Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 884

ตอนที่ 884 คอยดูเถอะจ้าวโจว

หยางเฟิงและบรรณาธิการคนอื่นๆ กำลังอ่านมังกรหยก เหล่าสยง ในฐานะหัวหน้าบรรณาธิการของแผนกแฟนตาซีก็อ่านเช่นเดียวกัน

ช่วงเย็น

ห้าโมงครึ่ง

นี่เป็นเวลาเลิกงานปกติของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู

นอกจากพนักงานซึ่งทำงานล่วงเวลา แผนกอื่นเริ่มทยอยกันกลับบ้าน

มีเพียงแผนกแฟนตาซี ที่ทั้งหัวหน้าบรรณาธิการอย่างเหล่าสยงและบรรณาธิการทุกคนต่างยังนั่งอยู่กับที่ ไม่มีใครลุกออกไปไหน ทุกคนต่างนั่งเรียบร้อยอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จดจ่อมองหน้าจออย่างตั้งใจ

ความตั้งใจจริงของพวกเขานั้น แม้แต่ผู้บริหารที่เดินผ่านตอนเลิกงานยังแอบพยักหน้าอย่างเห็นดีเห็นงามด้วย

ทัศนคติในการทำงานและความกระตือรือร้นของแผนกแฟนตาซีนั้นดีมาก ทุกคนดูเหมือนว่าได้เรียนรู้ที่จะทำงานล่วงเวลาแล้ว!

หากผู้บริหารเดินเข้ามาดู คงจะพบว่า

หน้าจอคอมพิวเตอร์ของทุกคนในแผนกแฟนตาซีต่างแสดงเนื้อหาของนิยายเรื่องมังกรหยกทั้งสิ้น

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ

พวกเขาไม่ได้ทำงานล่วงเวลาเลย หากแต่เป็นเพราะติดนิยายเรื่องนี้จนวางไม่ลง

พวกเขาแทบไม่ได้ทำงานตามปกติให้เสร็จเลยเสียด้วยซ้ำ เวลาส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับการอ่านนิยายที่ยังไม่ได้เผยแพร่นี้ พวกเขาใช้ตำแหน่งบรรณาธิการเพื่อแอบอู้งานได้อย่างเต็มที่

ก็เป็นบรรณาธิการนิยายแฟนตาซีนี่นา

อ่านนิยายแฟนตาซีในเวลางาน ไม่สมเหตุสมผลตรงไหนกัน?

ทันใดนั้น

ประตูห้องทำงานของหัวหน้าบรรณาธิการก็เปิดออก

เหล่าสยงก้าวออกมาอย่างเร่งรีบ เตรียมตัวกลับบ้าน

แต่ว่า…

เมื่อเหล่าสยงเห็นว่าบรรณาธิการทุกคนในแผนกยังไม่มีใครกลับบ้าน แต่ละคนต่างก้มหน้าก้มตาอ่านนิยายกันอย่างขะมักเขม้น ฝีเท้าของเขาก็หยุดลง

“อะแฮ่ม”

เขากระแอมเบาๆ

ทว่าแผนกแฟนตาซีกลับเงียบกริบ ไม่มีใครสนใจเขา

เหล่าสยงจึงเพิ่มเสียงกระแอมให้ดังขึ้น แต่ก็ยังไม่มีใครสนใจ

เหล่าสยงรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกท้าทาย จึงตัดสินใจใช้ไม้ตายที่ได้ผลทุกครั้ง

“ประชุม!”

ทุกคนค่อยๆ เงยหน้าขึ้นทีละคน แต่ละคนก็เริ่มบ่นกันออกมา

“ไม่ใช่หรอกมั้ง หัวหน้าบ.ก.เลิกงานแล้วนี่”

“ยังอ่านนิยายไม่จบเลย นิยายของฉู่ขวงเรื่องนี้สนุกสุดๆ !”

“หนังสือเล่มนี้ของฉู่ขวงทำให้ผมกลับมารู้สึกตื่นเต้นเหมือนตอนอ่านนิยายกำลังภายในครั้งแรก ทั้งที่ปกติเริ่มเบื่อแนวนี้เแล้ว แต่ฉู่ขวงก็ยังเป็นฉู่ขวง อ่านไปแค่ไม่กี่ตอนก็หยุดไม่ได้แล้ว!”

“ฉันชอบอึ้งย้งมาก!”

“อึ้งย้งกับก๊วยเจ๋งนี่เหมาะกันสุดๆ ก็เสียดายองค์หญิงวาเจน ตอนราชบุตรแคว้นจินทำเอาสะใจเหมือนกันนะ แต่ถ้าให้เลือก ฉันก็เลือกอึ้งย้งอยู่ดี ฉู่ขวงเขียนฉากรักเก่งจริงๆ บอกเลยว่า คู่ก๊วยเจ๋งกับอึ้งย้งนี่น่าจะเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในประวัตินิยายกำลังภายใน!”

“มารบูรพา พิษประจิม ราชันทักษิณ ยาจกอุดร กลางอิทธิฤทธิ์ เซ็ตติ้งห้ายอดฝีมือกับการประลองที่เขาหวาซานนี่โคตรเท่เลย!”

“แล้วยังมีคัมภีร์เก้าอิมที่บ๊วยเถี่ยวฮวงเป็นคนไปเอามา รวมไปถึงสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรสิหรือแม้แต่พลังคากคงอีก พวกนี้คือวิชาคลาสสิกทั้งนั้น บวกกับของอย่างตำราพิชัยสงครามแล้ว บอกเลยนิยายกำลังภายในของฉู่ขวงเรื่องนี้เกินบรรยายจริงๆ!”

บ่นกันไปบ่นกันมา

แต่ละคนก็เริ่มแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างออกรส บรรดาบรรณาธิการต่างก็โดนนิยายเรื่องนี้ดึงดูดจนหยุดไม่ได้เลย!

ในตอนนั้นเอง…

มีบรรณาธิการคนหนึ่งหันไปคุยกับคนข้างๆ

“คุณอ่านถึงไหนแล้ว ฉันเพิ่งอ่านถึงตอนที่ก๊วยเจ๋งต้องขโมยตำราพิชัยสงคราม”

“ผมอ่านไปไกลกว่าแล้วล่ะ บอกเลยว่าหลังจากนี้ก๊วยเจ๋งเก่งขึ้นมาก แล้วเขากับอึ้งย้งก็…”

“หยุดนะ!”

บรรณาธิการคนหนึ่งทำท่าจะสปอยล์

ทว่าเขากลับถูกสายตาดุดันจากบรรณาธิการคนอื่นๆ จ้องมาอย่างพร้อมเพรียง

ทำให้เขารีบหุบปากอย่างรู้ตัว

เหล่าสยงมองปฏิกิริยาของผู้คนโดยรอบ แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า ตนเองก็มัวแต่ติดอ่านหนังสือเล่มนี้จนถึงขนาดต้องให้ผู้ช่วยเอาอาหารกลางวันมาเสิร์ฟถึงในห้องทำงาน ดูเหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้ว

เริ่มต้นด้วยการใช้หัวข้อที่คนมักไม่ค่อยสนใจ แล้วค่อยๆ ทำให้พวกเขายอมรับอย่างว่าง่าย

จุดนี้แหละคือสไตล์ของฉู่ขวง

เหมือนที่บรรณาธิการคนหนึ่งเพิ่งพูดไป

นิยายเรื่องนี้ราวกับนำผู้คนย้อนกลับไปหาความตื่นเต้นตอนที่ได้อ่านนิยายกำลังภายในครั้งแรก!

“เตรียมตัวทำโปรโมตได้เลย”

เจ้าแก่ฉู่ขวงผู้เอาแต่ใจเสมอต้นเสมอปลาย!

มีก็แค่ชาวจ้าวที่เพิ่งรวมเข้ามาในบลูสตาร์เท่านั้นที่แสดงท่าทางงงงวย พวกเขารู้สึกว่าบรรดาผู้อ่านจากทวีปอื่นๆ ดูจะคุ้นเคยกับสถานการณ์นี้มากเป็นพิเศษ?

อะไรคือ ‘ชินแล้ว’

อะไรคือ ‘คนที่เข้าใจก็จะเข้าใจ’

ชาวจ้าวบางคนทนไม่ไหวจึงถามออกมา ‘พูดแบบคนปกติไม่ต้องอุบอิบไม่ได้หรือไง พวกคุณเคยชินกับอะไรกันแน่?’

จ้าวโจวได้ผนวกรวมมาได้กว่าหนึ่งเดือนแล้ว ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าผู้อ่านจากทวีปอื่นๆ นั้นต่อต้านนิยายกำลังภายในมากเพียงใด

สิ่งที่แปลกคือ

ฉู่ขวงนักเขียนชื่อดังที่มีชื่อเสียงมากในฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหาน จู่ๆ ก็เขียนนิยายกำลังภายในเป็นครั้งแรก แต่ผู้อ่านจากทวีปต่างๆ กลับไม่ได้แสดงท่าทีต่อต้านมากอย่างที่คิด

หรือว่าเราจะเข้าใจผิดกันไปเอง?

ที่จริงแล้วไม่ใช่แค่พวกเราชาวจ้าวโจว แต่ผู้อ่านจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานก็ชอบนิยายกำลังภายในเหมือนกัน?

มีผู้ใช้งานจากทวีปอื่นอธิบายว่า

‘พวกคุณคนจ้าวเดี๋ยวก็ชินเองแหละ ฉู่ขวงคนนี้มีฉายาว่าเจ้าแก่ฉู่ขวง ในวงการนิยายของทั้งโลกบลูสตาร์ ไม่มีนักเขียนคนไหนที่ปั่นหัวคนอ่านได้เก่งกาจไปกว่าเขาแล้ว หลักการเขียนของเขาคือการท้าทายผู้อ่าน คนอ่านยิ่งไม่ชอบแนวไหน เขาก็จะยิ่งเขียนแนวนั้น และในนิยายของเขา ยิ่งคนอ่านชอบตัวละครไหน เขาก็ยิ่งจะฆ่าตัวละครนั้นทิ้ง แถมเวลาใกล้สอบเข้ามหาวิทยาลัย เขายังหาทางเข้าร่วมเป็นหนึ่งในผู้ออกข้อสอบ เพื่อคิดข้อสอบยากๆ ที่เหมือนกับถูกสร้างมาให้ทรมานทุกคน สรุปง่ายๆ ก็คือ คนอ่านยิ่งรู้สึกไม่พอใจ ฉู่ขวงก็ยิ่งมีความสุข!’

ชาวจ้าว ‘???’

บนบลูสตาร์ยังมีนักเขียนที่ชอบทำตัวขัดแย้งกับผู้อ่านโดยเฉพาะแบบนี้อีกหรือ?

นักเขียนคนนี้มีชื่อเสียมากในฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหานไม่ใช่หรือ?

ชาวจ้าวหัวเราะเยาะ ‘นักเขียนประหลาดแบบนี้ยังมีคนอ่านหนังสือของเขาอีกหรือ ดูเหมือนว่าผู้อ่านบางคนคงไม่เลือกเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าพวกโง่เง่าแบบไหนที่คอยเลี้ยงดูเขา แบบนี้ก็ไม่ต่างจากการรับบทเป็นลูกที่ต้องคล้อยตามเสมอ ไม่ว่าอย่างไรพวกเราชาวจ้าวต่อต้านนักเขียนแบบนี้อย่างเด็ดขาด ในจ้าวโจวของเรา ผู้อ่านคือพ่อของนักเขียนเสมอ ถ้าพ่ออย่างผู้อ่านไม่พอใจ นักเขียนที่เป็นลูกก็ต้องทำตัวเชื่อฟังแต่โดยดี!’

ฉินโจว ‘…’

ฉีโจว ‘…’

ฉู่โจว ‘…’

เยี่ยนโจว ‘…’

หานโจว ‘…’

พวกเราฉินฉีฉู่เยี่ยนหานตั้งใจจะมาบอกข้อมูลดีกับพวกคุณมือใหม่ด้วยความเป็นมิตร แล้วทำไมถึงยังมาด่ากันล่ะ!

จ้าวโจวใช่มั้ย?

ได้ยินว่าพวกคุณชอบอ่านนิยายกำลังภายในใช่ไหม?

คอยดูเถอะ เดี๋ยวพวกคุณได้ร้องไห้ตาบวมแน่!