Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 819

กลางเดือนตุลาคม

อากาศไม่ร้อนมากแล้ว

อย่าว่าแต่เครื่องปรับอากาศเลย แม้แต่พัดลมก็แทบไม่จำเป็นต้องใช้

ในวันนี้

ถังอี๋มองไปรอบๆ อย่างมีพิรุธ จากนั้นจึงเดินเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่งด้วยท่าทางหวาดระแวง ราวกับกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า

อย่าเข้าใจผิด

ที่นี่ไม่ใช่บาร์โฮสต์

ถังอี๋ในฐานะนักวาดการ์ตูนหญิงชื่อดังของปู้ลั่ว ไม่ได้มีรสนิยมในการเล่นสนุกแบบเศรษฐินีผู้ร่ำรวยแต่อย่างใด ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเศรษฐีนีสวยตรงตามมาตรฐานก็ตาม

ที่จริงแล้วถังอี๋มาเพราะมีนัดกับเพื่อน

และเพื่อนของถังอี๋คนนี้ ก็คือหานจี้เหม่ย ผู้อำนวยการเว็บไซต์เหลียนเหมิง ซึ่งเป็นคู่แข่งตัวฉกาจของปู้ลั่วการ์ตูนในปัจจุบัน

นี่คือเหตุผลว่าทำไมถังอี๋ถึงทำตัวลับๆ ล่อๆ

เธอเป็นนักเขียนการ์ตูนของปู้ลั่ว แต่กลับแอบมาเจอหัวหน้าของเหลียนเหมิง ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีนัก

แม้ว่าโดยรอบจะไม่มีใครรู้จักเธอเลยก็ตาม

ในความเป็นจริง

หากไม่ใช่เพราะว่าหานจี้เหม่ยเคยช่วยเธอไว้ตอนอยู่ที่ปู้ลั่ว ถังอี๋ก็คงไม่อยากมาที่นี่ในวันนี้

ถึงอย่างไรตอนนี้ เธอยังไม่มีความคิดที่จะย้ายไปยังเหลียนเหมิง

ใช่แล้ว

ทันทีที่หานจี้เหม่ยชวนถังอี๋มาพบ เธอก็เดาได้ทันทีว่าอีกฝ่ายอาต้องการดึงเธอไปร่วมงานกับเหลียนเหมิง

ไม่ว่าอย่างไร หานจี้เหม่ยก็เคยยื่นข้อเสนอให้เธอมาก่อนหน้านี้แล้ว

ตั้งแต่ตอนที่เหลียนเหมิงเพิ่งก่อตั้ง หานจี้เหม่ยก็เคยโทรมาชวนเธอเข้าร่วมเหลียนเหมิง

ที่ถังอี๋มาในวันนี้ เพื่อบอกกับหานจี้เหม่ยอย่างชัดเจนว่า

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะยื่นข้อเสนออะไรให้ เธอก็จะไม่เข้าร่วมกับเหลียนเหมิง อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลากับเธอ

จะให้ย้ายมาร่วมงานเพียงเพราะตอนนี้เหลียนเหมิงกำลังไปได้สวยแค่นั้นคงไม่ได้ล่ะมั้ง

เช่นนั้นเธอจะดูเป็นคนแบบไหนกัน?

ยิ่งไปกว่านั้น ถังอี๋ก็ไม่คิดว่าข้อเสนอจากเหลียนเหมิงจะดีกว่าผลประโยชน์ที่เธอได้รับจากปู้ลั่วอยู่แล้ว

ถังอี๋คิดเช่นนั้น

เธอก้าวเข้าไปในห้องซึ่งนัดหมายกันไว้ล่วงหน้า

“เอ๊ะ?”

ทันทีที่เดินเข้าห้องไป ถังอี๋ถึงกับชะงัก

นอกจากเธอแล้ว ยังมีอีกห้าคนอยู่ในห้องนี้!

และทั้งห้าคนนี้ ถังอี๋รู้จักทุกคน!

เพราะทั้งห้าคนนี้ ล้วนเป็นนักเขียนการ์ตูนระดับแนวหน้าของปู้ลั่วเช่นเดียวกับถังอี๋!

ต่อให้ไม่ถึงระดับยอดพีระมิด แต่ก็นับว่าเป็นนักเขียนการ์ตูนระดับชั้นนำทั้งนั้น!

สามคนในนั้นเป็นนักวาดมืออาชีพซึ่งเน้นงานวาดเพียงอย่างเดียว

ส่วนอีกสองคนก็เหมือนกับถังอี๋ เป็นนักเขียนการ์ตูนซึ่งคิดโครงเรื่องและวาดเอง

ในขณะนั้นเอง

ทั้งห้าคนในห้องต่างก็หันมามองถังอี๋ สีหน้าของแต่ละคนต่างกันไป แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้จักเธอ

“ฮัลโหล”

ถังอี๋เอ่ยทักทายด้วยสีหน้าแปลกพิลึก

“หลงหวัง หลางเกอ อาจารย์ขวงเจี้ยน อาจารย์ชุ่นเฉ่าซิน และอาจารย์ไป่หลี่ หานจี้เหม่ยก็นัดพวกคุณมาใช่ไหม?”

ถังอี๋สามารถเรียกชื่อทุกคนในที่นี้ได้ทั้งหมด

ทุกคนล้วนเป็นนักเขียนการ์ตูนชื่อดังในวงการ และปกติเมื่อแวะเวียนไปปู้ลั่ว มักจะพบปะกันเป็นครั้งคราว

“ถังอี๋”

ทุกคนพยักหน้าทักทาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลงหวังที่ค่อนข้างสนิทกับถังอี๋ เขาพูดอย่างยิ้มแย้ม “นี่คุณคิดจะย้ายไปเหลียนเหมิงหรือ?”

“เปล่าสักหน่อย!”

ถังอี๋ตกใจ รีบส่ายหัวแล้วพูดทันที “ฉันเป็นตงฉินผู้ภักดีของปู้ลั่ว วันนี้แค่จะมาบอกหานจี้เหม่ยให้ชัดเจนว่าอย่าชวนฉันย้ายบริษัทอีก”

พูดจบ

เธอหรี่ตามองคนอื่นๆ “แต่พวกคุณต่างหาก หลงหวัง หึๆ พวกคุณทั้งหลาย ถูกฉันจับได้แล้ว กำลังเตรียมจะย้ายไปเหลียนเหมิงใช่ไหมล่ะ?”

หลงหวังเบ้ปาก “ผมแค่มาดูเฉยๆ ”

ชุ่นเฉ่าซินกล่าวกลั้วหัวเราะ “แค่อยากรู้ว่าทางเหลียนเหมิงจะให้ข้อเสนออะไรบ้าง”

ไป่หลี่เอ่ยเสียงเรียบ “เพื่อนเก่าชวนมา เลยคิดว่าต้องมาสักครั้ง”

ส่วนหลางเกอกลับมีท่าทางเฉยเมย “ถ้าให้เงินเยอะพอ ผมก็ย้ายไปเหลียนเหมิงได้ ไม่งั้นก็ไม่ต้องคุยกัน”

ขวงเจี้ยนผู้มีท่าทีเย็นชาที่สุด

คนคนนี้มักจะไม่ค่อยสุงสิงกับใครในวงการนัก เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง

“ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเข้าร่วมเหลียนเหมิงเด็ดขาด”

ถังอี๋หัวเราะออกมา

แต่ละคนล้วนไม่ได้คิดจะเข้าร่วมกับเหลียนเหมิงเลยสินะ

งั้นก็คงเหมือนกับเธอ เมื่อก่อนทุกคนเคยได้รับความช่วยเหลือจากหานจี้เหม่ย จึงมาพบหน้ากันตามมารยาทเท่านั้น

เห็นทีแผนการของหานจี้เหม่ยคงจะไม่สำเร็จซะแล้ว

ถังอี๋สงสัยจริงๆ ว่าหานจี้เหม่ยคิดอะไรอยู่ ถึงได้นัดพวกเขามาพร้อมกันเช่นนี้

นั่นจะทำให้เหลียนเหมิงดึงตัวคนยากขึ้นไปอีกไม่ใช่หรือไง

ใครจะกล้าย้ายบริษัทหักหลังปู้ลั่วต่อหน้าคู่แข่งในวงการขนาดนี้กัน

หาที่นัดเจอกันแยกกันทีละคนไม่ได้หรือ?

และในขณะที่ถังอี๋กำลังฉงนใจว่าหานจี้เหม่ยกำลังคิดอะไรอยู่ หานจี้เหม่ยก็ปรากฏตัวขึ้น