Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 818

ตอนที่ 818 ถึงเวลาโต้กลับปู้ลั่ว

วันรุ่งขึ้น

หลังจากหลินเยวียนตื่นนอน เขาก็ไม่ได้ไปยังบริษัท แต่เดินทางไปยังสตูดิโอของอิ่งจือแทน

หลัวเวยและทีมงานของเธอวาดการ์ตูนได้คล่องแคล่วมากขึ้นเรื่อยๆ จนแทบไม่ต้องให้หลินเยวียนคอยเป็นห่วง เขาเพียงแค่เตรียมสตอรีบอร์ดไว้ก็เพียงพอแล้วเท่านั้น

แม้แต่สตอรีบอร์ด หลินเยวียนก็เริ่มวาดแบบตามสบายมากขึ้น

อย่างเช่น เมื่อเดือนก่อนสตอรีบอร์ดซึ่งเขาวาดให้การ์ตูนเรื่อง นินจาจอมคาถาของหลัวเวย แทบจะเหมือนกับการวาดคนก้างปลา เป็นเพียงการจัดวางองค์ประกอบภาพคร่าวๆ ผลปรากฏว่าหลัวเวยก็สามารถทำให้งานนั้นสำเร็จได้อย่างยอดเยี่ยม

หลินเยวียนเองก็รู้สึกประหลาดใจ

เขาคิดว่าหลัวเวยจะให้เขาวาดสตอรีบอร์ดใหม่เสียอีก

เรื่องนี้ส่งผลให้หลินเยวียนลดความถี่ในการแวะเวียนมายังสตูดิโอลงอย่างมาก

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สนใจความคืบหน้าของการ์ตูนของตัวเองเลย

จินมู่มักจะรายงานสถานการณ์บนเว็บไซต์การ์ตูนเหลียนเหมิงให้เขาฟังเป็นระยะๆ

ซึ่งต่างจากแต่ก่อนมาก

เมื่อเรื่องราวของนักเรียนประถมแห่งความตาย นินจาจอมคาถา ราชาโจรสลัด รวมไปถึงสแลมดังก์ค่อยๆ เปิดเผย กอปรกับอิทธิพลของแอนิเมชัน การ์ตูนเหล่านี้จึงได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ

ทุกวันนี้กระแสของทั้งเหลียนเหมิงถูกยกระดับขึ้นอย่างมาก!

เว็บไซต์การ์ตูนเกิดใหม่นี้รุ่งโรจน์ขึ้นมากเพราะอิ่งจือ!

เช่นเดียวกัน

ด้วยแรงผลักดันของการ์ตูนระดับปรากฏการณ์เหล่านี้ ทำให้อิทธิพลของเหลียนเหมิงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในอุตสาหกรรม

ตอนนี้

นอกจากนั้นยังมีนักเขียนการ์ตูนระดับกลางในวงการที่ไม่พอใจปู้ลั่ว ทยอยเข้าร่วมกับเหลียนเหมิงมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ปริมาณการเข้าชมของของเหลียนเหมิงและปู้ลั่วการ์ตูนจึงใกล้เคียงกันมากแล้ว

จินมู่เอ่ยถึงเรื่องนี้ด้วยท่าทางภาคภูมิใจ

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อีกไม่เกินครึ่งปี ปริมาณการเข้าชมของเราก็จะเท่ากับการ์ตูนของปู้ลั่วแล้ว!”

“ยังต้องใช้เวลาถึงครึ่งปี?”

“คุณยังคิดว่าช้าไปหรือ?”

จินมู่ร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก “ต้องเข้าใจนะครับว่าเว็บไซต์ของเรานั้นเริ่มจากศูนย์ ในขณะที่ปู้ลั่วการ์ตูนได้รวบรวมนักเขียนการ์ตูนระดับแนวหน้าไว้มากมายมาตั้งนานแล้ว และไม่นานมานี้ที่กระแสเว็บเราพุ่งขึ้นมาแล้ว เหลียนเหมิงถึงได้เริ่มดึงดูดนักเขียนเก่งๆ มาได้บ้าง แต่ก่อนเวลานักเขียนการ์ตูนฝีมือดีๆ จะเปิดตัวผลงานใหม่ พวกเขาแทบไม่คิดจะโพสต์ที่เว็บอื่นนอกจากปู้ลั่วเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น ปู้ลั่วยังแอบก่อกวนพวกเราบ่อยๆ คอยขัดแข้งขัดขา ถ้าไม่เป็นแบบนั้นละก็ ตอนนี้กระแสเราก็อาจจะเท่ากับของพวกเขาแล้วก็ได้ครับ”

“ขัดแข้งขัดขา?”

หลินเยวียนเอ่ยถาม “ปู้ลั่วทำอะไรอีก”

จินมู่พูดว่า “ก็แค่ลูกไม้เดิมๆ นั่นแหละครับ ดึงตัวนักเขียนการ์ตูนเหลียนเหมิงเราไป แต่หานจี้เหม่ยก็ไม่ใช่คนที่จะยอมพวกเขาง่ายๆ เธอได้ใส่เงื่อนไขที่เข้มงวดกรณีผิดสัญญาลงไปในสัญญาของนักเขียนการ์ตูน ทำให้ปู้ลั่วต้องแบกรับต้นทุนที่สูงขึ้นเรื่อยๆ จาการดึงตัวนักเขียน ถึงยังไงปู้ลั่วการ์ตูนจะเป็นแค่แผนกหนึ่งของปู้ลั่ว อันที่จริงก็ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังขนาดนั้น ระยะนี้เลยไม่ค่อยดึงตัวนักเขียนจากพวกเราแล้ว เพราะถ้าดึงไปมากกว่านี้ก็คงเข้าเนื้อพวกเขาเอง ยังไงก็ต้องคำนึงถึงความคุ้มค่าของนักเขียนด้วยใช่ไหมล่ะครับ”

“ทำไมเราถึงไม่ดึงตัวนักเขียนบ้าง”

“เพราะเราไม่มีทั้งเงินและเบื้องหลังเท่าพวกเขา”

จินมู่พูดอย่างใจเย็น “แต่ความกดดันก็อยู่ที่พวกเขาครับ ส่วนเราแค่ต้องอดทนต่อไปก็พอ ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน คาดว่าในอีกครึ่งปี ปริมาณการเข้าชมของเหลียนเหมิงเราจะสามารถตามเว็บไซต์ของพวกเขาทัน และถ้าเป็นอีกหนึ่งปีหลังจากนี้ ปริมาณการเข้าชมของเราอาจจะแซงหน้าพวกเขา และกลายเป็นเว็บไซต์การ์ตูนที่มีคนเข้าชมมากที่สุดในอุตสาหกรรมนี้ก็ได้!”

ถูกต้องแล้ว

ตอนนี้เหลียนเหมิงกำลังเล่นเกมรับ

เช่นเดียวกับช่วงท้ายของเกมบาสเก็ตบอล

เหลียนเหมิงไม่จำเป็นต้องเน้นทำคะแนน แค่ป้องกันไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามทำคะแนนก็พอ

เพราะจังหวะและคะแนนอยู่ในมือของเหลียนเหมิง เพียงแค่ครองบอลและรอจนเวลาหมดเวลาก็สามารถคว้าชัยชนะได้แล้ว

และเหตุผลที่ปู้ลั่วยอมจ่ายเกินเพื่อดึงตัวคนไป ก็เพราะพวกเขากำลังใช้วิธีการตะบี้ตะบันโจมตีอย่าเพื่อหาทางออกจากวิกฤต ไม่เช่นนั้นสิ่งที่รออยู่คือความตายอย่างช้าๆ

แม้ภายนอกจะดูยิ่งใหญ่ แต่แท้จริงแล้วพวกเขาก็เพียงแกร่งนอกอ่อนใน

ท้ายที่สุดแล้ว เสาหลักของเหลียนเหมิงก็คืออิ่งจือ ไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนแค่ไหน ก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงจุดจบได้ เว้นเสียแต่ปู้ลั่วจะสามารถดึงตัวอิ่งจือกลับไปได้

“รอดูต่อไปแล้วกัน”

จินมู่หัวเราะอย่างเย็นชา “อีกหนึ่งปีหลังจากนี้ ก็ถึงคราวที่เราจะบุกบ้างแล้ว ตอนนั้นแหละ เหลียนเหมิงจะเป็นเว็บไซต์ที่มีพลังดึงดูดมากที่สุดในวงการ พวกเขาดึงคนของเราไปเท่าไหร่ ไม่ช้าก็เร็วเราก็จะเอาทวงคืนกลับมาเท่านั้น”

แต่ในใจยังคงรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง

เพราะอย่างไรก็ตามเหลียนเหมิงนั้นได้แต่อยู่ในโหมดตั้งรับมาโดยตลอด หลังจากนี้ยังต้องทนต่อไปอีกครึ่งปีถึงหนึ่งปี ใครที่ถูกโจมตีอย่างหนักโดยไม่สามารถตอบโต้ได้คงรู้สึกหงุดหงิดเป็นธรรมดา

“ทำไมต้องรอนานขนาดนั้นด้วยล่ะครับ”