ตอนที่ 935 เลือนหายจากยุทธภพ
ไม่กี่วันต่อมา
เขตทัศนียภาพเขาหลูซาน
“ทำไมคนเยอะขนาดนี้!”
“อย่าเบียดสิ เบียดขนาดนี้เดี๋ยวก็ได้ลูกกันพอดี!”
“วัดซีหลินอยู่ตรงไหนเหรอ”
“ต้องปีนขึ้นไปบนเขาโน่นเลย!”
“ทางขึ้นเขามีแต่คนเลยเนี่ย!”
“ฉันเพิ่งหาที่จอดรถได้ วนหาอยู่ตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ!”
“คนที่มาเที่ยวที่นี่เยอะมากเลย!”
“อากาศก็ร้อนขนาดนี้ พวกเขายังกระตือรือร้นออกมาเที่ยวกันสุดๆ!”
“ก็เธอเองก็มาเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
ทั่วทั้งสถานที่ท่องเที่ยวเต็มไปด้วยผู้คน มองลงมาจากที่สูงเห็นแต่ศีรษะเบียดเสียดกันเป็นกลุ่มใหญ่ แถมยังมีคณะทัวร์ที่มากับมัคคุเทศก์หลายกลุ่ม ผู้คนมากมายถ่ายรูป เช็กอิน และโพสต์ลงโซเชียลกันอย่างคึกคัก
ด้านข้าง
เหล่านักข่าวมองหน้ากันอย่างงุนงง!
“ปกติเขาหลูซานมีนักท่องเที่ยวเยอะขนาดนี้ด้วยเหรอ?”
“เมื่อกี้ฉันเพิ่งถามเจ้าหน้าที่มา ปกติแล้วจำนวนนักท่องเที่ยวไม่ถึงหนึ่งในสามของวันนี้ด้วยซ้ำ เพราะเขาหลูซานเป็นแค่แหล่งท่องเที่ยวระดับเก้า ส่วนใหญ่คนจะเลือกไปสถานที่ระดับสิบกันมากกว่า!”
“โอ้โฮ!”
“อย่าบอกนะว่าคนพวกนี้มาเพราะบทกวีของเซี่ยนอวี๋?”
“จริงๆ ก็ไม่ได้มีแค่บทกวีของเซี่ยนอวี๋อย่างเดียวหรอก วิดีโอโปรโมตของเขาหลูซานเองก็ทำออกมาได้ดีมาก”
“ชื่อเสียงของเซี่ยนอวี๋ บวกกับวิดีโอโปรโมตเขาหลูซาน แถมช่วงนี้ยังเป็นกระแสท่องเที่ยวอีก เลยดึงดูดคนมาได้เยอะขนาดนี้”
“หลูซานรวยเละเลยสิรอบนี้!”
บทกวีที่เซี่ยนอวี๋ประพันธ์ให้กับเขาหลูซาน ทำให้เหล่านักข่าวตั้งใจมาดูผลตอบรับกันถึงที่นี่ แต่พอมาถึง นักข่าวทุกคนถึงกับตกตะลึง!
นักท่องเที่ยวมหาศาล!
การท่องเที่ยวของหลูซานเฟื่องฟูสุดๆ !
ขณะนั้นเอง นักข่าวคนหนึ่งเข้าไปสัมภาษณ์คุณลุงคนหนึ่ง “คุณลุงครับ เป็นคนท้องถิ่นที่หลูซานหรือเปล่าครับ?”
“ใช่แล้ว”
“งั้นคุณลุงคงรู้จักเขาหลูซานดีมากเลยใช่ไหมครับ?”
“เขาหลูซาน? เขาหลูซานเล็กๆ นี่มันมีอะไรให้ดูอีกล่ะ พวกคนท้องถิ่นเราแทบไม่มาเที่ยวกันหรอก เห็นจนเบื่อแล้ว มีแต่พวกคนนอกพื้นที่ทั้งนั้นที่แห่กันมาดูเขาหลูซาน จริงๆ มันก็แค่… เอ๊ะ! นี่พวกเธอเป็นนักข่าวเหรอ จะให้ลุงออกทีวีใช่ไหม?”
“ใช่ครับ”
“งั้นรอประเดี๋ยวนะ รอแป๊บนึง”
คุณลุงกระแอมเบาๆ พร้อมจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะพูดด้วยสำเนียงภาษากลางมาตรฐาน
“หลูซานของเรามีชื่อเสียงในด้านความยิ่งใหญ่ ความแปลกตา ความสูงชัน และความงดงาม โด่งดังในฐานะขุนเขาที่สวยงามแปลกตา ในอดีตมีการตั้งชื่อยอดเขาไว้ถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเอ็ดแห่ง เนินเขากว่ายี่สิบหกแห่ง ช่องเขายี่สิบแห่ง ถ้ำสิบหกแห่ง และหินรูปร่างแปลกตาอีกยี่สิบสองแห่ง ในหุบเขามีลำธารไหลผ่านจนเกิดเป็นน้ำตกหลายแห่ง น้ำตกที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ น้ำตกสามชั้น ซึ่งมีความสูงถึงหนึ่งร้อยห้าสิบห้าเมตร จนเกิดคำกล่าวที่ว่า หากไม่ได้ไปน้ำตกสามชั้น ถือว่ายังมาไม่ถึงหลูซาน อีกทั้งในอดีตก็มีนักกวีมากมายที่ได้สร้างสรรค์บทกวีอันไพเราะเกี่ยวกับหลูซานไว้ นับเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันยาวนาน ยินดีต้อนรับนักท่องเที่ยวจากทุกพื้นที่ที่มาเยือนหลูซานของเราครับ ขอบคุณครับ!”
นักข่าว “…”
จริงจังขนาดนี้เลยเหรอคุณลุง?
นี่มันมืออาชีพเกินไปหรือเปล่า!
นี่เป็นเพียงเหตุการณ์เล็กๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการสัมภาษณ์เท่านั้น แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ณ ที่นี่ล้วนพิสูจน์ให้เห็นว่า
การโปรโมตของหลูซานครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่!
ข่าวเกี่ยวกับความคึกคักของการท่องเที่ยวหลูซานแพร่กระจายไปยังทุกทวีปอย่างรวดเร็ว
โรงแรมทุกแห่งถูกจองเต็มหมด
ธุรกิจโรงแรมเฟื่องฟูอย่างมาก
ร้านอาหารรอบๆ หลูซานก็ทำกำไรได้อย่างล้นหลาม!
…
บนโลกออนไลน์
เมื่อชาวเน็ตทราบข่าวเกี่ยวกับความคึกคักของการท่องเที่ยวที่เขาหลูซาน ต่างก็แสดงความคิดเห็นด้วยความตกตะลึง
‘นี่มันดังเกินไปแล้ว!’
‘ดูจากข่าวแล้วคนเยอะจริงๆ !’
‘เหตุผลสำคัญก็เพราะบทกวีของเซี่ยนอวี๋ที่เขียนได้ดีมาก ถ่ายทอดเอกลักษณ์ของเขาหลูซานออกมาอย่างครบถ้วน’
‘เขาหลูซานเดิมทีก็เป็นหนึ่งในสิบภูเขาชื่อดังของบลูสตาร์อยู่แล้ว เพียงแต่ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาโดนเขาอู่เยวี่ยแย่งความโดดเด่นไป’
‘รอบนี้ผลลัพธ์ไม่ด้อยไปกว่าตอนที่เขียนบทกวีให้ทะเลสาบซีหูเลย!’
‘เดาว่าคงมีอีกหลายๆ สถานที่เตรียมเชิญเซี่ยนอวี๋ไปเยือนแน่นอน’
‘เริ่มเชิญไปแล้วด้วยซ้ำ!’
ท่ามกลางการถกเถียงของชาวเน็ต บรรดาสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังต่างๆ ก็เริ่มเชิญเซี่ยนอวี๋ไปเยือนกันอีกครั้ง

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...