Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 910

ตอนที่ 910 ออกไปข้างนอกอย่าลืมใช้รถกันกระสุน

ไม่มีใครคาดคิดว่ามังกรหยกภาคสอง ของฉู่ขวงจะมีพล็อตเรื่องที่หลุดโลกถึงขนาดนี้!

เมื่อกระแสความไม่พอใจของผู้อ่านพุ่งขึ้นถึงจุดเดือด ทุกวงการต่างตกตะลึง!

ทั้งวงการสำนักพิมพ์ล้วนตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน

“ฉู่ขวงกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าเขายอมเขียนภาคต่ออย่างตรงไปตรงมา ต่อให้พล็อตจะไม่ตื่นเต้นเท่ามังกรหยก แต่ผู้อ่านก็ยังพร้อมที่จะสนับสนุนอยู่แล้ว ทำไมเขาต้องสร้างพล็อตที่พิลึกแบบนี้ขึ้นมาด้วย”

“คิดจะสู้กับเงินหรือไง?”

“หรือคิดจะสู้กับยอดขาย?”

“นี่มันชัดเจนเลยว่าเขากำลังสู้กับผู้อ่านต่างหากล่ะ!”

“เมื่อก่อนเวลาพูดถึงฉู่ขวง วงการมักจะล้อกันว่าเขาเป็นคนที่ชอบตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับผู้อ่าน แต่ตอนนั้นฉันคิดว่าเป็นแค่คำล้อเล่นเท่านั้น วันนี้ฉันถึงได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ตั้งใจจะสู้กับผู้อ่านจริงๆ มังกรหยกภาคสอง เล่มนี้เหมือนเขาเขียนขึ้นมาเพื่อจงใจทำให้ผู้อ่านโมโหชัดๆ !”

“ผมเองยังรู้สึกสะอิดสะเอียนเลย!”

“ถึงแม้พล็อตเรื่องนี้จะทำให้คนรับไม่ได้จริงๆ แต่ในฐานะคู่แข่ง ผมก็ยังต้องแสดงความเสียใจต่อคลังหนังสือซิลเวอร์บลูอยู่ดี ดันได้เทพสูงสุดที่เอาแต่ใจแบบนี้มาเป็นนักเขียน ต่อเป็นให้บรรณาธิการก็ยังห้ามฉู่ขวงไว้ไม่ได้เลย”

…

ในขณะเดียวกัน วงการโทรทัศน์ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกทั้งขำทั้งร้องไห้ บางคนถึงกับโล่งใจ

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! เขียนนิยายดีๆ ไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเขียนพล็อตแบบนี้? หรือว่าจิตวิญญาณศิลปินของฉู่ขวงกำเริบ คิดว่าการเขียนแบบนี้มันดูลึกซึ้งกว่าเดิม?”

“ลึกซึ้งบ้าบออะไรล่ะ!”

“นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ยังมีคนเขียนพล็อตที่นางเอกโดนย่ำยีแบบนี้อีกเหรอ ฉันควรจะรู้สึกโชคดีไหมที่ ฉู่ขวงไม่ได้ขายลิขสิทธิ์มังกรหยกภาคสองให้บริษัทเรา?”

“โชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้ซื้อ!”

“ถ้าซื้อมาจะถ่ายทำยังไงดีเนี่ย?”

“ในนิยายเขียนถึงเรื่องนี้ ต่อให้เป็นแค่บทบรรยาย มันก็ทำให้คนอ่านรู้สึกแย่มากพอแล้ว ถ้าเราถ่ายทำออกมา คนดูจะได้มาปาหน้าไข่เน่าใส่หน้าบริษัทเราแน่!”

“ถ้าซื้อลิขสิทธิ์มา คงได้ร้องไห้ตายแน่ๆ ใครจะไปอยากดูอะไรแบบนี้?”

…

ในวงการนิยายกำลังภายใน

บรรดานักเขียนนิยายกำลังภายในต่างก็อึ้งกันไปหมด!

“หรือว่ามีเหตุผลพิเศษอะไรอยู่ในนี้ ทำไมฉู่ขวงถึงเขียนบทแบบนี้ ต่อให้เป็นนักเขียนหน้าใหม่ก็ยังรู้ว่าเรื่องการล่วงละเมิดแบบนี้เป็นสิ่งที่แตะไม่ได้เด็ดขาด!”

“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!”

“หรือว่าเขาหลงตัวเองไปแล้ว คิดว่าด้วยชื่อเสียงและความสามารถของตัวเองในตอนนี้ ต่อให้เขียนบทโหดแค่ไหน คนอ่านก็จะยอมรับได้หรือ?”

“ก่อนหน้านี้ยังมีคนอ่านขอให้เขาเขียนบทดราม่าอยู่เลยนี่สิ!”

“พวกคนอ่านนี่ปากพล่อยจริงๆ ฉู่ขวงเป็นคนแบบไหน ถึงได้กล้ากวนเขา ถ้าเขาเขียนโหดขึ้นมาจริงๆ ใครจะรับไหว?”

“อ่านแล้วโมโหจนแทบกระอักเลือด!”

“กว่านิยายกำลังภายในจะกลับมาได้รับความนิยม เขาจะทำแบบนี้ทำไม ถ้าครั้งนี้เขาไม่แก้เนื้อเรื่อง ต่อไปอาจโดนคนอ่านต่อต้านไปอีกหลายปี แถมชื่อเสียงของเจ้าแก่ฉู่ขวงอาจพังไม่เหลือด้วยซ้ำ!”

…

ในขณะนี้สื่อถึงกับตกตะลึง ถึงขั้นเรียกฉู่ขวงว่า ‘เจ้าแก่ฉู่ขวง’ อย่างเปิดเผยในข่าว!

พาดหัวข่าวพาดเต็มไปหมด!

[เจ้าแก่ฉู่ขวงเสียสติไปแล้วหรือ?]

[นักเขียนที่ทำให้ผู้คนเกลียดชังที่สุดในประวัติศาสตร์ถือกำเนิดขึ้นแล้ว!]

[เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนอะไรลงไป ถึงทำให้คนอ่านทั้งหกทวีปด่ากันระงม?]

[ด่าระงมกันทั่วโลก!]

[เจ้าแก่ฉู่ขวงกับผลงานใหม่ที่ทำให้คนอ่านรับไม่ได้ นางเอกอย่างเซียวเหล่งนึ่งถูกย่ำยี ผู้อ่านขอระดมทุนสืบที่อยู่เจ้าแก่ฉู่ขวง!]

[เจ้าแก่ฉู่ขวงสร้างความโกรธแค้นให้กับผู้คน ความวุ่นวายนี้จะจัดการอย่างไร?]

[อึ้งย้งถูกทำลาย เซียวเหล่งนึ่งถูกหยามเกียรติ เอี้ยก้วยถูกทำให้พิการ นิยายที่ทำให้ผู้อ่านรับไม่ได้มากที่สุดในชีวิตการเขียนของเจ้าแก่ฉู่ขวงถือกำเนิดขึ้นแล้ว!]

…….

และในท่ามกลางเสียงก่นด่าที่ดังอย่างต่อเนื่อง

มีผู้อ่านบางส่วนเริ่มออกมาเดินขบวนประท้วง!

หน้าร้านหนังสือมีผู้อ่านจำนวนมากถือมังกรหยกภาคสองไปร้องขอคืนสินค้า!

ด้านหน้าคลังหนังสือซิลเวอร์บลูรายล้อมไปด้วยผู้อ่านที่โกรธแค้น!

ป้ายผ้าที่เขียนว่า ‘ฉู่ขวงแก้ไขเนื้อเรื่อง’ ถูกชูขึ้นมาหลายต่อหลายแผ่น!

แผนกประชาสัมพันธ์ของสำนักพิมพ์ซิลเวอร์บลูได้ดำเนินการตั้งแต่เนิ่นๆ !

ข้อความแก้ต่างที่เตรียมไว้อย่างดีถูกส่งออกไปทุกทิศทาง!

ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง ‘ความโกรธเกรี้ยวของทุกคนสุดท้ายแล้วมาจากค่านิยมพรหมจรรย์’

หรือ ‘ความรักเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์’

รวมถึงแนวคิดอย่าง ‘การรักใครสักคนควรเป็นการรักที่จิตวิญญาณของเขา’

กระทั่งบางบทความนั้นมีเจตนารับหน้าที่ผู้ไกล่เกลี่ยที่มีเหตุผล โดยโยงไปถึงเรื่อง ‘ความรักสามารถอยู่เหนือวัตถุและร่างกายได้’

น่าเสียดาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน