ตอนที่ 936 บันทึกการโชว์เทพของเซี่ยนอวี๋ (1)
ประเด็นการถกเถียงต่อเนื่องเกี่ยวกับดาบมังกรหยก หลินเยวียนเองก็ได้ติดตามดู
ด้วยความกระตือรือร้นของชาวเน็ต ดูเหมือนว่าภารกิจ ‘ฟื้นฟูนิยายกำลังภายใน’ ที่ระบบมอบหมายให้น่าจะใกล้สำเร็จแล้วใช่ไหม?
หลินเยวียนเรียกระบบขึ้นมาถาม
ระบบ “การฟื้นฟูกำลังภายในใกล้จะสำเร็จแล้ว”
หลินเยวียน “ใกล้จะสำเร็จแล้วคืออะไร?”
ระบบ “รอให้อิทธิพลขยายตัวต่อไปก็พอ”
หลินเยวียนเข้าใจแล้ว
ระบบหมายความว่ามังกรหยกไตรภาคนั้นเพียงพอที่จะทำให้นิยายกำลังภายในฟื้นฟูได้สำเร็จ เพียงแต่ต้องรอเวลาให้ผลงานเหล่านี้สร้างอิทธิพลขยายตัวต่อไป
ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถหยุดพักจากการเขียนนิยายกำลังภายในได้ชั่วคราว
ฐานแฟนคลับของฉู่ขวงนั้นมีหลากหลาย ความชอบของผู้อ่านนั้นผู้อ่านแตกต่างกันไป เพราะฉู่ขวงเขียนได้ทุกแนว
ถ้าหากหลังจากนี้ฉู่ขวงยังเขียนแต่นิยายกำลังภายในไปเรื่อยๆ คนที่ไม่ชอบแนวนี้อาจจะรู้สึกเบื่อได้
หลินเยวียนผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก
ดูเหมือนว่าหลังจากนี้ฉู่ขวงจะสามารถหยุดพักได้สักหน่อยแล้ว
ในตอนนั้นเอง
ซุนเย่าหั่วโทรมา “รุ่นน้อง คืนนี้จะออกมาเจอกันหน่อยไหม?”
“ได้ครับ”
หลินเยวียนตอบตกลง
การนัดรวมตัวของกลุ่มราชวงศ์ปลากลายเป็นธรรมเนียมไปแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ทุกคนจะมากันครบทีมทุกครั้ง รวมถึงหลินเยวียนด้วย
ไม่ใช่ว่าทุกคนอยากจะเอาเปรียบซุนเย่าหั่ว
คนอื่นเคยพยายามจัดนัดรวมตัวเช่นนี้และจะออกค่าใช้จ่ายเอง
เพราะจะให้ซุนเย่าหั่วจ่ายเงินให้ทุกครั้ง พวกเขาก็ค่อนข้างเกรงใจเหมือนกัน
แต่ใครจะคิดว่าซุนเย่าหั่วจะโมโห ไม่ยอมให้คนอื่นจ่ายเด็ดขาด พร้อมพูดคำเดียวจนทุกคนเถียงไม่ออก
“พวกนายมีเงินแค่กระจิ๊ดเดียวเอง!”
ตั้งแต่นั้นมา จึงไม่มีใครพูดเรื่องเลี้ยงอีกเลย
จะหาความอับอายใส่ตัวเรื่องใส่ตัวทำไมกัน
และในวันนี้สถานที่นัดรวมตัวคือห้องส่วนตัวในร้านเยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟลาขาใหม่
ตอนนี้เยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟกลายเป็นร้านหม้อไฟแบบแฟรนไชส์ไปแล้ว
ไม่ใช่แค่ในเมืองซู แต่ในฉินโจวก็มีหลายสาขา
ดังนั้น
ตกเย็น
ขณะทุกคนรวมตัวและเริ่มรับประทานอาหารกัน เจียงขุยก็รีบถามซุนเย่าหั่วทันที
“นี่เป็นร้านหม้อไฟร้านที่เท่าไหร่ของเถ้าแก่ซุนแล้ว”
“นี่คือร้านที่สี่สิบห้าของฉันในฉินโจว”
“ตอนนี้เยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟติดหนึ่งในสิบแบรนด์หม้อไฟที่ดีที่สุดในฉินโจว เป้าหมายต่อไปของฉันคือการทำให้เยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟติดอันดับท็อปสาม ของฉินโจวให้ได้!”
ซุนเย่าหั่วตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ทุกคนถึงกับอึ้ง แต่ก็ไม่ได้แปลกใจจนเกินไป
เพราะตอนนี้ซุนเย่าหั่วคือเจ้าพ่อธุรกิจร้านอาหารตัวจริง ข่าวลือเรื่องการขยายอาณาจักรร้านอาหารของเขา มีให้ได้ยินแทบทุกช่วงเวลา
“เคล็ดลับ?”
ซุนเย่าหั่วครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนตอบว่า “ร้านหม้อไฟ บริการลูกค้าให้ดีก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ตอบแบบขอไปที?
เปล่าเลย
นี่คือความจริงใจของซุนเย่าหั่ว
เขาคิดว่าการเปิดร้านหม้อไฟก็เหมือนการใช้ชีวิต
คนที่รู้จักดูแลเอาใจใส่ย่อมประสบความสำเร็จเสมอ
ซุนเย่าหั่วไม่ได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ เพียงแค่ตั้งใจดูแลรุ่นน้องให้ดีที่สุด ทุกอย่างจึงดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
ด้วยเหตุผลนี้เอง
ซุนเย่าหั่วมีคำสั่งเพียงข้อเดียวสำหรับพนักงานในร้านเยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟทุกแห่ง นั่นคือ
บริการ!
บริการ!
และบริการ!
เขาเชื่อว่าสำหรับร้านหม้อไฟ เพียงดูแลลูกค้าที่มาทานอาหารให้ดีที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะตามมาเอง
สิ่งที่ซุนเย่าหั่วไม่รู้ก็คือ บนโลกใบนี้มีแบรนด์หม้อไฟชื่อดังอย่างไห่ตี่เลาที่มีปรัชญาการบริหารธุรกิจที่คล้ายคลึงกัน
ลูกค้าต้องมาก่อน
ใส่ใจความต้องการของลูกค้า
รีบช่วยเหลือเมื่อพวกเขามีปัญหา
ระหว่างที่คุยกัน ซุนเย่าหั่วยังเล่าเรื่องราวที่น่าสนใจเรื่องหนึ่งว่า มีครั้งหนึ่ง มีลูกค้าคนหนึ่งมาทานหม้อไฟที่ร้านเยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟเพียงลำพัง
พนักงานเสิร์ฟทนไม่ไหว รู้สึกว่าลูกค้าที่มานั่งทานหม้อไฟคนเดียวคงเหงาน่าดู จึงนำตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไปวางไว้ตรงข้ามเขา
“…”
ทุกคนฟังจบก็มีสีหน้าแปลกๆ
พูดได้เพียงว่า ก็สมแล้วที่เป็นร้านหม้อไฟของซุนเย่าหั่ว
พนักงานเสิร์ฟยังได้รับการฝึกฝนจนกลายเป็นนักเอาใจลูกค้าตัวยง!
หลายคนเริ่มสงสัยว่าทั้งบริษัทของซุนเย่าหั่ว ตั้งแต่เขาลงมาจนถึงพนักงาน อาจเป็นนักเอาใจลูกค้ากันทั้งหมดก็ได้
แต่ต้องยอมรับว่าวิธีการของซุนเย่าหั่วได้ผลจริง ความสำเร็จของเยี่ยนเยี่ยนหม้อไฟอาจจะเกี่ยวจ้องกับแนวคิดการทำงานแบบนักเอาใจลูกค้านี้อย่างลึกซึ้ง
เฉินจื้ออวี่พูดแซวว่า “วันใดวันหนึ่งพี่เย่าหั่วต้องกลายเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแน่ๆ !”
ซุนเย่าหั่วรีบโบกมือปฏิเสธทันที “พวกนายอย่ามาล้อเล่นแบบนี้เลย ตอนนี้ยังอีกไกลมาก!”
ทุกคนหัวเราะเสียงดังสนุกสนาน
จากนั้นซุนเย่าหั่วเสริมว่า “ในรายชื่อมหาเศรษฐีของฉินโจว ตอนนี้ฉันเพิ่งจะติดอันดับร้อยพอดีเอง อันดับที่ร้อยพอดีเลย!”
บรรยากาศเงียบสนิท
เสียงหัวเราะของทุกคนหยุดชะงัก

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...