Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 894

ตอนที่ 894 ฟ้าพิการ ดินพร่อง

โพสต์ถูกเผยแพร่ได้เพียงสามวินาที

หน้าจอกลับขึ้นข้อความแจ้งเตือนว่า [การเผยแพร่ล้มเหลว กรุณาตรวจสอบเครือข่าย]

เมื่อหลินเยวียนมองดู ก็พบว่าอินเทอร์เน็ตกระตุกไปชั่วขณะ เขาไม่ได้ใส่ใจมากนัก และกำลังจะกดเผยแพร่อีกครั้ง ทว่าปลายนิ้วกลับชะงักเล็กน้อย

ไม่ใช่สิ!

หลินเยวียนฉุกคิดขึ้นมาได้

เขาเกือบลืมไปแล้วว่า ประโยค ‘จอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่ คือผู้เสียสละเพื่อชาติและราษฎร’ นี้ ในศึกเทพอภินิหารจ้าวอินทรีเป็นประโยคดั้งเดิมที่ก๊วยเจ๋งพูดกับเอี้ยก้วย!

ถ้าอี้อันพูดคำนี้ออกไปก่อน แล้วฉู่ขวงจะพูดอะไรได้อีก?

จะให้ฉู่ขวงกลายเป็นคนที่ลอกรีวิวของอี้อันหรือ?

นักเขียนที่ลอกรีวิวของผู้อ่าน แบบนี้จะเรียกว่านักเขียนได้ยังไง?

หลินเยวียนรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่อินเทอร์เน็ตสะดุดได้จังหวะพอดี ส่งผลให้ฉู่ขวงไม่ต้องโดนผู้อ่านตำหนิว่าไปลอกเลียนความคิดเห็นของอี้อัน

หลินเยวียนจึงยกเลิกโพสต์

พร้อมตัดสินใจให้อี้อันยังคงเร้นกายต่อไป

บนบลูสตาร์มีคนที่สามารถตีความเรื่องราวได้ลึกซึ้งอย่างอาจารย์หวังอยู่มากมาย

และเมื่อบลูสตาร์มีคนเหล่านี้อยู่ การออกแบบต่างๆ ในมังกรหยกย่อมไม่อาจรอดพ้นสายตาของพวกเขาไปได้

ตั้งแต่การวิเคราะห์วิชากำลังภายในในมังกรหยก

ไปจนถึงการจัดอันดับยอดฝีมือ

หรือโครงสร้างตัวละคร

ทุกหัวข้อที่เกี่ยวกับมังกรหยก กำลังขยายอิทธิพลไปอย่างกว้างขวางในกระแสความนิยมอันร้อนแรง และทำให้นิยายเรื่องนี้หยั่งรากลึกลงสู่หัวใจของผู้คนมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจ้าวโจว

ฉู่ขวงได้สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งในใจของชาวจ้าวโจวผ่านนิยายเล่มนี้

ภาพจำที่จ้าวโจวซึ่งเพิ่งผนวกรวมเข้ามาใหม่มีต่อฉู่ขวงนั้นเรียกได้ว่าเหนือความคาดหมาย

แน่นอนว่า

ในฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหาน ความนิยมของมังกรหยกก็ยังคงแรงไม่ตกเช่นเดียวกัน

แต่สิ่งที่ต่างจากชาวจ้าวคือ

ในฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหาน นอกจากความชื่นชอบในตัวมังกรหยกเองแล้ว ผู้อ่านบางส่วนกลับมีความไม่พอใจต่อนิยายเล่มนี้อีกด้วย!

มีผู้อ่านบ่นอย่างหงุดหงิดว่า

‘หนังสือเล่มนี้ของเจ้าแก่ฉู่ขวงดีทุกอย่าง แต่ส่งตัวละครกลับบ้านเก่าน้อยเกินไป ทำให้ตั้งแต่ต้นจนจบแทบไม่มีจุดดราม่าเลย ก่อนหน้านี้ชาวจ้าวชอบล้อเลียนพวกเราไม่ใช่หรือไง ฉันก็อยากเห็นเจ้าแก่ฉู่ขวงเอาคืนด้วยการเขียนให้พวกเขาร้องไห้หนักๆ ! แต่นี่มันอะไรเนี่ย!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงไม่เขียนอะไรที่ทำร้ายจิตใจคนอ่านแล้วเหรอ แบบนี้วัยเยาว์ของผมคงจบลงแล้วสินะ!’ ‘นิสัยของเจ้าแก่ฉู่ขวงเปลี่ยนไปแล้วเหรอ มังกรหยก เรื่องนี้ดันเขียนออกมาซาบซึ้งตรึงใจอย่างเหลือเชื่อ ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีอะไรพิลึกพิลั่นเลย แบบนี้แสดงว่าเขาก็ยอมแพ้ต่อตลาดแล้วสินะ (อิโมจิหมายิ้มกรุ้มกริ่ม)’

‘เจ้าแก่ ขอความดราม่าขยี้ใจหน่อยเถอะ!’

‘นี่มันตั้งใจแกล้งคนอ่านชัดๆ พวกเราหวังว่าเขาจะไม่เขียนอะไรที่บีบคั้นจิตใจ เขาก็เขียนโหดร้ายสุดๆ แต่พอพวกเราหวังให้เขาเขียนอะไรที่ทำร้ายจิตใจผู้อ่านชาวจ้าวบ้าง กลับไม่เขียนซะงั้น?’

‘กับพวกเราจัดหนักจัดเต็ม แต่กับคนจ้าวกลับอ่อนโยนแบบสุดๆ ?’

‘เขียนนิยายเพื่อชาวจ้าวโดยเฉพาะก็พอเข้าใจได้อยู่ แต่เล่นเขียนออกมาแบบสนุกสุดๆ ตัวละครสำคัญไม่มีใครตายเลย ใจดีกับคนจ้าวเกินไปแล้วมั้ง!’

ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย!

ผู้อ่านจาก ฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหานต่างรู้สึกว่าไม่ยุติธรรม

โดยเฉพาะเมื่อก่อนหน้านี้ ชาวจ้าวยังเคยล้อเลียนผู้อ่านทั้งห้าทวีปอยู่เลย

เรื่องนี้ทำให้ผู้อ่านจากห้าทวีปนี้ต่างอัดอั้นตันใจ จนอยากเห็นฉู่ขวงเขียนอะไรที่ทำให้ผู้อ่านชาวจ้าวเจ็บปวดถึงขีดสุด แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าแก่นี่ดันไม่เล่นตามสูตร!

ในช่วงเวลาที่ควรจะบีบคั้นจิตใจที่สุด!

เขากลับทำให้มันราบรื่นเสียอย่างนั้น!

ลองดูเนื้อเรื่องในมังกรหยกสิ!

ตัวละครที่ตาย ล้วนเป็นตัวละครที่ผู้อ่านยังไม่ได้ผูกพันกันลึกซึ้ง

ยกตัวอย่างเช่น สมาชิกในเจ็ดประหลาดกังหนำซึ่งมีบทไม่มาก หรืออย่างเอี้ยคังซึ่งอยู่ในสถานการณ์อันซับซ้อน ตัวละครที่ผู้อ่านชื่นชอบอย่างแท้จริงกลับรอดชีวิตกันหมด!

หรือว่าเจ้าแก่ฉู่ขวงจะใจดีขึ้นมาจริงๆ ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน