หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว นิยาย บท 13

“หลิงเฟิง บอกฉันตรงๆ ว่าทั้งหมดนี้นายเป็นคนทำใช่หรือไม่? "

เธอขมวดคิ้วถาม

“ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจผู้จัดการเกาเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ แต่คุณไม่ควรใช้วิธีที่รุนแรงในการแก้ปัญหา”

หลิงเฟิงอึ้ง เขาไม่คิดว่าเขาออกหน้าเพื่อเย่อวี่หลิว แต่สุดท้ายแล้วเขาจะถูกเธอเข้าใจผิดและเลือกที่จะเข้าข้างคนอื่น!

ใจของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็ยิ้มเย้ยแล้วพูดว่า

“พูดแบบนี้ คุณเองก็ไม่เชื่อผมแล้วสินะ? โอเค ในเมื่อประธานเย่คิดว่าผมเป็นคนทำ งั้นผมเป็นคนทำก็แล้วกัน!”

ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร คนเหล่านี้ก็ทำเป็นหูหนวก

จู่ๆ หัวใจของเย่อวี่หลิวก็เต้นรัว “ฉันไม่ได้บอกว่านายเป็นคนทำ ฉันแค่กำลังถามนาย”

“กล้าดีนัก! กล้าพูดกับประธานเย่แบบนี้ แกคิดว่าแกเป็นใคร? ประธานเย่ จะต้องไล่เจ้าแกะดำนี้ออกซะ!”

ลิ่วล้อหลายคนของเย่เจิ้งหมิงตะโกนมาทันที

หลี่หู่ก็แสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยาม

“ประธานเย่ เรื่องนี้คุณต้องจัดการให้ผมนะ ผมไม่สามารถถูกใส่ร้ายอย่างไม่มีเหตุผลได้หรอกนะ?”

เขายังแอบมองตาเกาหยิงเซียงแล้วยิ้มให้กัน เข้าใจกันโดยไม่ต้องพูด

ใบหน้าเย็นชาของเย่อวี่หลิว ตกอยู่ในการต่อสู้ดิ้นรนทันที

ที่จริงเธอไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อยว่าหลิงเฟิงเป็นคน

แต่ทุกคนเห็นด้วยตาตนเองว่าเขาตีใคร หลิงเฟิงไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาเองได้เลย

หากเธอเข้าข้างหลิงเฟิงในเวลานี้ เธอจะกลายเป็นเป้าของธนูจำนวนมาก อย่างแน่นอน

เธออยู่ในตำแหน่งนี้ก็มีเรื่องต้องเครียดมากอยู่แล้ว

ในขณะเดียวกัน ซูเหยี่ยนซึ่งอยู่เงียบๆ ข้างๆ จู่ๆ ก็ขัดจังหวะและพูดว่า

“ผู้จัดการเกา คุณจะบอกว่าคุณต่อสู้แล้วเอาชนะชายร่างใหญ่เจ็ดแปดคนนี้เหรอ? แต่ด้วยร่างกายของคุณสามารถเอาชนะคนเจ็ดแปดคนได้ในคราวเดียวเลยเหรอคะ?”

“ประธานเย่คะ ฉันคิดว่าเรื่องนี้น่าสงสัย”

หลังจากที่อีกฝ่ายพูดถึงเรื่องนี้ เย่อวี่หลิวก็มีปฎิกริยารวดเร็วและพูดอย่างเย็นชาว่า

“ใช่สิ ผู้จัดการเกา ได้ยินมาว่าแค่ขึ้นบันไดคุณก็หอบแล้ว คุณมีความสามารถล้มคนจำนวนมากแบบนี้ได้เลยเหรอ?

เกาหยิงเซียงพูดไม่ออกชั่วขณะ

เย่เจิ้งหมิงตะโกนว่า

“นั่นไม่ได้เป็นหลักฐานพิสูจน์ว่าคุณชายหลี่ออกคำสั่งให้ผู้จัดการเกาทำเช่นนี้! อวี่หลิว คุณชายหลี่เป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเรา เธออยากทะเลาะกับคุณชายหลี่เพราะเรื่องเด็กฝึกงานเหรอ? ยังไงก็จะต้องถูกไล่ออก!"

เย่อวี่หลิวขมวดคิ้วและพูดว่า

“ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้ทีหลัง ไม่ต้องให้พวกคุณสอนฉันว่าควรทำยังไงหรอกนะ”

“ทั้งคู่ต้องรับโทษร่วมกัน เกาหยิงเซียงพักงานสิบวัน หลิงเฟิงหักเงินครึ่งเดือน เอาตามนี้”

“ถ้าใครยังกล้าพูดเรื่องไล่ออก อย่ามาโทษว่าฉันไม่ไว้หน้าเขาก็แล้วกัน!”

เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของอีกฝ่าย ทุกคนก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหุบปาก

ใบหน้าของหลี่หู่เอาแน่เอานอนไม่ได้ สมควรตาย! ปล่อยให้เจ้านี่รอดไปจนได้!

แต่ไม่ต้องกังวล ยังไงก็ตาม ผ่านคืนนี้ไป เย่อวี่หลิวก็จะกลายเป็นของตัวเองแล้ว! นี่ต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญ!

หลี่หู่มองรูปร่างของเย่อวี่หลิวที่งามจนเป็นภัยมั่นคงของประเทศ ร่องรอยของความโลภและความคลั่งไคล้แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา

เมื่อหลิงเฟิงได้ยินดังนั้น เขาก็หันหลังกลับและจากไป “แล้วแต่เถอะ แค่พวกคุณมีความสุขก็พอแล้ว!”

ตอนนี้เขาไม่มีอะไรจะพูดกับเย่อวี่หลิวแล้ว!

นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเขาเลยสักนิด ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ

เย่อวี่หลิวขมวดคิ้วและพูดพึมพำเสียงเบาว่า

“ผู้ชายคนนี้ เจอเรื่องแล้วยังบุ่มบ่าม ตอนเช้าเพิ่งจะทุบตีคนตอนบ่ายก็ก่อปัญหาอีกแล้ว สุดจะเยียวยาจริงๆ! ถ้าหากไม่มีฉัน เขาคงถูกไล่ออกไปนานแล้ว ยังไม่รู้จักขอบคุณอีก”

มีเพียงซูเหยี่ยนเท่านั้นที่มองด่านหลังอีกฝ่าย แล้วพูดกับเย่อวี่หลิวเสียงทุ้มต่ำว่า

“ร้านของพวกคุณนี่มันยังไง? ฉันลงเงินไปกว่าสองล้านหยวนแล้ว ไม่เห็นแม้แต่ขนปะการังไฟ!”

“นายท่านท่านนี้ก็น่าจะรู้ว่าการประมูลหินล้วนต้องพึ่งโชค แม้ว่าจะผ่าหินคุณภาพสูงความน่าจะเป็นที่จะพบปะการังไฟนั้นก็มีเพียงหนึ่งในพันเท่านั้น”

เจ้าของร้านยิ้มแล้วพูด

“แต่เรามีหินคุณภาพดีเลิศที่ว่ากันว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเป็นปะการังไฟมากถึงหนึ่งในสิบ! แต่ว่าราคาแพงไปหน่อย ต้องใช้ห้าสิบล้านบาท…”

คนรอบตัวเขาอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้า แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในสิบ แต่ห้าสิบล้านก็แพงเกินไป!

แต่ชายหัวล้านไม่สนใจแล้วโบกมือพูดว่า

“ห้าสิบล้านก็ห้าสิบล้าน เอาหินนั่นออกมาให้ฉันแล้วผ่ามันออก"

พูดจบเขาก็โยนธนบัตรออกมาห้าสิบล้าน

เจ้าของแผงดีใจมากและสั่งให้คนนำหินคุณภาพสูงออกมาในทันที เป็นหินที่มีคุณภาพสูงจริงๆ ดึงดูดผู้คนให้ประหลาดใจ

แต่สิ่งที่ไม่มีใครสังเกตเห็นก็คือมีความเจ้าเล่ห์วาบผ่านดวงตาของอีกฝ่าย

มือสมัครเล่นก็แบบนี้ หลอกง่าย รอบนี้ต้องได้กำไรไม่น้อยแน่ๆ

เขาโบกมือแล้วพูดว่า "พี่ช่าง รีบผ่าหินให้ชายคนนี้เร็วๆ เถอะ!"

“ช้าก่อน!”

เวลาเดียวกันก็มีเสียงแทรกเข้ามาพูดว่า

“พี่ชายท่านนี้ ผมขอแนะนำว่าอย่าเป็นตัวซวยเลย หินคุณภาพสูงนี้เป็นของปลอม"

หากวาจามิอาจพูดให้น่าตื่นใจ แม้นตายก็ไม่คิดหยุดพัก

อะไรนะ? หินคุณภาพสูงนี้เป็นของปลอม?!

ทุกคนตกตะลึง และสายตาของพวกเขาก็ถูกหลิงเฟิงดึงดูดไป

เห็นเขาใช้นิ้วของเขา ชี้ให้เห็นซอกมุม หินแตกเป็นสนิมสีดำสนิท

“แต่หินก้อนนี้ ผมคิดว่ามีโอกาส”