Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 853

ตอนที่ 853 วัวควายยังไม่ทำงานหนักขนาดนี้เลย (2)

หลังจากนั้นอีก

ในพื้นที่แสดงความคิดเห็นของเรื่องกันดัมโดยหลงหวัง

‘พวกเราเลิกเสแสร้งกันดีกว่า ผมอ่านคอมเมนต์เรื่องอื่นๆ แล้ว คนอ่านนั่นก็น่ะแหละตัวดี แค่เห็นการ์ตูนใหม่สนุกกว่าเรื่องเก่าเลยเปลี่ยนใจใช่ไหมล่ะ ผมเป็นคนตรงๆ ผมชอบของใหม่หน่ายของเก่า เขียนกันดัมต่อไปเถอะ เรื่องนี้มันสะใจกว่าเรื่องก่อนเยอะเลย’

‘งั้นจะไม่เสแสร้งแล้วนะ?’

‘จะเสแสร้งไปทำไม ถ้าหลงหวังมัวแต่สนใจการ์ตูนเก่าจนเรื่องนี้ออกช้า ฉันคงผิดหวังหนักกว่าเดิมแน่!’

……

เช่นเดียวกัน

บทพื้นที่แสดงความคิดเห็นของเรื่องดิจิมอนโดยไป่ลี่

‘ทางหลงหวังเลิกเสแสร้งแล้ว ถ้าพวกเรายังเสแสร้งอยู่ก็จะดูปลอมเกินไป ดิจิมอน นี่สนุกกว่าเรื่องก่อนของไป่ลี่เยอะเลย ฉันว่านี่น่าจะมาแทนเรื่องเก่าได้!’

‘เห็นด้วย!

‘หรือว่าการแปรพักตร์หลังช่วยเพิ่มพลังได้จริงๆ ฉันเพิ่งอ่านการ์ตูนใหม่ของถังอี๋กับชุ่นเฉ่าซินมาเหมือนกัน รู้สึกว่าฝีมือพัฒนาขึ้นจากเดิมเยอะเลย ดูท่าการย้ายบริษัทจะไม่ใช่เรื่องแย่ซะทีเดียว!’

สุดท้าย

บนพื้นที่แสดงความคิดเห็นของเรื่องฮันเตอร์xฮันเตอร์โดยขวงเจี้ยน

‘ปังมากๆๆ! ตอนเปิดเรื่องนี่สมบูรณ์แบบสุดๆ ขวงเจี้ยน ถ้านายกล้ากลับไปเขียนการ์ตูนเก่าล่ะก็ ฉันจะเอาเรื่องแน่! ต่อไปนี้ตั้งใจเขียน ฮันเตอร์xฮันเตอร์ เรื่องนี้เรื่องเดียวพอ นานแล้วที่ไม่ได้เจอการ์ตูนมันๆ แบบนี้!’

‘ขวงเจี้ยนฝีมือใช้ได้เลยนะ’

‘เนื้อเรื่องถูกใจฉันสุดๆ รู้สึกเหมือนขวงเจี้ยนกลายเป็นคนใหม่เลย อยู่ดีๆ ก็โหดสุดยอดขึ้นมา!’

……

บนพื้นที่แสดงความคิดเห็นของผลงานการ์ตูนเรื่องใหม่ทั้งหกเรื่อง ทิศทางของความคิดเห็นได้เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน!

แรกเริ่มเดิมที ผู้อ่านพยายามทำเป็นว่าไม่อยากยอมรับว่าตนเองเป็นคนที่ชอบของใหม่ หน่ายของเก่า

แต่สุดท้ายก็เลิกแสร้งทำและยอมรับอย่างตรงไปตรงมา!

ผลงานใหม่ของนักเขียนการ์ตูนทั้งหกคนนี้สนุกกว่างานเดิมมาก มีแรงดึงดูดผู้อ่านได้มากขึ้น พลอยให้ผู้อ่านหลายคนรู้สึกว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องยึดติดกับการ์ตูนเรื่องเก่าอีกต่อไป

อยากตัดก็ตัดไปสิ!

มีมหนึ่งในโลกออนไลน์กล่าวว่า

ถ้าโทรศัพท์ของคุณเสีย สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกดีใจที่สุดคือมีคนซ่อมโทรศัพท์ให้ใช่ไหม?

ไม่ใช่

ถ้ามีคนซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้คุณ ใช้งานดีกว่าเดิม คุณก็จะรู้สึกดีใจขึ้นมาในทันที!

หลักการนี้ก็คล้ายกัน แน่นอนว่ายังมีผู้อ่านบางคนที่ยังคงมีความผูกพันกับผลงานเก่าของนักเขียนการ์ตูนเหล่านี้อยู่ แต่ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าความผูกพันนี้จะคงอยู่ได้นานแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้น นักวาดการ์ตูนเหล่านี้ยังบอกว่าผลงานเก่าก็จะยังมีการอัปเดตอยู่ ทำให้ผู้อ่านรู้สึกสบายใจมากขึ้น!

‘การ์ตูนเรื่องใหม่ของถังอี๋โคตรดีเลย!’

‘การ์ตูนเรื่องใหม่ของไป่หลี่มันสุดยอดมาก!’

‘อาจารย์ชุ่นเฉ่าซินเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ระดับฝีมือของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก! ตัวเอกเรื่องเซนต์เซย์ยา และเซตติงสิบสองราศีนี่เท่สุดๆ แล้วยังเรื่องเกี่ยวกับเทพีอะธีนาอะไรสักอย่างอีก เรื่องนี้เป็นการ์ตูนสายหลักที่ให้ความรู้สึกไม่ด้อยไปกว่าราชาโจรสลัดกับ นินจาจอมคาถาเลย!’

‘ส่วนเทพมรณะของหลางเกอก็ไม่แพ้ราชาโจรสลัดกับนินจาจอมคาถาเหมือนกัน!’

“นั่นเพราะพวกคุณยังไม่ได้อ่านกันดัม! เรื่องนี้ของหลงหวังต่างหากที่สุดยอดจริงๆ บลูสตาร์ไม่มีการ์ตูนที่เจ๋งขนาดนี้มาตั้งกี่ปีแล้ว!”

เปรี้ยง!

การ์ตูนทั้งหกเรื่องดังเป็นพลุแตก!

ปกติแล้วการ์ตูนมักจะไม่โด่งดังอย่างรวดเร็วถึงขนาดนี้ แต่เพราะนักเขียนทั้งหกคนมีต้นฉบับสำรองไว้เยอะ จึงปล่อยออกมาทีเดียว จนเนื้อเรื่องเข้มข้นเต็มสูบ ดึงดูดใจผู้อ่านได้ทันที!

ไม่ทันไร!

ก็มีการพูดคุยกันอย่างเป็นวงกว้าง!

เมื่อผู้อ่านการ์ตูนจากหลายเรื่องมารวมตัว และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ทุกคนก็ตระหนักได้ถึงสถานการณ์ที่แปลกชอบกล

มันช่างแปลกจริงๆ!

นักเขียนการ์ตูนหกคนซึ่งย้ายจากปู้ลั่วไปยังเหลียนเหมิง ผลงานใหม่ของพวกเขาก้าวขึ้นไปอีกระดับพร้อมกัน คุณภาพของผลงานใหม่นั้นยอดเยี่ยมเกินกว่างานเก่าที่เคยเขียนไว้!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น

ถ้าเป็นแค่คนใดคนหนึ่งคงไม่แปลก

แต่กลับเป็นทั้งหกคนที่รุดหน้าไปพร้อมกัน!

หรือว่าหลังจากเข้าร่วมเหลียนเหมิง ทั้งหกคนนี้ก็เหมือนกับได้เบิกจุดชีพจรหลักในร่างกายทันที?

คงไม่ใช่เพราะตอนอยู่ที่ปู้ลั่วพวกเขาไม่ได้ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ เมื่อมาอยู่เหลียนเหมิง ถึงได้เผยศักยภาพที่แท้จริงหรอกล่ะมั้ง?

แบบนี้มัน ‘พฤติกรรมแบบอิ่งจือ’ ไม่ใช่หรอกหรือ?

……

ปู้ลั่วการ์ตูน

เหล่าบรรณาธิการของ ต่างพากันกัดฟันกรอด รอดูเรื่องตลกนี้อยู่

เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องสัญญากับเว็บไซต์ เมื่ออิ่งจือดึงตัวนักเขียนการ์ตูนทั้ง หกคนไป ย่อมหมายความว่า ผลงานเก่าของพวกเขาทั้งหกคนจะไม่สามารถอัปเดตได้ในระยะยาว ซึ่งแน่นอนว่าจะทำให้ผู้อ่านของนักเขียนการ์ตูนทั้งหกคนต้องหัวเสีย!

เช่น เรื่องกันดัม ในช่องของผู้แต่งเขียนว่า

ผู้แต่ง: อิ่งจือ หลงหวัง

……

อีกตัวอย่างหนึ่ง คือเรื่องเทพมรณะ ก็เขียนรูปแบบเดียวกันว่า

ผู้เขียน: อิ่งจือ หลางเกอ

ผลงานการ์ตูนใหม่ทั้งหกเรื่อง ล้วนมีชื่อ ‘อิ่งจือ’ เป็นผู้เขียนคนแรก!

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

คนที่ตอบสนองเร็วก็เริ่มตระหนักถึงจุดสำคัญของเรื่องแล้ว

ส่วนคนที่ตามไม่ทันก็เริ่มเข้าใจในภายหลัง เพียงแต่ในใจกลับยังไม่อยากเชื่อเท่าไร

จนกระทั่งนักเขียนการ์ตูนทั้งหกคนโพสต์ข้อความยอมรับอย่างเป็นทางการว่า

‘ขอขอบคุณอาจารย์อิ่งจือที่ช่วยเขียนโครงเรื่องและวางสตอรีบอร์ดให้เรา เพิ่งได้เข้ามาในครอบครัวเหลียนเหมิง ก็ขอให้เราร่วมงานกันอย่างราบรื่นครับ/ค่ะ!’

ผ่าง!

ความสงสัยทั้งหมดถูกขจัดไปในทันที!

แวดวงการ์ตูนที่เพิ่งผ่านการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ กลับมาเจอกับระเบิดลูกใหม่ซึ่งสร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งอุตสาหกรรม เรียกได้ว่าเป็นแรงสั่นสะเทือนที่สะท้านปฐพี!

“นี่คนจริงหรือเปล่า?”

“อิ่งจือคือเทพตัวจริง!”

“ก่อนหน้านี้พวกเรายังพูดเล่นกันอยู่เลยว่าอิ่งจือน่าจะเปิดพร้อมกันได้ถึง สิบหรือสิบเอ็ดเรื่อง สุดท้ายเขาก็ทำจริงๆ ซะงั้น! แบบนี้วัวควายที่ถูกใช้แรงงานยังไม่กล้าทำงานหนักเท่าเขาเลย!”

“ฉันยอมแล้ว!”

“คารวะเทพอิ่ง!”

“นี่คือที่มาของคำว่า สามสหายเดินหน้าและถอยหลังร่วมกันอย่างนั้นหรือ เซี่ยนอวี๋คว้าแชมป์สิบสองสมัย ส่วนอิ่งจือก็เล่นเปิดการ์ตูนสิบเอ็ด เรื่องพร้อมกันเนี่ยนะ?”

“ฉันก็ว่าทำไมพวกเขาถึงพัฒนาฝีมือได้อย่างก้าวกระโดดขนาดนี้!”

“ที่แท้ก็เป็นเพราะชายผู้อยู่เบื้องหลังของพวกเขา อิ่งจือนี่เอง!”

“ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขายอมย้ายบริษัทไป เห็นได้ชัดว่าถ้าได้ร่วมงานกับอัจฉริยะอย่างอิ่งจือ แม้แต่นักเขียนการ์ตูนระดับท็อปก็อดใจไม่อยู่!”

การเปิดการ์ตูน 11 เรื่องในเวลาเดียวกันของอิ่งจือ เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อนในวงการการ์ตูน

สำหรับวงการณ์การ์ตูน เรื่องนี้สามารถสร้างแรงสั่นสะเทือนอันน่าหวาดผวาได้ไม่ต่างจากการคว้าแชมป์ 12 สมัยของเซี่ยนอวี๋ในวงการดนตรี