Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 987

ตอนที่ 987 เจ็ดนางฟ้าโบยบินสู่สรวงสวรรค์ (2)

ประจวบเหมาะเหลือเกิน

ในขณะที่การแสดงจินตลีลาของฉินโจวกำลังได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม ทางฝั่งจงโจวเอง ก็มีการแสดงเต้นหนึ่งชุดที่ไม่ธรรมดาเช่นกัน!

คอมเมนต์สดบนหน้าจอของงานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิจงโจวถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง!

‘อ๊าาาาา!”

‘สวยมากกกกก!”

‘สมแล้วที่ออกแบบโดยอาจารย์วั่นอี้ นักเต้นอันดับหนึ่งของจงโจว!’

‘ตอนที่อาจารย์วั่นอี้ยังหนุ่ม เขากวาดรางวัลแชมป์เต้นมาเพียบเลยนะ!’

‘ราชาแห่งการเต้นของจงโจว!’

‘การเต้นชุดนี้ต้องเป็นชุดที่ดีที่สุดของงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิปีนี้แน่นอน!’

‘เอาเต้นชุดนี้เป็นโชว์เปิดตัวก็ยังได้ จะได้ไม่โดนฉินโจวกดไว้แบบนี้’

‘ฉินโจวเหรอ?’

‘ใช่ ฉันแอบไปดูเปิดตัวของฉินโจวมา เล่นลูกเล่นนิดหน่อยน่ะ’

‘ดูการแสดงชุดนี้จบ เดี๋ยวฉันไปส่องของฉินโจวบ้างดีกว่า เห็นในคอมเมนต์มีคนพูดถึงอยู่เยอะเลย’

‘ฉินโจวก็มีจินตลีลาเหมือนกันนะ ไม่แพ้ชุดนี้เลย รีบไปดูสิ!’

…

ในกลุ่มแช็ตของนักออกแบบท่าเต้นกลุ่มหนึ่ง

มีทั้งครูสอนเต้นและมืออาชีพจากหลากหลายทวีปรวมตัวกันอยู่มากมาย

‘พูดตรงๆ ปีนี้การแสดงเต้นของจงโจวดีจริงๆ นะ’

‘ออกแบบโดยวั่นอี้เชียวนะ’

‘หึๆ พวกคุณได้ดูของฉินโจวหรือยังล่ะ?’

‘ฉินโจว?’

‘ฉันดูแล้ว ทำเอาฉันไม่ได้ตั้งใจดูของจงโจวเลย เจ็ดนางฟ้าสวยสุดๆ เลยละ!’

‘เจ็ดนางฟ้าอะไรน่ะ’

‘เอาเป็นว่า การแสดงชุดนี้ของฉินโจว ไม่แพ้ของจงโจวเลยก็แล้วกัน!’

‘หา!?’

‘ท่าเต้นออกแบบโดยเซี่ยนอวี๋นะ รีบเปิดไปดูตอนนี้ยังทันดูตอนท้ายอยู่!’

…

อันที่จริงแล้วพวกเขาดูช่วงท้ายของการแสดงไม่ทันด้วยซ้ำไป เพราะการแสดงเต้นล้วนก็ใช้ระยะเวลาเท่ากับความยาวของเพลงเพลงหนึ่งเท่านั้น

เมื่อเหล่านักเต้นจำนวนมากเปิดไปดูงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของช่องสถานีโทรทัศน์ฉินโจว การแสดงชุดโบยบินสู่สรวงสวรรค์ก็จบลงพอดี

แต่แม้ว่าการแสดงจะจบลงแล้ว พวกเขากลับยังไม่รีบเปลี่ยนช่อง

เพราะเมื่อเปิดเข้าไป พวกเขากลับพบกับเรื่องแปลกพิลึก

อะไรเนี่ย?

ทำไมพิธีกรจากทวีปของเราถึงอยู่บนเวทีของฉินโจวล่ะ?

จริงอยู่ที่ไม่ใช่ทุกคนจะอยู่บนโลกออนไลน์ตลอดเวลา ดังนั้นก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะรู้ข่าวสารล่าสุดจากสถานีโทรทัศน์ฉินโจวได้ในทันที

บนเวที

พิธีกรชั้นนำจากแต่ละทวีปกำลังพูดคุยเชื่อมโยงการแสดงกันอย่างลื่นไหล

ขณะเดียวกัน

ผู้ชมทางบ้านที่ดูรายการจากช่องฉินโจวอยู่ก็ไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้เสียเปล่า ช่วยกันชวนคนทางออนไลน์เข้ามาดู และพูดคุยกันอย่างคึกคัก

‘ใครเดินผ่านไปผ่านมา อย่าพลาดเด็ดขาด!’

‘รีบมาดูงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิอันล้ำค่าของฉินโจวกันเถอะ!’

‘เซอร์ไพรส์ในรายการเยอะมาก!’

‘ทั้งเพลง ทั้งระบำ ล้วนแต่เป็นระดับท็อป!’

‘นี่ รายการต่อไปคืออะไรนะ’

‘ก็หกชั่วโมงนี่นา เพลงเก่าๆ การเต้นแบบเก่าๆ คงไม่พอหรอก’

‘คิดว่าน่าจะมีหลากหลายประเภทแหละ’

‘ผมชอบดูพวกรายการพูดๆ มากกว่าแหละ’

‘อย่างจำอวดใช่ไหม?’

‘หมายถึงละครสั้นต่างหาก’

‘เอ๊ะ?’

‘พูดถึงละครสั้น ละครสั้นก็มาเลยเหรอ!?’

…

บนเวที

พิธีกรกำลังพูดคุยสร้างบรรยากาศอย่างสนุกสนานได้ไม่นาน พวกเขาก็ทยอยเดินลงเวทีกันเอง เหลือเพียงลี่ลี่พิธีกรหญิงคนสำคัญประจำฉินโจวที่ยังอยู่บนเวทีเพื่อแนะนำรายการถัดไป

เธอยิ้มแล้วพูดว่า

“ต่อไป ขอเชิญพบกับละครสั้นเรื่อง…”

“เดี๋ยวสิ ลี่ลี่ เดี๋ยวก่อน นักแสดงยังมาไม่ถึงเลย!”

จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมาจากข้างเวที เป็นเสียงที่ทั้งเร่งรีบและ…คุ้นหูมากสำหรับผู้ชม

และทันทีที่เจ้าของเสียงคนนั้นก้าวขึ้นมาบนเวที เสียงกรี๊ดก็ดังลั่น!

“ทำไมถึงเป็นเขาได้ล่ะ”

“เขามาแสดงที่งานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิฉินโจวด้วยเหรอเนี่ย!?”

“สือเหยียน!”

“อาจารย์สือเหยียน!”

“ฉันชอบอาจารย์สือเหยียนมากกก!”

“อาจารย์สือเหยียนกับอาจารย์เฉินเฟิงเคยบอกไว้นี่ว่า ว่าถ้าไม่มีบทดีๆ ก็จะไม่ขึ้นแสดงในงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ ได้ยินว่าปีนี้ถึงกับปฏิเสธของจงโจวเลยนะ แล้วนี่มาโผล่ที่ฉินโจวได้ยังไง!?”

“แล้วอาจารย์เฉินเฟิงล่ะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน