Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 830

ตอนที่ 830 โคมวิเศษออกอากาศ

ใช่แล้ว หลินเยวียนเตรียมที่จะปล่อยเพลงราตรีบรรเลงในเดือนธันวาคม

เพลงนี้อยู่ในระดับเดียวกับเครื่องลายคราม

เนื้อเพลงแต่งโดยฟางเหวินซาน

ส่วนทำนองยังคงเป็นของประธานโจวเช่นเดิม

ในแง่ของทีมงานเบื้องหลังถือว่าเหมือนกับเครื่องลายครามเลย

สำหรับหลินเยวียนแล้ว…

ทั้งสองเพลงนี้มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเข้าร่วมในการจัดอันดับ มหาสงครามเทพเซียน

และเหตุผลที่หลินเยวียนเลือกปล่อยเครื่องลายครามก่อนมีสองประการ

ประการแรก ผลงานของลู่เซิ่ง คู่แข่งของเขาก็เป็นเพลงสไตล์จีนโบราณเช่นกัน หรือที่เรียกว่าแนว โบราณใหม่ของบลูสตาร์

ประการที่สอง เพลงบรรเลงเพลงราตรีบรรเลงจะถูกปล่อยในเดือนธันวาคม เพื่อให้หลินเยวียนสามารถรับมือกับคู่แข่งได้ยืดหยุ่นขึ้น หากพบว่าคู่แข่งรับมือกว่าที่คาดไว้ เช่นนั้นเขาก็จะเตรียมนำเพลงเปียโนมาเป็นตัวชี้ขาด

ใช่แล้ว

เพลงราตรีบรรเลงเพลงนี้สามารถเป็นเพลงพ็อปได้ แต่ถ้าจำเป็น ก็สามารถกลายเป็นเพลงเปียโนคลาสสิกได้เช่นกัน เพื่อให้เกิดการเชื่อมโยงระหว่างเพลงพ็อปและเพลงคลาสสิก

เมื่อมองจากสถานการณ์ในเวลานี้แล้ว

การเปลี่ยนแปลงนี้ดูเหมือนจะมีความจำเป็นอย่างมาก

หลินเยวียนคิดเช่นนั้น และจู่ๆ ในใจเขาก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาเล็กน้อย

ชื่อของอีเถิงเฉิงดูเหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

ช่างเถอะ

ไม่สำคัญหรอก

ที่สโมสรจวี้เสียน หลินเยวียนได้สัมผัสกับโลกของพ่อเพลงเป็นครั้งแรก

ดูเหมือนว่าหลังจากเขาคว้าแชมป์ 12 สมัยได้สำเร็จ หากต้องการหาเงินหรือเล่นสนุก ก็สามารถมาที่นี่เพื่อรับภารกิจได้อย่างเต็มที่

หน้าจอใหญ่ในห้องมีการอัปเดตเป็นระยะ

หลินเยวียนสังเกตว่าเห็นอันที่จริงที่นี่มีภารกิจบางอย่างซึ่งเหมาะกับเขาไม่น้อย

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลินเยวียนยังไม่คิดจะรับภารกิจใดๆ เพราะแชมป์ 12 สมัยยังไม่ตกเป็นของเขาอย่างเป็นทางการ

ในเมื่อเขาได้กลายเป็นพ่อเพลงแล้ว แน่นอนว่าเขาต้องเป็นพ่อเพลงที่มีความน่าเชื่อถือสูง

ปัจจุบันนี้เขาแค่ได้ปั้นราชาเพลงและราชินีเพลงออกมาเท่านั้น

พ่อเพลงในระดับนี้จะมาเทียบกับพ่อเพลงที่คว้าแชมป์ 12 สมัยได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น หลินเยวียนใช้ความพยายามอย่างมากในการคว้าแชมป์ 11 สมัย

แม้ว่าหนทางสู่การคว้าแชมป์ 12 สมัยจะยากเย็นประหนึ่งการเดินทางหมื่นลี้ แต่เขาก็ขาดแค่เพียงก้าวสุดท้ายเท่านั้น จะให้ยอมผ่อนคลายเพียงเพราะได้เป็นพ่อเพลงแล้วได้อย่างไร?

เดือนธันวาคมคือศึกตัดสิน!

เพื่อศึกตัดสินในครั้งนี้ หลินเยวียนตัดสินใจลงมือด้วยตัวเอง

ไม่มีทางเลือกอื่น

หลินเยวียนต้องการรับประกันให้ได้มากที่สุดว่าเพลงราตรีบรรเลงจะมียอดดาวน์โหลดมหาศาล

และในทั้งราชวงศ์ปลา คนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในด้านนี้ ก็คือหลินเยวียนเอง

หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือตัวตนในชื่อเซี่ยนอวี๋

ยิ่งไปกว่านั้น ในราชวงศ์ปลาก็มีนักร้องชายเพียงสองคนเท่านั้น คือซุนเย่าหั่วและเฉินจื้ออวี่

เพลงของประธานโจว ทุกวันนี้ซุนเย่าหั่วร้องได้ดี แต่ถึงกระนั้นซุนเย่าหั่วได้กลายเป็นราชาเพลงแล้ว เขาคงต้องใช้เวลาในการปรับตัวกับสถานะใหม่

ส่วนเฉินจื้ออวี่ เสียงของเขามีสไตล์เป็นของตัวเอง

หากเอาเพลงของประธานโจวให้เฉินจื้ออวี่ร้อง ความเข้ากันอาจจะน้อยกว่าซุนเย่าหั่วที่ฝีมือพัฒนาขึ้นมาก

น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน

หากเสียงของเฉินจื้ออวี่เหมาะสม หลินเยวียนก็ไม่ลังเลที่จะมอบเพลงราตรีบรรเลงให้เฉินจื้ออวี่ร้อง

บางทีเพลงนี้อาจจะทำให้เฉินจื้ออวี่กลายเป็นราชาเพลงก็ได้

เพราะอย่างไรเสีย เฉินจื้ออวี่ไม่ได้อยู่ห่างจากการเป็นราชาเพลงมากถึงขนาดนั้น

สิ่งที่ต่างจากเมื่อก่อนคือ

เมื่อก่อนแต่ละทวีปในบลูสตาร์จะสามารถมีราชาเพลงและราชินีเพลงได้เพียงปีละหนึ่งคนเท่านั้น

ถ้าหากเฉินจื้ออวี่มีสถิติถึงระดับราชาเพลง เขาก็จะต้องไปแข่งขันกับซุนเย่าหั่ว

อย่างไรก็ตาม

ในตอนนี้มีตำแหน่งราชาเพลงเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

แต่กฎการเล่นในปัจจุบันเปลี่ยนไปแล้ว

เนื่องจากการผนวกรวมทวีปต่างๆ ของบลูสตาร์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทำให้โควตาหนึ่งคนของตำแหน่งราชาเพลงและราชินีเพลงนั้นไม่พอสำหรับความต้องการ

ดังนั้นเบื้องบนจึงเปลี่ยนรูปแบบการเล่น และจัดการด้วยวิธีที่ยืดหยุ่น