าไปแล้ว!’
‘สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการตีความในตอนจบ ใครจะไปคิดว่าสัตว์เหล่านี้คือมนุษย์จริงๆ !’
‘ตอนต้นเรื่อง พ่อบอกว่าความแตกต่างระหว่างสัตว์กับคนคือคนสัตว์ ไม่มีความเป็นคน แต่หนังกลับบอกเราว่ามนุษย์เพียงแค่มีจุดต่ำสุดของมาตรฐานสูงกว่าสัตว์ก็เท่านั้น เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังขึ้นมาจริงๆ มนุษย์ก็สามารถละทิ้งเรื่องเหล่านี้ได้!’
‘อย่าลืมว่ามนุษย์ก็เป็นสัตว์เหมือนกัน แน่นอนว่ามีความเป็นสัตว์อยู่ด้วย!’
‘ที่แท้เสือก็เป็นตัวแทนของธรรมชาติของสัตว์ในตัวเอก ดังนั้นเมื่อพายได้รับความช่วยเหลือ เสือจึงจากไปและความเป็นมนุษย์ก็กลับมา การอุปมานี้ยอดเยี่ยมมาก!’
……
ในโรงภาพยนตร์ชั้นนำแต่ละแห่ง
ผู้ชมกลุ่มแรกซึ่งดูภาพยนตร์เรื่องนี้จบพร้อมกันต่างแตกตื่น ไม่มีใครคาดคิดว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของภาพยนตร์เรื่องนี้จะน่ากลัวถึงเพียงนี้!
“คุกเข่าให้กับจินตนาการของพ่อเพลงอวี๋!”
“พ่อเพลงอวี๋เป็นคนอ่อนโยน กลับเขียนเรื่องที่โหดร้ายและน่ากลัวจนสิ้นหวังขนาดนี้ออกมาได้ยังไง !”
“ฉันไม่กลัวหนังสยองขวัญ แต่พอดูหนังเรื่องนี้จบแล้วฉัน กลัวขึ้นมาจริงๆ !”
“ขนลุกไปทั้งตัว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน