Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 773

ตอนที่ 773 อนิจจาว่ารักคือสิ่งใด ลิขิตได้แม้นม้วยมรณา

……….

“เสืออยู่ในจิต ดอมดมกลิ่นกุหลาบ…”

ในห้องแห่งหนึ่ง ชายคนหนึ่งจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์

ชายคนนี้มีชื่อว่าอู๋ตุน เป็นประธานชมรมกวีพิพนธ์แห่งหนึ่งในเยี่ยนโจว

เขาเอกก็อ่านบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย ทันใดนั้นก็เห็นบทกวีของอี้อันเข้า และตกตะลึงไปชั่วขณะ

ด้วยสายตาของเขา ย่อมมองออกถึงความไม่ธรรมดาของบทกวีนี้!

ในความเป็นจริง แต่ให้ไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตอัศจรรย์ของพาย นี่ก็ยังเป็นผลงานชั้นยอดซึ่งอธิบายถึงธรรมชาติของมนุษย์ได้

แต่หากทำความเข้าใจร่วมกับเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย บทกวีจะยิ่งลึกซึ้งขึ้นไปอีก

อี้อัน?

อู๋ตุนคลุกคลีอยู่ในวงการบทกวีมานานหลายปี และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อนี้

เปิดกลุ่มแช็ต

อู๋ตุนส่งบทกวีนี้เข้ากลุ่ม

ในกลุ่มคึกคักขึ้นมาทันที

‘บทกวีนี้ของประธานอู๋สุดยอดมาก’

‘ผลงานใหม่ของประธานอู๋เหรอครับ เสืออยู่ในจิตดอมดมกลิ่นกุหลาบ!’

‘บทกวีนีพูดถึงสองด้านของมนุษย์ ประธานอู๋เขียนผลงานนี้สำหรับชีวิตอัศจรรย์ของพายหรือ?’

‘พวกคุณไม่เล่นอินเทอร์เน็ตหรือ? บนโมเมนต์มีเสืออยู่ในจิตดอมดมกลิ่นกุหลาบเต็มไปหมด’

‘เนื้อหาของบทกวีเกี่ยวข้องกับชีวิตอัศจรรย์ของพายจริงๆ แต่บทกวีนี้ประธานอู๋ไม่ได้เขียน นักเขียนชื่ออี้อันเป็นคนเขียน’

‘อี้อัน? ใครกัน’

‘ฉันอ่านข้อมูลเบื้องต้นแล้ว อี้อันเป็นนักเขียนแฟนฟิกชัน ตำนานหงอคงที่ดังอยู่ช่วงหนึ่งก็เขานี่แหละที่เป็นคนเขียน ฝีมือไม่ธรรมดา บดขยี้นักเขียนแฟนฟิกชันคนอื่นได้เลย’

‘มีนักเขียนแฟนฟิกชันฝีมือระดับนี้ด้วยหรือ’

‘ทุกวันนี้มีพวกฝีมือระดับปีศาจที่เขียนบทกวีระดับนี้ได้ ฉู่ขวงที่เขียนนิยายก็เขียนบทกวีได้ เซี่ยนอวี๋ที่เขียนเพลงก็เขียนบทกวีได้ ตอนนี้แม้แต่นักเขียนแฟนฟิกชันสามารถเขียนบทกวีได้อีก?’

‘ยังมีความแตกต่าง สองคนนั้นเขียนบทกวีโบราณ’

‘ถึงสองคนแรกจะแตกต่างกัน แต่ฝีมือในการเขียนบทกวีของเซี่ยนอวี๋น่าจะสูงกว่า’

‘…’

อู๋ตุนไม่ได้พูดอะไร แต่กลับกดเข้าไปดูในบล็อกของอี้อัน เขาอยากเห็นว่าคนคนนี้ยังมีผลงานอะไรอีก

ผลลัพธ์คือความผิดหวัง

นับตั้งแต่บัญชีของอี้อันสร้างขึ้น เขาได้โพสต์เพียงแค่ครั้งเดียว และก่อนที่จะเผยแพร่บทกวีนี้ ผลงานเดียวของเขาคือตำนานหงอคง

“โชคดีของหน้าใหม่”

บางคนเกิดแรงบันดาลใจขึ้นเป็นครั้งคราว และสามารถเขียนบทกวีที่ดีออกมาได้ เพียงแต่นั่นทำอู๋ตุนผิดหวังอย่างอดไม่ได้ เขาสนใจบุคคลนี้ที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันมาก

ในเวลานี้เอง

จู่ๆ อู๋ตุนก็เห็นความคิดเห็นซึ่งได้รับการกดไลก์สูงสุด

‘ดูเหมือ นว่าคุณจะมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับผลงานของอาจารย์เซี่ยนอวี๋และอาจารย์ฉู่ขวง ไม่รู้ว่าท่านยอดฝีมือจะวิจารณ์หยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอที่ฉู่ขวงเป็นผู้ดัดแปลงบทว่าอย่างไร?’

อู๋ตุนรู้สึกตื่นเต้น

เนื่องจากลูกสาวของเขาชื่นชอบซีรีส์เรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงดูหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอซึ่งฉู่ขวงปรับแก้บทเป็นเพื่อนลูกสาว

‘คนพวกนี้ร้ายมาก’

อู๋ตุนเข้าใจได้ว่าทำไมความคิดเห็นนี้จึงมียอดไลก์สูง

เขาเพียงแค่อยากดูว่าอี้อันจะเริ่มบ่นออกมาตรงๆ หรือไม่ เพราะถึงอย่างไรการดัดแปลงบทซีรีส์ในครั้งนี้ก็กล่าวได้ว่าเสียสติไปแล้ว และนั่นสะท้อนถึงถึงนิสัยของฉู่ขวงซึ่งชอบส่งตัวละครกลับบ้านเก่าออกมาอย่างเต็มที่

อู๋ตุนส่ายหน้า

อู๋ตุนไม่ได้อ่านคอมเมนต์ต่อไป เขาเพียงกดติดตามอี้อัน ก่อนจะกดออกมา

เขาไม่คิดว่าอี้อันจะตอบกลับความคิดเห็นที่เจ้าเล่ห์เพทุบายเช่นนี้ หยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอที่ฉู่ขวงดัดแปลงบท จะให้วิจารณ์ว่าอย่างไรล่ะ?

แค่บ่นก็จบเรื่องแล้ว

จะให้เขียนบทกวีเพื่อบ่นซีรีส์ก็คงไม่ได้กระมัง?

……

หลินเยวียนดีใจกับความนิยมของอี้อันมากทีเดียว

ยิ่งอิทธิพลของนามปากกานี้สูงเท่าไหร่ ยิ่งเกิดผลดีต่ออีกสามนามปากกามากขึ้นในอนาคต ดังนั้นเขาจึงไล่อ่านคอมเมนต์ด้วยความสนอกสนใจ

ดังนั้น

หลินเยวียนจึงเห็นคอมเมนต์ซึ่งมียอดไลก์สูงสุด ‘มีความคิดเห็นอย่างไรกับหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอที่ฉู่ขวงเป็นผู้ดัดแปลงบท’?

ฉู่ขวง?

ความเชื่อมโยงที่แปลกประหลาดนี้ทำให้หลินเยวียนรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกคล้ายกับว่าตนเองอยู่ห่างจากการถูกเปิดโปงเพียงก้าวเดียวเท่านั้น

ไม่นาน

แววตาของหลินเยวียนสว่างวาบในฉับพลัน ราวกับว่าเขาฉุกคิดถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้!

เหมือนว่า…

ใช่ว่าจะวิจารณ์ไม่ได้สักหน่อย?

ตัวตนของอี้อันนั้นคุ้มค่าแก่การบ่มเพาะอย่างแน่นอน

ถ้ามีโอกาสละก็ จะต้องให้โอกาสอี้อันเฉิดฉายให้มากขึ้นสักหน่อย ไม่อย่างนั้นหลินเยวียนจะไม่คิดหาวิธีใช้บัญชีของอี้อันเรียกกระแสให้กับชีวิตอัศจรรย์ของพาย แถมยังเขียนวรรคทองสุดคลาสสิกอย่าง ‘เสืออยู่ในจิต ดอมดมกลิ่นกุหลาบ’ ออกมาหรอก

ตามหลักแล้ว การเรียกกระแสในครั้งนี้ทำได้ดีมาก

หลังจากดึงดูดแฟนคลับได้สำเร็จ หลินเยวียนก็ปล่อยให้อี้อันจำศีลต่อไปได้

อย่างไรก็ตาม

ตอนนี้หลินเยวียนต้องการตีเหล็กขณะยังร้อน เรียกกระแสอีกสักครั้ง เขาเองก็มีไอเดียที่เหมาะสมพอดี

ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นที่ก็เป็นกระแสของฉู่ขวง ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์!

แล้วจะวิจารณ์ว่าอย่างไรล่ะ

ไม่จำเป็นต้องวิจารณ์ เพียงแต่เขียนแสดงความเข้าใจของตนต่อไปก็ได้

ในความเป็นจริง

ขณะที่ดัดแปลงบทหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ มีประโยคหนึ่งซึ่งดังก้องอยู่ในใจของหลินเยวียน

“ใจรักร้าวรานเพราะความเฉยชา[1]…”

แง่ของความหมกมุ่นในตัวฉินเทียนเกอ ประโยคนี้เหมาะสมกับเจียงอวี้เยี่ยนไม่มากก็น้อย

หลินเยวียนได้รับบทกลอนจากระบบมาเป็นกอบเป็นกำ

ไม่จำเป็นต้องสั่งผลิต

ในสมองของเขาเต็มไปด้วยสิ่งเหล่านี้

ผลงานชิ้นนี้มีชื่อว่าผีเสื้อรักบุปผา

เป็นกวีนิพนธ์สือของซูเซ่อ

ซูตงพัวควรค่าแก่สมญานาม ‘เซียนซู’ นอกจากทำนองวารีแล้ว เขายังมีผลงานอีกนับไม่ถ้วนซึ่งได้ชื่อว่าเป็นผลงานที่มีชื่อเสียงระดับโลก

ของดีของเด็ดมีมากมาย หลินเยวียนงัดออกมาในคราวเดียวไม่ไหว!

อย่างเช่น ‘ผีเสื้อรักบุปผา’ ซึ่งเขียนว่า ‘ใจรักร้าวรานเพราะความเฉยชา’!

แม้กวีนิพนธ์บทนี้ดูเหมือนว่าเขียนเกี่ยวกับความรู้สึก ทว่าแท้จริงแล้วนี่คือความไม่พอใจที่ซูเซ่อมีต่อสถานการณ์หนึ่ง แต่ถึงกระนั้นแล้ว ความหมายที่ผิวเผินของกวีนิพนธ์บทนี้จะสอดคล้องกับแนวคิดจากเรื่องราวในหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ

ส่วนสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น…

หากมีคนหาเจอย่อมเป็นเรื่องดีที่สุด ถ้าหากคนอื่นหาไม่เจอ เช่นนั้นก็คิดเสียว่านี่เป็นบทกวีรักที่ยอดเยี่ยมบทหนึ่งก็ได้ ถ้าไม่ได้จริงๆ ตนจะเปิดเผยต่อโลกภายนอกสักเล็กน้อยด้วยตัวเอง!

เมื่ออ่านมาถึงจุดนี้

หลินเยวียนเปิดเว็บไซต์สตาร์เน็ต ค้นหาซีรีส์เรื่องหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ จากนั้นจึงเขียนบทวิจารณ์ซีรีส์ของตนเอง!