Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 772

ตอนที่ 772 เสืออยู่ในจิต ดอมดมกลิ่นกุหลาบ

……….

คำตอบสำหรับคำถามนี้ไม่มีทางเหมือนกันทั้งหมด

เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่ไม่ใช่ทุกคนจะชื่นชอบเสมอไป จึงเป็นเรื่องปกติที่มีคำวิจารณ์เชิงลบปะปนกับคำวิจารณ์เชิงบวก

ตัวอย่างเช่นบางคนรู้สึกรังเกียจการอุปมาเกี่ยวกับการกินเนื้อ

และยิ่งรู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ฟังว่าบนเรือคือสมาชิกในครอบครัว

บางคนนำเรื่องชีวิตมหัศจรรย์ ทรูแมนโชว์มาเปรียบเทียบ เพื่อพิสูจน์ว่าเรื่องก่อนหน้าคือผลงานที่มีอิทธิพลต่อชีวิตอย่างแท้จริง…

เอาเถอะ

ลางเนื้อชอบลงยา

ไม่ว่าอย่างไรทั้งหมดก็ล้วนเป็นผลงานของเซี่ยนอวี๋

อย่างไรเสีย ชีวิตอัศจรรย์ของพายก็ได้รับความนิยมอย่างมาก

การตีความและการถกเถียงมากมายล้วนมีส่วนช่วยในการผลักดันยอดบ็อกซ์ออฟฟิศในวงกว้าง และดึงดูดผู้ชมนับไม่ถ้วนเข้าสู่โรงภาพยนตร์

วันรุ่งขึ้น

หลินเยวียนล็อกอินเข้าสู่เว็บไซต์สตาร์เน็ตเพื่ออ่านบทวิจารณ์ภาพยนตร์ และอ่านการตีความจากชาวเน็ตไปหนึ่งรวม ซึ่งยังรวมไปถึงการตีความของหลงหยางด้วยเช่นกัน

เขาตกใจเมื่อพบว่า

สิ่งที่ควรพูด ทุกคนก็พูดออกมาแล้ว และตีความภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ค่อนข้างละเอียดทีเดียว

“น่าเสียดาย”

ในสตูดิโอ หลินเยวียนส่ายหน้า

จินมู่ซึ่งอยู่ด้านข้างเห็นว่าหลินเยวียนอ่านบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย จึงขยับเข้าไปด้วยความสงสัย “น่าเสียดายอะไรครับ”

เขาเสียดายที่อี้อันไม่มีโอกาสได้ออกโรง

หลินเยวียนมีสามนามปากกาหลัก ได้แก่เซี่ยนอวี๋ ฉู่ขวง และอิ่งจือ

นอกจากนี้ อันที่จริงเขายังมีอีกหนึ่งนามปากกาเล็กๆ ที่ชื่อว่า ‘อี้อัน’

นามปากกาซึ่งมีความโดดเด่นน้อยที่สุด และถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเติมเต็มช่องว่างของสามนามปากกาหลัก โดยสร้างสรรค์ผลงานต่อยอดจากผลงานต้นฉบับเพื่อเพิ่มความนิยมให้กับผลงานต้นฉบับ

ยกตัวอย่างเช่นตำนานหงอคงซึ่งถือกำเนิดจากบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ

ครั้งนี้หลินเยวียนต้องการให้อี้อันเขียนบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย เพื่อเติมเต็มความลับซึ่งยังไม่ได้รับการค้นพบในภาพยนตร์เรื่องนี้ของเซี่ยนอวี๋ และเพิ่มกระแสให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้สักหน่อย

เป็นผลให้ชาวเน็ตต่างรู้สึกประดักประเดิดเมื่อพบว่า

ชาวเน็ตตีความอย่างรอบด้านและครอบคลุมแล้ว อีกทั้งคำใบ้ ‘เวอร์ชันที่สาม’ ที่ซ่อนอยู่ซึ่งเขาคิดว่าทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง ก็ถูกนักเขียนบทหลงหยางค้นพบเช่นกัน

บนบลูสตาร์ยังมีปรมาจารย์อีกมากมาย

การตีความของหลงหยางทำให้หลินเยวียนมองบุคคลนี้ด้วยความเคารพมากยิ่งขึ้น

นี่คือนักเขียนบทที่ฝีมือโดดเด่นเด่นมากคนหนึ่ง เขาศึกษาภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนในช่วงเวลาอันสั้น

“จริงสิ!”

จู่ๆ ความคิดก็ปรากฏวาบขึ้นในใจของหลินเยวียน ดูเหมือนว่าอี้อันไม่ได้ทำอะไรไม่ได้เสียทีเดียว!

บางทีบทกวีนั้นอาจใช้ที่นี่ได้!

ใช่แล้ว

หลินเยวียนนึกถึงบทกวีบทหนึ่ง

บทกวีนี้มีชื่อว่า ‘ในตัวข้า อดีต ปัจจุบัน และอนาคต’ ซึ่งเป็นผลงานชิ้นเอกของกวีชาวอังกฤษซีกฟรีด เซอซูน

คุณอาจไม่รู้จักบทกวีนี้ แต่ทุกคนคงจะมีความทรงจำลึกซึ้งเกี่ยวกับประโยคหนึ่งในบทกวีนี้

ประโยคนั้นคือ

In me the tiger sniffs the rose!

หากยังนึกไม่ออก หรืออาจส่งความรู้ภาษาอังกฤษสมัยเรียนคืนครูไปแล้ว เช่นนั้นการแปลประโยคนี้โดยกวีอวี๋กวงจะต้องคุ้นหูทุกคนอย่างแน่นอน

[เสืออยู่ในจิต ดอมดมกลิ่นกุหลาบ[1]!] มีกี่คนที่ยกประโยคนี้ขึ้นมาใช้เป็นคติโดยไม่เข้าใจอย่าประโยคนี้หมายความว่าอะไร

ที่จริงแล้วเจตนาดั้งเดิมจองประโยคนี้คือการเน้นย้ำถึงด้านทั้งสองของคน

เด็กชาย ‘พาย’ ก็มีสองด้านเช่นเดียวกัน

ด้านหนึ่งคือความเป็นคน อีกด้านหนึ่งคือความเป็นสัตว์ที่โหดเหี้ยม

เพราะฉะนั้น

เมื่อภาพยนตร์เข้าฉายในโลกเดิม ผู้คนมากมายต่างนึกเชื่อมโยงถึงบทกวีบทนี้ สิ่งที่พายประสบพบเจอนั้นสอดคล้องกับบทกวีนี้พอดิบพอดี

จิตใจของมนุษย์มีสองด้านคือเสือและกุหลาบ

หากไร้ซึ่งกุหลาบ ย่อมกลายเป็นบ้าบิ่นและหยาบคายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

หากไร้ซึ่งเสือ ย่อมกลายเป็นคนขี้ขาดและสูญเสียความกล้าหาญไปอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

เมื่อคิดถึงจุดนี้

หลินเยวียงนจึงล็อกอินเข้าสู่บัญชีบล็อกของอี้อัน และโพสต์บทกวีดังกล่าวในรูปแบบของบทวิจารณ์ภาพยนตร์บนสตาร์เน็ต

……

แม้ว่าการตีความชีวิตอัศจรรย์ของพายจะลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ทว่าความกระตือรือร้นของชาวเน็ตกลับไม่ได้ลดลง

บนโลกออนไลน์

คนมากมายพูดคุยถึงแง่มุมต่างๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับภาพยนตร์เรื่องนี้

ในเวลานี้

มีคนสังเกตเห็นบทวิจารณ์ภาพยนตร์ที่พิเศษนี้

เมื่อแรกเริ่มที่เห็นบทวิจารณ์ภาพยนตร์นี้ ทุกคนไม่ได้ใส่ใจมากนัก และมองข้ามไปทันที จนกระทั่งมีคนเห็นชื่อผู้เขียนบทวิจารณ์ภาพยนตร์

อี้อัน!

อี้อันเขียนรีวิวชีวิตอัศจรรย์ของพายหรือ?

มีคนรู้จักอี้อัน แต่เห็นได้ชัดว่าชื่อเสียงของอี้อันนั้นมีขอบเขตจำกัด ไม่ใช่ทุกคนจะรู้จักเขา

‘อี้อันคือใคร’ มีคนถามขึ้น

‘คุณไม่เคยอ่านตำนานหงอคงเหรอ แฟนฟิกคลาสสิกของของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเรื่องนั้นอี้อันเป็นคนเขียน เขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ’ มีคนอธิบาย

‘อ้อๆๆ ที่แท้เขาก็คือคนเขียน!’

‘ผมเคยอ่านตำนานหงอคง อี้อันวิเคราะห์ได้เก่งมาก ผมแอบสงสัยเหมือนกันว่าเขาจะวิจารณ์ชีวิตอัศจรรย์ของพายว่ายังไง!’

‘กดเข้าไปอ่านหน่อยซิ’

‘ชื่อหัวข้อดูน่าสนใจเลยละ น่าจะเกี่ยวกับอดีต ปัจจุบัน และอนาคต หรือว่าอี้อันมีความคิดเห็นที่น่าสนใจกว่านี้เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้?’

‘…’

เมื่อเอ่ยถึงอี้อัน ทุกคนอาจไม่รู้จัก แต่ชาวเน็ตกลับรู้สึกคุ้นเคยมากกว่าเมื่อเอ่ยถึงตำนานหงอคง

แทบทุกคนที่ชื่นชอบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศล้วยเคยอ่านแฟนฟิกชันเรื่องนี้ !

ไม่นาน

ชาวเน็ตหลายคนคลิกเข้าหัวข้อเข้าไปด้วยความสงสัย และอ่านบทวิจารณ์ซึ่งเขียนโดยอี้อัน

“ปรึกษาหารือ ต่างคนหลากความคิด โต้แย้งไม่จบสิ้น

ความปรารถนาสารพัน ปล้นปัจจุบันของข้าไป

เข่นฆ่าเหตุผลบนบัลลังก์ของมันเอง

ความรักของข้าก้าวข้ามขวากหนามแห่งอนาคต