Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 997

ตอนที่ 997 ชุมนุมยุทธจักรดนตรี (1)

วันที่ 8 มกราคม

วันหยุดยาวช่วงปีใหม่สิ้นสุดลงไปนานแล้ว

และในที่สุดราชวงศ์ปลาก็ออกเดินทางไปยังเว่ยโจว

สำหรับเรื่องนี้ ซุนเย่าหั่วถึงกับหัวเราะและพูดว่า “นี่นับเป็นทริปกระชับความสัมพันธ์ของราชวงศ์ปลาได้ไหมเนี่ย?”

นับว่าเป็นทริปกระชับความสัมพันธ์ก็แล้วกัน

ในวันนี้

ทั้งเจ็ดคนเดินทางมาถึงสนามบินอย่างเงียบเชียบ

แต่ละคนสวมหน้ากากอนามัยและแว่นกันแดดอย่างมิดชิด

แม้จะเป็นศิลปินที่โด่งดังไปทั่วบลูสตาร์ ทว่าภายใต้การปกปิดเช่นนี้ จึงยังไม่มีใครจำพวกเขาได้

จู่ๆ

ก็มีเสียงกรี๊ดดังลั่นขึ้นมา!

“อู๋เชียนฮั่น!”

ฝูงชนด้านหน้าแตกตื่นขึ้นมาในทันที วิ่งกรูกันราวกับกระแสน้ำไหลบ่าเข้ามาไม่หยุด

หลายคนที่อยู่โดย ถึงกับตกใจ

บางคนที่ไม่ทันระวัง ยังถูกเบียดกระเด็นออกจากแนว และถึงขั้นเซล้มลงเล็กน้อย

ไม่ผิดแน่

นี่คือกองทัพแฟนคลับ!

ดูได้จากเสื้อที่ทุกคนใส่ ล้วนเหมือนกันทั้งหมด

“โอ๊ย!”

หลินเยวียนซึ่งอยู่ด้านข้างรีบคว้าแขนเธอไว้ทันที “เป็นอะไรไป”

จ้าวอิ๋งเก้อถูกหลินเยวียนประคองไว้ ชั่วขณะนั้นไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรือดีใจ

“ไม่รู้ว่าใครเหยียบเท้าฉัน”

หลินเยวียนมองไปยังกลุ่มแฟนคลับข้างหน้าซึ่งกำลังโกลาหล หว่างคิ้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

ซย่าฝานที่อยู่ด้านข้างเม้มปาก “นี่แหละเหตุผลที่ฉันไม่ชอบบอกตารางเดินทางให้แฟนคลับรู้ล่วงหน้า”

“เธออย่าเหมารวมแฟนคลับทุกคนเป็นแบบนั้นสิ”

เจียงขุยเลิกคิ้ว “ถึงยังไงแฟนคลับของฉันก็ไม่ไร้มารยาทขนาดนี้หรอกนะ ทำแบบนี้ในที่สาธารณะ มีแต่โดนด่าเปล่าๆ ”

“แฟนคลับพวกเราก็ถือว่าอยู่ในกลุ่มที่มีเหตุมีผลนะ”

เฉินจื้ออวี่หัวเราะ “แฟนคลับข้างหน้าพวกนี้ยังอายุน้อยอยู่เลย ความชอบที่มีต่อดารามักขึ้นอยู่กับหน้าตา มักจะหลงใหลหนุ่มหน้าใสวัยรุ่นแบบนั้นแหละ ช่วงหลังๆ มานี้ พอแต่ละทวีปเริ่มรวมเข้าด้วยกันมากขึ้น เทรนด์ก็เปลี่ยนตาม ตอนนี้ดาราหนุ่มวัยรุ่นถึงเป็นที่นิยมกันมากเลยไง”

เฉินจื้ออวี่ว่า “ยังดีที่พวกเราไม่ทำตัวเด่นเกินไป”

ซุนเย่าหั่วหัวเราะเบาๆ พร้อมแววตาเย้าแหย่ “ก็พวกเราน่ะเก็บตัวซะขนาดนี้”

ในขณะนั้นเอง

สาวน้อยคนหนึ่งที่คลั่งไคล้ดาราอย่างหนัก กลับพยายามเบียดฝ่าวงล้อมของบอดีการ์ดเพื่อเข้าไปหาไอดอลหนุ่มที่อยู่ตรงกลาง

พลั่ก!

บอดีการ์ดผลักเธอจนล้มลง

ดาราหนุ่มชื่ออู๋เชียนฮั่นเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก ตำหนิบอดีการ์ดด้วยความโมโห “คุณช่วยให้เกียรติแฟนคลับของผมหน่อยได้ไหม?”

บอดีการ์ดก้มหัวขอโทษขอโพยทันที

สาวๆ ซึ่งอยู่รอบข้างพากันมีสีหน้าเคลิบเคลิ้ม มีบางคนเอ่ยปลอบเขา

“เชียนเชียน อย่าโกรธเลยน”

จากมุมมองของหลินเยวียน เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดพอดี จึงเร่งฝีเท้าขึ้นเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

…

เมื่อเดินทางมาถึงห้องรับรองของชั้นเฟิร์สคลาส

หลินเยวียนและคนอื่นๆ ก็สามารถถอดหน้ากากออกได้สักที

ผู้โดยสารที่นั่งรออยู่ในห้องรอบรองหลายคนจำพวกเขาได้ในทันที

“เอ๊ะ!”

“พวกเขาคือ…”

“ราชวงศ์ปลานี่นา!”

“ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เจอพวกเขาที่นี่!”

“ฮ่าๆ โชคดีสุดๆ เลยเรา”

“ปีนี้ฉันดูงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจวจนจบเลยนะ”

“ผมเป็นแฟนคลับของเซี่ยนอวี๋เลยละ”

“สวัสดีค่ะอาจารย์ทุกท่าน”

ท่ามกลางเสียงพูดคุย มีบางคนทักทายพวกเขาออกมาอย่างอดไม่ได้

หลินเยวียนและคนอื่นๆ เพียงแค่ยิ้มและพยักหน้าตอบ

การที่ถูกจำได้เมื่อถอดหน้ากากออก ถือเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วสำหรับพวกเขา

ในนั้นยังมีบางคนเดินเข้ามาขอลายเซ็นจากสมาชิกราชวงศ์ปลาด้วย

หลินเยวียนไม่ได้ปฏิเสธ

เขาเซ็นชื่อให้หลายคน ก่อนที่บรรยากาศจะสงบลง ไม่มีใครเข้ามารบกวนพวกเขาอีก สมาชิกราชวงศ์ปลาแต่ละคนจึงได้หยิบมือถือขึ้นมาเล่นกันตามอัธยาศัย

หลังจากเล่นมือถือกันอยู่ราวครึ่งชั่วโมง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน