Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 790

ตอนที่ 790 น้ำที่นี่ลึกมาก เธอรับมือไม่ไหวหรอก

……….

ไม่ว่าจะสำหรับเจียงกุยหรือหลินเหยา นี่จะเป็นงานพบปะแฟนคลับที่ยากจะลืมเลือนอย่างแน่นอน

เมื่อเดินทางออกจากวิลลาสกุลหลิน สีหน้าของเจียงขุยเต็มไปด้วยความสับสน

ฉันเป็นใคร

ฉันอยู่ที่ไหน

ฉันมาทำอะไร

หากไม่ใช่เพราะในโทรศัพท์ของเธอมีรูปถ่ายกับหลินเหยา เจียงขุยคงคิดว่านี่เป็นเพียงความฝัน

จริงสิ

ดูเหมือนว่ากันนี้เธอจะนัดไปเล่นกับจ้าวอิ๋งเก้อที่บ้าน

เจียงขุยขึ้นรถและออกเดินทาง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เจียงขุยก็มาถึงบ้านของจ้าวอิ๋งเก้อ

จ้าวอิ๋งเก้อสวมชุดนอนผ้าไหมสีแดงอวดทรวดทรงอรชรมาเปิดประตูให้เจียงขุยพร้อมกับเอ่ยปากบ่น

“คิดว่าเธอจะเทฉันซะแล้ว ทำไมถึงมาช้าขนาดนี้ล่ะ”

ความสัมพันธ์ระหว่างนักร้องในราชวงศ์ปลาถูกกำหนดโดยเซี่ยนอวี๋ บางครั้งก็ดี บางครั้งก็แย่

ในช่วงเวลาที่ดี สาวๆ จะเข้ากันไปเข้ากันได้ในฐานะเพื่อนสนิท และนัดหมายกันเพื่อพบปะกันเป็นการส่วนตัวเป็นครั้งคราว

ปัจจุบัน ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน และนั่งบนเรือแห่งมิตรภาพลำน้อยไปด้วยกัน

“ขอโทษนะ”

เจียงขุยแลบลิ้น เอ่ยอธิบาย “แวะไปบ้านอาจารย์เซี่ยนอวี๋มา เลยมาสายนิดหน่อย”

ครืน!

จ้าวอิ๋งเก้อได้ยินดังนั้น รู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่าลงมาเต็มเปา เธอยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างว่างเปล่า ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้าง สิ่งเดียวที่ดังก้องอยู่ในสมองของเธอคือ ‘แวะไปบ้านอาจารย์เซี่ยนอวี๋มา’

เจียงขุยกะทืบเท้า

“ยังไม่ต้องพูดเรื่องนี้ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”

“ค่อยๆ นึก!”

“ฉันถามเธอว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน”

“ดมหาเอาเอง!”

จ้าวอิ๋งเก้อเอ่ยอย่างเย็นชา

เรือลำน้อยแห่งมิตรภาพคว่ำลงอย่างไม่เป็นท่า

ในที่สุดเจียงขุยก็หาห้องน้ำพบ และปลดทุกข์อย่างเต็มที่

หลังจากออกมา เจียงขุยรู้สึกสดชื่น แต่เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอกลับเห็นดวงตาหม่นหมองคู่หนึ่ง

เจียงขุยตกใจจนสะดุ้งโหยง

“จ้าวอิ๋งเก้อเธอเป็นอะไรไป ฉันเข้าห้องน้ำ เธอยังยืนดมอยู่ข้างหน้าห้องน้ำอีก?”

“เธอไปบ้านอาจารย์เซี่ยนอวี๋จริงเหรอ?”

“ใช่”

เจียงขุยหวนนึกถึงตอนที่เธอและหลินเหยาสบตากันอย่างกระอักกระอ่วนที่บ้านของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ สีหน้าของเธอซับซ้อนข้ึนมาเล็กน้อย

“…”

ฉันไม่เคยไปที่นั่นเลย!

จ้าวอิ๋งเก้อรู้สึกขมขื่นในใจ

ในความทรงจำของเธอ ซุนเย่าหั่วเป็นเพียงคนเดียวในราชวงศ์ปลาที่เคยไปบ้านอาจารย์เซี่ยนอวี๋

ทันใดนั้นเธอจึงก้าวขึ้นไปข้างหน้าและและกุมมือของเจียงขุย

เจียงขุยผงะถอยไปครึ่งก้าว สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความระแวดระวัง

“เธอจะทำอะไร”

“เธอคิดเกี่ยวกับอาจารย์เซี่ยนอวี๋บ้างไหม?”

“ไม่เคย!”

ใบหน้าของเจียงขุยเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที

จ้าวอิ๋งเก้อส่ายหน้า “ขุยจื่อ อย่าว่าที่พี่พูดตามตรงเลยนะ เพราะเธอยังเด็กมาก เธอไม่เข้าใจ เรื่องแบบนี้พี่รู้ดีกว่าเธอ”

เจียงขุย “…”

อายุของพวกเราใกล้เคียงกัน

ถ้าจะถามว่าตรงไหนที่โตกว่าฉันน่ะหรือ…

เจียงขุยก้มหน้าลงมองของตนเอง และเงยหน้ามองของอีกฝ่าย ก่อนจะลอบถอนหายใจเบาๆ

“ขุยจื่อ”

จ้าวอิ๋งเก้อจับมือเจียงขุยแน่น และเอ่ยด้วยความจริงใจ

“ฟังคำแนะนำของพี่นะ หลายอย่างเป็นภาพลวงตา น้ำที่นี่ลึกมาก คนอายุน้อยอย่างเธอรับมือไม่ไหวหรอก ให้พี่จัดการแทนเถอะ”

เจียงขุย “???”

เธอมารับมือแทนฉันได้ด้วยเหรอ มือเธอใหญ่กว่าฉันหรือไง?

ฉันว่าเธอกำลังคิดเรื่องไร้สาระไปเองมากกว่า

เจียงขุยผละออกจากจ้าวอิ๋งเก้ออย่างไม่สบอารมณ์ “ถึงฉันจะชอบอาจารย์เซี่ยนอวี๋ แต่ก็ไม่ได้ชอบแบบทะลึางแบบเธอนะ ฉันไปบ้านอาจารย์เซี่ยนอวี๋ก็เพราะน้องสาวของอาจารย์เซี่ยนอวี๋เป็นแฟนคลับของฉัน”