Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 828

ตอนที่ 828 เป็นที่ยกย่องในวงกว้าง

จงโจว

ยังคงเป็นโรงน้ำชาร้านเดิม

ยังคงเป็นคนหกคนจากครั้งก่อน

มีคนกำลังเปิดเพลง

เสียงเพลงลอยอยู่ในบรรยากาศ ท่ามกลางกลิ่นใบชาที่หอมกรุ่นจนทำให้ร้านน้ำชาเล็กๆ แห่งนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นอายโบราณ

เพลงนี้ก็คือเพลงเครื่องลายคราม

เมื่อบทเพลงจบลง สีหน้าของทั้งหกคนก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

เพลงนี้ไม่ธรรมดา

ผู้ที่นั่งอยู่ล้วนเป็นยอดฝีมือจากจงโจว พวกเขาย่อมสัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของเพลงเครื่องลายครามในทันที!

“ดูเหมือนว่าครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายชนะพนันสินะ”

ชายวัยกลางคนซึ่งกำลังชงชาให้ทุกคนยิ้มทำลายความเงียบ แต่สีหน้าของเขากลับแฝงความซับซ้อนเอาไว้ จนเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องรางวัลเดิมพันด้วยซำ้ไป

“เฉิงซางคิดเห็นว่าอย่างไรบ้าง?”

“ถ้าเป็นเรื่องพนัน ผมก็ชนะเหมือนกัน”

เฉิงซางเอ่ยขึ้น เขาลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ย้อนแย้งในตัวเองขึ้นมาทันใด

“ขณะเดียวกันผมก็แพ้ด้วย”

มีคนขมวดคิ้ว “คุณแพ้ตรงไหนกัน”

เฉิงซางตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในการพนัน ผมเดิมพันว่าเซี่ยนอวี๋จะชนะ ดังนั้นผมก็ชนะ แต่ถ้านี่คือไพ่ตายที่เซี่ยนอวี๋เตรียมไว้สำหรับมหาสงครามเทพเซียน ผมเกรงว่าเพลงที่ผมมีอยู่ในมือนั้นอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ดีนัก ผมจึงถือว่าแพ้ เว้นแต่ว่าผมจะใช้เพลงที่มีแนวทางต่างออกไป ถึงจะพอมีหวัง แต่การเปรียบเทียบแบบนั้นก็ไม่มีความหมายหรอก หรือคุณจะให้ผมใช้เพลงเปียโนหรือแม้แต่ซิมโฟนีมาเทียบล่ะ”

ทุกคนรู้ดีว่าเฉิงซางพูดความจริง

ในที่นี้ไม่ว่าใครหากต้องแข่งกับเพลงอย่างเครื่องลายคราม ก็ไม่กล้าพูดได้เต็มปากว่าจะคว้าชนะได้อย่างแน่นอน

ในเวลานั้นเอง

ผู้นำกลุ่มได้รับโทรศัพท์

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร สีหน้าของคนคนนี้เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

หลังจากวางสาย

จู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับข่าวที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง

“วันนี้ เซี่ยนอวี๋กลายเป็นพ่อเพลงแล้ว…”

ทันใดนั้น!

น้ำชากระเพื่อม!

แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นยอดฝีมือจากจงโจว แต่ในขณะนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตกใจจนตาค้างไปตามกัน!

“วันนี้เลยหรือ?”

“ทำไมถึงเร็วขนาดนี้!”

“เขากลายเป็นพ่อเพลงแล้วเหรอ?”

“ข้อมูลบอกว่าเซี่ยนอวี๋คนนี้เพิ่งอายุ 24 เองนี่นา จำได้ว่าตอนคุยกันก่อนหน้านี้ เรายังตื่นเต้นว่าเขาอายุน้อยอยู่เลย แต่ผลปรากฏว่าทำลายสถิติของลู่เซิ่งไปเกือบสิบปีแล้ว?”

“ดูเหมือนว่าไม่ว่าผลของมหาสงครามเทพเซียนจะเป็นอย่างไร เขาก็ได้ยืนอยู่ในจุดที่ไม่มีใครโค่นล้มได้แล้ว”

“พ่อเพลงอายุ 24 ปี วันนี้อย่าว่าแต่จงโจวเลย ทั้งวงการดนตรีของบลูสตาร์น่าจะไม่สงบกันแน่ๆ ”

……

วงการดนตรีบลูสตาร์ในวันนี้ไม่สงบจริงๆ ตามคาด!

และกลุ่มคนที่ตื่นเต้นที่สุดในเวลานี้ก็คือราชวงศ์ปลา

‘พระเจ้าช่วย! อาจารย์เซี่ยนอวี๋กลายเป็นพ่อเพลงแล้ว!’

‘ฮ่าๆๆๆๆ ดีจังเลย! ขอแสดงความยินดีกับอาจารย์เซี่ยนอวี๋!’

‘อาจารย์เซี่ยนอวี๋ได้ขึ้นเป็นพ่อเพลงแล้ว ซุนเย่าหั่วก็ได้กลายเป็นราชาเพลงต่อจากเจียงขุย ราชวงศ์ปลาของพวกเราทรงพลังมากขึ้นเรื่อยๆ ต่อไปนี้พวกเราจะไร้เทียมทานแล้ว!’

‘เย่าหั่วดังแล้วจริงๆ !’

‘นี่มันโชคสองชั้นมาถึงหน้าบ้าน!’

‘เย่าหั่วจะไม่แจกอั่งเปาหน่อยเหรอ?’

กลุ่มแช็ตของราชวงศ์ปลากำลังเดือดพล่าน ทุกคนต่างแท็กซุนเย่าหั่วอย่างต่อเนื่อง!

และเมื่อเสียงเรียกร้องดังขึ้น ซุนเย่าหั่วก็ส่งอั่งเปามูลค่าหนึ่งหมื่นหยวนเข้ามาในกลุ่มทันที!

[อั่งเปาราชาเพลงของฉัน!]

ทุกคนเพิ่งจะแย่งอั่งเปาจบ ยังไม่ทันจะขอบคุณซุนเย่าหั่วสำหรับความใจกว้าง ก็เห็นเขาส่งอั่งเปามูลค่า ห้าหมื่นหยวนเข้ามาอีก!

[อั่งเปาพ่อเพลงของรุ่นน้อง มาให้ไวเลยทุกคน!]

เป็นครั้งแรกที่ทุกคนในกลุ่มแช็ตเห็นอั่งเปามูลค่ามหาศาลเช่นนี้ หลังจากกดรับอั่งเปาแล้ว ความรู้สึกไม่ได้เป็นเพียงแค่ความดีใจ แต่เป็นการตกใจเสียมากกว่า!

หมอนี่บ้าไปแล้วเหรอ?

แจกเยอะเกินไปแล้วไหม?

แน่นอนว่าซุนเย่าหั่วไม่ได้บ้า เพียงแต่ไม่มีใครรู้ว่าในเวลานี้เขารู้สึกตื่นเต้นมากแค่ไหน!

เขารู้สึกราวกับในใจมีคลื่นยักษ์ถั่งโถม

ทั้งจากความดีใจที่ตัวเองได้เป็นราชาเพลง และอีกครึ่งมาจากความปลื้มปิติที่หลินเยวียนได้เป็นพ่อเพลง!

‘รุ่นน้อง ขอบคุณนะ…’

ในที่ซึ่งไม่มีใครเห็น ซุนเย่าหั่วดวงตาแดงก่ำ ส่งข้อความถึงหลินเยวียน

ฉันรู้

เพลงนี้นายสามารถร้องเองได้ รวมถึงเพลงอื่นๆ ที่ผ่านมาหลายเพลง แต่นายกลับเลือกที่จะมอบให้ฉัน เลือกที่จะมอบให้พวกเรา

ฉันรู้ทุกอย่าง

นายทำให้ฉันประสบความสำเร็จ

ตลอดชีวิตนี้ ฉันจะไม่มีวันลืม

ถึงแม้ในใจจะมีคำพูดมากมาย แต่สุดท้ายทุกคำพูดกลับกลั่นออกมาเป็นเพียงคำว่า ‘ขอบคุณ’ เพียงสองคำ ที่หนักแน่นกว่าสิ่งอื่นใด

เขารู้ถึงสถานการณ์ของตนเองดี

นับตั้งแต่วันแรกที่พบกันในสตาร์ไลท์ รุ่นน้องคนนี้ได้เปลี่ยนชีวิตของเขาไป