“เหยี่ยนเหยี่ยน เธอกำลังพูดเหลวไหลอะไรอยู่?”
เย่อวี่หลิวกรอกตามองบนแล้วพูดเสียงเย็น
“คนนี้เป็นคนที่ฉันเอามาเป็นโล่เรื่องงานแต่งงาน ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลยสักนิด”
“ใช่เหรอ? แต่ทำไมฉันรู้สึกว่า เมื่อเธอพูดถึงเขา สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปล่ะ”
ซูเหยี่ยนพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น “นี่ไม่ใช่เย่อวี่หลิวฉายาภูเขาน้ำแข็งที่ฉันรู้จักเลยนะ!”
จู่ๆ เย่อวี่หลิวก็จ้องมองอย่างเย็นชาราวกับแสงจันทร์
ซูเหยี่ยนรีบแลบลิ้นออกมาแล้วพูด “หลิวหลิว ฉันล้อเล่นนะ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่อวี่หลิวก็ปิดสมุดบันทึกและเล่นปากกาในมือ
“ตอนเธอไปที่นั่น เขาทำอะไรอยู่เหรอ?”
“เอ่อ ดูเหมือนเขาว่าจะทำร้ายหัวหน้างานนะ หากฉันไปไม่ทันเวลา เกรงว่าเขาคงจะถูกไล่ออกทันทีเลยล่ะ”
“ฮึ คนบ้าบิ่นหุนหันพลันแล่น ใช้อารมณ์ทำงาน ยากจะทำเรื่องใหญ่ได้!”
เย่อวี่หลิวเยาะเย้ยท่าทางของหลิงเฟิง
ดวงตาของซูเหยี่ยนสว่างราวกับคบเพลิง และเธอก็พูดว่า
“แต่ทำไม่ฉันรู้สึกว่า คนๆ นี้ ยังมีความเป็นผู้ชายอยู่บ้างนะ...”
เย่อวี่หลิวบีบจมูกของอีกฝ่าย
“ให้มันน้อยๆ หน่อย! เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซูในจังหวัด มาเป็นเลขาน้อยของฉันเพราะหนีเรื่องงานแต่งของตัวเองไม่ใช่เหรอ?”
ซู่เหยี่ยนเม้มปาก “เกลียดอ่ะ! กาไหนน้ำไม่เดือดก็หยิบกานั้น
“อวี่หลิว! ฉันเป็นอารองของเธอ”
ในเวลาเดียวกัน มีเสียงเคาะประตูจากผู้อำนวยการบริหารเย่เจิ้งหมิง
ทั้งสองรีบหยุดพูดคุย แล้วเย่อวี่หลิวก็ยืดหลังของเธอและพูดอย่างไม่แสดงอารมณ์ว่า
“เชิญเข้ามาค่ะ”
เย่เจิ้งหมิงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่สดใสราวดอกไม้
“หลานสาวคนโตของฉัน คุณชายหลี่หู่ นายน้อยของหู่เหมิน มาถึงชั้นล่างของบริษัทแล้ว”
“ทำไมเขาถึงมาที่นี่คะ?” เมื่อได้ยินชื่อของเพลย์บอยคนนี้ ดวงตาของเย่อวี่หลิวก็เต็มไปด้วยความรังเกียจโดยสัญชาตญาณ
คนรุ่นสองที่ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นอย่างไม่มีความเคารพคนหนึ่ง แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยขาดเรื่องข่าวอื้อฉาว แม้กระทั่งเมาแล้วขับทำคนตาย ทุกครั้งเขาก็หนีไปได้เพราะภูมิหลังของตน!
สำหรับคนสารเลวแบบนี้ เย่อวี่หลิวยอมให้หลิงเฟิงได้เปรียบ ก็ไม่ยอมแต่งงานกับเขาเหรอ
เป็นคนสารเลวเหมือนกัน แต่เธอพบว่าหลิงเฟิงดูเจริญตามากกว่าเยอะ
เย่เจิ้งหมิงหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า
“คุณชายหลี่หู่มาที่บริษัทของเราในครั้งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับโครงการมูลค่าหลายหมื่นล้าน อวี่หลิว เธอเป็นรองประธานที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ หากไม่ทำผลงานอะไรออกมาคณะกรรมการจะพิจารณาเปลี่ยนคนแทนที่เธอได้นะ.....”
เย่อวี่หลิวพูดอย่างไม่มีทางเลือก "รู้แล้วค่ะ ฉันจะไปต้อนรับเขาด้วยตัวเองค่ะ"
อีกด้านหนึ่ง
หลิงเฟิงมาเข้าห้องน้ำคนเดียว กำลังคิดจะล้างหน้า
เวลานี้ เกาหยิงเซียงนำชายร่างใหญ่เจ็ดแปดคนมาขวางหลิงเฟิงในห้องน้ำ!
“ผู้จัดการเกา คุณทำแบบนี้หมายความว่าไง?” หลิงเฟิงขมวดคิ้ว
เกาหยิงเซียงยิ้มเย็นแล้วพูดว่า
“หลิงเฟิง นายนี่มันใจกล้าจริงๆ กล้าทำลายเรื่องดีๆ ของคุณชายหลี่ ฉันขอถามแก เมื่อวานในห้องประธานเย่แกทำอะไร?”
ทันใดนั้นหลิงเฟิงก็รู้แจ้ง เขาย้อนนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้แล้วโพล่งออกมาว่า
“เมื่อวานนี้คุณเป็นคนที่วางยาที่ห้องทำงานประธานเย่สินะ?”
เกาหยิงเซียงยิ้มกว้างแล้วพูดว่า
“พูดให้ถูกคือฉันแค่ทำตามคำสั่งของคุณชายหลี่ ใส่ของสนุกๆ เล็กน้อยลงในถ้วยชาของประธานเย่แล้วส่งเธอไปที่ห้องส่วนตัวในโรงแรมของคุณชายหลี่”
“ใครจะไปคิดว่าสายไปครึ่งก้าว พอฉันไปถึงที่ประธานเย่ ฉันก็พบว่าเธอได้รับการล้างพิษแล้ว ฉันเพิ่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดและพบว่าแกเข้าไปในห้องทำงานของเธอ!"
“ดังนั้นคุณชายหลี่ไม่พอใจมาก ให้ฉันมาจัดการแก นับได้ว่าแกโชคร้ายแล้วล่ะ!"
เกาหยิงเซียงโบกมือของเขา และชายที่แข็งแกร่งเจ็ดแปดคนก็รีบวิ่งไปหาหลิงเฟิง
เย่เจิ้งหมิงพูดด้วยความโกรธ
“หลิงเฟิง มีอย่างนี้ที่ไหนกัน! นายเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะเลื่อนเป็นพนักงานประจำ แม้แต่ผู้จัดการแผนกยังกล้าทุบตี!”
ในเวลาเดียวกัน ชายหนุ่มแต่งตัวดีข้างๆ เย่อวี่หลิว เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า สีหน้าของเขาอดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นทันทีว่า
“ประธานเย่ คนพวกนี้เป็นพนักงานของหลี่ห่าวกรุ๊ปของคุณเหรอ? พวกเขามีนิสัยเป็นแบบนี้เหรอ?"
เกาหยิงเซียงเหมือนว่าจะคว้าฟางเส้นสุดท้ายได้ “คุณชายหลี่ ช่วยผมด้วย!”
นี่เลยทำให้หลิงเฟิงตระหนักได้ว่าอีกฝ่ายคือ "คุณชายหลี่" จากปากของเกาหยิงเซียง ผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังตัวจริง!
เขาพูดอย่างจริงจังว่า
“เป็นเกาหยิงเซียงที่จงใจนำคนมาดักผมที่ห้องน้ำ ยังบอกอีกว่าเขาทำตามคำสั่งของคุณชายหลี่จากหู่เหมิน ผมแค่ตอบโต้เพื่อป้องกันตัวเองก็เท่านั่น”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้โพล่งออกไป ทุกคนก็ตกตะลึง
ดวงตาของเย่เจิ้งหมิงเบิกกว้าง และเขาพูดว่า "นายมีหลักฐานอะไรที่จะพิสูจน์เรื่องทั้งหมดนี้มั้ย?"
หลิงเฟิงส่ายหัวแล้วพูดว่า "ณ ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐาน"
ชายที่แข็งแรงเจ็ดแปดคนได้รับบาดเจ็บสาหัสใกล้ตายจากหลิงเฟิง พูดไม่ออกแน่นอน
และเกาหยิงเซียงก็เริ่มพูดจาส่งเดชอีกครั้ง
“คนพวกนี้หลิงเฟิงเป็นคนพามา บอกว่าวันนี้ผมไล่เขาออก ทำให้เขารับไม่ได้เลยต้องการสั่งสอนผม น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ!”
เย่เจิ้งหมิงเลิกคิ้วแล้วพูดว่า
“เมื่อก่อนเกาหยิงเซียงเคยทำงานกับฉัน ฉันเชื่อว่าในฐานะผู้บริหารอาวุโสของบริษัทเขาไม่มีทางเอาคนนอกมารังแกพนักงานใหม่แน่นอน!”
“ดังนั้นเรื่องนี้ จะต้องเป็นเจ้าเด็กหลิงเฟิงเป็นคนทำแน่นอน!”
ผู้บริหารของบริษัทอีกหลายคนใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ดังกล่าวและพูดทันที "เราคิดว่าท่านประธานเย่พูดถูก พวกเราเชื่อผู้จัดการเกา!"
หลี่หู่ยังคงแสดงรอยยิ้มกะล่อนในเวลานี้
“ประธานเย่ ผมอุตส่าห์นำโครงการมูลค่าหลายหมื่นล้านมาหารือกับคุณเป็นพิเศษ คุณคงไม่ให้ใครมากล่าวหาผมแบบลอยๆ หรอกใช่ไหม?”
คิ้วของเย่อวี่หลิวขมวดแน่นขึ้น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว