Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 876

ตอนที่ 876 สตรีมเกมสมรภูมิเอาชีวิตรอด (1)

ในฐานะที่เกิดมาเป็นลูกคนรวยผู้ชอบโอ้อวดเป็นชีวิตจิตใจ

ฮาร์วีย์ไปที่ไหนก็มักเป็นคนที่โดดเด่นในฝูงชนเสมอ!

เขาชอบความรู้สึกที่ได้เป็นจุดสนใจแบบนั้นอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ยืนกรานที่จะพักแต่ในห้องสวีตของโรงแรมห้าดาวหรอก

แต่ในตอนนี้

ลองมองดูสกินสุดหรูของเพื่อนร่วมทีมทั้งสามคน แล้วหันมามองการแต่งตัวของตัวเองที่เหมือนขอทานเข้าไปทุกที เมื่อเทียบกันอย่างเห็นได้ชัด…

ฮาร์วีย์โกรธขึ้นมาแล้ว!

นายน้อยฮาร์เคยต้องลำบากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

สิ่งที่ทำให้ฮาร์วีย์รู้สึกอับอายและหงุดหงิดยิ่งกว่าคือ ในใจเขารู้สึกอิจฉาเพื่อนร่วมทีมทั้งสามคน ละโมบอยากได้สกินชุดพวกนั้นมาอยู่บนตัวเอง

บ้าเอ๊ย!

คนอื่นต่างหากที่ควรอิจฉาฉัน แล้วเมื่อไหร่ที่ฉันต้องมาอิจฉาคนอื่นแบบนี้?

กลอุบาย!

ทั้งหมดนี้เป็นแผนของโรงแรมราชวงศ์ปลานั่นแหละที่หลอกเอาเงินฉัน!

ฮาร์วีย์กัดฟันกรอด

ฮาร์วี่ย์ตัดสินใจไม่หวั่นไหว!

พวกสกินพวกนี้ดูฉูดฉาดไปหมด แถมไม่มีโบนัสอะไรเพิ่มให้ด้วย พอเข้าเกมจริงก็แค่ตกเป็นเป้าของผู้เล่นคนอื่น!

เขาปลอบใจตัวเองในใจ

ฮาร์วี่ย์และเพื่อนร่วมทีมอีกสามคนเข้าสู่ห้องรอในเกม

ในชั่วพริบตา

“หัวหน้า!”

“สกินพวกนี้พวกคุณไปเอามาจากไหนเนี่ย? โคตรเท่เลย ทำไมผมไม่เคยเห็นเลย?”

“นี่เหมือนจะเป็นชุดทหารของกองทัพXXใช่ไหม?”

“โคตรเจ๋งเลยอะ! แถมยังมีแว่นเฉพาะอีก ดูแล้วมีสไตล์สุดๆ ไปเลย”

“ผมลองกดดูข้อมูลแล้ว เหมือนจะเป็นสกินพิเศษจากโรงแรมราชวงศ์ปลา มีใช้ได้แค่ที่นั่นเท่านั้น”

“โห!”

“โรงแรมห้าดาวที่ราชวงศ์ปลาเปิดใช่ไหม?”

“สกินพวกนี้ทำออกมาประณีตมากเลยนะ พี่ๆ เศรษฐีทั้งหลาย พวกเราเป็นเพื่อนกันได้ไหม?”

ตัวละครของฮาร์วีย์กลืนหายไปในหมู่ผู้เล่นทั่วไป ได้แต่ยืนมองเพื่อนร่วมทีมสามคนอวดโฉมกันอย่างสนุกสนาน รับคำชื่นชมและสายตาอิจฉาจากผู้เล่นคนอื่น…

ฮาร์วีย์รู้สึกทรมานสุดๆ

ในที่สุดทุกคนก็เข้าเกมทันทีที่แตะถึงพื้น ฮาร์วีย์ก็เริ่มมองหาอาวุธ กระสุน และชุดเกราะ พร้อมกับโชว์ฝีมือการยิงผู้เล่นคนอื่นแบบคล่องแคล่ว

ด้านข้าง

เพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งตะโกนอย่างตื่นเต้น“ดูเร็ว ดูเร็ว ตอนฉันวิ่ง ผ้าคลุมข้างหลังมันปลิวได้ด้วย!”

“ของฉันก็ไม่เลวเลยนะ ท่าทางเวลาใช้เทคนิคแต่ละอย่างเท่สุดๆ ”

“ดูฉันสิ ดูฉัน! สกินของฉันตอนยิงปืนเหมือนจะมีเอฟเฟ็กต์พิเศษด้วย!”

มุมปากของฮาร์วีย์เริ่มกระตุก

ปัง!

เขายิงใส่เพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งไปทันที

เพื่อนร่วมทีมชะงักไปครู่หนึ่ง

“ฮาร์วีย์ นายยิงฉันทำไมเนี่ย”

ฮาร์วีย์ตอบเสียงเรียบ “มือลั่น”

เพื่อนร่วมทีม “ระวังหน่อยสิ อย่ายิงจนสกินฉันพังนะ!”

ฮาร์วีย์พอได้ยินคำพูดนั้น ก็อดไม่ไหว ยิงใส่อีกหลายนัด

เพื่อนร่วมทีมที่ไม่ทันตั้งตัวโดนยิงตายคาที่ กลายเป็นกล่องอุปกรณ์เรืองแสงสีม่วง

“ฮาร์วีย์ นายมือลั่นอีกแล้วเหรอ?”

อีกฝ่ายกลอกตา แต่เพียงอึดใจเดียว เสียงก็เปลี่ยนเป็นตื่นเต้นขึ้นมา

“โอ้โฮแม่เจ้าโว้ย! ดูกล่องอุปกรณ์ของฉันสิ! เท่ไม่เท่? ถามจริงเท่ไม่เท่?”

“สุดยอดไปเลย!”

“กล่องนี้สวยจริง!”

เพื่อนร่วมทีมอีกสองคนหัวเราะลั่น“ฮาร์วีย์ ส่งฉันกับอีกคนไปด้วยเลยแล้วกัน! จะได้ให้ดูว่ากล่องของพวกเรามันเท่ขนาดไหน เกมแพ้ช่างมัน แต่ความเท่นี่สิเป็นเรื่องสำคัญของชีวิต!”

ฮาร์วีย์ “…”

ทำไมถึงมีคนมาขออะไรบ้าๆ แบบนี้ได้นะ?

เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ตัดสินใจฆ่าตัวตายออกจากเกมทันที

เกมนี้นอกจากจะฆ่าเพื่อนได้ ยังสามารถฆ่าตัวตายได้ด้วย แต่ปกติแล้วแทบไม่มีใครคิดทำแบบนี้ ฮาร์วีย์เล่นเกมนี้มาตั้งนาน ก็เคยเจอคนฆ่าตัวตายเองเพียงแค่ครั้งเดียว ตอนนั้นอีกฝ่ายก็เล่นอยู่ในโรงแรม น่าจะตั้งใจยอมตายเหมือนกันล่ะมั้ง?

คงไม่มีใครเผลอฆ่าตัวเองตายหรอก

ฮาร์วีย์ไม่สนใจความสับสนของเพื่อนร่วมทีม เขาถอดหูฟังออกจากคอมพิวเตอร์ ก่อนจะขับรถสปอร์ตออกจากบ้านทันที

เมื่อมาถึงโรงแรมราชวงศ์ปลา ฮาร์วีย์เอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย“ขอห้องสวีตให้ผม ห้องที่คืนละห้าแสนน่ะ!”

เอาเถอะ…

ฮาร์วีย์รู้ตัวดีว่าเขาโง่แค่ไหน ที่ดันยอมเดินเข้ามาเปิดโอกาสให้โรงแรมสุดเพี้ยนนี้หลอกเอาเงินไป แต่เขาก็โมโหจนหน้ามืดตามัวไปแล้ว!

“ขออภัยด้วยค่ะ”

พนักงานโรงแรมยิ้มอย่างมืออาชีพ “ตอนนี้ห้องสวีตเต็มหมดแล้วนะคะ คุณผู้ชายสนใจห้องประเภทอื่นไหมคะ แต่ตอนนี้ห้องประเภทอื่นก็เหลือไม่เยอะแล้วนะคะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน