Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 885

ตอนที่ 885 ต้นฉบับมังกรหยกเสร็จสมบูรณ์

ผู้อ่านจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานรู้สึกเหมือนโดนดูถูกเข้าอย่างจัง

เพราะพวกเขาคือคนที่ชาวจ้าวโจวเรียกอย่างเย้ยหยันว่าเป็น ‘ลูกชาย’

พวกเขาคือกลุ่มที่ถูกชาวจ้าวโจวมองว่าเป็น ‘พวกโง่เง่า’ ที่คอยสนับสนุนผลงานของฉู่ขวง

ผู้อ่านจากฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหานบางคนถึงกับโกรธจัด จนในใจเริ่มคิดขึ้นมาว่าครั้งนี้อยากให้ฉู่ขวงจัดหนักกับผู้อ่านจากจ้าวโจวเสียบ้าง จะได้รู้ซึ้งถึงฤทธิ์เดชของเจ้าแก่ฉู่ขวง!

พูดตามตรง

ทำไมผู้อ่านจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานถึงไม่ต่อต้านมากนักเมื่อรู้ว่าฉู่ขวงจะเขียนนิยายกำลังภายในเรื่องใหม่น่ะหรือ?

ไม่ใช่เพียงเพราะทุกคนเคยชินกับอุปนิสัยของฉู่ขวงที่ชอบเลือกสร้างสรรค์ผลงานเฉพาะกลุ่ม แต่ยังเป็นเพราะทุกคนคิดว่า ครั้งนี้ฉู่โจวจงใจดึงดูดแฟนคลับจากจ้าวโจว

นี่เป็นเรื่องปกติ

ทุกครั้งที่มีพื้นที่ใหม่เข้าผนวกรวม มักจะมีผู้ผลิตผลงานจำนวนมากที่ปรับสไตล์ในการสร้างสรรค์ให้สอดคล้องกับรสนิยมของพื้นที่นั้นๆ เพื่อให้สามารถเจาะตลาดแฟนคลับในใหม่ได้อย่างรวดเร็ว หรืออย่างน้อยที่สุดก็ต้องได้พื้นที่ยืนหนึ่งในตลาดนั้น

จ้าวโจวชื่นชอบนิยายกำลังภายในที่สุดไม่ใช่หรือ?

สิ่งที่หลายคนเข้าใจคือฉู่ขวงตั้งใจจะเจาะตลาดในจ้าวโจวให้ได้ เพราะถึงอย่างไรตลาดของภูมิภาคนี้นับว่าใหญ่มากทีเดียว

เพราะฉะนั้น

ในความคิดของหลายคน นิยายกำลังภายในของฉู่โจวไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเจาะกลุ่มผู้อ่านจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานแต่ถูกออกแบบมาเพื่อจ้าวโจวโดยเฉพาะต่างหาก

‘อิจฉาอยู่นะ’

‘ตอนที่ฉีโจวของเรารวมเข้ามา ทำไมไม่เห็นฉู่โจวเขียนนิยายคนฉีโจวโดยเฉพาะบ้างเลย’

‘ใช่ พวกเราหานโจวก็เหมือนกัน’

‘พวกเราฉู่โจวก็ด้วย!’

‘นี่คงเป็นครั้งแรกที่เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนนิยายเรื่องหนึ่งเพื่อเพื่อทวีปหนึ่งโดยเฉพาะ ของอย่าง นิยายกำลังภายในแบบนี้ดูเหมือนจะมีแต่ชาวจ้าวโจวเท่านั้นที่ชอบอ่าน’

‘นั่นสิ’

‘ฉู่ขวงเขียนเรื่องนี้ก็หนักมือหน่อยแล้วกัน ถ้าส่งตัวละครกลับบ้านเก่าไปไม่เยอะพอ ฉันจะไม่ยอมแน่!’

ในฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหาน

ผู้อ่านตั้งตารอด้วยความคาดหวังที่แอบแฝงความร้ายกาจอยู่

ไม่ใช่เพียงผู้อ่านที่คิดเช่นนี้ แม้แต่ในวงการนักเขียน เมื่อได้ยินว่านิยายเรื่องใหม่ของฉู่ขวงเป็นแนวกำลังภายใน ก็ตีความในลักษณะเดียวกัน

“นิยายกำลังภายในหรือ?”

“นี่คงอยากเจาะตลาดจ้าวโจวใช่ไหม?”

“สำหรับนักเขียนระดับฉู่ขวงแล้ว กลุ่มผู้อ่านจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานถือว่ามั่นคงมากอยู่แล้ว การที่เขาต้องการตีตลาดจ้าวโจวเพิ่มก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”

“ถ้าต้องการเพิ่มอิทธิพลให้ก้าวไปอีกขั้น ก็ต้องเริ่มจากทวีปใหม่ที่เพิ่งผนวกรวม”

“เป้าหมายของฉู่ขวงน่าจะเป็นการครองทั้งบลูสตาร์ เพราะผนวกรวมของบลูสตาร์ใกล้จะสมบูรณ์แล้ว เหลือก็แค่สองภูมิภาคสุดท้าย”

“ด้วยความสามารถของเขา มีโอกาสที่จะครองใจผู้อ่านทั่วทั้งบลูสตาร์ได้จริงๆ ”

จ้าวโจวเพิ่งผนวกรวม

ฉู่โจวก็เขียนนิยายกำลังภายในออกมาพอดี

ความคิดเช่นนี้ของทุกคนนับว่าเป็นเรื่องปกติ

ว่าเข้าใจได้เป็นอย่างดี ทำให้คนในวงการไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไรมากนัก เพราะด้วยนิสัยของฉู่ขวง การเลือกเขียนแนวเฉพาะกลุ่มก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

ถ้าหากกลุ่มเป้าหมายหลักคือชาวจ้าวโจวจริงๆ

งั้นแนวเรื่องนี้ก็ไม่อาจนับว่าเฉพาะกลุ่มมากนัก อย่างน้อยก็ดูเข้าถึงผู้คนได้มากกว่าแนวแข่งขันกีฬาที่ฉู่ขวงเขียนตอนเดบิวต์เสียอีก

ทุกคนก็รู้ว่าดาราคนนั้นทำเพื่อคว้ารางวัล ไม่ใช่เพื่อรายได้จากบ็อกซ์ออฟฟิศ

ถ้าคุณไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของผลงานนั้น การจะมาโต้เถียงว่าภาพยนตร์เชิงศิลปะเฉพาะกลุ่มเกินไปนั้น ก็ดูเหมือนไม่มีความหมายอะไรนัก

ตอนนี้สิ่งที่ทุกคนสงสัยคือ

นิยายกำลังภายในที่ฉู่ขวงสร้างขึ้นเพื่อจ้าวโจวโดยเฉพาะ จะสามารถสร้างกระแสความนิยมในหมู่ชาวจ้าวโจว และทำให้พวกเขาเข้าใจว่า ทำไมฉู่ขวงถึงได้รับความนิยมอย่างล้นหลามในหมู่ผู้อ่านจากฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหานได้หรือไม่!

…

สำหรับคนอื่นๆ การเขียนหนังสือคือการใช้ทั้งสมองและแรงกาย แต่สำหรับหลินเยวียน มันคือการใช้แรงล้วนๆ เพราะความเร็วมือของเขาตามความเร็วสมองไม่ทัน

ที่บ้าน

ในสตูดิโอ

สตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์

หลินเยวียนรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย เพราะจริงๆ แล้วส่วนใหญ่ฉู่ขวงเขียนนิยายที่สนุกสะใจแทบทั้งนั้น แต่กลับกลายเป็นว่าทุกคนจำได้เพียงแค่ส่วนที่ดราม่าหนักๆ

เขาเชื่อว่ามังกรหยกเล่มนี้จะช่วยกู้ชื่อเสียงของฉู่โจวได้แน่นอน!

อะไรนะ?

เล่มนี้ก็มีคนตายเหมือนกันเหรอ?

นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ อย่างน้อยตัวละครที่กลับบ้านเก่าในเล่มนี้ก็ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดใจให้กับคนอ่านมากนัก โดยรวมแล้วมาตรฐานก็ยังคงอยู่ในเกณฑ์ดี

แม้แต่การที่อาวเอี๊ยงฮงกลายเป็นคนบ้าก็ไม่ได้ถือเป็นจุดที่ทำให้เรื่องดราม่าหนัก

เพราะอาวเอี๊ยงฮงในเรื่องนี้เป็นตัวร้ายอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่กัวติ่งอักที่ชอบอวดเก่ง ก็ยังรอดชีวิตจนถึงตอนจบ เขาเป็นคนที่กล้าท้าทายกับห้ายอดฝีมือ แม้ว่าจะสู้ใครไม่ได้เลยก็ตาม แต่ในเรื่องของการอวดศักดานั้น เขาไม่เคยแพ้ใคร!

เมื่อคิดเช่นนี้

หลินเยวียนจึงให้จินมู่ส่งต้นฉบับฉบับสมบูรณ์ไปยังคลังหนังสือซิลเวอร์บลูพร้อมทั้งมอบหมายให้กู้ตงถือต้นฉบับไปติดต่อกับแผนกซีรีส์

ซีรีส์ต้องเริ่มเตรียมการโดยเร็วที่สุด

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จ หลินเยวียนก็นั่งเคาะนิ้วบนโต๊ะ

ถ้าโต๊ะนั้นเป็นเปียโน คงมีคนสังเกตเห็นว่าเขากำลังเล่นทำนองเพลงบางอย่าง ทุกจุดที่นิ้วเขากดลง ล้วนสอดคล้องกับคีย์เปียโนเฉพาะตัวอย่างแม่นยำ

เพลงนี้ชื่อ ‘โลหิตเหล็กใจภักดิ์’

เป็นเพลงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเพลงหนึ่งในซีรีส์เวอร์ชันเก่าของมังกรหยกหลังจากที่สตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์ถ่ายทำซีรีส์เรื่องนี้เสร็จ หลินเยวียนก็จะนำเพลงนี้มาใช้ด้วย

ซีรีส์เรื่องนี้จะใช้เพลงประกอบหลายเพลง

และไม่นานหลังจากที่คลังหนังสือซิลเวอร์บลูได้รับต้นฉบับนิยาย บัญชีทางการของเว็บไซต์ก็ได้ประกาศข่าวการตีพิมพ์มังกรหยกอย่างเป็นทางการ

‘นิยายใหม่ของฉู่ขวง เตรียมเปิดตัวในเดือนมีนาคม!’

นี่เป็นเพียงการประกาศข่าวอย่างเรียบง่ายที่สุด และในอีกไม่กี่วันข้างหน้า จะมีการโปรโมตอย่างเต็มรูปแบบตามมา เพราะ ฉู่ขวงนับเป็นนักเขียนระดับแนวหน้าของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู และเป็นเสาหลักของบริษัทในปัจจุบัน

อย่างไรก็ตาม

สำหรับนักเขียนระดับฉู่ขวง การประกาศข่าวเรียบง่ายที่สุด ก็เพียงพอที่จะจุดกระแสการถกเถียงในวงกว้างได้แล้ว…

[1] งักฮุย หรือ ‘เยวี่ยเฟย’ ในภาษาจีนกลาง เป็นบุคคลลำคัญซึ่งมีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์สมัยราชวงศ์ซ่งใต้ และเป็นแม่ทัพผู้ต่อต้านการรุกรานของชนเผ่าจิน (กิม) ภายหลังถูกใส่ความจากศัตรูทางการเมืองจนต้องโทษประหารชีวิต