Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 986

ตอนที่ 986 พิธีกรถูกเหมารวบไปหมด (2)

หน้าจอ

มีผู้ชมบางคนถึงกับหลับตาฟังเพลงอย่างเคลิบเคลิ้ม

บนโลกออนไลน์ แฟนคลับของเซี่ยนอวี๋ต่างพากันออกมาแสดงความคิดเห็นกันอย่างล้นหลาม

‘เกี่ยวกับงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจว สิ่งที่ฉันไม่กังวลที่สุดเลยก็คือพวกการแสดงเพลง เพราะมีพ่อเพลงอวี๋ควบคุมและแต่งเพลงให้ด้วยตัวเอง ถ้าฉินโจวจัดงานทั้งทีแล้วยังไม่มีเพลงเด็ดๆ ที่ทำให้คนดูต้องว้าว คงไม่ใช่สไตล์ของพ่อเพลงอวี๋แน่นอน และความจริงก็เป็นแบบนั้น เพลงแรกของงานฉินโจวปีนี้ก็ทำให้ทั้งงานอึ้งไปแล้ว ฉันกล้าพูดเลยว่า ต่อให้เวทีของทวีปอื่นทำได้ดีที่สุดแค่ไหน คุณภาพก็แค่พอๆ กับนี้แหละ ไม่มีทางเหนือกว่านี้ได้แน่นอน’

‘ทีมผู้กำกับเข้าใจผู้ชมดีมาก!’

‘พวกเขารู้ว่า คนที่สนใจงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจวมากที่สุด ก็คือพวกเราที่มารอดูเพลงใหม่ของพ่อเพลงอวี๋!’

‘ไม่ได้ฟังเพลงใหม่ของพ่อเพลงอวี๋มานานมาก พอเพลงเพราะรักออกมา ก็ยังคงคุณภาพดีเหมือนเดิม แต่งได้เจ๋งมาก!’

‘เพลงในงานฉลองฤดูใบไม้ผลิเนี่ย แต่งยากนะ ถ้าเอาเพลงเก่ามาร้องคนดูก็เบื่อ ถ้าเอาเพลงใหม่มาก็ต้องใช้เวลาให้คนยอมรับ แต่เพลงใหม่ของพ่อเพลงอวี๋เป็นข้อยกเว้น เขาแต่งเพลงที่ทำให้คนอินได้ทันทีตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง!’

‘ดูเวทีสิ สวยมาก!’

‘แค่เพลงเดียวยังมีเอฟเฟ็กต์จัดเต็ม!’

‘เศร้าๆ แต่แฝงด้วยความรู้สึกอ่อนเยาว์ เอฟเฟ็กต์ทั้งหมดเข้ากับเพลงอย่างสมบูรณ์แบบ เหนือกว่าเอ็มวีอีกอะ”

‘ตอนแรกฉันนึกว่าพ่อเพลงอวี๋จะเขียนเพลงแบบสนุกๆ ซะอีก’

‘ไม่นึกเลยว่าจะออกมาเงียบสงบแบบนี้เลย’

‘แต่กลับเพราะจับใจ!’

‘ไม่ต้องตะโกนแม้แต่นิดเดียว แต่ก็ยังฟังแล้วติดหูเพลงนี้มีให้โหลดในแอปเพลงหรือยังนะ ผมจะรีบไปโหลดเลย!’

…

แน่นอนว่า

บนโลกออนไลน์ก็ยังเต็มไปด้วยกระแสถกเถียงสารพัด

งานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของแต่ละทวีปล้วนมีหัวข้อพูดถึงปรากฏอยู่ในโลกออนไลน์

อันดับฮ็อตเสิร์ชเปลี่ยนแปลงทุกสิบนาทีแบบแทบตามไม่ทัน!

ทั้งบล็อก!

ทั้งปู้ลั่ว!

และเว็บบอร์ดนับไม่ถ้วน

กระแสตอนนี้พุ่งสูงจนน่าตกใจ!

แต่หากดูจากภาพรวมของความร้อนแรงของประเด็นแล้ว ดูเหมือนว่างานฉลองของจงโจวจะยังครองอันดับหนึ่ง

เพราะถึงอย่างไรงานของจงโจวก็เป็นงานใหญ่ พฤติกรรมความเคยชินของผู้คนนั้นไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ อยู่แล้ว!

แต่หลินเยวียนก็ไม่ได้ร้อนใจแต่อย่างใด

งานฉลองยาวถึงหกชั่วโมง ตอนนี้ยังเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง

ไม่มีใครกล้ารับประกันว่า ในชั่วโมงต่อๆ ไป จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

หลินเยวียนเองก็ไม่เคยคาดหวังว่า แค่งานเปิดตัวที่ตระการตา และเพลงดูเอ็ตเพลงเดียว จะสามารถดึงดูดผู้ชมจากทั่วทั้งบลูสตาร์ได้ในทันที

ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

การดึงความสนใจของผู้ชมต้องใช้เวลา

และกระบวนการนี้กำลังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

…

ฉีโจว

บ้านหลังหนึ่ง

สมาชิกครอบครัวกำลังรับชมงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของทวีปฉีโจวกันอยู่

ข้างๆ มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งนั่งงอเข่าอยู่ที่มุมโซฟา ดูแล้วน่าจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย เขากำลังใส่หูฟังนั่งดูงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจวผ่านแท็บเล็ต อยู่คนเดียว เพราะเขาไม่สนใจการแสดงของฉีโจวที่ครอบครัวกำลังดูกัน

ครอบครัวกำลังพูดคุยกันไป ดูรายการไป

“ทำไมถึงเอาเพลงเก่ามาร้องอีกแล้วล่ะ!”

“พ่อว่าก็ดีออก เพลงเก่าถึงจะคลาสสิก”

“ฟังแล้วได้อารมณ์ของวันวานดี”

“ปู่ย่าไม่เข้าใจหรอก งานฉลองของจงโจวสนุกกว่าอีก นั่นแหละคืองานใหญ่จริงๆ ”

“แบบที่เสี่ยวจงกำลังดูอยู่นั่นละ?”

“เสี่ยวจงน่าจะกำลังดูงานใหญ่แหละ เดี๋ยวนี้พวกหนุ่มสาวไม่ค่อยสนใจงานของทวีปตัวเองหรอก”

“เสี่ยวจง?”

พี่สาวซึ่งอยู่ด้านข้างเอื้อมมือไปผลักหัวไหล่เขาเบา ๆ

จังหวะนั้นเอง หูฟังของเขาถูกกระตุกหลุดออก

ทันใดนั้นเสียงเพลงจากแท็บเล็ตก็ดังออกมาว่า

“เพราะรักจะเศร้าหมองได้อย่างไร

เราจึงยังคงวัยเยาว์

เพราะรักยังอยู่ ณ ที่แห่งนั้น

ท่ามกลางคนมากหลาย ยังมีใครคนหนึ่งเดินเฝ้าเวียนวน…”

พี่สาวชะงัก

เพลงนี้เพราะมากจริงๆ

ปู่ย่ากลับไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก

“เพลงของวัยรุ่นทั้งนั้นแหละ”

พูดยังไม่ทันขาดคำ

จังหวะของเพลงก็เปลี่ยนไป

รายการเพลงในงานฉลองนี้ถูกจัดเรียงแบบต่อเนื่อง

ทันใดนั้น

หลังเพลงก่อนจบลง

เสียงใสของหญิงสาวก็ดังขึ้นมาเหมือนสายลมแรกของฤดูใบไม้ผลิ

ทะลุทะลวงเข้าไปในจิตใจ!

“หวานปานน้ำผึ้ง เธอยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง

ลมวสันต์โชยมาดังบุปผาผลิบาน

ผลิบานยามลมพัดโชย

เคยเจอเธอที่ไหนมาก่อนกันนะ

รอยยิ้มของเธอช่างคุ้นตา

ฉันนึกไม่ออกในทันที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน