Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 954

ตอนที่ 954 เกมวัดจังหวะหัวใจ

“ดูสิเจี่ยนอี้ โคตรกากเลย”

ซย่าฝานหัวเราะออกมาดังที่สุด

เพราะเธอ เจี่ยนอี้ และหลินเยวียนสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก

แต่ไม่ว่าเป็นซย่าฝานหรือหลินเยวียน ต่างก็ไม่รู้มาก่อนว่าในตอนนี้ เจี่ยนอี้จะมาเป็นแขกรับเชิญ

“ทุกท่าน”

เจี่ยนอี้ลุกขึ้นยืน แสร้งทำท่าทางเป็นทางการแล้วประสานมือคารวะ “ศัตรูแข็งแกร่งมาก พวกเราสู้ไม่ไหว…”

จ้าวอิ๋งเก้อหยอกล้อ “เขายังไม่ทันได้ลงมือ นายก็ร่วงไปเองแล้ว”

ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างหลินเยวียนกับซย่าฝาน

ทำให้ราชวงศ์ปลาเองก็คุ้นเคยกับเจี่ยนอี้มากเช่นกัน

เจี่ยนอี้กลอกตา “ก็ข้าไม่คิดว่าราชวงศ์ปลาจะใจดำขนาดนี้ เห็นข้าจะตายแต่กลับไม่ช่วย!”

ทุกคนหัวเราะกันสนุกสนาน

จากนั้นเจี่ยนอี้ก็เข้าสู่ประเด็นหลัก “อีกห้าวัน หัวหน้าโจรป่าเฮยเฟิงไจ้จะเข้าพิธีแต่งงาน พวกเรายังมีโอกาส ขอเพียงขึ้นไปเรียนวิชาบนเขาบู๊ตึ๊งให้สำเร็จ จากนั้นเมื่อกลับลงมาย่อมช่วยหญิงงามได้!”

เว่ยห่าวอวิ้นหลุดหัวเราะ “พอถึงตอนนั้น ลูกของหญิงงามคงโตจนไปจ่ายตลาดได้แล้ว”

“พวกเจ้าไม่รู้อะไร!”

เจี่ยนอี้กลั้นยิ้ม “บนเขาบู๊ตึ๊งมีสุดยอดวิชาอยู่แขนงหนึ่ง เรียกว่าไท้เก๊กถ้ามีพรสวรรค์ทางวรยุทธ์ก็เรียนรู้ได้ภายในวันเดียว ถ้าฝึกสำเร็จ พวกเราก็จะไร้เทียมทาน จากนั้นแค่ดีดนิ้วก็สามารถกวาดล้างโจรป่าเฮยเฟิงไจ้ได้แล้ว!”

บู๊ตึ๊ง

ไท้เก๊ก

รายการตอนนี้เชื่อมโยงกับดาบมังกรหยกงั้นหรือ?

“งั้นฉันจะไปหากระบี่อิงฟ้า”

จ้าวอิ๋งเก้อพูดต่อ เพราะเธอเองก็เคยอ่านนิยายเรื่องนี้

อันที่จริงในราชวงศ์ปลาไม่มีใครไม่เคยอ่านนิยายกำลังภายในของฉู่ขวง

“อย่าเพิ่งออกนอกเรื่อง!”

เจี่ยนอี้หยิบภารกิจออกมา “ข้ามีจดหมายแนะนำตัวนะ ในยุทธภพ ข้าคือบุตรแห่งโชคชะตา พวกเจ้าตามข้ามา ขึ้นเขาบู๊ตึ๊งเรียนวิชาไท้เก๊กในตำนาน นี่มันโชควาสนาอันยิ่งใหญ่เชียวนะ!”

หมอนี่อ่านนิยายมาเยอะจริงๆ

โดยเฉพาะพวกแนวเซียน ที่พูดถึง ‘พลังแห่งโชคชะตา’ หรือ ‘โชควาสนา’ อะไรทำนองนี้ พูดออกมาได้อย่างไม่ติดขัดเลย

“ในจดหมายแนะนำตัวเขียนว่าอะไร?”

“ทางขึ้นเขาบู๊ตึ๊งมีอยู่หลายช่วง พวกเราต้องเล่นเกมกันก่อน ช่วงแรก ใครชนะจะได้นั่งรถขึ้นไป ส่วนใครแพ้ ต้องเดินขึ้นเขาเอง”

เดินขึ้นเขา!

ทุกคนเริ่มกังวล ถ้าต้องเดินขึ้นจริงๆ จะไม่เหนื่อยตายเหรอ?

“ต้องชนะให้ได้!”

ไม่มีใครอยากเดินขึ้นเขา

เจี่ยนอี้อ่านกฎของเกม “เกมนี้เรียกว่าวัดจังหวะหัวใจ พวกเราต้องใส่สายรัดวัดอัตราการเต้นของหัวใจ ต่างฝ่ายต่างเลือกคู่ต่อสู้ ผู้หญิงเลือกก่อน และต้องเลือกเพศตรงข้าม จากนั้นต้องจ้องตากัน จับเวลาสามนาที ใครหัวใจเต้นเร็วกว่า คนนั้นแพ้…”

อ่านมาถึงตรงนี้ เจี่ยนอี้เริ่มรู้สึกกังวล

ทุกคนเองก็เริ่มรู้สึกประหม่า!

เกมนี้ออกแบบมาได้ แปลกดีแฮะ

เจียงขุยร้องเสียงดัง “ใครเป็นคนคิดเกมนี้ขึ้นมาเนี่ย”

เว่ยห่าวอวิ้นหัวเราะ “จ้องตากับเพศตรงข้าม ใครหัวใจเต้นเร็วกว่าคือแพ้?”

ซย่าฝานให้กำลังใจ “พวกเราอย่ายอมแพ้!!”

“ฉันยังไงก็ได้”

จ้าวอิ๋งเก้อเผยสีหน้าเรียบเฉย “เข้ามาเลย!”

“งั้นฉันเริ่มก่อนนะ?”

เจียงขุยพูด “ฉันเลือกซุนเย่าหั่ว”

“มาเลย”

ซุนเย่าหั่วสูดหายใจลึก

เกมนี้ต้องแข่งว่าใครใจนิ่งกว่ากัน

ทั้งสองคนสวมสายรัดวัดอัตราการเต้นของหัวใจ แล้วเริ่มจ้องตากัน

ขณะเริ่มต้น อัตราการเต้นของหัวใจของทั้งคู่ยังอยู่ที่ประมาณ 90

“แหย่เขาเลย!”

สาวๆ เชียร์เจียงขุย

ส่วนหนุ่มๆ ก็ให้กำลังใจซุนเย่าหั่ว “เย่าหั่ว อดทนไว้!”

ซุนเย่าหั่วคิดอะไรบางอย่างออก จึงเป็นฝ่ายรุกก่อน “เจียงขุย ช่วงนี้เธออ้วนขึ้นหรือเปล่า?”

ตึกตัก!

อัตราการเต้นของหัวใจของเจียงขุยเพิ่มขึ้นทันที

ไม่ใช่เพราะหวั่นไหวแน่นอน แต่เป็นเพราะโกรธ “ฉันหนักแค่ 45 กิโลเอง!”

“เหรอ?”

เสียงของซุนเย่าหั่วแผ่วลง “แล้วทำไมเธอถึงหนักขึ้นเรื่อยๆ ในใจของฉันล่ะ”

พรวด!

ทุกคนหัวเราะกันสนั่น “สุดยอดไปเลย!”

อัตราการเต้นของหัวใจของเจียงขุยพุ่งไปถึง 110 แล้ว เธอจึงเริ่มสวนกลับ

“นายนี่มันลื่นเป็นน้ำมันเลยนะ”

“ปกติผู้หญิงก็มีไม่ใช่เหรอ อ้อ ไม่ใช่ นั่นไขมันต่างหาก”

“อย่าคิดว่าฉันกลัวนะ ไอ้เจ้าน้ำมัน”

“…”

“นายนี่มันกะล่อนจริงๆ ”

“…”

ซุนเย่าหั่วยังคงนิ่ง

อัตราการเต้นของหัวใจของเจียงขุยก็ค่อยๆ ลดลง

รอบข้าง

ทุกคนยังหัวเราะกันไม่หยุด

ถงซูเหวินเองก็อดขำไม่ได้ ก่อนเตือนขึ้นมา “เหลืออีกสิบวินาที…”

การแข่งขันเดินทางถึงช่วงสุดท้าย

อัตราการเต้นของหัวใจของทั้งสองคนไม่นับว่าสูงนัก

แต่ในวินาทีสุดท้าย เจียงขุยก็หันไปกรี๊ดขึ้นมาทันที แสดงละครได้เกินจริงสุดๆ “อ๊า! ตัวแทนหลินเป็นอะไรไปคะ!”

หืม?

ผมสบายดีนี่?

หลินเยวียนสีหน้ามึนงง

ซุนเย่าหั่วรีบหันไปมองหลินเยวียนด้วยความตกใจ แต่ทันใดนั้นเอง อัตราการเต้นของหัวใจของเขาก็พุ่งพรวด!

120!

130!

140!

เมื่อเสียงของเจียงขุยดังขึ้นเป็นวินาทีสุดท้าย อัตราการเต้นของหัวใจของซุนเย่าหั่วก็พุ่งขึ้นถึง 140!

ทุกคนหัวเราะกันจนแทบหายใจไม่ทัน!

ขนาดการแสดงที่เวอร์สุดๆ แบบนี้ นายยังหลงกลอีกเหรอ?

เฉินจื้ออวี่ขำจนท้องแข็ง “หมอนี่เป็นห่วงแต่ตัวแทนหลินอย่างเดียวเลย!”

“บ้าจริง!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน