Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 955

ตอนที่ 955 จอมราชันให้ข้ามาตรวจตราภูเขา

“บ๊ายบาย~!”

หลินเยวียน เจียงขุย เว่ยห่าวอวิ้น และซย่าฝาน นั่งรถขึ้นเขาไปอย่างสบายใจ

ส่วนเจี่ยนอี้และอีกสามคนทำหน้าหดหู่ เพราะพวกเขาแพ้เกม และต้องเดินเท้าขึ้นเขาแทน

ทั้งสี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

จากนั้นจึงเริ่มออกเดินขึ้นเขา

เจี่ยนอี้บ่นพึมพำ “ถ้ามีม้าสักตัวก็คงดี”

ซุนเย่าหั่ว “นายคิดว่านี่เป็นบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศหรือไง? จะให้เอาม้ามังกรขาวมาให้หรือไง?”

เฉินจื้ออวี่ร้องเพลงอย่างสนุกสนานท่ามกลางความลำบาก “เจ้าแบกสัมภาระ ข้าจูงอาชา ต้อนรับอรุณรุ่งร่ำลาสายัณห์…”

ทั้งสี่คนที่เดินด้วยกัน

ดูเหมือนพระถังซัมจั๋งและศิษย์ทั้งสามไม่มีผิด

เจี่ยนอี้มีเซนส์ด้านวาไรตีโดยธรรมชาติ ส่วนที่เหลือก็เริ่มปรับตัวได้หลังจากผ่านรายการตอนแรกไปแล้ว ถึงแม้จะต้องเดินขึ้นเขา แต่ระหว่างทางก็มีเรื่องขำขันตลอด

จู้เหล่ยที่เดินตามอยู่ อดหัวเราะไปกับพวกเขาไม่ได้

…

บนรถ

เจียงขุยหัวเราะ “พวกนั้นกำลังร้องเพลงใคร่ขอถามเส้นทางอยู่หนใด นี่มันภารกิจอัญเชิญพระไตรปิฎกชัดๆ !”

ซย่าฝานพูดเสริม “งั้นพวกเรากลายเป็นพวกปีศาจที่คอยขัดขวางพวกเขา?”

เว่ยห่าวอวิ้นหัวเราะ “วันนี้พวกเราเป็นศัตรูกับฉู่ขวงแล้วละ”

เขาบู๊ตึ๊งและไท้เก๊ก มาจากเรื่องดาบมังกรหยกซึ่งเป็นนิยายของฉู่ขวง

ส่วนมุกบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศก็มาจากนิยายของเขาเช่นกัน

“คิดไปคิดมา ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย”

ซย่าฝานเอานิ้วจิ้มแขนหลินเยวียน “บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมีแต่เพลงของพระถังซัมจั๋งกับลูกศิษย์ ทำไมไม่มีเพลงของปีศาจอย่างเราบ้าง”

เจียงขุยแซว “ปีศาจอย่างเรา เธอนี่ดูอินกับบทตัวร้ายจังเลยนะ”

“งั้นฉันเป็นราชาปีศาจ?”

หลินเยวียนรู้สึกขบขัน “ในเมื่อพวกเราเป็นปีศาจ งั้นก็ร้องเพลงของปีศาจกันเถอะ พวกเธอจำเสี่ยวจ้วนเฟิงได้ไหม?”

เว่ยห่าวอวิ้นยกมือขึ้น “ฉันรู้จัก! ตอนอยู่ที่เขาหนอกราชสีห์!”

“จำได้แม่นขนาดนี้เลย?”

“ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเลยนะ ดูทั้งซีรีส์และอ่านนิยายต้นฉบับหมดแล้ว เสี่ยวจ้วนเฟิงมีบทพูดว่า จอมราชันให้ข้ามาตรวจตราภูเขา ตอนนั้นฉันขำหนักมาก”

“จริงๆ แล้วร้องเพลงนี้ก็ได้นะ”

หลินเยวียนยิ้ม “ฉันสอนให้พวกเธอร้องก็ได้”

“พรวด!”

“มีเพลงของปีศาจจริงๆ ด้วยเหรอ!?”

“รีบร้องเลยตัวแทนหลิน!”

ภายใต้สายตาคาดหวังของสามสาว หลินเยวียนเริ่มร้องเพลงขึ้นมา

“จอมราชันให้ข้ามาตรวจตราภูเขา

ขอเดินเล่นในโลกมนุษย์สักหน่อย

ตีฆ้องตีกลอง

เติมเต็มชีวิตไปด้วยจังหวะดนตรี

จอมราชันให้ข้ามาตรวจตราภูเขา

จับสมณะสักรูปเป็นมื้อเย็น

น้ำจากลำธาร

ช่างหวานจับใจ

ไม่อิจฉาวิหค ไม่ริษยาเทพเซียน…”

เพลงนี้แต่งโดยอาจารย์จ้าวอิงจวิ้น นักดนตรีมากพรสวรรค์ผู้จากไปก่อนวัยอันควร

เนื้อเพลงแนวกวนๆ

ทำนองสบายๆ

ฟังแล้วติดหูสุดๆ

ทุกคนที่ได้ยินถึงกับตาเป็นประกาย

จากนั้นก็ร้องตามหลินเยวียนไปพร้อมกัน

“จอมราชันให้ข้ามาตรวจตราภูเขา…”

ที่ฝั่งหนึ่ง พระถังซัมจั๋งและศิษย์ทั้งสามกำลังเดินทางไปอัญเชิญพระไตรปิฎก ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง เหล่าปีศาจกำลังร้องเพลง ‘จอมราชันให้ข้ามาตรวจตราภูเขา’ ไปด้วยกัน

ทั้งสองฝ่ายสร้างบรรยากาศที่ตัดกันอย่างลงตัว

ผู้กำกับถงซูเหวินซึ่งรับผิดชอบการถ่ายทำ ตาเป็นประกาย หันไปมองทีมงานด้านข้างอย่างตื่นเต้น

“เพลงนี้เจ๋งมาก!”

“เราได้เพลงประกอบรายการแล้ว!”

เซี่ยนอวี๋โชว์สกิลอีกแล้ว!

เมื่อรวมมุกบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ เข้ากับบรรยากาศของการเดินขึ้นเขาบู๊ตึ๊ง อารมณ์ของเพลงก็ยิ่งโดดเด่นขึ้นมา ให้ผลลัพธ์อันทรงพลังไม่แพ้เพลงเด็กที่เป็นไฮไลต์ของตอนแรกเลย!

…

ในที่สุด

เจี่ยนอี้และพวกก็เดินขึ้นเขาสำเร็จในช่วงแรก

“เฮ้ย! พวกปีศาจ!”

พวกเขาสี่คนจ้องเซี่ยนอวี๋และทีมของเขาด้วยสายตาดุดัน

ซุนเย่าหั่วยกมือขึ้นสูงแสร้งทำท่าถือกระบองวิเศษ “กินกระบองของข้าซะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน