Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 828
สรุปบท ตอนที่ 828 เป็นที่ยกย่องในวงกว้าง: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 828 เป็นที่ยกย่องในวงกว้าง – Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บท ตอนที่ 828 เป็นที่ยกย่องในวงกว้าง ของ Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ในหมวดนิยายการเงิน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 828 เป็นที่ยกย่องในวงกว้าง
จงโจว
ยังคงเป็นโรงน้ำชาร้านเดิม
ยังคงเป็นคนหกคนจากครั้งก่อน
มีคนกำลังเปิดเพลง
เสียงเพลงลอยอยู่ในบรรยากาศ ท่ามกลางกลิ่นใบชาที่หอมกรุ่นจนทำให้ร้านน้ำชาเล็กๆ แห่งนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นอายโบราณ
เพลงนี้ก็คือเพลงเครื่องลายคราม
เมื่อบทเพลงจบลง สีหน้าของทั้งหกคนก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
เพลงนี้ไม่ธรรมดา
ผู้ที่นั่งอยู่ล้วนเป็นยอดฝีมือจากจงโจว พวกเขาย่อมสัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของเพลงเครื่องลายครามในทันที!
“ดูเหมือนว่าครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายชนะพนันสินะ”
ชายวัยกลางคนซึ่งกำลังชงชาให้ทุกคนยิ้มทำลายความเงียบ แต่สีหน้าของเขากลับแฝงความซับซ้อนเอาไว้ จนเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องรางวัลเดิมพันด้วยซำ้ไป
“เฉิงซางคิดเห็นว่าอย่างไรบ้าง?”
“ถ้าเป็นเรื่องพนัน ผมก็ชนะเหมือนกัน”
เฉิงซางเอ่ยขึ้น เขาลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ย้อนแย้งในตัวเองขึ้นมาทันใด
“ขณะเดียวกันผมก็แพ้ด้วย”
มีคนขมวดคิ้ว “คุณแพ้ตรงไหนกัน”
เฉิงซางตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในการพนัน ผมเดิมพันว่าเซี่ยนอวี๋จะชนะ ดังนั้นผมก็ชนะ แต่ถ้านี่คือไพ่ตายที่เซี่ยนอวี๋เตรียมไว้สำหรับมหาสงครามเทพเซียน ผมเกรงว่าเพลงที่ผมมีอยู่ในมือนั้นอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ดีนัก ผมจึงถือว่าแพ้ เว้นแต่ว่าผมจะใช้เพลงที่มีแนวทางต่างออกไป ถึงจะพอมีหวัง แต่การเปรียบเทียบแบบนั้นก็ไม่มีความหมายหรอก หรือคุณจะให้ผมใช้เพลงเปียโนหรือแม้แต่ซิมโฟนีมาเทียบล่ะ”
ทุกคนรู้ดีว่าเฉิงซางพูดความจริง
ในที่นี้ไม่ว่าใครหากต้องแข่งกับเพลงอย่างเครื่องลายคราม ก็ไม่กล้าพูดได้เต็มปากว่าจะคว้าชนะได้อย่างแน่นอน
ในเวลานั้นเอง
ผู้นำกลุ่มได้รับโทรศัพท์
ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร สีหน้าของคนคนนี้เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
หลังจากวางสาย
จู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับข่าวที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง
“วันนี้ เซี่ยนอวี๋กลายเป็นพ่อเพลงแล้ว…”
ทันใดนั้น!
น้ำชากระเพื่อม!
แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นยอดฝีมือจากจงโจว แต่ในขณะนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตกใจจนตาค้างไปตามกัน!
“วันนี้เลยหรือ?”
“ทำไมถึงเร็วขนาดนี้!”
“เขากลายเป็นพ่อเพลงแล้วเหรอ?”
“ข้อมูลบอกว่าเซี่ยนอวี๋คนนี้เพิ่งอายุ 24 เองนี่นา จำได้ว่าตอนคุยกันก่อนหน้านี้ เรายังตื่นเต้นว่าเขาอายุน้อยอยู่เลย แต่ผลปรากฏว่าทำลายสถิติของลู่เซิ่งไปเกือบสิบปีแล้ว?”
“ดูเหมือนว่าไม่ว่าผลของมหาสงครามเทพเซียนจะเป็นอย่างไร เขาก็ได้ยืนอยู่ในจุดที่ไม่มีใครโค่นล้มได้แล้ว”
“พ่อเพลงอายุ 24 ปี วันนี้อย่าว่าแต่จงโจวเลย ทั้งวงการดนตรีของบลูสตาร์น่าจะไม่สงบกันแน่ๆ ”
……
วงการดนตรีบลูสตาร์ในวันนี้ไม่สงบจริงๆ ตามคาด!
และกลุ่มคนที่ตื่นเต้นที่สุดในเวลานี้ก็คือราชวงศ์ปลา
‘พระเจ้าช่วย! อาจารย์เซี่ยนอวี๋กลายเป็นพ่อเพลงแล้ว!’
‘ฮ่าๆๆๆๆ ดีจังเลย! ขอแสดงความยินดีกับอาจารย์เซี่ยนอวี๋!’
‘อาจารย์เซี่ยนอวี๋ได้ขึ้นเป็นพ่อเพลงแล้ว ซุนเย่าหั่วก็ได้กลายเป็นราชาเพลงต่อจากเจียงขุย ราชวงศ์ปลาของพวกเราทรงพลังมากขึ้นเรื่อยๆ ต่อไปนี้พวกเราจะไร้เทียมทานแล้ว!’
‘เย่าหั่วดังแล้วจริงๆ !’
‘นี่มันโชคสองชั้นมาถึงหน้าบ้าน!’
‘เย่าหั่วจะไม่แจกอั่งเปาหน่อยเหรอ?’
กลุ่มแช็ตของราชวงศ์ปลากำลังเดือดพล่าน ทุกคนต่างแท็กซุนเย่าหั่วอย่างต่อเนื่อง!
และเมื่อเสียงเรียกร้องดังขึ้น ซุนเย่าหั่วก็ส่งอั่งเปามูลค่าหนึ่งหมื่นหยวนเข้ามาในกลุ่มทันที!
[อั่งเปาราชาเพลงของฉัน!]
ทุกคนเพิ่งจะแย่งอั่งเปาจบ ยังไม่ทันจะขอบคุณซุนเย่าหั่วสำหรับความใจกว้าง ก็เห็นเขาส่งอั่งเปามูลค่า ห้าหมื่นหยวนเข้ามาอีก!
[อั่งเปาพ่อเพลงของรุ่นน้อง มาให้ไวเลยทุกคน!]
เป็นครั้งแรกที่ทุกคนในกลุ่มแช็ตเห็นอั่งเปามูลค่ามหาศาลเช่นนี้ หลังจากกดรับอั่งเปาแล้ว ความรู้สึกไม่ได้เป็นเพียงแค่ความดีใจ แต่เป็นการตกใจเสียมากกว่า!
หมอนี่บ้าไปแล้วเหรอ?
แจกเยอะเกินไปแล้วไหม?
แน่นอนว่าซุนเย่าหั่วไม่ได้บ้า เพียงแต่ไม่มีใครรู้ว่าในเวลานี้เขารู้สึกตื่นเต้นมากแค่ไหน!
เขารู้สึกราวกับในใจมีคลื่นยักษ์ถั่งโถม
ทั้งจากความดีใจที่ตัวเองได้เป็นราชาเพลง และอีกครึ่งมาจากความปลื้มปิติที่หลินเยวียนได้เป็นพ่อเพลง!
‘รุ่นน้อง ขอบคุณนะ…’
ในที่ซึ่งไม่มีใครเห็น ซุนเย่าหั่วดวงตาแดงก่ำ ส่งข้อความถึงหลินเยวียน
ฉันรู้
เพลงนี้นายสามารถร้องเองได้ รวมถึงเพลงอื่นๆ ที่ผ่านมาหลายเพลง แต่นายกลับเลือกที่จะมอบให้ฉัน เลือกที่จะมอบให้พวกเรา
ฉันรู้ทุกอย่าง
นายทำให้ฉันประสบความสำเร็จ
ตลอดชีวิตนี้ ฉันจะไม่มีวันลืม
ถึงแม้ในใจจะมีคำพูดมากมาย แต่สุดท้ายทุกคำพูดกลับกลั่นออกมาเป็นเพียงคำว่า ‘ขอบคุณ’ เพียงสองคำ ที่หนักแน่นกว่าสิ่งอื่นใด
เขารู้ถึงสถานการณ์ของตนเองดี
นับตั้งแต่วันแรกที่พบกันในสตาร์ไลท์ รุ่นน้องคนนี้ได้เปลี่ยนชีวิตของเขาไป
พ่อเพลงทุกคนที่เคยร่วมงานกับหลินเยวียนต่างออกมาแสดงความยินดี
กระแสการแสดงความยินดีนี้ยิ่งใหญ่จนทำให้ทั้งโลกออนไลน์ต้องจับตามอง!
……
คำแสดงความยินดีหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด
ราวกับสายฝนที่โปรยปรายลงมาทั่วทุกแห่งหน
ข้อความแสดงความยินดีระลอกแล้วระลอกเล่า จนหลินเยวียนเองก็รู้สึกตะลึงงันไปเล็กน้อย เขารู้สึดเหมือนทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านั้นไม่ใช่ความจริง
ฉันกลายเป็นพ่อเพลงแล้วหรือ?
เดิมทีเขาเคยคิดว่าซุนเย่าหั่วต้องใช้เวลาอีกสักระยะกว่าจะได้เป็นราชาเพลง ถึงอย่างไรความนิยมของเพลงยังต้องการเวลาในการเติบโต แต่เขานึกไม่ถึงเลยว่า เพลงเพิ่งถูกปล่อยออกไปไม่นาน ซุนเย่าหั่วก็ทะยานขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว!
บอกว่าเพียงว่า เพลงเครื่องลายครามนั้นสุดยอดมาก!
เพลงนี้เพลงเดียวเทียบได้กับกองทัพนับหมื่นนับพัน!
นั่นทำให้หลินเยวียนตระหนักว่า การให้ซุนเย่าหั่วร้องเพลงเครื่องลายครามนั้นเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง!
ถึงแม้เขาเองก็สามารถร้องได้ แต่เขาไม่สามารถขึ้นเป็นราชาเพลงได้ เพราะสถิติยังห่างไกลอยู่พอสมควร ยิ่งไปกว่านั้นเพลงลมบูรพาร้าวรานซึ่งบุกเบิกแนวเพลงสไตล์จีนนั้น เขาเองก็ร้องไปแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องร้องซ้ำอีกครั้ง
แต่ซุนเย่าหั่วแตกต่างออกไป
ซุนเย่าหั่วเดิมทีก็อยู่ใกล้เคียงกับระดับราชาเพลงอยู่แล้ว ดังนั้นจึงสามารถใช้เพลงเครื่องลายครามเป็นเครื่องทะลวงขีดจำกัด ให้เขาก้าวไปสู่ตำแหน่งราชาเพลงได้ในที่สุด!
พ่อเพลง…
ในที่สุดก็ได้ก้าวผ่านขั้นนี้ไปแล้ว
ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ในอดีต ค่อยๆ ปรากฏแก่สายตาของหลินเยวียน
ไม่ทันไร เขาเดินมาถึงตำแหน่งที่วงการดนตรีทั่วทั้งบลูสตาร์ต้องเงยหน้ามอง
แม้แต่หลินเยวียนเอง ในขณะนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดีจากก้นบึ้งของจิตใจ!
ในขณะนั้น
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
ตั้งแต่หลินเยวียนกลายเป็นพ่อเพลง ทั้งเพื่อนฝูงและครอบครัวล้วนก็โทรมาแสดงความยินดี
ครั้งนี้เป็นสายจากจินมู่
“ยินดีด้วยครับหัวหน้าเจ้านาย ทางสตูดิโอตื่นเต้นกันสุดๆ ทุกคนต่างพูดว่า พ่อเพลงที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ต้องเลี้ยงฉลองแล้ว!”
“อาจารย์สุดยอดมากเลยค่ะ!”
ในสาย หลินเยวียนสามารถได้ยินเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้นของหลัวเวยและคนอื่นๆ ในสตูดิโอ หลายคนที่นั่นรู้ตัวตนที่แท้จริงของอิ่งจือก็คือเซี่ยนอวี๋
“ได้”
หลินเยวียนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
อย่างไรเสีย หนี้มากมายก็ไม่ได้คณามือเขาอยู่แล้ว มิหนำซ้ำก่อนหน้านี้เขาก็รับปากนัดกินอาหารเย็นไว้หลายเจ้าแล้ว
ก่อนอื่นเริ่มจากครอบครัว จากนั้นก็ราชวงศ์ปลา ต่อมาก็คือทางบริษัท รวมถึงเหล่าลูกศิษย์ที่หลินเยวียนเคยสอนที่บริษัท ต่างก็พากันเรียกร้องให้อาจารย์เลี้ยงข้าว ในเวลานี้ยังมีทางสตูดิโอที่เพิ่มเข้ามาอีก…
ที่แท้นี่ก็คือความรู้สึกของการได้เป็นพ่อเพลงสินะ?
รู้สึกดีจริงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...