Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 835

ตอนที่ 835 ปวดใจ (2)

ในตอนนี้เอง

ที่ด้านนอกกระจกคุนหลุน

เงาลึกลับซึ่งควบคุมกระจกเตรียมจะสังหารเฉินเซียงและพรรคพวกของเขา แต่กลับถูกหยุดไว้โดยร่างหนึ่งที่ปรากฏตัวอย่างน่าทึ่ง!

หยางเจี่ยนมาแล้ว!

เขาสวมชุดเกราะอีกครั้ง มือถือหอกสามแฉกอันทรงพลัง ด้วยท่าทางองอาจ!

“หยางเจี่ยน!”

เงาร่างลึกลับตกใจอย่างมากเพราะรู้จักหยางเจี่ยน!

แต่หยางเจี่ยนกลับเอ่ยความลับที่น่าตกตะลึง

“เจ้าแม่หวังหมู่ ท่านธาตุไฟเข้าแทรกแล้ว”

“เจ้า! ต้อง! ตาย!”

เงาร่างลึกลับระเบิดโทสะ พุ่งเข้าโจมตีหยางเจี่ยน!

เงาลึกลับที่โกรธเกรี้ยวนั้นกลับเป็นเจ้าแม่หวังหมู่!?

ภาพตัดไป

ในกระจกคุนหลุน.

ในขณะที่เฉินเซียงและพรรคพวกกำลังสับสน ทันใดนั้นก็มีภาพเคลื่อนไหวปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

ในภาพเป็นเด็กคนหนึ่ง ในแววตาเผยความเฉลียวฉลาด

เฉินเซียงงุนงง “นี่คืออะไร”

ซุนหงอคงซึ่งถูกขังอยู่ในกระจกคุนหลุนก็ตระหนักได้ทันที

“นี่คือกระจกคุนหลุน สามารถย้อนเวลาและส่งคนกลับไปยังอดีตเพื่อตรวจสอบเรื่องราว เดิมทีเป็นของที่ฝูซี[1]ใช้สืบหาต้นสายปลายเหตุ ยามนี้ดูเหมือนจะมีคนกระตุ้นพลังของมัน เพียงแต่คนที่ปรากฏในกระจกนี้เป็นใครกัน หรือจะเป็นคนนี้ที่กำลังต่อสู้กับปีศาจลึกลับนั่น?”

เขาคือเทพเอ้อร์หลาง

ซานเซิงหมู่จำเด็กคนนั้นได้

……

หน้าคอมพิวเตอร์

จ้าวเจวี๋ยอ้าปากค้าง!

ออกแบบได้ยอดเยี่ยมมาก!

ไม่จำเป็นต้องให้หยางเจี่ยนอธิบายอะไรด้วยคำพูดใดๆ

วัตถุศักดิ์สิทธิ์โบราณอย่างกระจกคุนหลุนจะถ่ายทอดชีวิตของเอ้อร์หลางออกมา อดีตทั้งหมดจะถูกสะท้อนให้เห็น!

เธอจึงดูต่อไป

หนึ่งตอน แล้วก็อีกหนึ่งตอน

ชีวิตของเอ้อร์หลาง ค่อยๆ ถูกถ่ายทอดออกมาผ่านกระจกคุนหลุน

……

ฉากที่ 1

เอ้อร์หลางในวัยเยาว์พยายามช่วยซานเซิ่งหมู่ ผู้เป็นน้องสาวที่พลัดตกจากหน้าผา เขาเปิดดวงตาที่สามกลางหน้าผาก แสดงพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา แต่กลับถูกเหยาจีมารดาของเขา ตบหน้าอย่างไร้เยื่อใย “แม่เตือนเจ้าแล้วกี่ครั้งแล้ว? ตัวแค่นี้แต่ชอบโอ้อวด เจ้าจงใจจะทำให้ครอบครัวเราพังพินาศใช่ไหม?”

ด้านนอกฟ้าคำรามลั่น

เหยาจีหน้าซีดเผือด นางลอบลงมายังโลกมนุษย์และอยู่กินกับมนุษย์ ซึ่งเป็นการละเมิดกฎสวรรค์ หลายปีที่ผ่านมา นางถูกสวรรค์ตามล่ามาโดยตลอด และครั้งนี้ที่เอ้อร์หลางใช้พลัง ทำให้กองทัพสวรรค์ตามรอยจนเจอในที่สุด

“เพี้ยะ!”

อีกหนึ่งฝ่ามือตบลงอย่างแรง ใบหน้าของเอ้อร์หลางในวัยเยาว์บวมแดงขึ้นมา เหยาจีที่ยังไม่สาแก่ใจ ตวาดออกมาอย่างดุดัน “ข้ารู้ตั้งแต่ตอนคลอดเจ้าแล้วว่า วันหนึ่งเจ้าจะนำภัยมาให้ครอบครัวเรา ถ้าเจ้าไม่อวดดีใช้ดวงตาวิเศษนั่น กองทัพสวรรค์จะตามมาถึงที่นี่ได้ยังไง! เจ้าทำลายครอบครัวเรา!”

ฟ้าผ่าลงมาอีกครั้ง

ซานเซิ่งหมู่ในวัยเยาว์ซุกตัวเข้าหาอกของพี่ชายด้วยความหวาดกลัว ขณะที่หยดน้ำตาใสของหยางเจี่ยนคลอเบ้า แต่เขากลับไม่ร้องไห้ออกมา ไม่ได้อธิบายอะไรสักคำ มีเพียงมือที่ค่อยๆ ลูบหลังน้องสาวเบาๆ

……

ฉากที่ 5

เหยาจีถูกจับตัวไป นางใช้เมฆวิเศษส่งครอบครัวหนีไป ทว่าเมฆนั้นกลับสลายกลางทาง ทำให้พ่อและพี่ชายของหยางเจี่ยนสิ้นใจ เหลือเพียงเขาและน้องสาวที่รอดมาได้

ซานเซิ่งหมู่ในวัยเยาว์ร้องไห้เสียงดัง

หยางเจี่ยนปลอบใจ “ไม่ต้องกลัว พี่รองอยู่นี่”

ซานเซิ่งหมู่ตัวน้อยงอแงด้วยความโกรธ “ข้าไม่ต้องการพี่ ข้าจะหาท่านพ่อกับท่านแม่! ทั้งหมดเป็นความผิดของพี่ พี่ทำให้ท่านแม่โกรธ ท่านแม่ถึงไม่ต้องการพี่ แล้วก็ไม่ต้องการเหลียนเอ๋อร์ด้วย!”

“เด็กโง่”

หยางเจี่ยนปาดน้ำตา พูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านพ่อกับท่านแม่แค่เล่นซ่อนหากับเราอยู่ พี่รองจะเล่นกับเจ้า พอเราหาพวกท่านเจอ พวกท่านก็จะดีใจแล้วก็ให้รางวัลเจ้านะ”

……

ฉากที่ 13

พ่อแม่และพี่ชายไม่อยู่แล้ว

หยางเจี่ยนในวัยเด็กยังต้องรับหน้าที่ดูแลน้องสาว เขาแบกน้องสาวเดินทางข้ามน้ำข้ามเขา

เมื่อซานเซิ่งหมู่หิว เขาจะต่อสู้กับสัตว์ป่าเพื่อหาอาหาร

เมื่อน้องสาวเรียกร้องอยากกินขนม เขาก็เข้าไปในรังผึ้งพิษเพื่อเก็บน้ำผึ้งมาให้

ทุกสิ่งที่เขาหามาได้ เขามอบให้น้องสาวทั้งหมด โดยที่ตนเองไม่กินแม้แต่คำเดียว

เมื่อพิษผึ้งออกฤทธิ์ ร่างกายของเขาชักกระตุกอย่างรุนแรง อาการบวมแดงปรากฏทั่วทั้งร่างกายเสียจนน่ากลัว

ท่ามกลางความเจ็บปวดแสนสาหัส เขาจุ่มหน้าลงในน้ำ

“เขากำลังเล่นน้ำอยู่หรือ? ”

เฉินเซียงเอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

ซานเซิ่งหมู่มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นในวัยเยาว์ นิ่งเงียบไร้ถ้อยคำ ดวงตาเริ่มมีน้ำตาคลออีกครั้ง หลังจากผ่านไปนานนางได้แต่ถอนหายใจเบาๆ “พี่รองของข้าเป็นคนหยิ่งทะนงเพียงใด ดูที่ใบหน้าเขาให้ดีเถิด”

ทุกคนมองเห็นชัดเจน

ใบหน้าซีดเซียวของหยางเจี่ยนมีหยาดน้ำใสหลั่งรินปะปนมากับหยดน้ำ