ฮองเฮาเกิดใหม่：ยอดหมอหญิงขอรักหน่อย นิยาย บท 10

หลินเยว่ส่ายศีรษะด้วยความตกใจหวาดกลัว "หนูไม่เอา! หนูไม่เอาหมดสักทาง!"

ขณะที่นางพูดพลาง นางร้องไห้พลางคุกเข่าคลานไปหาตรงหน้าจ้าวสื่อตลอดทาง "ท่านแม่ ช่วยหนูด้วย!"

จ้าวสื่อถูกทางทั้งสามนี้ทำให้ตกใจเช่นกัน เวลานี้ถึงได้สติกลับมา ก็รีบหันไปคุกเข่าให้ฮูหยินเฒ่าทันที "ท่านแม่ ล้วนเป็นความผิดของข้าน้อยทั้งหมด เป็นข้าน้อยไม่อบรมสั่งสอนเยว่เอ๋อร์ ถ้าท่านแม่จะตีจะลงโทษก็ให้ข้าน้อยแบกรับ เยว่เอ๋อร์เสียตัว นางได้ถูกสวรรค์ลงทัณฑ์แล้ว ยังหวังให้ท่านแม่ปล่อยนางไปเจ้าค่ะ"

เห็นจ้าวสื่อยังมีหน้าเอ่ยปาก ฮูหยินเฒ่าก็ยิ่งโกรธมากขึ้น "เจ้าย่อมควรถูกลงโทษ คุณหนูในครอบครัวตระกูลหลินดีๆ ของข้าถูกเจ้าสั่งสอนจนกลายเป็นมีคุณธรรมประพฤติตัวเช่นนี้!"

การดุด่าต่อว่าของฮูหยินเฒ่า ทำให้จ้าวสื่อเหงื่อเย็นออกทั่ว ไม่สามารถเงยศีรษะขึ้นมาได้หมด

หลินฉีเห็นเช่นนี้ รีบคุกเข่าอยู่ข้างๆ จ้าวสื่อ ช่วยขอร้องพร้อมกันขึ้นมา "ท่านย่าระงับโทสะ ท่านแม่ได้สอนให้พวกเราพี่น้องสามัคคีกันตั้งแต่เด็ก หนูเชื่อว่าน้องสี่ทำเรื่องพรรค์นี้ออกมา ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับท่านแม่เด็ดขาดเจ้าค่ะ"

วาจานี้ที่นางพูดเป็นการคิดช่วยจ้าวสื่อไว้

จ้าวสื่อย่อมรู้เจตนาของลูกสาวคนโต แต่นางกลับไม่สามารถทอดทิ้งหลินเยว่ได้โดยสิ้นเชิง

ในตำหนักองค์หญิง นางถอยหนึ่งก้าว เพื่อปกป้องหลินเยว่กับหลินฉี

แต่ในจวนแม่ทัพ ถ้านางถอยไปอีกก้าว หลินเยว่ก็ไม่เหลือจริงๆ!

“ท่านแม่!” นางโขกศีรษะอย่างหนักด้วยน้ำตาคลอเบ้าต่อฮูหยินเฒ่า “เยว่เอ๋อร์ยังเด็กไม่รู้ความ นางไม่รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ทั้งสิ้น นั่นเป็นเหตุผลที่นางจึงทำเรื่องล้อเล่นแบบนี้กับเยียนเอ๋อร์ ทำผิดครั้งใหญ่โดยไม่ยั้งคิดเจ้าค่ะ!”

“เยว่เอ๋อร์ได้ชดใช้ราคาออกมาแล้ว ขอท่านแม่โปรดปล่อยนางไปเจ้าค่ะ!”

ฮูหยินเฒ่าหลินรู้สึกผิดหวังมาก "นางสูญเสียความบริสุทธิ์ไป นั่นเป็นนางแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง! เป็นคนละเรื่องกับที่ข้าจะลงโทษนาง!"

ขณะที่ท่านย่าพูดพลาง นางคร้านที่จะฟังคำอ้อนวอนของจ้าวสื่ออีกจริงๆ ดังนั้นนางจึงมองตรงไปที่หลินเยว่ พูดว่า "ถ้าเจ้าเองไม่สามารถเลือกได้ งั้นข้าจะตัดสินใจให้เจ้า ตั้งแต่วันนี้ เจ้าจะถูกลบออกจากผังบันทึกของตระกูล ในอนาคตเจ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหลินของข้าอีก!”

“ท่านแม่!” จ้าวสื่อขอร้องด้วยน้ำตาคลอเบ้า

ฮูหยินเฒ่าหลินมองดูอย่างเย็นชา "เจ้าปากมากไปอีกคำ ข้าจะมอบจดหมายหย่าให้เจ้าฉบับหนึ่ง เจ้ากับลูกสาวของเจ้าไสหัวออกไปจากตระกูลหลินด้วยกัน!"

ครานี้จ้าวสื่อเงียบสนิทถึงที่สุด

หลินฉีไม่กล้าพูดจาอีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าท่านแม่กับพี่สาวแท้ๆ ของตนไม่ช่วยตนอีกต่อไปกันหมด หลินเยว่ก็สิ้นหวังด้วย

เห็นได้ชัดว่าฮูหยินเฒ่าเอาจริง นางไม่สามารถออกไปจากตระกูลหลินได้ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะแต่งงานกับชายคนนั้น ชายคนนั้นเป็นคนที่ถูกนางลากมาจากถนนแบบตามสะดวก เพื่อให้ทำลายชื่อเสียงของหลินเยียนป่นปี้ ที่นางหามาได้ยังเป็นชายปอนๆ ที่ทั้งชราทั้งอัปลักษณ์ ถ้านางแต่งไป นางจะมีชีวิตอยู่อย่างไร?

หลินเยว่จนใจ ได้แต่เพียงสามารถก้มหน้าลง พูดด้วยความยากลำบากว่า: "หนูออกบวช"

เมื่อได้ยินนางเลือกเส้นทางนี้ ทั้งหลินฉีกับจ้าวสื่อต่างโล่งใจอย่างเงียบๆ กันหมด

ไม่ว่าจะถูกไล่ออกจากตระกูลหรือยังเป็นการแต่งงานกับชายคนนั้นล้วนเป็นทางที่มิอาจกู้คืนทั้งสิ้น มีแต่ออกบวชเท่านั้น จึงมีโอกาสกลับมาตระกูลหลินอีก

ฮูหยินเฒ่ามองไปที่หลินเยว่แวบหนึ่ง นี่จึงสั่งการกับแม่เฒ่าชวี่มอม่อที่ข้างกายว่า "เจ้าส่งนางไปที่นั่นด้วยเจ้าเอง แล้วเฝ้าดูนางโกนผมออกบวช"

หลินเยียนแทบจะกลั้นส่งเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่

หลินเยว่แค้นจนคันฟัน อยากจะบีบคอฮูหยินเฒ่ากับหลินเยียนให้ตายพร้อมกัน!