ตอนที่ 895 ชมซีหูยามฟ้าหลังฝน
ความจริงแล้วจะบอกว่ากิมย้งปล่อยให้ฉาก ‘นักรบขี่มังกร’ ในมังกรหยกภาคสองอยู่แบบเดิมโดยไม่แก้ไขเลยก็คงไม่ได้
ใช่แล้ว
นักรบขี่มังกรได้ถูกเปลี่ยนจากอิ่นจื้อผิงมาเป็นอี่จี้เพ้ง
เนื่องจากอิ่นจื้อผิงเป็นบุคคลที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ ทำให้เกิดการประท้วงจากศาสนาเต๋า เพราะฉะนั้นกิมย้งจึงเปลี่ยนมาใช้อี่จี้เพ้งซึ่งเป็นตัวละครสมมติแทน
หลินเยวียนเองก็เปลี่ยนแปลงตามกิมย้งเช่นกัน
การใส่ร้ายบุคคลในประวัติศาสตร์ที่มีตัวตนจริงเป็นสิ่งที่ไม่สมควร
แม้ว่าบลูสตาร์จะไม่มีอี่จี้เพ้งอยู่จริง แต่ความเคารพที่ควรมีก็ต้องคงไว้
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
หลินเยวียนลงมาข้างล่างเพื่อกินข้าว พี่สาวพูดด้วยน้ำเสียงเสียดายว่า “ดูเหมือนว่าเราจะไปเขาหวาซานไม่ได้แล้วละ งั้นเริ่มจากทะเลสาบซีหูที่อยู่ใกล้เราก่อน แล้วค่อยเที่ยวไปเรื่อยๆ แทน”
หลินเยวียนเอ่ยถาม “ทำไมล่ะ”
พี่สาวพยักเพยิดไปทางโทรทัศน์ “ดูข่าวนั่นสิ”
หลินเยวียนมองไปที่จอโทรทัศน์ ได้ยินเสียงผู้ประกาศข่าวกำลังรายงานสถานการณ์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ตามรายงานจากฉีโจว วันนี้การจราจรที่เขาหวาซานสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังบนบลูสตาร์เกือบจะเป็นอัมพาต จากภาพที่บันทึกไว้ เราจะเห็นได้ว่าพื้นที่ดังกล่าวเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมหาศาล รถยนต์นับไม่ถ้วนติดขัดเป็นเวลาหลายชั่วโมงโดยไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ เจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรต้องระดมกำลังตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อแก้ไขสถานการณ์ค่ะ และสาเหตุที่ทำให้เกิดภาพเช่นนี้ก็คือนิยายกำลังภายในเรื่องมังกรหยกของฉู่ขวง ซึ่งในเรื่องได้กล่าวถึงศึกประลองกระบี่เขาหวาซาน…”
หลินเยวียนแอบหัวเราะในใจ
เมื่อเห็นว่ามังกรหยกมีอิทธิพลมากถึงขนาดนี้ เขาย่อมรู้สึกยินดีแทนเจ้าแก่ฉู่ขวง
แต่คงไปเขาหวาซานไม่ได้แล้ว
ถ้าหากการท่องเที่ยวกลายเป็นการไปแออัดยัดเยียดกับผู้คนนับแสน ก็จะหมดสนุกทันที แค่จินตนาการถึงนักท่องเที่ยวจำนวนมหาศาลเบียดเสียดกันอยู่ก็น่าหงุดหงิดแล้ว
“ทางการที่เขาหวาซานน่าตื่นเต้นกันจนเก็บอาการไม่อยู่แน่”
พี่สาวเบ้ปาก เธอผิดหวังที่ไม่ได้ไปดูการประลองยุทธ์บนหวาซาน แม้ว่าแท้จริงแล้วที่นั่นจะไม่มีการประลองยุทธ์จริงๆ ก็ตาม
ถึงกระนั้นแล้ว หลินเซวียนก็พูดไว้ถูกต้อง
เจ้าหน้าที่ของเขาหวาซานคงตื่นเต้นกันจนแทบเก็บอาการไม่อยู่
กลุ่มแช็ตของเจ้าหน้าที่เขตทัศนียภาพเขาหวาซาน นั้นครึกครื้นขึ้นมาทันที
‘นิยายของฉู่ขวงนี่มันตัวช่วยชั้นยอดจริงๆ หวาซานของเราไม่ได้คึกคักขนาดนี้มานานแล้ว!’
‘ถ้าเขาปล่อยนิยายเล่มนี้เมื่อไม่กี่ปีก่อน ตอนประกวดสถานที่ท่องเที่ยวยอดเยี่ยมของบลูสตาร์ เราคงไม่แพ้เขาไท่ซานด้วยคะแนนเฉียดฉิวแบบนั้นหรอก เสียดายจริงๆ !’
‘เธอน่าจะดีใจนะ ที่เขาไม่ได้เขียนเป็นศึกประลองกระบี่เขาไท่ซาน!’
‘จะว่าไปแล้วศึกประลองกระบี่เขาหวาซานฟังดูยิ่งใหญ่มากนะ!’
“ฉันว่าแนวคิดนี้ดีมากเลยนะ ถ้าในอนาคตมีโอกาส เราอาจจะจัดกิจกรรมท่องเที่ยวโดยใช้ชื่อศึกประลองกระบี่เขาหวาซานดีไหม? แล้วก็จ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้ฉู่ขวงด้วย ถึงพวกเราไม่ได้เรียกเก็บค่าลิขสิทธิ์จากเขาก็เถอะ!’
‘เป็นความคิดที่ดีเลย ได้ผลประโยชน์แล้ว พวกเราไม่ควรทำตัวนิสัยไม่ดี!’
‘เหอะๆๆๆๆ ! ตอนนี้สถานที่ท่องเที่ยวอื่นคงอิจฉาพวกเราแย่แล้วมั้ง ! มังกรหยกจงเจริญ นิยายกำลังภายในจงเจริญ ฉู่ขวงจงเจริญ!”
การคาดเดาของฝั่งหวาซานนั้นถูกต้อง
สถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ต่างมองดูเขาหวาซานอย่างอิจฉาตาร้อน
“ก็แค่นิยายเรื่องหนึ่ง ทำไมถึงมีอิทธิพลได้มากขนาดนี้!”
“การที่ในนิยายพูดถึงเขาหวาซานไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก เหตุผลสำคัญคงเป็นเพราะคำบรรยายเรื่องศึกประลองกระบี่เขาหวาซานในมังกรหยกน่ะยอดเยี่ยมมากต่างหาก!”
“เราติดต่อฉู่ขวงได้ไหม ให้เขาช่วยฝั่งเราโปรโมตเหมือนกัน?”
“ลองดูก็ได้นะ แต่ฉู่ขวงอาจจะไม่ตกลง แถมสถานการณ์แบบหวาซานนี้ ผมว่าคงเลียนแบบได้ยากมาก”
“หวาซานนี่โชคดีจริงๆ !”
“ที่เจ็บใจที่สุดคงเป็นฝั่งเขาไท่ซาน เขาไท่ซานกับเขาหวาซานมีชื่อเสียงพอๆ กันเลย บางทีคนที่ตั้งใจไปเขาไท่ซาน อาจเปลี่ยนใจไปเขาหวาซานแทนเพราะนิยายของฉู่ขวงก็ได้ การแข่งขันระหว่างสองสถานที่นี้ก็ดุเดือดเรื่อยๆ !”
“เรื่องนั้นช่างมันก่อน เรามาคิดหาวิธีโปรโมตแบบเขาหวาซาน? ใช้งานวรรณกรรมเพื่อกระตุ้นการท่องเที่ยวบ้างดีไหม”
ในขณะที่สถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งต่างพากันอิจฉาความสำเร็จของเขาหวาซาน
หลายแห่งก็เริ่มเกิดไอเดียที่จะใช้วรรณกรรมในการโปรโมตสถานที่ท่องเที่ยวของตนเอง นับได้ว่าเป็นแรงบันดาลใจที่ได้รับจากนิยายของฉู่ขวง
…
แผนการท่องเที่ยวเริ่มต้นขึ้นในอีกสามวันต่อมา
และในวันนี้เอง…
หลินเยวียนซึ่งเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว ก็ออกเดินทางพร้อมครอบครัว โดยมีบอดีการ์ดหนึ่งคนร่วมทางด้วย
ส่วนหนานจี๋นั้น ก็ฝากให้ซุนเย่าโหวดูแล
จุดหมายแรกของพวกเขาคือทะเลสาบซีหู
เช่นเดียวกับที่บลูสตาร์มีสถานที่ชื่อดังอย่างเขาหวาซานและเขาไท่ซาน ทะเลสาบซีหูเองก็เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังบนบลูสตาร์เช่นกัน
ที่สำคัญที่สุดคือ
ทะเลสาบซีหูอยู่ใกล้เมืองซูมาก
หลินเยวียนและครอบครัวเดินทางโดยรถยนต์ถึงจุดหมายในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...