Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 820

ตอนที่ 820-2 มองคนขาดจริงๆ (2)

ในที่สุด

ชุ่นเฉ่าซินก็ทำลายความเงียบภายในห้อง

เขาปิดการ์ตูนเรื่องเซนต์เซย่าอย่างอ้อยอิ่ง และหันไปถามถังอี๋

“การ์ตูนที่คุณอ่านอยู่เป็นยังไงบ้าง”

“ผลงานระดับเทพ!”

ถังอี๋กำลังอ่านสาวน้อยเวทมนตร์มาโดกะซ้ำอีกครั้ง แม้ว่านี่จะเป็นการอ่านรอบที่สอง แต่เธอก็ยังรู้สึกวางไม่ลง น้ำเสียงของเธอจึงเปี่ยมไปด้วยความประหลาดใจ และประเมินว่าเป็นผลงานระดับเทพในทันที!

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองเธอ

เธอยิ้มอย่างจริงใจ พลางเอ่ยว่า “พวกคุณก็รู้ว่าตัวเอกในการ์ตูนของฉันทั้งหมดเป็นผู้หญิง แต่การที่การ์ตูนที่มีผู้หญิงเป็นตัวเอกจะไปถึงระดับสูงนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การ์ตูนในมือของฉันเรื่องนี้กลับทำให้ฉันเห็นถึงคุณภาพที่มีเพียงการ์ตูนระดับท็อปเท่านั้นจะมีได้ อิ่งจือสมแล้วที่เป็นเทพแห่งวงการการ์ตูน จินตนาการของเขาสุดยอดจนชวนขนลุกเลยละ ว่ากันว่าเขาเป็นนักเขียนการ์ตูนผู้ชาย แต่กลับเขียนการ์ตูนที่มีผู้หญิงเป็นตัวเอกได้อย่างคล่องมือ แถมในการ์ตูนเรื่องนี้ยังถ่ายทอดตัวละครหญิงออกมาหลายตัว และการออกแบบเรื่องราวก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นหักมุม สมกับเป็นผลงานระดับเทพ!”

“เป็นอย่างที่คิดจริงด้วยๆ ”

ชุ่นเฉ่าซินกล่าวกลั้วหัวเราะ

“การ์ตูนเรื่องเซนต์เซย่าในมือผมก็เหมือนกัน เดินตามเส้นทางการ์ตูนสายหลัก จินตนาการโดนใจผมเลย หลังจากที่อ่านจบ ความคิดเดียวในหัวผมก็คือ ทำไมผมถึงเขียนการ์ตูนแบบนี้ออกมาไม่ได้

“พวกคุณพูดจริงเหรอ?”

หลางเกอมองการ์ตูนเรื่องเทพมรณะในมือตัวเองด้วยสีหน้าแปลกๆ “ผมรู้สึกว่าการ์ตูนที่ผมถืออยู่นี่ก็เป็นผลงานระดับเทพเหมือนกัน แล้วพวกคุณล่ะ…”

“สมบูรณ์แบบ”

หลงหวังยกเรื่องกันดั้มขึ้นมา

“พูดตรงๆ เลยนะ การ์ตูนเรื่องนี้ออกมาเมื่อไหร่ ผมจะตามกระแสทันที”

สุดท้ายทุกคนมองไปยังขวงเจี้ยน

ขวงเจี้ยนไม่ได้สนใจใคร ยังคงจ้องมองการ์ตูนฮันเตอร์xฮันเตอร์อย่างไม่ละสายตา ท่าทางที่ลุ่มหลงของเขาบ่งบอกทุกอย่างอย่างชัดเจน

“เฮ้อ!”

ถังอี๋ถอนหายใจและพูดว่า

“หานจี้เหม่ยประกาศศักดาต่อหน้าพวกเราได้งดงามจริงๆ ”

ชุ่นเฉ่าซินสงสัย

“ประกาศศักดา?”

หลางเกอเบ้ปาก “หมายถึง หานจี้เหม่ยตั้งใจเรียกพวกเรามาที่นี่เพื่ออ่ารการ์ตูนใหม่ของเทพอิ่ง ส่วนสาเหตุน่ะหรือ พวกคุณคิดว่าถ้าการ์ตูนเหล่านี้เผยแพร่ออกไป ปู้ลั่วจะยังมีสิทธิ์มาแย่งชิงปริมาณการเข้าชมกับเหลียนเหมิงอยู่อีกไหม?”

“ใช่”

หลงหวังซึ่งยืนอยู่ด้านข้างวิเคราะห์ต่อ “หานจี้เหม่ยน่าจะต้องการใช้เรื่องการ์ตูนใหม่ของอิ่งจือเพื่อให้พวกเรารู้ว่า ปู้ลั่วจบเห่แล้ว การเข้าร่วมกับเหลียนเหมิงน่าจะเป็นหนทางที่มีอนาคตที่สุดสำหรับเรา เพราะเหลียนเหมิงมีอิ่งจือ ตอนนี้ในวงการการ์ตูน ไม่ว่าจะเป็นเว็บไซต์ไหน ฝ่ายมีอิ่งจือถึงจะเป็นใหญ่ในใต้หล้า”

“ความคิดก็ดีนะ แต่เสียดายที่มันใช้กับผมไม่ได้”

ไป่หลี่สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดว่า “เงื่อนไขของจากปู้ลั่วการ์ตูนเงินหนากว่าเยอะ มากพอที่จะเลี้ยงดูผมได้สบาย ๆ แล้ว”

“พวกคุณเข้าใจฉันผิดแล้ว”

ไม่รู้ว่าประตูถูกเปิดตั้งแต่เมื่อไหร่ ทว่าหานจี้เหม่ยปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

เธอมองไปที่ทุกคน มุมปากยกยิ้มบาง ราวกับว่าได้เห็นสิ่งที่ตัวเองอยากเห็นจากสีหน้าของเหล่านักเขียนการ์ตูนจากปู้ลั่ว “ที่ฉันเชิญทุกคนมาวันนี้ ไม่ใช่เพื่อประกาศศักดา แต่เพื่อให้ทุกคนได้เห็นถึงความจริงใจของเหลียนเหมิง”

“ความจริงใจอยู่ตรงไหน”

ถังอี๋เผลอหลุดปากออกมาตามสัญชาตญาณ

หานจี้เหม่ยหันไปมองการ์ตูนในมือของแต่ละคน “พวกคุณยังไม่สังเกตเห็นอีกหรือ ว่าการ์ตูนในมือของแต่ละคนล้วนมีสไตล์ที่สอดคล้องกับผลงานของพวกคุณ”

“ฉันเห็นแค่การแข่งขันในการ์ตูนหมวดเดียวกัน”

ถังอี๋เอ่ยด้วยสีหน้าจนใจ “สาวน้อยเวทมนตร์มาโดกะเปิดตัวเมื่อไหร่ การ์ตูนของฉันต้องได้รับผลกระทบแน่ๆ ”

คนอื่นพลอยพยักหน้าเห็นด้วย

ผลงานของพวกเขาจะต้องได้รับผลกระทบจากอิ่งจืออย่างแน่นอน

ถ้าเปรียบเทียบผลงานในแนวเดียวกันละก็ ทุกคนจะต้องถูกอิ่งจือแซงหน้าไปหมด

ดูเหมือนว่าทุกคนจะมองรูปการณ์ออกอย่างทะลุประโปร่ง

หานจี้เหม่ยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่อ้อมค้อมอีกต่อไป “เหลียนเหมิงไม่ได้มีเงินมากเท่าปู้ลั่ว แต่ถ้าฉันบอกว่า อิ่งจือพร้อมจะให้พวกคุณเป็นคนวาดการ์ตูนพวกนี้แทนล่ะ เขาจะให้ไอเดียหรือแม้แต่พล็อตและสตอรีบอร์ดกับพวกคุณ โดยที่เงื่อนไขคือพวกคุณยอมเข้าร่วมกับเหลียนเหมิง รายได้ก็จะแบ่งโดยอ้างอิงจากสัญญาที่พวกคุณเคยทำไว้”

เมื่อเสียงของหานจี้เหม่ยจบลง

ในชั่วพริบตา ห้องนี้ก็กลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง!

ดวงตาของเหล่านักเขียนการ์ตูนจากปู้ลั่วล้วนเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง!

บ้าเอ๊ย…

ใจเริ่มหวั่นไหวจนรู้สึกอับอาย…

ถังอี๋ก้มหน้าลงด้วยความกระดากใจ สีหน้ากระอักกระอ่วน ทว่าในใจของเธอกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับเป็นเสียงเพรียกจากปีศาจที่ทำให้เธอว้าวุ่น

ตอบตกลงสิ!

ตอบตกลงสิ!

ตอบตกลงสิ!

“ตกลง!” ทันใดนั้นก็มีคนพูดออกมา

ถังอี๋เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอคิดว่าตัวเองเผลอพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป แต่แล้วเธอกลับพบว่าสายตาของทุกคนกำลังมองไปยังขวงเจี้ยน!

“ผมจะเข้าร่วมกับเหลียนเหมิง!”

ขวงเจี้ยนลุกขึ้นยืน มือกำการ์ตูนไว้แน่น “ตราบใดที่ให้ผมวาดการ์ตูนเรื่องนี้ ผมจะยอมทำงานให้กับเหลียนเหมิง!”

“งั้นก็ขออวยพรล่วงหน้าให้การร่วมงานของพวกเราราบรื่น”

หานจี้เหม่ยคลี่ยิ้ม ก่อนจะหันไปมองอีกห้าคน

ทั้งห้าคนมีสีหน้าประหลาดใจ