Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 884

ตอนที่ 884 คอยดูเถอะจ้าวโจว

หยางเฟิงและบรรณาธิการคนอื่นๆ กำลังอ่านมังกรหยก เหล่าสยง ในฐานะหัวหน้าบรรณาธิการของแผนกแฟนตาซีก็อ่านเช่นเดียวกัน

ช่วงเย็น

ห้าโมงครึ่ง

นี่เป็นเวลาเลิกงานปกติของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู

นอกจากพนักงานซึ่งทำงานล่วงเวลา แผนกอื่นเริ่มทยอยกันกลับบ้าน

มีเพียงแผนกแฟนตาซี ที่ทั้งหัวหน้าบรรณาธิการอย่างเหล่าสยงและบรรณาธิการทุกคนต่างยังนั่งอยู่กับที่ ไม่มีใครลุกออกไปไหน ทุกคนต่างนั่งเรียบร้อยอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จดจ่อมองหน้าจออย่างตั้งใจ

ความตั้งใจจริงของพวกเขานั้น แม้แต่ผู้บริหารที่เดินผ่านตอนเลิกงานยังแอบพยักหน้าอย่างเห็นดีเห็นงามด้วย

ทัศนคติในการทำงานและความกระตือรือร้นของแผนกแฟนตาซีนั้นดีมาก ทุกคนดูเหมือนว่าได้เรียนรู้ที่จะทำงานล่วงเวลาแล้ว!

หากผู้บริหารเดินเข้ามาดู คงจะพบว่า

หน้าจอคอมพิวเตอร์ของทุกคนในแผนกแฟนตาซีต่างแสดงเนื้อหาของนิยายเรื่องมังกรหยกทั้งสิ้น

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ

พวกเขาไม่ได้ทำงานล่วงเวลาเลย หากแต่เป็นเพราะติดนิยายเรื่องนี้จนวางไม่ลง

พวกเขาแทบไม่ได้ทำงานตามปกติให้เสร็จเลยเสียด้วยซ้ำ เวลาส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับการอ่านนิยายที่ยังไม่ได้เผยแพร่นี้ พวกเขาใช้ตำแหน่งบรรณาธิการเพื่อแอบอู้งานได้อย่างเต็มที่

ก็เป็นบรรณาธิการนิยายแฟนตาซีนี่นา

อ่านนิยายแฟนตาซีในเวลางาน ไม่สมเหตุสมผลตรงไหนกัน?

ทันใดนั้น

ประตูห้องทำงานของหัวหน้าบรรณาธิการก็เปิดออก

เหล่าสยงก้าวออกมาอย่างเร่งรีบ เตรียมตัวกลับบ้าน

แต่ว่า…

เมื่อเหล่าสยงเห็นว่าบรรณาธิการทุกคนในแผนกยังไม่มีใครกลับบ้าน แต่ละคนต่างก้มหน้าก้มตาอ่านนิยายกันอย่างขะมักเขม้น ฝีเท้าของเขาก็หยุดลง

“อะแฮ่ม”

เขากระแอมเบาๆ

ทว่าแผนกแฟนตาซีกลับเงียบกริบ ไม่มีใครสนใจเขา

เหล่าสยงจึงเพิ่มเสียงกระแอมให้ดังขึ้น แต่ก็ยังไม่มีใครสนใจ

เหล่าสยงรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกท้าทาย จึงตัดสินใจใช้ไม้ตายที่ได้ผลทุกครั้ง

“ประชุม!”

ทุกคนค่อยๆ เงยหน้าขึ้นทีละคน แต่ละคนก็เริ่มบ่นกันออกมา

“ไม่ใช่หรอกมั้ง หัวหน้าบ.ก.เลิกงานแล้วนี่”

“ยังอ่านนิยายไม่จบเลย นิยายของฉู่ขวงเรื่องนี้สนุกสุดๆ !”

“หนังสือเล่มนี้ของฉู่ขวงทำให้ผมกลับมารู้สึกตื่นเต้นเหมือนตอนอ่านนิยายกำลังภายในครั้งแรก ทั้งที่ปกติเริ่มเบื่อแนวนี้เแล้ว แต่ฉู่ขวงก็ยังเป็นฉู่ขวง อ่านไปแค่ไม่กี่ตอนก็หยุดไม่ได้แล้ว!”

“ฉันชอบอึ้งย้งมาก!”

“อึ้งย้งกับก๊วยเจ๋งนี่เหมาะกันสุดๆ ก็เสียดายองค์หญิงวาเจน ตอนราชบุตรแคว้นจินทำเอาสะใจเหมือนกันนะ แต่ถ้าให้เลือก ฉันก็เลือกอึ้งย้งอยู่ดี ฉู่ขวงเขียนฉากรักเก่งจริงๆ บอกเลยว่า คู่ก๊วยเจ๋งกับอึ้งย้งนี่น่าจะเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในประวัตินิยายกำลังภายใน!”

“มารบูรพา พิษประจิม ราชันทักษิณ ยาจกอุดร กลางอิทธิฤทธิ์ เซ็ตติ้งห้ายอดฝีมือกับการประลองที่เขาหวาซานนี่โคตรเท่เลย!”

“แล้วยังมีคัมภีร์เก้าอิมที่บ๊วยเถี่ยวฮวงเป็นคนไปเอามา รวมไปถึงสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรสิหรือแม้แต่พลังคากคงอีก พวกนี้คือวิชาคลาสสิกทั้งนั้น บวกกับของอย่างตำราพิชัยสงครามแล้ว บอกเลยนิยายกำลังภายในของฉู่ขวงเรื่องนี้เกินบรรยายจริงๆ!”

บ่นกันไปบ่นกันมา

แต่ละคนก็เริ่มแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างออกรส บรรดาบรรณาธิการต่างก็โดนนิยายเรื่องนี้ดึงดูดจนหยุดไม่ได้เลย!

ในตอนนั้นเอง…

มีบรรณาธิการคนหนึ่งหันไปคุยกับคนข้างๆ

“คุณอ่านถึงไหนแล้ว ฉันเพิ่งอ่านถึงตอนที่ก๊วยเจ๋งต้องขโมยตำราพิชัยสงคราม”

“ผมอ่านไปไกลกว่าแล้วล่ะ บอกเลยว่าหลังจากนี้ก๊วยเจ๋งเก่งขึ้นมาก แล้วเขากับอึ้งย้งก็…”

“หยุดนะ!”

บรรณาธิการคนหนึ่งทำท่าจะสปอยล์

ทว่าเขากลับถูกสายตาดุดันจากบรรณาธิการคนอื่นๆ จ้องมาอย่างพร้อมเพรียง

ทำให้เขารีบหุบปากอย่างรู้ตัว

เหล่าสยงมองปฏิกิริยาของผู้คนโดยรอบ แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า ตนเองก็มัวแต่ติดอ่านหนังสือเล่มนี้จนถึงขนาดต้องให้ผู้ช่วยเอาอาหารกลางวันมาเสิร์ฟถึงในห้องทำงาน ดูเหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้ว

เริ่มต้นด้วยการใช้หัวข้อที่คนมักไม่ค่อยสนใจ แล้วค่อยๆ ทำให้พวกเขายอมรับอย่างว่าง่าย

จุดนี้แหละคือสไตล์ของฉู่ขวง

เหมือนที่บรรณาธิการคนหนึ่งเพิ่งพูดไป

นิยายเรื่องนี้ราวกับนำผู้คนย้อนกลับไปหาความตื่นเต้นตอนที่ได้อ่านนิยายกำลังภายในครั้งแรก!

“เตรียมตัวทำโปรโมตได้เลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน