Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 975

ตอนที่ 975-2 คัดเลือกรอบแรก (2)

เซี่ยนอวี๋จะยึดพื้นที่การแสดงทั้งหมดของงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ แน่นอนว่าเป็นเพียงคำหยอกล้อ

ระยะเวลาการออกอากาศของงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิในบลูสตาร์กับงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของแดนมังกรบนโลกนั้นมีความแตกต่างกัน

งานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของแดนมังกรมักจะเริ่มต้นถ่ายทอดสดตั้งแต่เวลาสองทุ่มจนถึงเที่ยงคืน รวมระยะเวลาเท่ากับสี่ชั่วโมง บางปีอาจขยายไปถึง สี่ชั่วโมงครึ่ง หรืออย่างมากสุดไม่เกินห้าชั่วโมง

ทว่างานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของบลูสตาร์นั้นยาวถึงหกชั่วโมง!

เริ่มตั้งแต่หนึ่งทุ่ม ถ่ายทอดสดต่อเนื่องไปจนถึงตีหนึ่ง

เหตุผลที่ต้องยาวขนาดนี้ เพราะ งานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิเป็นงานระดับโลกผู้ชมจากทั้งแปดทวีปของบลูสตาร์จะรับชมพร้อมกันหากให้เวลาเพียงสี่ชั่วโมง คงไม่เพียงพอสำหรับการแสดงจากทุกภูมิภาคแม้แต่หกชั่วโมงเองก็ยังมีคนบ่นว่าน้อยไปหากไม่ติดว่าต้องคำนึงถึงความอดทนของผู้ชม เวลาของงานอาจยาวกว่านี้ไปอีก!

การแสดงประเภทเพลงในงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลินับว่าองค์ประกอบสำคัญของงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เพราะเป็นศิลปะแขนงที่เข้าถึงผู้ชมได้ทุกเพศทุกวัย ดังนั้นในระยะเวลาของการแสดงร้องเพลงบนเที ต้องมีการแสดงเพลงมากกว่าหกเพลงอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม

ถ้าหากราชวงศ์ปลามีถึงหกเพลงในรายการจริงๆ ก็คงจะมากเกินไปหน่อย!

ทีมงานของจงโจวคงคาดไม่ถึงว่าราชวงศ์ปลาจะเล่นใหญ่ ขนการแสดงมากันมากถึงขนาดนี้ และตั้งใจให้สมาชิกทุกคนได้เฉิดฉาย

ทำได้หรือไม่?

แน่นอนว่าสามารถทำได้!

สมาชิกทุกคนของราชวงศ์ปลาได้รับคำเชิญเข้าร่วมงานอย่างเป็นทางการนั่นหมายความว่าทุกคนมีสิทธิ์เข้าร่วมการคัดเลือก!

เรื่องนี้สอดคล้องกับกฎเกณฑ์

นอกจากนี้ ราชวงศ์ปลาไม่ใช่เพียงกลุ่มศิลปิน

ทว่าแต่ละคนต่างก็เป็นนักร้องระดับแถวหน้าของฉินโจวถึงแม้จะไม่ได้ใช้ชื่อราชวงศ์ปลาพวกเขาก็ยังมีคุณสมบัติเป็นศิลปินเดี่ยวที่เหมาะสมสำหรับเวทีนี้

“ฮ่าๆ ”

หลังจากอึ้งไปชั่วขณะ เหลียนลี่ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง “พวกคุณนี่ทำให้ผมประหลาดใจจริงๆ แต่มาตรฐานของการคัดเลือกสำหรับงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลินั้นสูงมาก เรามาพูดกันตรงๆ กันดีกว่าครับ โอกาสที่เพลงหมู่ของราชวงศ์ปลาจะผ่านนั้นมีสูงมาก ถ้าคุณภาพอยู่ในระดับที่ผ่านเกณฑ์ ฝั่งจงโจวก็จะอนุมัติให้ขึ้นแสดงแน่นอน เพราะงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิก็ต้องการให้ราชวงศ์ปลามาช่วยดึงความสนใจจากผู้ชม แต่สำหรับการแสดงเดี่ยวหรือเพลงคู่ยังไม่แน่นอ จงโจวจะเลือกอย่างละเอียดมากครับ”

เหลียนลี่เป็นชาวฉินโจว

เขาย่อมเอนเอียงไปทางฉินโจว

ราชวงศ์ปลาเตรียมการแสดงไว้ถึงหกรายการเต็ม เหลียนลี่รู้สึกยินดีเป็นอย่างมากกับเรื่องนี้ เขาแทบอยากให้การแสดงทั้งหกชุดผ่านการคัดเลือกจากคณะกรรมการงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิทั้งหมด เพราะหากเป็นเช่นนั้นแล้ว จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อฉินโจวทั้งภูมิภาค!

แต่ถึงกระนั้น…

จงโจวเชิญราชวงศ์ปลามา เพราะต้องการให้ ราชวงศ์ปลาขึ้นแสดงบนเวทีเป็นกลุ่ม

เพราะฉะนั้น การแสดงร้องเดี่ยวจึงเป็นสิ่งที่จงโจวคาดไม่ถึง เมื่อถึงเวลาคัดเลือก ทีมผู้กำกับของจงโจวจะต้องเข้มงวดเป็นพิเศษ และจะไม่อนุมัติให้ง่ายๆ อย่างแน่นอน

“พวกเรามั่นใจในผลงานของตัวเองครับ”

ซุนเย่าหั่วเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ทุกคนพอจะเดาได้ว่าทางจงโจวจะมีปฏิกิริยาอย่างไร แต่ถ้าคุณภาพของผลงานดีพอล่ะ?

ดีถึงระดับที่ไม่อาจปฏิเสธได้?

เพลงที่หลินเยวียนเตรียมให้ทุกคนล้วนเป็นเพลงระดับตำนาน

ไม่ว่าจะหยิบเพลงไหนออกมา ก็ล้วนเหมาะสมกับเวทีฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ!

“งั้นลองร้องดูดีไหมครับ?”

เหลียนลี่นึกได้ทันใด เขาไม่ต้องถามก็รู้ว่า ทุกเพลงที่ราชวงศ์ปลาเตรียมมานั้นเป็นเพลงต้นฉบับและเซี่ยนอวี๋ต้องเป็นคนเขียนอย่างแน่นอน

เซี่ยนอวี๋ออกโรงทั้งที คุณภาพของเพลงจึงไม่ใช่เรื่องที่ต้องสงสัย

ทุกคนเห็นด้วย

ผ่านไปสักพักเหลียนลี่ก็พาทีมกรรมการงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจว เข้าสู่กระบวนการทดสอบการแสดงของราชวงศ์ปลา

…

การแสดงแรกคือเพลงหวานปานน้ำผึ้ง

เหลียนลี่นั่งด้านล่างเวที สมาชิกในทีมผู้กำกับคนอื่นๆ ซึ่งอยู่ด้านข้างต่างมีสีหน้าแปลกประหลาด พวกเขารู้แล้วว่าราชวงศ์ปลาเตรียมการแสดงมาอย่างยิ่งใหญ่แค่ไหน

“พวกเขาเตรียมการแสดงมาหกชุดเลยหรือ?”

“เพลงนี้เป็นการแสดงเดี่ยวของเจียงขุยใช่ไหม?”

“เจียงขุยถึงจะเป็นราชินีเพลง แต่ก็เพิ่งได้ตำแหน่งไม่นาน ถ้าจะไปแสดบนเวทีฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เธออาจจะยังไม่ถึงขั้นก็ได้?”

“เจียงขุยยังพอเข้าใจได้ อย่างน้อยก็เป็นราชินีเพลง”

“แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ พวกเว่ยห่าวอวิ้นกับซย่าฝานก็มีโชว์เดี่ยว ทั้งที่เป็นแค่นักร้องแถวหน้า พวกเขาคิดจะขึ้นแสดงเดี่ยวเลยหรือ?”

“แบบนี้ไม่น่าผ่านล่ะมั้ง?”

“ทางจงโจวต้องการให้ราชวงศ์ปลาขึ้นแสดงเป็นกลุ่ม”

“คงมีแค่เพลงรักใคร่กลมเกลียวที่เป็นเพลงรวมเท่านั้นที่อาจผ่านการคัดเลือก ถ้าคุณภาพของเพลงผ่านเกณฑ์”

“เอ๊ะ”

“ฟังเพลงก่อน!”

ทุกคนถกเถียงกันยังไม่ทันจบ ทว่าเสียงกลับหยุดลงฉับพลัน

บนเวที

เจียงขุยคลี่ยิ้มอันอ่อนโยนและเป็นกันเอง น้ำเสียงของเธอหวานใสแต่ไม่เลี่ยน แฝงด้วยความสดชื่นที่ยากจะพรรณา

“หวานปานน้ำผึ้ง เธอยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง ลมวสันต์โชยมาดังบุปผาผลิบาน…”

ทุกคนราวกับจมลงไปในความรู้สึกของเพลง หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวานละมุนพรั่งพรูออกมา

รื่นหู!

ให้ความรู้สึกอบอุ่นประหนึ่งสายลมในฤดูใบไม้ผลิ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน