Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 883

ตอนที่ 883 สมกับเป็นฉู่ขวง

หลังจากนั้นไม่นาน

บรรณาธิการแผนกแฟนตาซีก็ค่อยๆ กลับมาอยู่ในสภาวะปกติ เพียงแต่สีหน้าของทุกคนยังคงเต็มไปด้วยความจนใจ

สมกับเป็นฉู่ขวง!

หยางเฟิงหัวเราะขื่นพลางกล่าวว่า “ไม่เดินตามทางธรรมดา ท้าทายแนวเฉพาะกลุ่มอยู่เสมอ ยิ่งคนอ่านไม่อยากอ่านอะไร เขากลับยิ่งเขียนอย่างนั้น นี่แหละฉู่ขวง ถึงยังไงก็เป็นปฏิกิริยาตอบสนองของพวกเราต่างหากที่ดูแปลก เรื่องแบบนี้น่าจะชินกันตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ?”

“เฮ้อ”

“ก่อนหน้านี้พวกเรามองโลกในแง่ดีเกินไป เห็นว่าเขาเขียนนิยายแนวสืบสวนสอบสวนสองเล่มแล้วก็นึกว่าอาจารย์ฉู่ขวงจะเริ่มเข้าใกล้แนวกระแสหลักบ้าง แต่ความจริงพิสูจน์แล้วว่าอาจารย์ฉู่ขวงก็ยังคงเป็นอาจารย์ฉู่ขวงคนเดิม”

“เอาแต่ใจสุดๆ !”

“ตั้งแต่เปิดตัวมา นอกจากแนวสืบสวนสอบสวน อาจารย์ฉู่ขวงไม่เคยเขียนนิยายขนาดยาวในแนวกระแสหลักอะไรเลย ตามที่คนอ่านพูดกันคือคนคน นี้เหมือนเกิดมาเพื่อจะท้าทายทั้งคนอ่านและบรรณาธิการ!”

“เขียนให้คนตายก็ไม่เท่าไหร่หรอก”

“ตั้งแต่เลือกแนวนิยาย ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าท่าทีของเขาไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนอ่านเท่าไหร่ เหมือนเขาจะท้าทายทุกคนว่า ‘พวกคุณไม่ชอบแนวนี้เหรอ? ดีเลย งั้นผมจะเขียนแนวนี้แหละ เขียนให้พวกคุณชอบให้ได้!’”

ระหว่างที่บรรณาธิการพูดคุยกัน

เหล่าสยงก็สูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดว่า “กลุ่มเป้าหมายของนิยายกำลังหลักอยู่ที่จ้าวโจว ถึงจะแปลกไปหน่อย แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งที่อาจารย์ฉู่ขวงทำเรื่องพิลึกสุดๆ บางทีนี่อาจจะเป็นผลงานที่สร้างความประหลาดใจให้เราได้เหมือนกัน”

“ผมก็เชื่ออย่างนั้น!”

หยางเฟิงกัดฟันแน่น “ต่อให้แนวกำลังภายในจะโรยราไปแล้ว แต่ฉู่ขวงก็คือฉู่ขวง!”

คำพูดนี้ไม่มีใครเถียง

หากวันไหนฉู่ขวงกลายเป็นปกติขึ้นมา ทุกคนคงจะรู้สึกว่ามันแปลกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

พอรับกับสไตล์ของฉู่ขวงได้ ทุกคนก็รู้สึกว่าจังหวะนี้เริ่มคุ้นเคย แถมยังให้ความรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆ

“อ่านหนังสือ อ่านหนังสือกันเถอะ!”

บรรณาธิการไม่ถกเถียงกันให้มากความ เริ่มอ่านต้นฉบับนิยายกันอย่างจริงจัง

จะไม่ฝืนอ่านได้ยังไงล่ะ

ทุกคนที่นี่ล้วนเคยผ่านยุคทองของนิยายกำลังภายในมาแล้ว หลายคนอ่านจนเอียนไปเลย จะมีก็แต่ฉู่ขวงเท่านั้นที่ทำให้ทุกคนยังอดทนกัดฟันอ่านต่อไปด้วยความไว้วางใจ

…

ทุกคนเริ่มอ่านต้นฉบับ

หยางเฟิงเองก็เช่นกัน ด้วยความที่สายตาสั้นเล็กน้อยและไม่ชอบใส่แว่น เขาจึงต้องโน้มตัวเข้าใกล้กับหน้าจอ ใช้เมาส์เลื่อนหน้าจออ่านเงียบๆ

พรึบๆๆ !

เพียงไม่นานหลังจากเรื่องราวเริ่มต้นขึ้น อาณาจักรหนึ่งซึ่งไม่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นอย่างมีชีวิตชีวาต่อหน้าหยางเฟิง

ราชวงศ์ซ่งใต้!

งักฮุย?

การต่อต้านราชวงศ์จิน?

ชาวมองโกล?

การเขียนแบบอิงประวัติศาสตร์ที่ไม่ตรงตามจริงนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับบลูสตาร์ มีนิยายหลายเรื่องที่ชอบใช้แนวนี้ เพราะการปรับประวัติศาสตร์ทำให้นักเขียนสามารถสร้างสรรค์ได้อย่างอิสระยิ่งขึ้น เนื่องจากประวัติศาสตร์จริงจะจำกัดการพัฒนาของเรื่อง แต่ไม่เคยมีนิยายกำลังภายในเรื่องไหนที่เขียนโดยนำประวัติศาสตร์โบราณ การเปลี่ยนแปลงในราชสำนัก รวมไปถึงเหตุการณ์ในยุคสมัยมาใส่ไว้ในนิยายกำลังภายในเช่นนี้มาก่อน

ยิ่งใหญ่และสง่างาม!

ฝีมือของอาจารย์ฉู่ขวงยังคงทรงพลัง แม้จะเป็นราชวงศ์สมมติที่ไม่มีอยู่จริง แต่ด้วยฝีมือของเขา กลับทำให้รู้สึกราวกับว่าเคยมีราชวงศ์พิเศษนี้อยู่จริงในโลก ลำพังจุดนี้ก็เกินกว่าเหล่านักเขียนทั่วไปจะเทียบได้ ตัวละครอย่างงักฮุยซึ่งถูกกล่าวถึงในเรื่อง ทำให้หยางเฟิงรู้สึกถึงความชื่นชมอันลึกซึ้ง และเอ่ยขึ้นอย่างสะท้อนใจใจว่าในโลกนี้ยังมีบุคคลเช่นนี้อยู่จริงหรือ!

ไฟสงครามลุกโชนไปทั่ว

ผู้คนสิ้นหวัง

ความอัปยศแห่งจิ้งคัง

การบรรยายในหนังสือนั้นละเอียดลออ จนทำให้รู้สึกปักใจเชื่อ หยางเฟิงรู้สึกราวกับกลายเป็นชาวฮั่นคนหนึ่งในยุคราชวงศ์ซ่งโดยไม่รู้ตัว สัมผัสได้ถึงความหวานขมเปรี้ยวเค็มของชีวิตนั้น ความหนักแน่นของประวัติศาสตร์ดึงดูดเขาเข้ามาอย่างเต็มที่

หนึ่งหมื่นคำ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน