Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 824

ตอนที่ 824-2 ให้ผมขึ้นไปก็ยังได้ (2)

Ink Stone_Fantasy

“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น”

หลินเยวียนส่ายหน้า ก่อนจะพูดบางอย่างที่ทำให้ทุกคนต้องตกใจ

“ที่จริงผมฉันตั้งใจจะปล่อยเพลงนี้ในเดือนพฤศจิกาอยู่แล้วครับ”

ลู่เซิ่งชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นสีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนไป!

หยางจงหมิงกับเจิ้งจิงซึ่งอยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าตกตะลึงไม่แพ้กัน!

ทั้งสามคนมองหน้ากัน

เพลงนี้ไม่ใช่ไพ่ตายที่เซี่ยนอวี๋เตรียมไว้สำหรับศึกแห่งเทพเจ้าอย่างนั้นหรือ!?

ความตกตะลึงของทั้งสามคนเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าคำพูดของหลินเยวียนน่าตกใจแค่ไหน!

“เดือนธันวาคมคุณยังมีเพลงที่ดีกว่านี้อีกหรือ?”

เสียงของลู่เซิ่งเปลี่ยนไป “อย่าทำไปเพราะความคิดชั่ววูบเชียวนะ ผมยอมถอยเอง คุณไม่จำเป็นต้องคิดว่าตัวเองได้เปรียบ เพราะถึงยังไงคุณก็ชนะผมไปแล้ว!”

“เดือนธันวาคมยังมีเพลง”

หลินเยวียนลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “อาจจะไม่ถึงกับดีกว่า แต่ก็ไม่น่าจะด้อยไปกว่านี้”

หยางจงหมิงมีสีหน้าประหลาดใจ “คุณพูดจริงหรือ?”

เจิ้งจิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “อย่าทำอะไรผลีผลาม เพลงนี้ถ้าปล่อยในเดือนธันวาคม แม้แต่ทางฝั่งจงโจวก็ยังมีโอกาสยากที่จะชนะ!”

“คงจะไม่เป็นไร”

ในใจหลินเยวียนก็เคยลังเลอยู่บ้าง ทว่าสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจที่จะปล่อยเพลงเครื่องลายครามในเดือนพฤศจิกายน แม้ว่าเพลงนี้จะมีคุณภาพดีพอที่จะปล่อยในเดือนธันวาคมได้ก็ตาม

ยิ่งไปกว่านั้น…

ตัวเขาเองก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะให้คนอื่นต้องยอมถอย ทุกคนต่างก็มีสิทธิ์เลือกเวลาปล่อยเพลงของตัวเองได้อย่างอิสระ เรื่องนี้เขาไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ เพียงแต่อาจทำให้หวังดีของลุงหยางและน้าเจิ้งต้องสูญเปล่าไปบ้าง

เมื่อคิดถึงตรงนี้

หลินเยวียนก็กล่าวกับหยางจงหมิงและเจิ้งจิง“ขอบคุณครับลุงหยาง ขอบคุณครับน้าเจิ้ง”

“ในเมื่อคุณตัดสินใจแบบนี้ ก็ต้องมีเหตุผลของคุณ ดูเหมือนฉันจะประเมินคุณต่ำไปหน่อย”

หยางจงหมิงโบกมือ “ผมเดิมทีไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้ แต่น้าเจิ้งของคุณน่ะเป็นคนยืนกรานให้ผมออกหน้า บวกกับผมเองก็ไม่อยากเห็นคุณใช้ไพ่เด็ดในเดือนพฤศจิกา แต่ในเมื่อคุณยังมีแผนสำรอง มันก็ทำให้ฉันไม่รู้สึกผิดกับลู่เซิ่งแล้ว”

“เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง ฉันน่าจะคุยกับคุณล่วงหน้า”

เจิ้งจิงหัวเราะอย่างร่าเริง “ฉันกลัวคุณจะเสียหน้า เลยบอกคุณทีหลัง แต่คุณไม่ต้องคิดมากหรอกว่าเรื่องนี้จะขัดต่อหลักการอะไร วงการเพลงน่ะมีธรรมเนียมการบอกกล่าวกันล่วงหน้ากันอยู่แล้ว บรรดาพ่อเพลงก็พอจะมีความเข้าใจในด้านนี้กันบ้างอยู่แล้ว ไม่ต้องพะวงมากเกินไป ถ้าย้อนกลับไปคิดดู คุณเองก็เคยยอมหลีกทางให้คนอื่นมาก่อนเหมือนกัน”

“นั่นก็จริง”

ลู่เซิ่งยิ้มพลางมองไปที่หลินเยวียน “ตอนที่ผมบุกคว้าแชมป์สิบสองสมัยในปีนั้น พี่จงหมิงเคยหลีกทางให้ผมครั้งหนึ่ง ถ้าพี่จงหมิงลงมือ ผมคงไม่ได้แชมป์สิบสองสมัยแน่ๆ เทียบกันแล้ว คุณแข็งแกร่งกว่าผมซะอีก”

ทั้งสามคนต่างก็อดหัวเราะกับผลลัพธ์นี้ไม่ได้

ทุกคนต่างคิดว่าเซี่ยนอวี๋มีไพ่ตายเพียงใบเดียว

และไพ่ใบนั้นจะถูกใช้ในเดือนธันวาคม!

แต่ใครจะไปคิดว่าเซี่ยนอวี๋กลับยังมีไพ่ตายอีกใบอยู่ในมือ!

ไม่ว่าจะเป็นเดือนพฤศจิกายนหรือธันวาคม เซี่ยนอวี๋ก็มีความมั่นใจอยู่ในระดับหนึ่ง!

ทั้งสามคนไม่มีใครคลางแคลงใจว่าหลินเยวียนแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง

เดือนธันวาคมจะได้เห็นกันแล้ว ใยช่วงเวลาเช่นนี้ไม่มีใครแสร้งทำเป็นเข้มแข็งกันหรอก นับประสาอะไรกับช่วงเวลาสำคัญที่มีผลต่อการคว้าแชมป์สิบสองสมัยเช่นนี้ ไม่มีใครจะเอามาล้อเล่นอย่างแน่นอน!

“เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม”

จู่ๆ ลู่เซิ่งก็เอ่ยขึ้นมา “งั้นผมก็ปล่อยเพลงนี้ตามปกติละกัน ไม่จำเป็นต้องไปหาวันใหม่ ยังไงคุณก็ไม่ได้ตั้งใจจะเปลี่ยนกำหนดการอยู่แล้ว”

“ได้ครับ”

หลินเยวียนตอบรับ

บทเพลงของลู่เซิงทำให้หลินเยวียนได้เห็นถึงความสามารถของนักประพันธ์เพลงระดับแนวหน้าของบลูสตาร์

หากหลินเยวียนเพลงที่หลินเยวียนหยิบออกมาไม่ใช่เพลงเครื่องลายคราม ในการเปรียบเทียบเพลงแนวจีนโบราณเพียงอย่างเดียว เกรงว่าในเดือนพฤศจิกายนเขาอาจจะไม่มีเพลงอื่นที่เอาชนะลู่เซิ่งได้จริงๆ

แน่นอน