Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 815
สรุปบท ตอนที่ 815 บทแนวเยียวยาจิตใจ: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
อ่านสรุป ตอนที่ 815 บทแนวเยียวยาจิตใจ จาก Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 815 บทแนวเยียวยาจิตใจ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเงิน Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 815 บทแนวเยียวยาจิตใจ
หลังจากที่จ้าวเจวี๋ยออกไป หลินเยวียนก็เปิดคอมพิวเตอร์ทันทีและล็อกอินเข้าบัญชีอี้อัน เขาเปิดดูข้อความส่วนตัวในระบบหลังบ้าน
เป็นอย่างที่คาด หลินเยวียนเห็นข้อความหนึ่งจากบัญชีบริษัทสตาร์ไลท์ซึ่งมีรูปโปรไฟล์เป็นโลโก้ของบริษัท:
‘สวัสดีครับ อาจารย์อี้อัน ผมคือเหมียวเฟิง รองหัวหน้าแผนกซีรีส์จากสตาร์ไลท์ ขออภัยที่รบกวน แต่ผมอยากเชิญคุณมาร่วมงานกับบริษัทของเราครับ!’
จ้าวเจวี๋ยได้ส่งคนมาติดต่ออี้อันแล้วจริงๆ
หลินเยวียนเตรียมพิมพ์ตอบกลับ แต่เพิ่งจะมือยกขึ้น เขาก็หยุดแล้ววางมือลงอีกครั้ง
ต้องระวังให้มากหน่อย
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม หลินเยวียนจึงเปิดกล่องแช็ตและตอบกลับ โดยตั้งใจถามเหมือนไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน
‘ร่วมงานกันอย่างไรครับ’
‘เราชื่นชมผลงานเรื่องตำนานหงอคงของคุณ อยากเชิญให้คุณเขียนบทซีรีส์ที่เกี่ยวกับซุนหงอคงตัวละครหลักในเรื่องนี้ สิทธิ์การดัดแปลงจากต้นฉบับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ ทางเราจะประสานงานกับอาจารย์ฉู่ขวงในเรื่องนี้ สำหรับค่าตอบแทน รับรองว่าไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน (อิโมจิยิงฟัน)’
อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
หลินเยวียนพิมพ์ตอบ ‘ไม่เขียนเรื่องหงอคงแล้ว’
อีกฝ่ายหยุดไปหลายวินาทีก่อนจะตอบกลับมา ‘มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ ทางบริษัทเรายินดีช่วยเหลือเต็มที่!’
‘ผมอยากเขียนตัวละครอีกตัวหนึ่ง’
‘ใครหรือครับ’
‘หลินเยวียนพิมพ์ตอบไปสองคำ
ฝ่ายตรงข้ามส่งจุดไข่ปลากลับมาเป็นชุด
หลังจากนั้นไม่นาน
ทั้งคู่ก็พูดคุยกันต่ออีกสักพัก
หลังจากคุยกันประมาณสิบกว่านาที ฝ่ายตรงข้ามก็ตอบกลับอย่างจนใจ ‘ผมคงต้องไปปรึกษาหัวหน้าอีกที’
หลินเยวียนไม่ตอบกลับอีก
……
อีกด้านหนึ่ง
จ้าวเจวี๋ยกลับมาที่แผนกซีรีส์และจัดการงานบางอย่างในห้องทำงาน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงรองหัวหน้าเคาะประตู
“หัวหน้าครับ อี้อันตอบกลับมาแล้ว!”
อี้อันตอบกลับมาแล้ว?
จ้าวเจวี๋ยรู้สึกประหลาดใจ
เพราะการติดต่อกับอี้อันเป็นเรื่องยากเหลือเกิน
จ้าวเจวี๋ยพยายามติดต่อหลายทาง แต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายต้องให้รองหัวหน้าส่งข้อความส่วนตัวผ่านบล็อก ทว่าอีกฝ่ายเพิ่งจะเห็นข้อความหลังจากส่งไปหลายวัน
“เขาว่ายังไงบ้าง เขาตอบตกลงไหม?”
จ้าวเจวี๋ยถามรองหัวหน้าแผนกด้วยความคาดหวัง
รองหัวหน้าแผนกยิ้มอย่างขมขื่น “ตกลงครับ แต่เขาไม่อยากเขียนเรื่องของซุนหงอคง”
“แล้วเขาจะเขียนเรื่องใครล่ะ”
จ้าวเจวี๋ยหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “ไม่ว่าจะเป็นซุนหงอคงหรือพระถังซัมจั๋ง แม้กระทั่งเรื่องของตือโป๊ยก่าย ฉันก็รับได้ทั้งนั้น”
“ไม่ใช่ครับ เขาอยากเขียนเรื่องเอ้อร์หลางเสินหยางเจี่ยน!”
“ใครนะ”
จ้าวเจวี๋ยนึกว่าตัวเองฟังผิดไป
“หยางเจี่ยน”
“เขาจะก่อเรื่องใช่ไหมเนี่ย!”
จ้าวเจวี๋ยหน้าถอดสี เพราะใครๆ บนดาวบลูสตาร์ต่างก็รู้ดีว่าหยางเจี่ยนคือตัวเอกในตำนานหงอคง
เข้าใจความรู้สึกของจ้าวเจวี๋ย
ในตอนแรกเขาเองก็มีปฏิกิริยาแบบเดียวกัน “ทางอี้อันอธิบายว่าหยางเจี่ยนก็เป็นตัวละครในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเหมือนกัน และเขาจะดัดแปลงตัวละครนี้จากเวอร์ชันซีรีส์บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ โดยอิงจากการแสดงของหลิ่วเจิ้งเหวิน”
จ้าวเจวี๋ยถึงกับพูดไม่ออก
เธอแทบลืมไปแล้วว่าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศก็มีหยางเจี่ยนเหมือนกัน
แต่ว่า…
ถึงจะมีหยางเจี่ยนในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ แต่นอกจากช่วงต้นเรื่องซึ่งเขาเปิดศึกใหญ่กับซุนหงอคงแทนเง็กเซียนฮ่องเต้ ตัวละครนี้ก็มีแอร์ไทม์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ความจริงข้อหนึ่งที่ต้องยอมรับคือ
ถึงแม้บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ จะได้รับความนิยมมากกว่าตำนานหงอคง แต่ถ้าเอ่ยถึงเทพเอ้อร์หลางหยางเจี่ยน อันที่จริงคนส่วนใหญ่มักจะนึกถึงบรรพกาลมากกว่า
“คิดว่ายังไงครับ”
รองหัวหน้าแผนกรอจ้าวเจวี๋ยตัดสินใจ
จ้าวเจวี๋ยกัดฟันพลางตอบ “ให้เขาลองเขียนดูก็ได้ ถ้าบทไม่ดีก็จบกัน แต่ถ้าบทดีพอละก็ ทางเราก็รับได้ ใครกำหนดว่าหยางเจี่ยนเป็นตัวละครเฉพาะในเรื่องบรรพกาลกันล่ะ เทพเอ้อร์หลางมีก่อนเรื่องบรรพกาลมาตั้งไม่รู้กี่ปี!”
“ได้ครับ!”
รองหัวหน้าพยักหน้าอย่างแรง “ผมจะรีบแจ้งเขาทันที!”
……
ตัดภาพกลับมายังห้องทำงานของหลินเยวียน
เมื่อเห็นข้อความตอบกลับจากเหมียวเฟิงแผนกซีรีส์ในสตาร์ไลท์ หลินเยวียนจึงคลี่ยิ้มออกมา
ใช่แล้ว!
ตัวละครที่เขาจะเขียนก็คือหยางเจี่ยน!
ในความทรงจำของเขา ไม่มีเรื่องราวที่เกี่ยวกับหยางเจี่ยนโดยตรง
แต่ในคลังบทละครของระบบมีซีรีส์เรื่องหนึ่งชื่อว่าโคมวิเศษ!
ในละครเรื่องนี้มีการกล่าวถึงหยางเจี่ยนอย่างละเอียด!
ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้ยังมีผลงานแฟนฟิกชันร่วมด้วย
แฟนฟิกชันนี้มีชื่อว่า ‘ความทุกข์ตรมแห่งชีวิตรินไหลสู่แดนบูรพา’
แฟนฟิกชันเรื่องนี้ซึ่งใช้โคมวิเศษเป็นพื้นหลัง และหยางเจี่ยนเป็นตัวละครเอก ทำให้ผู้อ่านมากมายหลั่งน้ำตาอย่างต่อเนื่องหลังจากเผยแพร่ออกมา!
“สั่งผลิต ความทุกข์ตรมแห่งชีวิตรินไหลสู่แดนบูรพา!”
หลินเยวียนควักเงินจ่ายอย่างคล่องแคล่ว
ติ๊งต่อง
ระบบปรากฏตัวแล้ว ทั้งที่ยังเป็นเสียงเครื่องจักรเหมือนเดิม แต่วันนี้หลินเยวียนกลับรู้สึกว่าเสียงของระบบฟังดูตื่นเต้นแปลกๆ
“รายงานโฮสต์!”
“บทเรื่องโคมวิเศษผลิตสำเร็จ”
“บทเรื่องความทุกข์ตรมแห่งชีวิตรินไหลสู่แดนบูรพาผลิตสำเร็จ!!!”
พรึบ!
ในชั่วพริบตา
ทันใดนั้น เรื่องราวของโคมวิเศษก็ปรากฏขึ้นในห้วงสำนึกของหลินเยวียน
มันเหมือนเทคโนโลยีการอ่านข้อมูลควอนตัม เขาสามารถอ่านบทได้ในทันที
“ไม่เลว”
หลินเยวียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
จากนั้น
ความทุกข์ตรมแห่งชีวิตรินไหลสู่แดนบูรพาซึ่งระบบผลิตสำเร็จ ก็ปรากฏขึ้นในห้วงสำนึกของหลินเยวียนเช่นเดียวกัน
หนึ่งวินาที
สองวินาที
สามวินาที
ดวงตาของหลินเยวียนแดงก่ำ
แม้ว่าเขาจะเตรียมใจมาแล้ว แต่ก็ยังถูกเรื่องราวนี้เยียวยาโดยไม่ทันตั้งตัว
รสชาติช่างเข้มข้นเหลือเกิน!
เมื่อกู้ตงซึ่งเข้ามาเติมน้ำชาให้กับหลินเยวียน เห็นสีหน้าของเขาที่ดูเหมือนจวนเขียนจะร้องไห้เต็มที ก็ถึงกับตกใจ รีบพูดด้วยเสียงตื่นตระหนกว่า
“ตัวแทนหลิน เป็นอะไรไปคะ?”
“ผมเพื่อนอ่านเรื่องราวอบอุ่นหัวใจมา รู้สึกเหมือนได้เยียวยาจิตใจ”
“เรื่องอะไร บอกฉันบ้างสิคะ ฉันเองก็ชอบอ่านเรื่องราวแนวเยียวยาหัวใจ อ่านทีไรก็รู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง!”
“ไม่ต้องรีบครับ ครั้งนี้ทุกคนหนีไปไหนไม่ได้แน่”
หลินเยวียนพูดพร้อมกับมองกู้ตงซึ่งเต็มไปด้วยความงุนงง
เขาพยายามกลั้นน้ำตาไว้ ก่อนจะรีบเปิดไฟล์เอกสารในคอมพิวเตอร์
ผมไม่ยอมร้องไห้คนเดียวแน่!
————————
ปล. ไม่นะ ถูกเดาทางออกซะงั้น
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...