Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 996

ตอนที่ 996 สังเวียนดนตรี

ทั่วทั้งบลูสตาร์มีปรมาจารย์ด้านเปียโนอยู่กี่คนกันแน่?

หลินเยวียนเองก็ไม่แน่ใจนัก

เขารู้เพียงว่า แม้แต่กู้ซีที่เปี่ยมด้วยพรสวรรค์ด้านเปียโนก็ยังไม่สามารถก้าวข้ามขั้นสุดท้ายไปเป็นนักเปียโนระดับปรมาจารย์อย่างแท้จริงได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

แน่นอนว่า

กล่องสมบัติทองคำไม่มีทางทำให้เขาผิดหวังแน่นอน!

ระบบบอกว่า เหนือกว่ากล่องทองคำยังมีกล่องสมบัติระดับสูงสุดอย่าง กล่องสมบัติเพชรอยู่

แต่หลินเยวียนได้ครอบครองระบบนี้มาหลายปี ก็ยังไม่เคยเห็นแม้แต่เงาของกล่องสมบัติเพชรเลยสักครั้ง

หากวันใดเขาได้กล่องสมบัติเพชรขึ้นมาจริงๆ รางวัลในนั้นจะต้องสุดยอดขนาดไหนกันนะ

หรือว่าจะเป็นทรานส์ฟอร์เมอร์?

ขณะที่เขาขบคิดไปเพลินๆ เสียงก็ดังขึ้นมาจากข้างล่าง

“สวัสดีปีใหม่ครับ!”

“คุณน้าสบายดีไหมคะ ไม่ได้เจอกันนานเลย!”

“ของขวัญปีใหม่สำหรับคุณน้าค่ะ!”

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นทีละคน

หลินเยวียนเดินออกจากห้อง โผล่หน้าออกไปจากชั้นสอง

ก็เห็นทันทีว่าเป็นสมาชิกราชวงศ์ปลามาอวยพรปีใหม่ถึงบ้าน

“ตัวแทน!”

ทุกคนโบกมืออยู่ข้างล่าง “สวัสดีปีใหม่ครับ!”

หลินเยวียนยิ้ม “สวัสดีปีใหม่”

นี่เป็นครั้งแรกที่ราชวงศ์ปลามาเยือนบ้านของเขาพร้อมหน้าพร้อมตาคุณแม่ของหลินเยวียนดีใจมาก

พี่สาวและน้องสาวของเขาก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน

โดยเฉพาะน้องสาว

เพราะเธอเป็นแฟนคลับของเจียงขุย

ในวันปีใหม่ มีให้ไอดอลมาอวยพรปีใหม่ถึงบ้านแบบนี้

จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไงกันล่ะ?

ทว่าคนที่ตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็นหนานจี๋ เพราะพี่เย่าหั่วมาเยี่ยมถึงบ้าน พร้อมหิ้วของกินอร่อยมาฝากเพียบ!

“มื้อเที่ยงวันนี้ กินที่บ้านเลยแล้วกัน!”

แม่ตัดสินใจจะเข้าครัวเอง เพราะบ้านหลังนี้ไม่ได้ครึกครื้นถึงขนาดนี้มานานแล้ว

ทุกคนพากันมองหน้าหลินเยวียน

เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีขัดข้อง ก็พากันพยักหน้าอย่างตื่นเต้น

“เยี่ยมเลยค่ะ!”

จ้าวอิ๋งเก้อและซย่าฝานยังขันอาสาเข้าไปช่วยในครัว

แต่ก็โดนพี่สาวของหลินเยวียนไล่ออกมาทันที

“ฉันช่วยแม่เองก็พอ พวกคุณเป็นแขก ขึ้นไปเล่นข้างบนเถอะ!”

หลินเยวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “งั้นเรามาเล่นไพ่กัน”

เทศกาลฤดูใบไม้ผลิแบบนี้ไม่เล่นเกมล่าหมาป่าลวงพรางแล้ว เล่นไพ่นี่แหละเหมาะสมดี

…

ถึงจะบอกว่าเล่นไพ่ แต่เอาเข้าจริงก็แค่คุยกันเสียมากกว่า

ทุกคนต่างพูดคุยถึงเรื่องงาน ปีใหม่ยังไม่ทันได้จบลง งานก็ทยอยเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

“ดังแล้วสิแบบนี้”

เฉินจื้ออวี่เอ่ยอย่างสะท้อนใจ “ค่าตัวผมตอนนี้เกือบจะเท่าระดับราชาราชินีเพลงแล้วนะ”

“พูดถึงเรื่องนี้…”

หลินเยวียนก็ถามขึ้นมาลอยๆ

“พวกคุณยังห่างจากตำแหน่งราชาราชินีเพลงกันมากแค่ไหน”

“ถามพวกเขาแล้วกัน”

ซย่าฝานว่า

“ฉันยังอีกไกล แต่พี่ห่าวอวิ้นน่าจะใกล้แล้วละ”

เว่ยห่าวอวิ้นยิ้ม

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ฉัน จ้าวอิ๋งเก้อ แล้วก็เฉินจื้ออวี่ น่าจะได้เป็นราชาราชินีเพลงกันภายในหนึ่งถึงสองปี”

“ไม่ต้องรอนานขนาดนั้นหรอก”

จ้าวอิ๋งเก้อเหมือนจะมีแผนในใจ “เราน่าจะไปบุกตลาดเว่ยโจวดูนะ เพราะเขาเพิ่งรวมตัวเข้ามา ตลาดกำลังเติบโตน่าดู น่าจะช่วยให้เราคว้าตำแหน่งราชาราชินีเพลงได้เร็วขึ้น”

ซย่าฝานขมวดคิ้ว “เธอคิดได้ คนอื่นก็คิดได้เหมือนกันนั่นแหละ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน