Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 973

ตอนที่ 973 ศัตรูของนักเรียนนับล้าน (2)

และในวงการวรรณกรรม

กวีไม่ได้ร่ำไห้เสียงดัง แต่ความอับอายของพวกเขานั้นเทียบได้กับเสียงร่ำไห้ ดวงตาของพวกเขาอัดอั้นไปด้วยความอิจฉาและความไม่พอใจ

การสนับสนุนจากทางการ!

บทกวีของเซี่ยนอวี๋ได้รับการสนับสนุนจากทางการ ทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่านี่หมายถึงอะไร!

ถึงนักเรียนจะบ่นตอนนี้ว่าลำบากแสนสาหัส

ใครบ้างที่ตอนเรียนไม่เคยถูกครอบงำโดยผลงานของเหล่าปรมาจารย์ในอดีต?

เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น จะไม่มีใครบ่นอีกต่อไปสิ่งที่มีมากกว่านั้นคือความเคารพและชื่นชมในตัวเซี่ยนอวี๋จากใจจริง!

นี่คืออิทธิพลที่มีต่อคนทั้งรุ่น!

เหมือนกับที่แดนนิทานของฉู่ขวงได้รับการสนับสนุนจากทางการ คนรุ่นต่อไปกำลังจะได้รับอิทธิพลจากทั้งเซี่ยนอวี๋และฉู่กวงแล้ว!

“บทกวีนิพนธ์ของเซี่ยนอวี๋ ได้รับการยกย่องอย่างสูงสุดแล้ว”

“นี่ไม่ใช่แค่หนังสืออ่านนอกเวลาอีกต่อไป ในอนาคต หนังสือเรียนของบลูสตาร์ น่าจะรวบรวมผลงานดีๆ จากรวมผลงานวรรณกรรมของเซี่ยนอวี๋เข้าไปด้วย”

“แต่ก็ต้องยอมรับจริงๆ ว่า ผลงานเหล่านี้ยอดเยี่ยมมาก”

“พูดแล้วก็อายเหมือนกัน ตอนนี้ฉันก็กำลังให้ลูกตั้งใจศึกษา รวมผลงานวรรณกรรมของเซี่ยนอวี๋เหมือนกัน”

“เด็กๆ ในตอนนี้อาจจะเกลียดเซี่ยอวี๋เข้าไส้ แต่เมื่อโตขึ้น พวกเขาจะยกย่องเขาอย่างสุดหัวใจ อิทธิพลนี้จะยิ่งฝังลึกขึ้นเรื่อยๆ ตามกาลเวลา”

…

ก็เหมือนกับตอนที่เราเป็นเด็ก เมื่อเห็นชื่อหลู่ซวิ่น หลี่ไป๋ หรือตู้ฝูในหนังสือเรียนก็รู้สึกปวดหัว แต่เมื่อโตขึ้นกลับเคารพและยกย่องพวกเขาอย่างสุดใจ

นี่แหละคืออิทธิพลของการสนับสนุนจากทางการ

เหล่ากวีที่นำโดยฮวาเว่ยมิง รวมตัวกันโจมตีเซี่ยนอวี๋ ก็เพื่อผลประโยชน์เหล่านี้ไม่ใช่หรือ?

แต่สุดท้าย พวกเขากลับผลักดันสถานการณ์ไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

เซี่ยนอวี๋ถูกดึงลงจากตำแหน่งกรรมการแต่กลับได้ขึ้นสู่บัลลังก์แห่งกวีนิพนธ์ของบลูสตาร์!

ในทางกลับกัน

ฮวาเว่ยมิงและพรรคพวกต้องเผชิญกับผลกรรมที่ย้อนกลับมาหาตัวเอง

ไม่ใช่เพราะทางการลงโทษพวกเขา เพราะทางการไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนั้น

แต่เป็นการคิดบัญชีที่เกิดขึ้นภายในแวดวงวรรณกรรมเอง

หลังจากการแข่งขันกวีนิพนธ์จบลงหลายคนที่เข้าร่วมและเคยสนับสนุนฮวาเว่ยหมิง เริ่มถูกกีดกันออกจากแวดวงกวีนิพนธ์

‘ชีพสูญสลาย ชื่อเสียงดับไป สายธารกลับรินไหลนับหมื่นกาล’

คำของเซี่ยนอวี๋กลายเป็นคำพยากรณ์ที่เป็นจริง

ชื่อเสียงของพวกเขาพังพินาศ

ถึงขั้นที่มีกวีหลายคนใช้บทกวีของเซี่ยนอวี๋มาเสียดสีพวกเขาว่าไม่รู้จักประมาณตน

แม้แต่กวีที่เคยสนิทสนมกับพวกเขา ก็เริ่ม ตีตัวออกห่างราวกับพวกเขาเป็นงูพิษมีเพียงกวีไม่กี่คนที่ไม่เคยเข้าร่วมการโจมตีเซี่ยนอวี๋ ที่ยังรอดพ้นจากสถานการณ์นี้

ที่น่าสนใจคือ

ผู้ชนะคนสุดท้ายของการแข่งขันกวีนิพนธ์กลับเป็นหนึ่งในคนที่ไม่เคยเข้าร่วมการโจมตีเซี่ยนอวี๋

บางทีอาจจะไม่ใช่ว่าเขามีพรสวรรค์มากกว่าคนอื่น

ทว่าเป็นเพราะฮวาเว่ยหมิงถอนตัวออกจากการแข่งขันซูจื่อเหวินและคนอื่นๆ จิตใจพังทลายหมดสิ้นจนไม่สามารถสงบจิตสงบใจเพื่อสร้างสรรค์ผลงานได้อีกต่อไป

เพียงแต่ถึงแม้ผู้ชนะจะปรากฏขึ้นชัยชนะของเขากลับไม่ได้รับความสนใจมากนัก

เพราะแสงของเซี่ยนอวี๋นั้น เจิดจ้าจนบดบังการแข่งขันกวีนิพนธ์ไปโดยสิ้นเชิง!

“เส้นทางกวีนิพนธ์ของจ้าวโจว คงต้องล่มสลายตั้งแต่บัดนี้”

มีคนกล่าวอย่างสะท้อนใจ เพราะสิ่งที่ชาวจ้าวภาคภูมิใจที่สุดกลับถูกเซี่ยนอวี๋เหยียบจมโคลนไปแล้ว!

…

วันที่ 6 กันยายน

หลินเยวียนเดินทางมาที่บริษัท และสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ท่าทีของพนักงานที่มีต่อเขาดูเคารพมากขึ้น

อันที่จริงเมื่อก่อนก็เป็นเช่นนี้อยู่แล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน