Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 987
ตอนที่ 987 เจ็ดนางฟ้าโบยบินสู่สรวงสวรรค์ (1)
………………..
“แม่…”
‘ลูกเองเหรอ อิงจื่อ?’
“แม่ ใช่ค่ะหนูเอง แม่กินข้าวเย็นหรือยัง?”
“กินแล้ว แม่เพิ่งกินเกี๊ยวกับพ่อน่ะ แถมแม่ยังห่อไส้หมูผักกุ้งที่ลูกชอบด้วยนะ เสียดายที่ปีนี้ลูกกลับมาไม่ได้…”
“แม่ หนู…”
“แม่เข้าใจนะ งานยุ่ง กลับมาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร งานสำคัญกว่า อย่าลืมดูแลตัวเองนะลูก อย่ากินแต่อาหารสำเร็จรูปบ่อยๆ ล่ะ”
“แม่! หนูคิดถึงบ้าน”
“หืม?”
“พรุ่งนี้หนูจะกลับบ้านค่ะ”
ตอนที่ผู้หญิงพูดประโยคนี้ออกมา เธอรู้สึกเหมือนปลดปล่อยภาระออกจากใจ ความเครียดจากงานที่แบกไว้ ทำงานวันหยุดก็แค่ได้เงินเพิ่มมาไม่เท่าไหร่
ส่วนในโทรทัศน์
เสียงร้องของซย่าฝานยังคงดำเนินต่อไปอย่างอ่อนโยน “เรื่องกลุ้มใจในชีวิต ก็บอกแม่บ้าง
เรื่องงานการ ก็คุยกับพ่อบ้าง…”
ในความเป็นจริง มีครอบครัวนับไม่ถ้วน!
ผู้คนจำนวนมากที่กำลังรับชมงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจว ต่างก็ได้ยินบทเพลงนี้
ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือบุตรหลาน ล้วนถูกบทเพลงนี้สะกิดหัวใจ
“กลับบ้านบ่อยๆ นะ กลับบ้านบ่อยๆ”
“ต่อให้ต้องไปช่วยแม่ล้างตะเกียบล้างจาน”
“พ่อแม่ไม่หวังบุณคุณมากมายจากลูกหลาน”
“ตลอดชีวิตที่ลำบากมา ก็หวังได้เห็นทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา”
เสียงร้องของซย่าฝาน อาจไม่โดดเด่นที่สุดในราชวงศ์ปลา แต่สิ่งที่เธอได้เรียนรู้มาอย่างดีที่สุดจากราชวงศ์ปลา ก็คือการถ่ายทอดอารมณ์ผ่านบทเพลงนั่นเอง
การร้องเพลงนั้น การถ่ายทอดความรู้สึกอย่างจริงใจสำคัญมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเพลงที่ไม่ได้เน้นทักษะการร้องแบบหวือหวา ความสำเร็จของเพลงนี้ จึงขึ้นอยู่กับการถ่ายทอดอารมณ์อย่างแท้จริง!
ว่าไงนะ?
ร้องลิปซิงก์บนเวทีงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ?
หากเป็นเวทีที่หลินเยวียนเป็นคนวางแผนจัดการเอง และราชวงศ์ปลาอย่างเป็นแขกรับเชิญยังต้องร้องลิปซิงก์ เช่นนั้นคำว่าพ่อเพลงก็คงกลายเป็นเพียงเรื่องตลกไปเสียแล้ว
การร้องเพลงเป็นเรื่องจริงจัง
ตราบใดที่เวทีนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของหลินเยวียน ก็จะไม่มีใครลิปซิงก์อย่างแน่นอน.
…
กระทู้ในเว็บบอร์ดต่างๆ ที่พูดถึงงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิเริ่มคึกคักขึ้นเรื่อยๆ!
‘งานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของจ้าวโจวน่าสนใจดีนะ’
‘ยังไงงานของจงโจวก็ดูดีที่สุดล่ะ ขี้เกียจเปลี่ยนช่อง’
‘จงโจวก็ดีจริงแหละ ผมเองก็ไม่ได้ดูช่องอื่น งานใหญ่ก็คืองานใหญ่’
‘จริงๆ งานของเว่ยโจวก็ดูใช้ได้นะ’
‘ไม่ๆๆ นั่นเพราะคุณยังไม่ได้ดูงานของฉินโจวต่างหาก!’
‘งานฉลองของฉินโจวสนุกที่สุด!’
‘เห็นด้วย!’
‘เพลงที่ผ่านมานี่เพราะสุดๆ เลย!’
‘ใช่ ถึงแม้เพลงจะเพราะ แต่ยังไงงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ใช่คอนเสิร์ต ถ้าเป็นแค่ร้องเพลงทั้งหมดก็คงจะน่าเบื่อไปหน่อย”
‘แต่ฉันว่าก็โอเคนะ จะร้องไปเรื่อยๆ ฉันก็ยังฟังได้อยู่ดี’
มีบางคนที่สังเกตอย่างละเอียดก็เริ่มเห็นแล้วว่า
การพูดคุยเกี่ยวกับงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจวในโลกออนไลน์นั้นดูเหมือนจะมากขึ้นเรื่อยๆ
…
แม้จะมีการขับร้องหลายบทเพลง
แต่การจัดเรียงรายการการแสดงจำเป็นต้องมีจังหวะผ่อนคลายและเร่งเร้าอย่างเหมาะสม
หลังจากเพลงสามเพลงติดกัน ถงซูเหวินจึงมองสบตากับหลินเยวียนแล้วพูดว่า “ให้สาวๆ เตรียมตัวได้เลย แผนกสามเตรียมให้พร้อม”
“สาม สอง หนึ่ง เริ่มได้!”
เนื่องจากการแสดงเต้นชุดถัดไปซึ่งเป็นผลงานที่หลินเยวียนดูแลฝึกซ้อมด้วยตัวเองทั้งหมด จึงเป็นเขาเองที่รับหน้าที่นับเวลาขึ้นเวที
ทันทีที่เสียงของหลินเยวียนจบลง
บนเวทีหลักก็ปรากฏแท่นเวทีกลมหนึ่งวง
มีหญิงงามในชุดโบราณยืนอยู่เจ็ดคน!
รอบเวทีรายล้อมด้วยหมอกบางเบาประดุจแดนสวรรค์ แต่ไม่ใช่เพราะน้ำแข็งแห้งหรือเอฟเฟ็กต์เวทีแบบธรรมดา นี่คือเทคนิคภาพเสมือนจริงระดับสูง!
บนเวทีแลดูราวกับมีเมฆลอยมาติดอยู่เวทีจริงๆ !
และเมื่อกล้องซูมเข้าไปใกล้ หญิงสาวทั้งเจ็ดบนเวทีนั้น ทุกคนสวยจนไม่อาจละสายตา!
การแสดงจินตลีลา: โบยบินสู่สรวงสวรรค์
ออกแบบท่าเต้น: เซี่ยนอวี๋
ออกแบบเครื่องแต่งกาย: เซี่ยนอวี๋
เรียบเรียงดนตรี: เซี่ยนอวี๋
แนวคิดสร้างสรรค์: ฉู่ขวง
ผู้แสดง: คณะศิลปะหญิงหมายเลขหนึ่งแห่งฉินโจว
…
มีชาวเน็ตสังเกตข้อมูลแนะนำตรงมุมล่างซ้ายทันที!
‘ให้ตายเถอะ!’
‘รายการพวกนี้ดันออกแบบโดยเซี่ยนอวี๋หมดเลย ไม่ว่าจะการแสดงเปิดเวที เพลงก่อนหน้านี้ หรือจินตลีลาตอนนี้ พ่อเพลงอวี๋เล่นเหมาหมดเลยเหรอ!’
‘เอฟเฟ็กต์เวทีอย่างอลังการ!’
‘เดี๋ยวนะ แนวคิดมาจากฉู่ขวง?’
‘ผู้หญิงในชุดโบราณเจ็ดคนบนเวทีนี่ หรือว่าจะเป็นเจ็ดนางฟ้าจากบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ!?’
‘ถ้าไม่พูดนี่ก็ไม่ทันนึกเลยนะ พอรู้ว่าฉู่ขวงเป็นคนคิดคอนเซ็ปต์ แล้วดนตรีก็เป็นแนวโบราณๆ แถมมีความเป็นเทพเซียนด้วย มันใช่อยู่นะ!’
‘ธีมจากบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเหรอ!’
‘อ๊ากกกก ฉันชอบมาก!’
การแสดงยังไม่เริ่มจริงๆ ชาวเน็ตก็พากันตื่นเต้นกันแล้ว!
แต่ในความจริงแล้ว ‘โบยบินสู่สรวงสวรรค์’ ไม่ได้หมายถึงเจ็ดนางฟ้าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
แต่ก็ใช่…เป็นนางฟ้าจริงๆ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...